ILPP5/443-208/13-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1995 r. prowadzi firmę pod nazwą "Biuro Rachunkowe (...)". Zainteresowany posiada wpis na listę doradców podatkowych. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest:

* księgowanie transakcji gospodarczych (prowadzenie głównie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, ewidencji środków trwałych itp.);

* sporządzanie sprawozdań, deklaracji, zeznań rocznych wynikających z ewidencji;

* prowadzenie dokumentów rozliczeniowych i zgłoszeniowych ZUS;

* obliczanie wysokości podatków;

* sporządzanie list płac, prowadzenie akt osobowych.

Świadczone usługi Zainteresowany klasyfikuje do grupowania PKWiU 69.20.2.

Wnioskodawca nie zajmuje się świadczeniem usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie sporządza opinii, porad oraz nie reprezentuje klientów przed sądami administracyjnymi. Zleceniodawca upoważnia Zainteresowanego do reprezentowania w Urzędzie Skarbowym i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i powierza mu pełnomocnictwo jedynie w zakresie podpisywania i dokonywania korekt w deklaracjach. Przychody z tytułu prowadzonej działalności kształtują się na niższym poziomie niż określone w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadzona działalność gospodarcza w zakresie wyżej opisanym bez usług doradztwa podatkowego podlega zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym 150 000,00 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się między innymi do usług w zakresie doradztwa.

W prowadzonej przeze Zainteresowanego działalności gospodarczej wartość sprzedaży w roku poprzednim nie przekroczyła 150 000,00 zł. Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego. W związku z powyższym, Zainteresowany jest zadania, że ma prawo skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do usług prowadzenia ksiąg rachunkowych i ewidencji podatkowych bez świadczenia usług doradztwa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od 1995 r. prowadzi biuro rachunkowe. Zainteresowany posiada wpis na listę doradców podatkowych. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest:

* księgowanie transakcji gospodarczych (prowadzenie głównie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, ewidencji środków trwałych itp.);

* sporządzanie sprawozdań, deklaracji, zeznań rocznych wynikających z ewidencji;

* prowadzenie dokumentów rozliczeniowych i zgłoszeniowych ZUS;

* obliczanie wysokości podatków;

* sporządzanie list płac, prowadzenie akt osobowych.

Świadczone usługi Zainteresowany klasyfikuje do grupowania PKWiU 69.20.2.

Wnioskodawca nie zajmuje się świadczeniem usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie sporządza opinii, porad oraz nie reprezentuje klientów przed sądami administracyjnymi. Zleceniodawca upoważnia Zainteresowanego do reprezentowania w Urzędzie Skarbowym i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i powierza mu pełnomocnictwo jedynie w zakresie podpisywania i dokonywania korekt w deklaracjach. W prowadzonej przeze Zainteresowanego działalności gospodarczej wartość sprzedaży w roku poprzednim nie przekroczyła 150 000,00 zł.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku, a także zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 cyt. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...).

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, że w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Na podstawie § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), określono listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy", wymieniono pod pozycją 12 "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego" oraz pod pozycją 13 "Usługi prawnicze".

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć czy usługi, o których mowa we wniosku zaliczają się do ww. usług, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, ustawodawca wskazał usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, przy czym termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne.

Wobec braku w ustawie definicji "doradztwa" należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, doradztwo finansowe, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Najistotniejszy w przedmiotowej sprawie jest zatem charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Jak jednak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy nie świadczy on usług w zakresie doradztwa - nie udziela porad, opinii i wyjaśnień.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a cyt. ustawy, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

- o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii "usługi prawnicze" znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Mając zatem na uwadze powyższe uwarunkowania należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności, które Wnioskodawca wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegające na:

* księgowaniu transakcji gospodarczych (prowadzeniu głównie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, ewidencji środków trwałych itp.);

* sporządzaniu sprawozdań, deklaracji, zeznań rocznych wynikających z ewidencji;

* prowadzeniu dokumentów rozliczeniowych i zgłoszeniowych ZUS;

* obliczaniu wysokości podatków;

* sporządzaniu list płac, prowadzeniu akt osobowych,

nie mieszczą się w zakresie doradztwa, a tym samym w zakresie usług prawniczych. Specyfika wymienionych wyżej czynności - pomimo faktu, że Wnioskodawca jest wpisany na listę doradców podatkowych - nie wskazuje by były to świadczenia zmierzające do udzielania porad, opinii i wyjaśnień. Potwierdził to sam Zainteresowany wskazując w opisie sprawy, że "nie zajmuje się świadczeniem usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie sporządza opinii, porad oraz nie reprezentuje klientów przed sądami administracyjnymi". W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania cyt. wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w zakresie kompleksowego świadczenia usług rachunkowo-księgowych (PKWiU 69.20.2), bez usług doradztwa podatkowego, korzysta ze zwolnienia podmiotowego od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.