ILPP5/443-259/13-2/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku - brak daty sporządzenia (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg PKD jako "pozostałe uprawy rolne inne niż wieloletnie" (kod PKD 0119Z) oraz "uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (działalność mieszana)" (kod PKD 0150Z).

W dniu 20 lutego 1995 r. Zainteresowany nabył od swoich rodziców, w drodze umowy darowizny, działkę gruntu w granicach działek nr 28/2 i 29/2 o łącznej powierzchni 1,2381 ha, zabudowaną budynkiem gospodarczym, położoną we W. stanowiącą nieruchomość rolną, objętą księgą wieczystą. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów przedmiotowa działka została opisana jako grunty orne oraz grunty rolne zabudowane. Wnioskodawca przy zawarciu umowy złożył oświadczenie, że będzie wykorzystywał darowaną nieruchomość na cele związane z produkcją ogrodniczo rolną.

Na przedmiotowych gruntach rodzice Zainteresowanego prowadzili gospodarstwo ogrodnicze. Po przekazaniu ww. gruntów Wnioskodawca kontynuował i dalej kontynuuje działalność rodziców w pełnym zakresie. Ww. grunty przez cały okres prowadzenia działalności były przeznaczone i wykorzystywane do prowadzenia działalności rolnej. Zainteresowany nigdy nie prowadził działalności w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W 2004 r. dla obszaru, na którym są położone ww. grunty został - niezależnie od Wnioskodawcy - uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono charakter działek będących własnością Zainteresowanego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

W chwili obecnej z powodu rozwoju urbanizacyjnego oraz budowy nowych osiedli otaczających teren, na którym Wnioskodawca prowadzi działalność ogrodniczą, Zainteresowany jest zmuszony do przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Taka potrzeba wynika m.in. z uskarżających się sąsiadów niezadowolonych z powodu hałasu, jaki panuje na terenie gospodarstwa oraz z dymu wydzielanego przez czynne kotłownie węglowe, z których korzysta Wnioskodawca. Zainteresowany nigdy nie planował przeniesienia miejsca prowadzenia działalności, natomiast obecne okoliczności nie pozwalają mu na utrzymanie gospodarstwa w tej lokalizacji.

W związku z tym Wnioskodawca planuje sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości. Przedmiotowe grunty zostaną podzielone na 8 działek o powierzchni do 1200 metrów kwadratowych (został złożony wniosek o podział działek), z czego 6 zostanie przeznaczonych na sprzedaż.

Należy wskazać, że Zainteresowany nie podejmował i nie podejmuje żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działki. Po podziale nie wszystkie działki będą miały dostęp do mediów, ale Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań mających na celu uzbrojenie tych działek w media. Nie poniesiono ponadto żadnych nakładów finansowych na przedmiotowe grunty w związku z planowaną sprzedażą.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że po sprzedaży ww. działek nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym sprawy, transakcje sprzedaży działek przez Zainteresowanego będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy transakcje sprzedaży działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VATU), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 VATU przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 VATU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Powyższe przepisy wskazują, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 VATU, a jego sprzedaż jest traktowana w świetle art. 7 ust. 1 VATU jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność będąca dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 VATU będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby transakcja sprzedaży gruntu mogła być uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, musi zostać dokonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 VATU, który przy dokonywaniu tej transakcji działa w tym charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 VATU działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Sam status podatnika czynnego VAT nie jest wystarczający do stwierdzenia, że w przypadku każdej czynności rozporządzenia mieniem dany podmiot działa w charakterze podatnika od towarów i usług. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) nawet jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Reasumując, przyjąć należy, że zgodnie z przyjętą konstrukcją podatku od towarów i usług opodatkowaniu mogą podlegać tylko te czynności, w przypadku których został spełniony zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, a więc podmiot mający cechę podatnika (kryterium obiektywne) dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy nie można przypisać statusu podatnika VAT podmiotowi, który prowadząc działalność ogrodniczą dokonuje sprzedaży gruntów, na których ta działalność jest prowadzona, jeżeli nigdy nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, gruntów nie otrzymał w celu ich dalszej odsprzedaży, nie dokonywał w stosunku do nieruchomości żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności, a sprzedaży dokonuje przede wszystkim ze względu na konieczność przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto nie może być okolicznością przesądzającą w tym zakresie dokonanie podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny przed sprzedażą. Zainteresowanemu nie można w żadnym wypadku przypisać charakteru zawodowego przy sprzedaży opisanych we wniosku działek - Wnioskodawca prowadzi działalność ogrodniczą kompletnie niezwiązaną z obrotem nieruchomościami, nie podjął żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działek (brak dostępu do mediów, brak drogi asfaltowej) oraz działań marketingowych. Dlatego zdaniem Zainteresowanego sprzedaż gruntów bliżej opisanych powyżej należy uznać za zwykłe wykonywanie prawa własności, a w konsekwencji uznać je za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C 181/10.

W sprawie C-180/10 podatnik - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej - nabyła grunt przeznaczony zgodnie z ówczesnym planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej. Następnie plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, a grunty, których właścicielem był podatnik, przeznaczono pod zabudowę letniskową. Podatnik podzielił grunt na 64 działki i rozpoczął ich sprzedaż różnym nabywcom.

W sprawie C-181/10 podatnicy - małżeństwo - nabyło gospodarstwo rolne, które było wykorzystywane w celach rolniczych. Na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, grunty, na których znajdowało się gospodarstwo zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowo-usługową. Małżonkowie rozpoczęli sprzedaż niektórych części gospodarstwa, dokonując tego w niezorganizowany i okazjonalny sposób.

Obie sprawy dotyczyły w istocie odpowiedzi na pytanie, czy osoby fizyczne, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym w skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od woli tych osób, w grunt pod zabudowę, należy uznać za podatników podatku VAT w momencie, gdy osoby te dokonują sprzedaży przedmiotowych gruntów.

Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w przypadku, gdy osoba fizyczna prowadziła działalność rolniczą, i na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego osoba ta stała się właścicielem gruntów przeznaczonych pod zabudowę, nie można uznać, że osoba ta jest podatnikiem VAT z tytułu dostawy gruntu, jeżeli sprzedaż gruntu następuje w wyniku zwykłego wykonania prawa własności. Jeżeli osoba taka angażuje jednak środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców w zakresie obrotu nieruchomościami, to należy wówczas uznać ją za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, i w konsekwencji za podatnika.

Z najważniejszych tez, zawartych w powołanym orzeczeniu ETS, należy m.in. powołać:

"Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

W świetle powyższego przyjąć należy, że sprzedaż 6 działek przez Wnioskodawcę, który prowadzi działalność ogrodniczą i któremu nie można przypisać działania w charakterze handlowca przy sprzedaży przedmiotowych działek (nigdy nie zajmował się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, nie podejmował działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działek ani działań marketingowych) będzie w istocie związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym - w ocenie Wnioskodawcy - jego stanowisko należy uznać za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt - który nie był wykorzystywany w działalności opodatkowanej podatkiem VAT - działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg PKD jako "pozostałe uprawy rolne inne niż wieloletnie" (kod PKD 0119Z) oraz "uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (działalność mieszana)" (kod PKD 0150Z).

W dniu 20 lutego 1995 r. Zainteresowany nabył od swoich rodziców, w drodze umowy darowizny, działkę gruntu w granicach działek nr 28/2 i 29/2 o łącznej powierzchni 1,2381 ha, zabudowaną budynkiem gospodarczym, stanowiącą nieruchomość rolną. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów przedmiotowa działka została opisana jako grunty orne oraz grunty rolne zabudowane. Wnioskodawca przy zawarciu umowy złożył oświadczenie, że będzie wykorzystywał darowaną nieruchomość na cele związane z produkcją ogrodniczo-rolną.

Na przedmiotowych gruntach rodzice Zainteresowanego prowadzili gospodarstwo ogrodnicze. Po przekazaniu ww. gruntów Wnioskodawca kontynuował i dalej kontynuuje działalność rodziców w pełnym zakresie. Ww. grunty przez cały okres prowadzenia działalności były przeznaczone i wykorzystywane do prowadzenia działalności rolnej. Zainteresowany nigdy nie prowadził działalności w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W 2004 r. dla obszaru, na którym są położone ww. grunty został - niezależnie od Wnioskodawcy - uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono charakter działek będących własnością Zainteresowanego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

W chwili obecnej z powodu rozwoju urbanizacyjnego oraz budowy nowych osiedli otaczających teren, na którym Wnioskodawca prowadzi działalność ogrodniczą, Zainteresowany jest zmuszony do przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Taka potrzeba wynika m.in. z uskarżających się sąsiadów niezadowolonych z powodu hałasu, jaki panuje na terenie gospodarstwa oraz z dymu wydzielanego przez czynne kotłownie węglowe, z których korzysta Wnioskodawca. Zainteresowany nigdy nie planował przeniesienia miejsca prowadzenia działalności, natomiast obecne okoliczności nie pozwalają mu na utrzymanie gospodarstwa w tej lokalizacji. W związku z tym Wnioskodawca planuje sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości. Przedmiotowe grunty zostaną podzielone na 8 działek o powierzchni do 1200 metrów kwadratowych (został złożony wniosek o podział działek), z czego 6 zostanie przeznaczona na sprzedaż.

Zainteresowany wskazał ponadto, że nie podejmował i nie podejmuje żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działki. Po podziale nie wszystkie działki będą miały dostęp do mediów, ale Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań mających na celu uzbrojenie tych działek w media. Nie poniósł on także żadnych nakładów finansowych na przedmiotowe grunty w związku z planowaną sprzedażą.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że po sprzedaży ww. działek nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. uzbrojenie gruntów w przyłącza do sieci wodociągowej, energetycznej lub gazowej, ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, ogłoszenie w prasie, radiu i sieci internetowej w poszukiwaniu nabywców itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto opisany grunt nie był wykorzystywany przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (a jedynie w działalności rolniczej zwolnionej od opodatkowania) oraz nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu.

Wprawdzie, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca dokona podziału gruntu na 8 działek (został złożony wniosek o jego podział), jednakże powyższego zdarzenia (stanowiącego pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Ponadto, jak wskazał Zainteresowany nie podejmował on i nie podejmie żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działki, uzbrojenie tych działek w media oraz nie poniósł żadnych nakładów finansowych w związku z planowaną sprzedażą.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca nie będzie działać zatem jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży ww. nieruchomości stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Niego prywatnego majątku. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w tej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Reasumując, dokonując sprzedaży opisanych działek gruntu Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, transakcje sprzedaży działek nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany bowiem, w związku z ich dostawą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni on przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.