ILPP5/4512-1-170/15-5/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.) oraz pismem z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki i opodatkowania tej transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki i opodatkowania tej transakcji. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.) i z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.) o podpis Wnioskodawcy oraz o informacje doprecyzowujące opis sprawy i o oświadczenie, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 22 grudnia 1982 r. Wnioskodawca nabył razem z żoną, na zasadach małżeńskiej współwłasności, grunty rolne o powierzchni 33,66 ha, w celu prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego. Z dniem zakupu tych nieruchomości Zainteresowany uzyskał razem z żoną status rolnika, który posiadają do dnia dzisiejszego.

Do dnia 26 listopada 2003 r. razem z żoną Wnioskodawca posiadał na terenie gminy gospodarstwo rolne o powierzchni ogólnej 85,0090 ha.

W dniu 27 listopada 2003 r. na mocy umowy kupna, sporządzonej w formie aktu notarialnego, razem z żoną Zainteresowany nabył od osoby fizycznej, niezabudowaną nieruchomość rolną oznaczoną w ewidencji gruntów rolnych nr 358/5, o powierzchni 5,47 ha. Według zapisów w ewidencji gruntów powyższa nieruchomość stanowi grunty orne klasy RIVa, RV i RVI. Od chwili zakupu działki nr 358/5 Wnioskodawca wykorzystuje ją na cele produkcji rolnej, tak samo, jak inne nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego. W związku z prowadzeniem na tych gruntach uprawy roślin, Zainteresowany występował również, co roku, o dopłaty bezpośrednie do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Świadczenie to było zawsze przyznawane.

Powyższa nieruchomość w dacie jej zakupu przez Wnioskodawcę, była oznaczona w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy symbolem R - uprawy rolne i ogrodnicze. Obecnie teren ten nie posiada obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków, nieruchomość o numerze ewidencyjnym 358/5 została oznaczona jako tereny wydobycia kruszywa. Dla nieruchomości tej nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W latach późniejszych Zainteresowany również nabywał grunty rolne na cele powiększenia swojego gospodarstwa rolnego. Obecnie nadal jest zainteresowany zakupem gruntów rolnych z zamiarem ich uprawy, na cele powiększenia swojego gospodarstwa rolnego.

Z tytułu posiadania gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca co roku opłaca podatek rolny ustalany stosowną decyzją Wójta Gminy. Jednocześnie Zainteresowany oświadczył, że ani on, ani jego żona, nie są podatnikami podatku od towarów i usług.

W 2011 r. firma projektowa zaproponowała Wnioskodawcy sporządzenie dokumentacji geologicznej na nieruchomości rolnej nr 358/5, której celem miało być uzyskanie koncesji na eksploatację złoża kruszywa naturalnego - żwiru. Cała dokumentacja geologiczna jak i docelowo koncesja, była finansowana i jest własnością tejże firmy projektowej, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. Firma projektowa, uzyskała koncesję na wydobywanie kruszywa naturalnego z przedmiotowej działki. Osobiście Zainteresowany nie jest i nigdy nie był zainteresowany eksploatacją złoża kruszywa naturalnego, o czym poinformował właściciela koncesji. Z chwilą kiedy Wnioskodawca sprzeda grunty rolne koncesja stanie się jakby bezprzedmiotowa, bowiem ma ona rację bytu, tylko wówczas, gdy właściciel koncesji posiada prawo do dysponowania gruntem.

Obecnie Wnioskodawca jest zainteresowany sprzedażą gruntów rolnych oznaczonych jako działka nr 358/5, i poszukuje nabywcy, który złoży mu korzystną ofertę.

Faktem jest również, że zgłosiła się do Zainteresowanego firma, która chciałaby kupić działkę nr 358/5, z zamiarem eksploatacji żwiru, nie precyzując jednak w jakim terminie miałoby to nastąpić. Firma ta poinformowała Wnioskodawcę również, że na terenie zakupionych od Zainteresowanego gruntów, chciałaby również ustawić maszyny do sortowania żwiru, co zajęłoby obszar około pół hektara.

Wobec powyższego Wnioskodawca rozważa sprzedaż gruntów rolnych oznaczonych jako działka nr 358/5, będących własnością Zainteresowanego i jego żony od przeszło 11 lat. Przyszły nabywca oświadcza i deklaruje, że zakupi od Wnioskodawcy grunty rolne, które w związku ze sprzedażą nie utracą swojego charakteru rolnego. Również w akcie notarialnym, dokumentującym ewentualną sprzedaż zostanie potwierdzone, że sprzedawane są grunty na cele rolne i że nabywca kupuje grunty na cele rolne. Zmiana charakteru rolnego przedmiotowych gruntów może nastąpić w okresie późniejszym, jednakże Wnioskodawca nie może sprecyzować kiedy dokładnie, ponieważ przyszły, ewentualny, nabywca nie jest w posiadaniu koncesji na wydobycie złoża kruszywa naturalnego i nie ma wiedzy, czy kiedykolwiek będzie w jej posiadaniu. W przypadku ewentualnego wydobycia kruszywa przez nowego właściciela przedmiotowej nieruchomości, w późniejszym okresie, grunty te mogą w niewielkiej części, bo około pół hektara, stracić charakter rolny, który nawet, jeśli nastąpiłaby eksploatacja żwiru, zostanie przywrócony i grunty odzyskają swój charakter rolny, bowiem kierunek ewentualnej rekultywacji w koncesji określono jako kierunek rolny. Ponadto różnica wysokości między najniższym i najwyższym punktem na przedmiotowej działce wynosi około 20 m i zdjęcie warstwy wręcz ułatwiłoby uprawę gruntów rolnych i zagospodarowanie terenu.

Dodatkowo Zainteresowany wyjaśnił, że w przypadku zbycia przedmiotowej nieruchomości uzyskane z tego tytułu środki finansowe przeznaczy na zakup nowych gruntów rolnych w celu powiększenia swojego gospodarstwa rolnego oraz na zakup maszyn rolnych w celu poprawy jakości posiadanego przez niego parku maszynowego wykorzystywanego do upraw polowych.

Natomiast w piśmie z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.) - będącym uzupełnieniem wniosku - Wnioskodawca wyjaśnił, że działkę nr 358/5, nabył wraz z żoną, jako działkę rolną w celu prowadzenia na niej uprawy roślin w ramach ich ok. 85 ha indywidualnego gospodarstwa rolnego. Zainteresowany nie dokonywał z żoną sprzedaży działek wchodzących w skład ich gospodarstwa rolnego. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w tym w działalności rolniczej. Działka nr 358/5 nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Zainteresowany nie ponosił i nie będzie ponosił żadnych nakładów związanych ze sprzedażą przedmiotowej działki. Jak już wcześniej wyjaśnił przedmiotową działkę użytkuje tylko i wyłącznie rolniczo w ramach prowadzonego przez niego indywidualnego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie zamierza występować o objęcie działki nr 358/5 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działka nr 358/5 jest działką rolną niezabudowaną, nadto według zapisów w ewidencji gruntów powyższa nieruchomość stanowi grunty orne klasy RIVa, RV i RVI.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż nieruchomości rolnej, oznaczonej w ewidencji gruntów nr 358/5, będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

2. Czy w wyniku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca stanie się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy dokonanie tej czynności będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług stawką podstawową 23%, czy zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania pierwszego, sprzedaż nieruchomości rolnej oznaczonej jako działka nr 358/5, będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z przywołanym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Dla przedmiotowej nieruchomości nie został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Nadto jak wynika z ugruntowanego już orzecznictwa sądów administracyjnych, w sytuacji braku, w momencie dokonywania sprzedaży, planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie w kwestii spełnienia kryteriów wymaganych do zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, będzie miał wypis z rejestru gruntów. Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt I FPS 8/10, wyraził pogląd, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Nadto w wyroku z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FSK 372/07 (LEX nr 490966) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dane zawarte w ewidencji mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej. Podważenie tych zapisów bądź też ich zmiana może nastąpić w postępowaniu prowadzonym przed właściwymi w tej sprawie organami administracji. W postępowaniu podatkowym przeprowadzenie tego rodzaju postępowania nie jest możliwe. Przepis art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego nie wymaga dalszej wykładni, stanowiąc wprost o tym, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią, m.in. podstawę wymiaru podatku. Przez podstawę wymiaru podatku należy rozumieć zarówno określenie przedmiotu opodatkowania, zaliczenie do właściwej stawki podatkowej, jak i objęcie określonych gruntów zwolnieniem od opodatkowania. W innym wyroku z dnia 3 marca 2005 r., sygn. akt FSK 912/05 NSA wyraził pogląd, że stosownie do art. 21 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, dane z ewidencji gruntów stanowią podstawę wymiaru podatków, a contrario należy przyjąć, że dane te stanowią podstawę do stosowania zwolnień od podatku, jeśli zwolnienie zależy od danych objętych ewidencją gruntów. Z kolei w wyroku z dnia 29 czerwca 2006 r., sygn. akt II FSK 1505/05 NSA podkreślił, że w świetle art. 21 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

Dodatkowo wskazać należy, że charakter studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy został określony w art. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 199 z późn. zm.). Z przepisu tego wynika, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium" (ust. 1). Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (ust. 4). Studium nie jest aktem prawa miejscowego (ust. 5). W związku z tym, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie jest źródłem prawa miejscowego (art. 9 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) nie może ono stanowić podstawy do ustalenia prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych, w kwestii wykładni art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, jednoznacznie wynika, że przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczącego zwolnień z tytułu dostawy terenów innych niż budowlane lub nieprzeznaczonych pod zabudowę, decydujące znaczenie będą miały dane wynikające z ewidencji gruntów. Tym samym dla zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Natomiast zajmując stanowisko w zakresie pytania drugiego Wnioskodawca wyjaśnił, że w jego ocenie ani Zainteresowany, ani jego żona, nie staną się podatnikiem w związku ze zbyciem działki rolnej nr 358/5, a zatem czynność ta nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług. Jak podkreśla się bowiem w orzecznictwie i judykaturze, istotnym elementem, aby mówić o działaniu jako handlowca, jest zamiar strony przy nabyciu. Nieruchomość nabyta przez Wnioskodawcę i jego żonę w 2003 r. wchodzi w skład ich gospodarstwa rolnego i od momentu jej zakupu do chwili obecnej jest wykorzystywana na cele rolnicze, bowiem prowadzona była na niej uprawa roślin. Zwrócić również należy uwagę, że z treści przepisu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie. Z powołanych powyżej przepisów wynika, więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie w warunkach wskazujących, że działanie to nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Dodatkowo wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pogląd ten potwierdza jednolita linia orzecznicza NSA wyrażona w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3711/06. W wyroku tym sąd stwierdził, że nie jest tak, że z art. 15 ust. 2 cyt. ustawy wynika, że wykonanie czynności w sposób jednorazowy w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy skutkuje przekształceniem czynności danego podmiotu w działalność gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Podobne wnioski NSA zawarł w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. Nadto w wyroku NSA z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt I FSK 1043/08, wskazano na kryteria, którymi należy kierować się przy ustalaniu, że w konkretnym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą a nie z zarządem majątkiem prywatnym, co w konsekwencji skutkuje uzyskaniem statusu podatnika VAT. W powyższym wyroku NSA przyjął następujące tezy: "Tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną".

W przedmiotowej sprawie, sposób nabycia i dotychczasowego użytkowania przez Zainteresowanego nieruchomości rolnej oraz okoliczności wskazujące na zwyczajną chęć wyzbycia się majątku osobistego, wskazują na incydentalny sposób wykonywania sprzedaży poza działalnością gospodarczą. Świadczą o tym dodatkowo fakty, że Wnioskodawca nie handlował wcześniej nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (art. 196 § 2 tego Kodeksu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Zatem współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Należy podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 cyt. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 ww. Kodeksu uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. Natomiast w literaturze podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 Kodeksu cywilnego).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w dniu 22 grudnia 1982 r. Wnioskodawca nabył razem z żoną, na zasadach małżeńskiej współwłasności, grunty rolne o powierzchni 33,66 ha, w celu prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego. Z dniem zakupu tych nieruchomości Zainteresowany uzyskał razem z żoną status rolnika, który posiadają do dnia dzisiejszego. Do dnia 26 listopada 2003 r. razem z żoną Wnioskodawca posiadał na terenie gminy gospodarstwo rolne o powierzchni ogólnej 85,0090 ha.

W dniu 27 listopada 2003 r. na mocy umowy kupna, sporządzonej w formie aktu notarialnego, razem z żoną Zainteresowany nabył od osoby fizycznej, niezabudowaną nieruchomość rolną oznaczoną w ewidencji gruntów rolnych nr 358/5, o powierzchni 5,47 ha. Według zapisów w ewidencji gruntów powyższa nieruchomość stanowi grunty orne klasy RIVa, RV i RVI. Od chwili zakupu działki nr 358/5 Wnioskodawca wykorzystuje ją na cele produkcji rolnej, tak samo, jak inne nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego. W związku z prowadzeniem na tych gruntach uprawy roślin, Zainteresowany występował również, co roku, o dopłaty bezpośrednie do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Świadczenie to było zawsze przyznawane. Powyższa nieruchomość w dacie jej zakupu przez Wnioskodawcę, była oznaczona w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy symbolem R - uprawy rolne i ogrodnicze. Obecnie teren ten nie posiada obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków, nieruchomość o numerze ewidencyjnym 358/5 została oznaczona jako tereny wydobycia kruszywa. Dla nieruchomości tej nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy. W latach późniejszych Zainteresowany również nabywał grunty rolne na cele powiększenia swojego gospodarstwa rolnego. Obecnie nadal jest zainteresowany zakupem gruntów rolnych z zamiarem ich uprawy, na cele powiększenia swojego gospodarstwa rolnego. Z tytułu posiadania gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca co roku opłaca podatek rolny ustalany stosowną decyzją Wójta. Jednocześnie Zainteresowany oświadczył, że ani on, ani jego żona, nie są podatnikami podatku od towarów i usług.

W 2011 r. firma projektowa zaproponowała Wnioskodawcy sporządzenie dokumentacji geologicznej na nieruchomości rolnej nr 358/5, której celem miało być uzyskanie koncesji na eksploatację złoża kruszywa naturalnego - żwiru. Cała dokumentacja geologiczna jak i docelowo koncesja, była finansowana i jest własnością tejże firmy projektowej, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. Firma projektowa, uzyskała koncesję na wydobywanie kruszywa naturalnego z przedmiotowej działki. Osobiście Zainteresowany nie jest i nigdy nie był zainteresowany eksploatacją złoża kruszywa naturalnego, o czym poinformował właściciela koncesji. Z chwilą kiedy Wnioskodawca sprzeda grunty rolne koncesja stanie się jakby bezprzedmiotowa, bowiem ma ona rację bytu, tylko wówczas, gdy właściciel koncesji posiada prawo do dysponowania gruntem. Obecnie Wnioskodawca jest zainteresowany sprzedażą gruntów rolnych oznaczonych jako działka nr 358/5, i poszukuje nabywcy, który złoży mu korzystną ofertę. Faktem jest również, że zgłosiła się do Zainteresowanego firma, która chciałaby kupić działkę nr 358/5, z zamiarem eksploatacji żwiru, nie precyzując jednak w jakim terminie miałoby to nastąpić. Firma ta poinformowała Wnioskodawcę również, że na terenie zakupionych od Zainteresowanego gruntów, chciałaby również ustawić maszyny do sortowania żwiru, co zajęłoby obszar około pół hektara. Wobec powyższego Wnioskodawca rozważa sprzedaż gruntów rolnych oznaczonych jako działka nr 358/5, będących własnością Zainteresowanego i jego żony od przeszło 11 lat. Przyszły nabywca oświadcza i deklaruje, że zakupi grunty rolne, które w związku ze sprzedażą nie utracą swojego charakteru rolnego. Również w akcie notarialnym, dokumentującym ewentualną sprzedaż zostanie potwierdzone, że sprzedawane są grunty na cele rolne i że nabywca kupuje grunty na cele rolne. Zmiana charakteru rolnego przedmiotowych gruntów może nastąpić w okresie późniejszym, jednakże Wnioskodawca nie może sprecyzować kiedy dokładnie, ponieważ przyszły, ewentualny, nabywca nie jest w posiadaniu koncesji na wydobycie złoża kruszywa naturalnego i nie ma wiedzy, czy kiedykolwiek będzie w jej posiadaniu. W przypadku ewentualnego wydobycia kruszywa przez nowego właściciela przedmiotowej nieruchomości, w późniejszym okresie, grunty te mogą w niewielkiej części, bo około pół hektara, stracić charakter rolny, który nawet, jeśli nastąpiłaby eksploatacja żwiru, zostanie przywrócony i grunty odzyskają swój charakter rolny, bowiem kierunek ewentualnej rekultywacji w koncesji określono jako kierunek rolny.

Dodatkowo Zainteresowany wyjaśnił, że w przypadku zbycia przedmiotowej nieruchomości uzyskane z tego tytułu środki finansowe przeznaczy na zakup nowych gruntów rolnych w celu powiększenia swojego gospodarstwa rolnego oraz na zakup maszyn rolnych w celu poprawy jakości posiadanego przez niego parku maszynowego wykorzystywanego do upraw polowych. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że działkę nr 358/5, nabył wraz z żoną, jako działkę rolną w celu prowadzenia na niej uprawy roślin w ramach ich ok. 85 ha indywidualnego gospodarstwa rolnego. Zainteresowany nie dokonywał z żoną sprzedaży działek wchodzących w skład ich gospodarstwa rolnego. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka nr 358/5 nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Zainteresowany nie ponosił i nie będzie ponosił żadnych nakładów związanych ze sprzedażą przedmiotowej działki. Jak już wcześniej wyjaśnił przedmiotową działkę użytkuje tylko i wyłącznie rolniczo w ramach prowadzonego przez niego indywidualnego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie zamierza występować o objęcie działki nr 358/5 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działka nr 358/5 jest działką rolną niezabudowaną, nadto według zapisów w ewidencji gruntów powyższa nieruchomość stanowi grunty orne klasy RIVa, RV i RVI.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jest zainteresowany, czy w wyniku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (działki nr 358/5) stanie się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy dokonanie tej czynności będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług stawką podstawową 23%, czy zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy sprzedaż opisanej we wniosku działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym czy w wyniku tej transakcji Zainteresowany stanie się podatnikiem tego podatku. Dopiero w dalszej kolejności - jeżeli czynność ta podlega opodatkowaniu - należy określić właściwą stawkę podatku VAT bądź zwolnienie od tego podatku.

W kontekście powyższych rozważań, w celu ustalenia czy planowana przez Wnioskodawcę dostawa jest realizowana w ramach działalności gospodarczej - a w rezultacie czy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy jak i uwzględniając przywołane wyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działki nr 358/5, wykorzystywanej wcześniej w działalności rolniczej, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług określonego w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują.

Powyższe wynika z faktu, że planowana sprzedaż działki nr 358/5 stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Bowiem Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, działka, o której mowa we wniosku nie była wykorzystywana w pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie była ona udostępniania innym osobom na podstawie umowy najmu, użyczenia, dzierżawy. Ponadto Zainteresowany nie ponosił i nie będzie ponosił żadnych nakładów związanych z jej sprzedażą oraz nie zamierza występować o jej objęcie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani też o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zbywając przedmiotowa działkę, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pomimo, że grunt, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby Zainteresowany dokonując sprzedaży przedmiotowej działki, zamierzał podejmować działania zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca będzie bowiem wykonywał zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki, o której mowa we wniosku, będzie korzystał z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie stanowiło wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działki, a dostawę tej nieruchomości - cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych okolicznościach zbycie nieruchomości (działki nr 358/5) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanym we wniosku przypadku brak jest zatem podstaw do objęcia tej transakcji podstawową stawką podatku VAT lub też zastosowanie zwolnienia od tego podatku. Należy bowiem wyjaśnić, że w przypadku czynności niepodlegających opodatkowaniu dokonywanie analizy w zakresie stawki podatku lub możliwości zastosowania zwolnienia od podatku jest bezprzedmiotowe. Pomimo bowiem identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) - pojęcia "dostawa towarów zwolniona od podatku" oraz "dostawa towarów niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług" nie są tożsame, ponieważ tylko czynności objęte zakresem przedmiotowym określonym w art. 5 ustawy mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. W rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której zbycie działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest to bowiem czynność, do której unormowania ustawy nie znajdą zastosowania.

Zatem w niniejszym przypadku odpowiedź na pytanie dotyczące objęcia tej transakcji 23% stawką podatku VAT bądź też zastosowanie zwolnienia od tego podatku stała się bezprzedmiotowa. Czyli w niniejszej interpretacji nie oceniono stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Informuje się również, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki i opodatkowania tej transakcji. Natomiast pozostała część wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została załatwiona odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.