ILPP5/443-287/14-2/PG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP5/443-287/14-2/PG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1997 r. Wnioskodawczyni zakupiła na współwłasność z P. (w 1997 r. partnerem, w 1998 r. mężem) nieruchomość gruntowną, rolną położoną w miejscowości K., w Gminie C. o powierzchni 1,7593 ha, opisaną w KW. Zainteresowana planowała budowę domu jednorodzinnego dla siebie i szukała działki pod budowę. Przy okazji przeszukiwania ogłoszeń pojawiła się oferta sprzedaży wspomnianej wyżej nieruchomości w bardzo atrakcyjnej cenie. Okazało się, że rolnik, który zamierzał sprzedać ten grunt potrzebował bardzo pilnie gotówki z uwagi na problemy finansowe (długi). Cena tej nieruchomości stanowiła równowartość średniej działki budowlanej a więc była dla Wnioskodawczyni dość atrakcyjna. Zainteresowana sprawdziła w Urzędzie Gminy czy na tym gruncie będzie istniała możliwość budowy domu. Klasa gruntów tej ziemi to IV i V. Wnioskodawczyni postanowiła dokonać zakupu z uwagi na dość niską cenę z myślą, że w niedalekiej przyszłości wybuduje na niej dom jednorodzinny. W konsekwencji została kupiona działka budowlana w innym miejscu, ale na terenach niezalewowych, gdyż w roku zakupu miała miejsce powódź i wszystkie drogi dojazdowe do K. były zalane. Ziemię rolną w K. Wnioskodawczyni wraz z mężem przekształciła na działki budowlane. W 2006 r. sprzedali oni 5 działek a całą kwotę ze sprzedaży przeznaczyli na budowę ich domu jednorodzinnego w S. Kolejna 1 działka została sprzedana w 2010 r. a pieniądze ze sprzedaży przeznaczyli na urządzenie ogrodu (kostka brukowa i zieleń). Do żadnej ze sprzedanych działek nie były prowadzone działania marketingowe w kierunku ich sprzedaży. Informacje o sprzedaży rozchodziły się pocztą pantoflową, jeden kupiec drugiemu. Nie były ponoszone nakłady w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Nie były czerpane również żadne zyski z tytułu udostępniania działek innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia. Pozostało im jeszcze 7 działek.

Sprzedaż każdej z działek nie miała charakteru zarobkowego a wręcz przeciwnie, swój własny majątek prywatny sprzedawali a pieniądze ze sprzedaży były przeznaczane na potrzeby prywatne, tj. mieszkaniowe. Mimo, że nie była prowadzona działalność gospodarcza od każdej sprzedanej działki był odprowadzany podatek VAT. W tym roku zostały sprzedane 3 działki budowlane i pieniądze z ich sprzedaży zostały przeznaczone również na cele mieszkaniowe, gdyż w tym roku Wnioskodawczyni się rozwiodła z mężem, został dokonany podział majątku w ten sposób, że mąż dostał cały wybudowany dom w S. a Zainteresowana wyprowadziła się i kupiła drugi dom, w połowie z gotówki a w połowie z kredytu. Pieniądze ze sprzedaży właśnie tych 3 działek zostały wydatkowane na nieruchomość Wnioskodawczyni. Pozostało im jeszcze 7 działek, które jeśli uda się sprzedać Zainteresowana przeznaczy na spłatę kredytu mieszkaniowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny Wnioskodawczyni jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ:

* nie nabyła nieruchomości w celach zarobkowych,

* w momencie zakupu nie miała planów jej dalszej odsprzedaży,

* nie prowadzi działalności gospodarczej a działania opisane w stanie faktycznym wniosku nie mieszczą się w zakresie pojęcia działalności gospodarczej,

* dokonując sprzedaży działek, wykonuje jedynie prawo swojej własności,

* środki z dokonanej sprzedaży zostały przeznaczone tylko i wyłącznie na prywatne potrzeby, tj. na cele mieszkaniowe.

Stanowisko Zainteresowanej poparte jest orzecznictwem Sądów Administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z ostatnich lat:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 września 2006 r. orzekł, że nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż - nawet kilkukrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05).

2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 stycznia 2007 r. stwierdził, że sprzedaży kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy VAT z 17 maja 1977 r. zgodnie z którym za działalność taką uznaje się także wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Choć sprzedaż kilku lub kilkunastu działek może stanowić czynności sporadyczne, to z natury rzeczy nie wiąże się jednak z uzyskiwaniem stałego dochodu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/2006).

3. WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1217/07), również uznał, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu VAT. W przedmiotowej sprawie podatnik chciał sprzedać dwie działki budowlane nabyte wcześniej. Organy podatkowe wskazały, że w rzeczywistości podatnik posiada 9 działek, które zamierza sprzedać i uznały, że taka sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ podatnik będzie dokonywał sprzedaży wielokrotnie i w sposób częstotliwy. WSA uznał, że organy skarbowe powinny oceniać stan faktyczny przedstawiony przez podatnika we wniosku, tj. sprzedaż dwóch działek. Zdaniem sądu sprzedaż dwóch działek stanowiących majątek osobisty nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. WSA wskazał ponadto, że nie można uznać danego podmiotu za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą tylko dlatego, że dokonuje czynności z zamiarem częstotliwym.

4. Warto też podkreślić, że niektóre sądy administracyjne wskazywały, że o ewentualnym opodatkowaniu danej transakcji decydować powinien sposób wykorzystania przychodów ze sprzedaży konkretnego składnika majątku. Jeżeli przeznaczony miał on być na cele prowadzonej działalności gospodarczej, to sprzedaż taka podlegała opodatkowaniu, jeżeli natomiast przychód przeznaczony był na cele inne (np. osobiste potrzeby sprzedającego), to taka transakcja pozostawała poza zakresem opodatkowania VAT (wyrok NSA z 7 lipca 2009, I FSK 558/09).

5. Obecnie sądy administracyjne, orzekają stosując wykładnię przepisów krajowych i wspólnotowych określoną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Warto odnieść się do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS) z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach Słaby (C-180/10) oraz Kuć (C-181/10).Trybunał wyjaśnił w nich, co należy brać pod uwagę ustalając czy sprzedaż nieruchomości jest działalnością gospodarczą w rozumieniu dyrektywy VAT. Wskazał, że za podatnika będzie można uznać każdego, kto dokonuje transakcji związanych z okazjonalną sprzedażą nieruchomości, jeśli w przepisach krajowych zostało to bezpośrednio uregulowane.

Warto podkreślić, że w orzeczeniu z 15 września 2011 r. ETS stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (np. podział działki, umieszczanie ogłoszeń o sprzedaży) nie mogą przesądzać o uznaniu sprzedającego za prowadzenie działalności gospodarczej. Trybunał w pewnym zakresie zaakceptował dotychczasową linię orzeczniczą polskich Sądów Administracyjnych, zgodnie z którą sprzedaż majątku prywatnego, co do zasady, nie jest działalnością gospodarczą.

6. W wyrokach z 9 listopada 2011 r. (I FSK 1289/10) oraz 7 października 2011 r. (I FSK 1655/11) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że transakcje okazjonalne (art. 12 ust. 1 dyrektywy) nie zostały objęte zakresem działalności gospodarczej w ustawie o VAT. W każdym przypadku konieczne jest zatem ustalenie czy działania wnioskodawcy mieszczą się w zakresie pojęcia działalności gospodarczej.

7. Również poniższe interpretacje Izb Skarbowych wskazują, że jeżeli podatnik użytkował nieruchomość przez jakiś czas lub nabył ją w drodze spadku lub darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT, jedynie dokonywała sprzedaży swojego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r., IBPP1/443 567/08/LSz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08); Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 7 lipca 2008 r., IPPP1/443-83/07-9/SM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 9 czerwca 2008 r., ILPP1/443-295/08-2/AK).

W podsumowaniu Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że ich nieruchomość gruntowa nabywana była na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jej sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania jej za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że głównie w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Więcej nawet: z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (orzeczenie w sprawie C 400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L 347 s. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto należy zauważyć, że z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem może być zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w 1997 r. Wnioskodawczyni zakupiła na współwłasność z P. (w 1997 r. partnerem, w 1998 r. mężem) nieruchomość gruntowną, rolną położoną w miejscowości K., w Gminie C. o powierzchni 1,7593 ha, opisaną w KW. Zainteresowana planowała budowę domu jednorodzinnego dla siebie i szukała działki pod budowę. Przy okazji przeszukiwania ogłoszeń pojawiła się oferta sprzedaży wspomnianej wyżej nieruchomości w bardzo atrakcyjnej cenie. Zainteresowana sprawdziła w Urzędzie Gminy czy na tym gruncie będzie istniała możliwość budowy domu. Wnioskodawczyni postanowiła dokonać zakupu z uwagi na dość niską cenę z myślą, że w niedalekiej przyszłości wybuduje na niej dom jednorodzinny. W konsekwencji została kupiona działka budowlana w innym miejscu, również pod A. ale na terenach niezalewowych, gdyż w roku zakupu miała miejsce powódź i wszystkie drogi dojazdowe do K. były zalane. Ziemię rolną w K. Wnioskodawczyni wraz z mężem przekształciła na działki budowlane. W 2006 r. sprzedali oni 5 działek a całą kwotę ze sprzedaży przeznaczyli na budowę ich domu jednorodzinnego w S. Kolejna 1 działka została sprzedana w 2010 r. a pieniądze ze sprzedaży przeznaczyli na urządzenie ogrodu (kostka brukowa i zieleń). Do żadnej ze sprzedanych działek nie były prowadzone działania marketingowe w kierunku ich sprzedaży. Informacje o sprzedaży rozchodziły się pocztą pantoflową, jeden kupiec drugiemu. Nie były ponoszone nakłady w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Nie były czerpane również żadne zyski z tytułu udostępniania działek innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia. Pozostało im jeszcze 7 działek. Sprzedaż każdej z działek nie miała charakteru zarobkowego a wręcz przeciwnie, swój własny majątek prywatny sprzedawali a pieniądze ze sprzedaży były przeznaczane na potrzeby prywatne, tj. mieszkaniowe. Mimo, że nie była prowadzona działalność gospodarcza od każdej sprzedanej działki był odprowadzany podatek VAT. W 2014 r. zostały sprzedane 3 działki budowlane i pieniądze z ich sprzedaży zostały przeznaczone również na cele mieszkaniowe, gdyż w tym roku Wnioskodawczyni się rozwiodła z mężem, został dokonany podział majątku w ten sposób, że mąż dostał cały wybudowany dom w S. a Zainteresowana wyprowadziła się i kupiła drugi dom, w połowie z gotówki a w połowie z kredytu. Pieniądze ze sprzedaży właśnie tych 3 działek zostały wydatkowane na nieruchomość Wnioskodawczyni. Pozostało im jeszcze 7 działek, które jeśli uda się sprzedać Zainteresowana przeznaczy na spłatę kredytu mieszkaniowego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą obowiązku odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowana podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że w celu dokonania sprzedaży działek budowlanych, Wnioskodawczyni nie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości, o których mowa we wniosku, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wprawdzie - jak wynika z wniosku - Zainteresowana przekształciła ziemię rolną na działki budowlane i dokonała sprzedaży niektórych działek. Jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za działania zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością. Jak wskazała bowiem Wnioskodawczyni w opisie sprawy zakupu nieruchomości dokonała w związku z zamiarem budowy domu, nie ponosiła żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży i nie prowadziła działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni zbywając działki budowlane, nie dokonywała tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie wystąpiła jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Zainteresowana nie działała zatem jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży opisanych we wniosku działek stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez nią prywatnego majątku. Wnioskodawczyni sprzedając grunt korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek opisanych we wniosku nie spowodowała powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ Zainteresowana nie działała w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek budowlanych nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny stwierdzić należy, że Zainteresowana nie jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. męża Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl