ILPP5/443-20/13-7/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 31 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 lutego 2013 r. i z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) oraz z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku od wydatków poniesionych na przeprowadzenie remontu oraz wyposażenie świetlic wiejskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku od wydatków poniesionych na przeprowadzenie remontu oraz wyposażenie świetlic wiejskich. W dniu 21 lutego 2013 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lutego 2013 r. o wypełniony formularz ORD-IN, natomiast pismem z dnia 18 lutego 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż wniosek o wydanie interpretacji ogólnej został złożony pomyłkowo. Ponadto, pismem z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) Zainteresowany uzupełnił wniosek o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz o własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 26 marca 2013 r.).

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury powołaną przez organizatora - Gminę wpisaną do księgi rejestru instytucji kultury. Zainteresowany działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jest on samodzielnym podmiotem pod względem prawnym, finansowym i organizacyjnym. Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Zgodnie ze statutem Zainteresowany realizuje zadania w zakresie tworzenia, upowszechniania i ochrony kultury. Prowadzi on działalność usługową odprowadzając od tego podatek od towarów i usług VAT. Wnioskodawca jest od Gminy odrębnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT, samodzielnie rozliczając podatek VAT. Gmina z chwilą powołania instytucji przekazała Zainteresowanemu jeden obiekt do działalności kulturalnej aktem notarialnym, a oprócz tego przekazano mu w formie umowy użyczenia kilkanaście obiektów, tj. świetlic wiejskich. W świetlicach, przeprowadzone zostały w latach 2010 i 2012 remonty wraz z wyposażeniem w ramach projektu Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Cel operacji "aktywna... ". Ubiegając się o dofinansowanie w ramach PROW Wnioskodawca otrzymał od Gminy dotację celową jako wkład własny. Poniesione przez Zainteresowanego wydatki w ramach ww. inwestycji objęły m.in. koszty sporządzenia dokumentacji projektowej, wykonania prac budowlanych i ich nadzoru, zakup wyposażenia. W związku z ponoszeniem powyższych wydatków Wnioskodawca otrzymał od wykonawców i dostawców faktury VAT, na których figuruje jako nabywca towarów i usług, z wykazanymi na tych fakturach kwotami podatku VAT. Podatek VAT z powyższych faktur nie został dotychczas odliczony. Zainteresowany ponosił wydatki związane z bieżącym utrzymaniem świetlic. Wśród tych wydatków należy wymienić koszty mediów. Również z tytułu wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem Zainteresowany otrzymał faktury z wykazanym podatkiem VAT. Pomieszczenia świetlic udostępniane są w ramach kulturalnej działalności dla dzieci i mieszkańców wsi - z tego tytułu nie pobiera się opłat. Pomieszczenia świetlic wynajmowane są sporadycznie na inne cele (udostępniane komercyjnie) - z tego tytułu występują dochody od 100,00 - 700,00 zł rocznie. Wnoszone przez najemców świetlic wiejskich opłaty stanowiły przychód dla Wnioskodawcy. Był to przychód opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany nie potrafi przyporządkować zakupów do poszczególnych rodzajów sprzedaży dlatego, że odbywają się tam imprezy kulturalne zwolnione jak i wyżej wymieniony wynajem sal, czyli opodatkowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako instytucja kultury nie będący właścicielem ani współwłaścicielem świetlic wiejskich (przekazane w umowie użyczeniu) może odzyskać poniesiony koszt VAT z ww. inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego poniesionego z tytułu wydatków na modernizację świetlic wiejskich stanowiących obcy środek trwały. W okresie kiedy inwestycje były prowadzone, świetlice były przez niego zarządzane na mocy umowy użyczenia zawartej z Gminą i wykorzystywane zarówno do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT jak i niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Z uwagi na fakt, iż Zainteresowany nie jest w stanie przypisać wydatków inwestycyjnych do czynności podlegających opodatkowaniu, czy czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, w świetle uchwały siedmiu sędziów NSA (sygn. akt. I FPS 9/10), stwierdzić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz niepodlegające opodatkowaniu VAT i nie jest w stanie przyporządkować zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, wówczas Zainteresowanemu w całości przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl natomiast art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdą przepisy art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Tut. Organ zauważa również, iż w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 ustawy. Bowiem, zawarte w przepisach art. 90 ust. 1-3 ustawy sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia" należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku VAT, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym ustawy. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi, nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku" należy zatem rozumieć jako "czynności zwolnione od podatku" oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przy obliczaniu proporcji istotne jest zatem ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy w odniesieniu do nich istnieje obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. W sytuacji, gdy są to czynności niebędące sprzedażą (niestanowiące obrotu, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu) - wówczas nie uwzględnia się ich przy ustalaniu proporcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury powołaną przez organizatora - Gminę wpisaną do księgi rejestru instytucji kultury. Zainteresowany działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jest on samodzielnym podmiotem pod względem prawnym, finansowym i organizacyjnym. Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Zgodnie ze statutem Zainteresowany realizuje zadania w zakresie tworzenia, upowszechniania i ochrony kultury. Prowadzi on działalność usługową odprowadzając od tego podatek od towarów i usług VAT. Wnioskodawca jest od Gminy odrębnym podatnikiem VAT, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, samodzielnie rozliczając podatek VAT. Gmina z chwilą powołania instytucji przekazała Zainteresowanemu jeden obiekt do działalności kulturalnej aktem notarialnym, a oprócz tego przekazano mu w formie umowy użyczenia kilkanaście obiektów, tj. świetlic wiejskich. W świetlicach, przeprowadzone zostały w latach 2010 i 2012 remonty wraz z wyposażeniem w ramach projektu Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Cel operacji "aktywna... ". Ubiegając się o dofinansowanie w ramach PROW Wnioskodawca otrzymał od Gminy dotację celową jako wkład własny. Poniesione przez Zainteresowanego wydatki w ramach ww. inwestycji objęły m.in. koszty sporządzenia dokumentacji projektowej, wykonania prac budowlanych i ich nadzoru, zakup wyposażenia. W związku z ponoszeniem powyższych wydatków Wnioskodawca otrzymał od wykonawców i dostawców faktury VAT, na których figuruje jako nabywca towarów i usług, z wykazanymi na tych fakturach kwotami podatku VAT. Podatek VAT z powyższych faktur nie został dotychczas odliczony. Zainteresowany ponosił wydatki związane z bieżącym utrzymaniem świetlic. Wśród tych wydatków należy wymienić koszty mediów. Również z tytułu wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem Zainteresowany otrzymał faktury z wykazanym podatkiem VAT. Pomieszczenia świetlic udostępniane są w ramach kulturalnej działalności dla dzieci i mieszkańców wsi - z tego tytułu nie pobiera się opłat. Pomieszczenia świetlic wynajmowane są sporadycznie na inne cele (udostępniane komercyjnie) - z tego tytułu występują dochody od 100,00 - 700,00 zł rocznie. Wnoszone przez najemców świetlic wiejskich opłaty stanowiły przychód dla Wnioskodawcy. Był to przychód opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany nie potrafi przyporządkować zakupów do poszczególnych rodzajów sprzedaży dlatego że odbywają się tam imprezy kulturalne zwolnione od podatku jak i wyżej wymieniony wynajem sal, czyli opodatkowane.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca jest zainteresowany czy jako instytucja kultury, nie będąc właścicielem ani współwłaścicielem świetlic wiejskich, może on odzyskać poniesiony koszt podatku VAT z ww. inwestycji.

W przepisie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) ustawodawca wskazał, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - poza najmem - nieodpłatnie udostępnia świetlice wiejskie w ramach działalności kulturalnej dla dzieci i mieszkańców wsi. Zainteresowany wskazał ponadto, iż w świetlicach tych odbywają się imprezy kulturalne, wyjaśniając jednocześnie, że czynności te są zwolnione od podatku VAT.

Zatem, z powyższego wynika, że Zainteresowany w ramach swojej działalności wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. opodatkowane (wynajem sal) i zwolnione (organizowanie imprez kulturalnych) oraz niepodlegające regulacjom ustawy (udostępniane świetlic w ramach kulturalnej działalności dla dzieci i mieszkańców wsi).

Jak wynika z powyższych przepisów czynności pozostające poza zakresem działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że w celu prawidłowego rozliczenia podatku naliczonego, w sytuacji gdy nie ma możliwości do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, należy posłużyć się współczynnikiem proporcji sprzedaży - w myśl art. 90 ust. 3 ustawy.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10, gdzie Sąd wskazał: " (...) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy".

Wskazać również należy, iż art. 17 Szóstej Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.z 1977 r. Nr 145, poz. 1) oraz art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, poz. 1) przewidują, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Natomiast w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest unormowania zagadnienia określania proporcji, dającego podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków (innych niż nabycie lub wytworzenie nieruchomości) służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak i działalności niepodlegającej opodatkowaniu. Wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej. Tym samym, brak jest podstaw do ograniczania możliwości podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zatem, w sytuacji gdyby Wnioskodawca miał sprzedaż tylko opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu (pozostającą poza zakresem ustawy), jednocześnie nie potrafiąc przyporządkować wydatków do konkretnej sprzedaży, to wtedy miałby on prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Natomiast w sytuacji gdy oprócz wymienionych powyżej rodzajów sprzedaży Zainteresowany ma także sprzedaż zwolnioną od podatku, to wtedy prawo do odliczenia przysługuje tylko na tę część podatku naliczonego, która jest związana ze sprzedażą opodatkowaną.

Czyli, Wnioskodawca obniża kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, według proporcji, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 3 ustawy, pomijając sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu, uwzględniając jedynie stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem, tj. opodatkowanej i zwolnionej. Tak ustalona proporcja będzie podstawą do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych wydatków mających związek z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Końcowo wskazać należy, iż w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT podatnik nie musi być właścicielem bądź współwłaścicielem, w sensie cywilistycznym, danego towaru. Ważne jest by posiadał tytuł prawny do dysponowania towarem.

W niniejszej sprawie warunek powyższy jest spełniony ponieważ Zainteresowany otrzymał świetlice wiejskie, w których przeprowadził remont, od Gminy w formie umowy użyczenia.

Zagadnienie dotyczące instytucji użyczenia regulują przepisy ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 710 k.c., przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Reasumując, Wnioskodawca, jako instytucja kultury, nie będący właścicielem ani współwłaścicielem świetlic wiejskich (przekazanych w umowie użyczenia) może odzyskać poniesiony koszt podatku VAT z ww. inwestycji, przy zastosowaniu proporcji zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, ponieważ jest on zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz wydatki z przedmiotowych inwestycji mają związek ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (wynajem sal).

Biorąc powyższe rozstrzygnięcie pod uwagę należało stwierdzić, iż stanowisko Zainteresowanego jest nieprawidłowe, ponieważ oprócz sprzedaży opodatkowanej i niepodlegającej posiada on także sprzedaż zwolnioną od podatku, a zatem nie ma on prawa do odliczenia podatku naliczonego poniesionego z tytułu wydatków na remont w całości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego w tym m.in. na oświadczeniu Wnioskodawcy, iż przeprowadzone inwestycje dotyczyły wyłącznie remontu (a zatem nie stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) i wyposażenia oraz że świetlice będące przedmiotem inwestycji są wykorzystywane również do wykonywania czynności zwolnionych od podatku (organizacja imprez kulturalnych). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) od dnia 1 kwietnia 2013 r. cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymał brzmienie: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.".

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.