ILPP5/443-274/14-4/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT od sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT od sprzedaży działek. Wniosek został uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz o pełnomocnictwo dla osoby podpisanej pod złożonym wnioskiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie jest i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym, nie jest płatnikiem podatku VAT i nigdy nie był płatnikiem podatku VAT.

Zainteresowany jest od 1996 r. właścicielem działek o numerach od 86/40 do 86/56, które są uprawiane rolniczo (uprawia sąsiad grzecznościowo bez zapłaty i Wnioskodawca nie ma żadnych korzyści z tego tytułu). Dla działek tych Gmina wydała decyzje o warunkach zabudowy a obecnie wbrew woli Zainteresowanego został uchwalony plan miejscowy zapisany uchwałą Gminy z przeznaczeniem pod aktywizację gospodarczą.

W tym roku Wnioskodawca sprzedał działki o numerach 86/46, 86/48, 86/55 i 86/56 i nie płacił podatku VAT.

W piśmie z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany poinformował, że nie jest i nigdy nie był czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Działki, które są przedmiotem wniosku nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy grunt nigdy nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy. Uprawia go grzecznościowo sąsiad bez umowy i nie płaci on z tego tytułu żadnych pieniędzy. Działki przedmiotowe nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Działki przedmiotowe zostały nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie umowy kupna sprzedaży w 1996 r. w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Oprócz wymienionych w opisie zdarzenia działek Zainteresowany sprzedał 2 działki po 3000 m² każda z przeznaczeniem pod zabudowę hal przemysłowych w lutym 2015 r. Działki te również pochodziły z majątku osobistego i były zakupione w 1996 r. Wnioskodawca planuje wyprzedaż działek stanowiących jego majątek osobisty ponieważ mieszka w Szwajcarii i planuje pozostać tam na stałe. Zainteresowany nie poniósł żadnych nakładów w celu sprzedaży przedmiotowych działek i nie zamierza ponieść żadnych kosztów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Obecnie od 2013 r. na terenie obejmującym przedmiotowe działki obowiązuje plan miejscowy z przeznaczeniem działek pod usługi, który został uchwalony wbrew woli właściciela działek. Zanim uchwalono plan miejscowy o warunki zabudowy występował ojciec Wnioskodawcy mieszkający w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając którąś z działek Zainteresowany musi zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku nie będzie obowiązywał podatek VAT ponieważ grunty pochodzą z jego majątku własnego, nie sprzedaje płodów rolnych, nie jest rolnikiem ryczałtowym ani nie płaci podatku VAT i sprzedaż nastąpi do majątku własnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L 347.1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie jest i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym, nie jest i nigdy nie był czynnym płatnikiem podatku VAT.

Zainteresowany jest od 1996 r. właścicielem działek o numerach od 86/40 do 86/56, które są uprawiane rolniczo (uprawia sąsiad grzecznościowo bez zapłaty i Wnioskodawca nie ma żadnych korzyści z tego tytułu). Dla działek tych Gmina wydała decyzje o warunkach zabudowy a obecnie wbrew woli Zainteresowanego został uchwalony plan miejscowy zapisany uchwałą Gminy z przeznaczeniem pod aktywizację gospodarczą.

W tym roku Wnioskodawca sprzedał działki o numerach 86/46, 86/48, 86/55 i 86/56 i nie płacił podatku VAT.

Ponadto, Zainteresowany poinformował, że działki, które są przedmiotem wniosku nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy grunt nigdy nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy. Uprawia go grzecznościowo sąsiad bez umowy i nie płaci on z tego tytułu żadnych pieniędzy. Przedmiotowe działki nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Zostały one nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie umowy kupna sprzedaży w 1996 r. w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Oprócz wymienionych w opisie zdarzenia działek Zainteresowany sprzedał 2 działki po 3000 m² każda z przeznaczeniem pod zabudowę hal przemysłowych w lutym 2015 r. Działki te również pochodziły z majątku osobistego i były zakupione w 1996 r. Wnioskodawca planuje wyprzedaż działek stanowiących jego majątek osobisty ponieważ mieszka w Szwajcarii i planuje pozostać tam na stałe. Zainteresowany nie poniósł żadnych nakładów w celu sprzedaży przedmiotowych działek i nie zamierza ponieść żadnych kosztów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Obecnie od 2013 r. na terenie obejmującym przedmiotowe działki obowiązuje plan miejscowy z przeznaczeniem działek pod usługi, który został uchwalony wbrew woli właściciela działek. Zanim uchwalono plan miejscowy o warunki zabudowy występował ojciec Wnioskodawcy mieszkający w Polsce.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego - w związku ze sprzedażą opisanych we wniosku działek - za podatnika podatku od towarów i usług. Co prawda ojciec Wnioskodawcy - przed uchwaleniem planu miejscowego - występował o warunki zabudowy dla ww. działek, a ponadto Zainteresowany dokonał już wcześniej sprzedaży działek, jednakże powyższych zdarzeń (stanowiących pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością. Zainteresowany nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, nie wnioskował też w jakikolwiek sposób o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego (został on uchwalony wbrew jego woli), działki te nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej (są udostępnione grzecznościowo sąsiadowi bez umowy, który je uprawia i nie płaci on z tego tytułu żadnych pieniędzy a Wnioskodawca z tego tytułu nie ma żadnych korzyści). Ponadto przedmiotowe działki nigdy nie były i nie są udostępniane innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (takich jak najem czy dzierżawa).

W związku z nieodpłatnym użyczeniem przez Zainteresowanego działek, o których mowa we wniosku należy przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika.

Dodatkowo - co również jest istotne w sprawie - działki nabyto 19 lat temu a ich planowana sprzedaż ma związek ze zmianą miejsca zamieszkania Zainteresowanego.

Zatem w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany dokonując dostawy działek będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dokonując dostawy działek opisanych we wniosku Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedając działki opisane we wniosku Zainteresowany nie będzie miał obowiązku zapłacić podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.