ILPP5/4512-1-147/15-4/AK - VAT w zakresie opodatkowania dostawy gruntu wywłaszczonego w zamian za odszkodowanie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu wywłaszczonego w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu wywłaszczonego w zamian za odszkodowanie. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 września 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2015 r., Wojewoda dokonał wywłaszczenia działki 129/7 na podstawie decyzji Wojewody nr z dnia 25 lutego 2014 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, orzekając na rzecz podatnika odszkodowanie w wysokości 163.805,00 zł. Podatnik po uprawomocnieniu się decyzji Wojewody wystawił fakturę VAT na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad netto 163.805,00, VAT 37.675,15, brutto 201.480,15 zł. Status przedmiotowej działki wygląda tak, że:

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 września 2015 r. o następujące informacje:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i z tego tytułu jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

2. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość nabył z majątku własnego i stanowi ona jego majątek prywatny. Nigdy przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

3. Wnioskodawca nabył nieruchomość z majątku własnego i stanowi ona jego majątek prywatny. Nigdy przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym Wnioskodawca w przedmiotowej transakcji będącej przedmiotem zapytania nie działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Wystawienie faktury i opodatkowanie transakcji podatkiem VAT wynikało z pisma GDDKiA gdzie czytamy (...) w przypadku, gdy uprawniony do otrzymania odszkodowania jest płatnikiem VAT w powyższym zakresie, Generalna Dyrekcja Dróg i Autostrad w poucza o konieczności wystawienia faktury (...).

4. Wnioskodawca przedmiotowej nieruchomości nigdy nie udostępniał osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

5. Wnioskodawca w okresie bycia właścicielem nie ponosił żadnych nakładów na przygotowanie działek do sprzedaży.

6. Wnioskodawca nie zbywał wcześniej gruntów.

7. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych gruntów.

8. Baner reklamowy trwale związany z gruntem - według opisu w operacie szacunkowym rzeczoznawcy majątkowego znajdujący się na gruncie jest własnością osób trzecich, postawiony został bez stosownych pozwoleń i uzgodnień tym samy stanowi on samowolę budowlaną. Tym samym - zdaniem Wnioskodawcy - nie jest budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

9. Dla przedmiotowej nieruchomości uwzględniono Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego i grunt posiada oznaczenie 1 GP/s droga klasy ekspresowej z możliwością realizacji ruchu głównego przyśpieszonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy podatniczka dokonała prawidłowego naliczenia podatku VAT z tytułu wypłaty odszkodowania za wywłaszczenie pod budowę drogi, czy też powinna skorzystać ze zwolnienia wynikającego:

Natomiast gdyby okazało się, że zasadne jest opodatkowanie odszkodowania stawką podstawową podatku VAT, to czy wskazana w decyzji kwota jest kwotą netto czy też brutto.

Zdaniem Wnioskodawcy, po analizie dotychczasowej doktryny w przedmiocie sprawy, może on skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9, gdyż zapisu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu działki pod drogi ekspresowe nie można utożsamiać z gruntem budowlanym, o którym mowa w art. 2 pkt 33 u.p.t.u. Ponadto posadowienie na działce banera reklamowego bez stosownych zezwoleń nie może przemawiać za uznaniem go za grunt zabudowany.

Ponadto gdyby uznać jednak grunt za zabudowany w związku z posadowieniem banera to korzystałby on ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. - gdyż spełnia wszystkie przesłanki w nim wymienione.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że gdyby organ podatkowy nie uznał powyższych argumentów i określił opodatkowanie odszkodowania stawką podstawową podatku VAT, to zdaniem podatnika wskazana w decyzji Wojewody kwota odszkodowania byłaby kwotą netto, do której podatnik zobowiązany byłby dodać naliczony VAT. Wynika to z wyceny będącej podstawą wydanej decyzji gdzie w punkcie 8 tej wyceny czytamy, że - w wartości szacowanej nieruchomości nie jest uwzględniony podatek VAT oraz z sentencji decyzji i konstrukcji podatku VAT oraz Konstytucji RP. Mianowicie, podatek od towarów i usług to wielofazowy podatek obrotowy. Zasadnicza konstrukcja tego podatku oparta jest na mechanizmie "opodatkowanie - odliczenie", co oznacza konieczność (obowiązek) naliczenia podatku przez sprzedawcę od sprzedaży towaru lub usługi (tzw. podatek należny) oraz możliwość odliczenia od podatku należnego kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu tego towaru lub usługi (tzw. podatku naliczonego).

Podatek od towarów i usług jest polską odmianą podatku od wartości dodanej (VAT - value added tax), który należy do podatków zharmonizowanych w Unii Europejskiej. Podstawę prawną harmonizacji stanowi art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Obecnie w tym zakresie obowiązuje Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1 z późn. zm.).

W Polsce podatek ten został wprowadzony w 1993 r. ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Obecnie obowiązek podatkowy w tym podatku wynika z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej u.p.t.u.).

Należy do grupy podatków pośrednich; ciężar opodatkowania tym podatkiem ponosi zawsze ostateczny nabywca, konsument, który nie może odliczyć podatku zapłaconego w cenie nabytego towaru lub usługi. Jest to podatek cenotwórczy.

Tym samym wskazana w wycenie informacja o nie ujęciu podatku VAT jego konstrukcja jako podatku pośredniego i treść decyzji jasno wskazują, że kwota w decyzji jest kwotą netto, do której podatnik winien zastosować prawidłową stawkę lub też zastosować zwolnienie z opodatkowania w zależności od czynników kształtujących obowiązki podatkowe. Tym samym organ decyzyjny Wojewoda nie mógł na etapie wydawania decyzji określać wartości działki jako brutto, gdyż tym samym wszedłby w kompetencje podatnika w zakresie stanu rzeczywistego i obowiązków podatkowych, a czego nie mógłby uczynić. Ponadto gdyby wartość odszkodowania potraktowana byłaby jako wartość brutto - "w stu" czyli zawierająca podatek VAT to łamałaby podstawowe prawa podatnika wynikające z Konstytucji art. 32 poprzez nierówne traktowanie podmiotów mających możliwość np. podmiotowego zwolnienia z VAT art. 113 do innych podatników. Ponadto wskazana decyzja nie byłaby wykonana zgodnie z jej sentencją a mianowicie kwota określona jako 163.805,00 zł wartość odszkodowania byłaby zapłacona w całości jednak pomniejszona o wartość podatku VAT, którą to GDDKiA mogłaby odliczyć w ramach tej samej u.p.t.u. czyli per saldo nie byłaby wykonana w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy podkreślić, że co do zasady, warunkiem uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wojewoda w drodze decyzji dokonał wywłaszczenia działki i na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, orzekł na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie. Zainteresowany po uprawomocnieniu się decyzji Wojewody wystawił fakturę VAT na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Przedmiotową nieruchomość podatnik nabył w okresie kiedy nie był czynnym podatnikiem podatku VAT, nie dokonał z tytułu zakupu odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość nabył z majątku własnego i stanowi ona jego majątek prywatny. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się baner reklamowy - tablica jest posadowiona i trwale z gruntem związana. Baner reklamowy jest własnością osób trzecich i znajdował się na działce przed zakupem z tego tytułu podatnik nie usuwał go i nie pobierał pożytków z tytułu dzierżawy pod jego miejsce - nieznany właściciel dokonał samowoli budowlanej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i z tego tytułu jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Nigdy przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca oświadczył, że w ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania nie działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Zainteresowany przedmiotowej nieruchomości nigdy nie udostępniał osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wystawienie faktury i opodatkowanie transakcji podatkiem VAT wynikało z pisma GDDKiA O/ZG.I-3.7014.31 gdzie wskazano " (...) w przypadku, gdy uprawniony do otrzymania odszkodowania jest płatnikiem VAT w powyższym zakresie, Generalna Dyrekcja Dróg i Autostrad poucza o konieczności wystawienia faktury (...)". Wnioskodawca zaznaczył również, że w okresie bycia właścicielem nie ponosił żadnych nakładów na przygotowanie działki do sprzedaży oraz nie zbywał wcześniej gruntów i nie planuje sprzedaży innych gruntów.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy postąpił prawidłowo naliczając podatek od towarów i usług w wysokości 23% przy zbyciu w zamian za odszkodowanie przedmiotowej działki.

Wobec powyższego należy ustalić, czy w opisanej sprawie wystąpiły przesłanki dla uznania czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała pod regulacje ustawy musi dojść do odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju a czynność ta winna być wykonana przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jak już wyżej wskazano przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu prawa własności towaru (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towarów.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu dostawy działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku ze zbyciem działki w zamian za odszkodowanie - za podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowa działka została nabyta do majątku prywatnego, nie była i nie jest przez Zainteresowanego wykorzystywana w działalności gospodarczej. Wnioskodawca w okresie bycia właścicielem nie ponosił żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży, jak również nie dokonywał wcześniej i nie zamierza dokonywać w przyszłości zbycia innych gruntów.

Wobec powyższego należy uznać, że zbycie przez Wnioskodawcę opisanej we wniosku działki, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zatem w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując odpłatnej dostawy przedmiotowej działki Zainteresowany wystąpił w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie zrealizowaną dostawę działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca dokonując dostawy korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, zbycie w zamian za odszkodowanie wymienionej działki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ z tytułu tej czynności Zainteresowany nie wystąpił w charakterze podatnika tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem z tytułu tej transakcji nie powstał obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie postąpił prawidłowo wystawiając fakturę i doliczając do kwoty odszkodowania podatek od towarów i usług.

W opisanym we wniosku przypadku brak jest również podstaw do objęcia tej transakcji zwolnieniem od podatku. Należy bowiem wyjaśnić, że w przypadku czynności niepodlegających opodatkowaniu dokonywanie analizy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku jest bezprzedmiotowe. Pomimo bowiem identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) - pojęcia "dostawa towarów zwolniona od podatku" oraz "dostawa towarów niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług" nie są tożsame, ponieważ tylko czynności objęte zakresem przedmiotowym określonym w art. 5 ustawy mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. W rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której zbycie działki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług-jest to bowiem czynność, do której unormowania ustawy nie znalazły zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należy uznać w całości za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W szczególności na informacji, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży gruntu niezabudowanego, którego nie wykorzystywał w działalności gospodarczej oraz nie poniósł żadnych wydatków związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.