ILPP5/443-215/13-4/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania czynności wykonywanych przez Wspólnotę - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania czynności wykonywanych przez Wspólnotę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnota Mieszkaniowa składa się z 33 lokali użytkowych i 1 lokalu mieszkalnego. W chwili obecnej, Wspólnota zawiadamia poszczególnych właścicieli o wysokości comiesięcznych zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną i dotyczącą samego lokalu. Wystawiane są też przez Wspólnotę potwierdzenia dokonanych wpłat zaliczek na konto Wspólnoty.

Większość właścicieli lokali żąda wystawiania comiesięcznych rachunków tytułem płaconych zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz kosztów ponoszonych przez Wspólnotę dotyczących samego lokalu.

Część z właścicieli chciałaby także uzyskać refakturę za usługi, których nabywcą jest Wspólnota, ale zakup ich dokonany jest na rzecz lokali (media zużyte w lokalu). Dzięki czemu właściciele prowadzący działalność gospodarczą mogliby odliczyć VAT wykazany w fakturze.

W piśmie z 26 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany wskazał, że nie jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz jest on stroną umów z dostawcami towarów i usług w tym mediów do poszczególnych lokali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wspólnota mieszkaniowa lokali użytkowych może/ma obowiązek wystawiania rachunków tytułem wpłaconych zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów zarządu nieruchomością dotyczącą lokali.

2. Czy Zainteresowany może refakturować na poszczególnych właścicieli lokali koszty usług przypadające na ich lokale.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nie ma podstaw do wystawiania rachunków tytułem wpłaconych zaliczek, ponieważ obowiązek wystawiania rachunków potwierdzających wykonanie usługi czy sprzedaż towarów zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczy podatników, którzy prowadzą działalność gospodarczą.

Zdaniem Wspólnoty, wewnętrznych rozliczeń z tytułu uiszczanych zaliczek na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie można zakwalifikować jako prowadzenie działalności gospodarczej (art. 5 § 1 pkt 1 ustawy o VAT), gdyż właściciele nie dokonują sprzedaży usług i towarów (art. 7 i 8) na rzecz samych siebie, a jedynie partycypują w kosztach zarządu nieruchomością wspólną, które nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że swoje stanowisko dotyczące obowiązku wystawiania rachunków tytułem wpłaconych zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania poszczególnych lokali zawarł on w odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, tj. zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest refakturowanie (wystawianie rachunków) jedynie w odniesieniu do usług a nie towarów, art. 28 Dyrektywy VAT 2006/112/WE. W tym przypadku Zainteresowany nabywa usługi we własnym imieniu, ale na rzecz właścicieli będących ostatecznym ich konsumentem.

Ad. 2

Odsprzedaż poprzez refakturowanie poszczególnych kosztów przypadających na lokal byłaby możliwa jedynie w odniesieniu do usług zgodnie z art. 28 Dyrektywy VAT 2006/112/WE.

Wówczas można by przyjąć, że Wspólnota nabywa usługi we własnym imieniu, ale na rzecz właścicieli lokali, którzy są ich ostatecznym konsumentem.

W powyższym przypadku można mówić o odsprzedaży usług (z wyłączeniem towarów np. prądu) i stwierdzić, że Wspólnota działa jako podatnik VAT i wystawia faktury.

W przypadku, gdy Wspólnota nie przekroczy obrotu 150 tys. (art. 29) skorzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ustawy o VAT i nie będzie miała obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT, a tym samym nie wystawi faktur, a jedynie rachunki (art. 87 ustawy - Ordynacja podatkowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi - art. 8 ust. 2a ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższych przepisów na podstawę opodatkowania składają się kwoty należne z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, które są wykonywane przez podatnika.

Zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte są w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa składa się z 33 lokali użytkowych i 1 lokalu mieszkalnego. W chwili obecnej, Wspólnota zawiadamia poszczególnych właścicieli o wysokości comiesięcznych zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną i dotyczącą samego lokalu. Wystawiane są też przez Wspólnotę potwierdzenia dokonanych wpłat zaliczek na konto Wspólnoty. Większość właścicieli lokali żąda wystawiania comiesięcznych rachunków tytułem płaconych zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz kosztów ponoszonych przez Wspólnotę dotyczących samego lokalu.

Część z właścicieli chciałaby także uzyskać refakturę za usługi, których nabywcą jest Wspólnota, ale zakup ich dokonany jest na rzecz lokali (media zużyte w lokalu). Dzięki czemu właściciele prowadzący działalność gospodarczą mogliby odliczyć VAT wykazany w fakturze.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, że nie jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz że stroną umów z dostawcami towarów i usług - w tym mediów do poszczególnych lokali - jest Wspólnota.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy i treść ww. przepisów należy zauważyć, że z konstrukcji podatku od towarów i usług, wynika, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję, czyli dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą, ponieważ nie ma wówczas żadnej konsumpcji. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

Przy czym, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi - art. 8 ust. 2a ustawy i art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Przepisy te są źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem "odsprzedaży" lub "refakturowania" usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy i art. 15 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Zatem ostatecznym nabywcą towarów i konsumentem usług w ramach udostępniania mediów w nieruchomości wchodzącej w skład wspólnoty mieszkaniowej jest: właściciel lokalu w odniesieniu do lokalu i Wspólnota w zakresie części wspólnych nieruchomości.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

W myśl art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

* związane z nieruchomością wspólną,

* związane z odrębną własnością lokalu.

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną - na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, gaz, energię elektryczną, odprowadzanie ścieków).

W przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, Wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej - m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest - jako odrębny od jej członków podmiot prawa - wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Tak więc uiszczanie należności przez członków wspólnoty tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną.

Natomiast w przypadku gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, Wspólnota występuje w odmiennej roli. W takiej sytuacji nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy na poczet tych zakupów dokonują stosownych wpłat. Wspólnota zakupując towary i usługi, które przyporządkowuje następnie do poszczególnych lokali, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.

W sytuacji takiej środki, które są uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie, stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W związku z tym w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali (ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wspólnota dokonując odsprzedaży towarów i usług właścicielom lokali, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali (zakupionych uprzednio w tym celu), działa jako podatnik podatku od towarów i usług. W sytuacji, gdy Wspólnota nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, czynności dokonywane przez nią powinny być dokumentowane fakturami, wystawianymi zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 106a-106n ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że o ile Wnioskodawca nie przekroczył kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, Zainteresowany zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

W konsekwencji czynność rozliczania przez Wnioskodawcę opłat z tytułu mediów dotyczących części wspólnej nieruchomości, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tak więc uiszczanie należności przez członków wspólnoty tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania (refakturowania) wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną.

Z kolei dokonując rozliczenia opłat z tytułu mediów dotyczących poszczególnych lokali, Wnioskodawca działa jako podatnik podatku od towarów i usług, i w konsekwencji czynność odsprzedaży właścicielom lokali zakupionych wcześniej towarów i usług, związanych wyłącznie z utrzymaniem odrębnych lokali, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym Zainteresowany, w przypadku zarejestrowania się do podatku od towarów i usług, będzie obowiązany wystawiać - zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 106a-106n ustawy - faktury dokumentujące sprzedaż.

Natomiast w przypadku korzystania ze zwolnienia podmiotowego w zakresie sposobu dokumentowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę ma zastosowanie art. 106b ust. 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy oraz art. 87 Ordynacji podatkowej.

Reasumując, w odniesieniu do kwot wpłaconych przez członków Wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną Wnioskodawca nie będzie mógł wystawiać faktur (rachunków), gdyż obrót osiągany z tego tytułu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w przypadku zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania poszczególnych lokali Zainteresowany - nie będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT - z uwagi na treść art. 106b ust. 2 ustawy oraz art. 87 Ordynacji podatkowej, co do zasady nie ma obowiązku wystawiania faktur (rachunków). Jednakże na żądanie nabywcy (właściciela lokalu) Wspólnota ma obowiązek sprzedaż tę udokumentować fakturą (w oparciu o art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy), bądź rachunkiem (na podstawie art. 87 Ordynacji podatkowej).

Należy przy tym podkreślić, że przedmiotem odsprzedaży mogą być zarówno towary (np. energia elektryczna, cieplna) jak i usługi bezpośrednio związane z utrzymaniem wyodrębnionych lokali, nabywane przez Wspólnotę we własnym imieniu ale na rzecz członków.

Zatem, odpowiadając na sformułowane we wniosku pytania należy stwierdzić, że:

1. W przypadku zaliczek na pokrycie kosztów zarządów nieruchomością wspólną Wnioskodawca nie będzie mógł wystawiać faktur (rachunków), tytułem wpłacanych zaliczek - gdyż obrót osiągany z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu. Natomiast w przypadku zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania poszczególnych lokali Zainteresowany - w zależności od zachowania nabywcy (właściciela lokalu) - będzie mógł lub będzie miał obowiązek wystawienia faktur (rachunków) tytułem wpłacanych zaliczek.

2. Wspólnota będzie mogła przenosić na poszczególnych właścicieli koszty bezpośrednio związane z utrzymaniem poszczególnych lokali, w tym koszty usług.

Należy jednak podkreślić, że w przypadku gdy Wnioskodawca nie będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, lecz będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy, faktury (rachunki) przez niego wystawione nie będą zawierały wyodrębnionej kwoty podatku VAT. Przy czym w takiej sytuacji wystawiona faktura - z uwagi na treść art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy powinna zawierać przepis na podstawie którego Wnioskodawca stosuje zwolnienie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku analiza załącznika dołączonego do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W konsekwencji Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ informuje ponadto, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania czynności wykonywanych przez Wspólnotę. Natomiast pozostała część wniosku w kwestii dotyczącej rozstrzygnięcia czy wystawiane potwierdzenia dokonanych wpłat zaliczek na konto Wspólnoty są wystarczającym dowodem dla księgowych do zaliczenia zaliczek w koszty prowadzonej działalności poszczególnych właścicieli (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) została załatwiona odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.