ILPP5/443-124/14-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 lipca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie zbierania, składowania i gospodarowania odpadami. W ramach umów zawartych z kontrahentami (m.in. gminnymi zakładami komunalnymi, podmiotami gospodarczymi oraz osobami prywatnymi) Spółka odbiera odpady z miejsc przez nich wskazanych i przewozi je na prowadzone przez siebie składowiska przy wykorzystaniu własnych środków transportu, a kontrahent płaci wynagrodzenie za całą wykonaną usługę (w tym również za transport odpadów). Dotychczas Spółka opodatkowywała zbieranie odpadów według stawki podatku 8%, natomiast sam transport - według stawki podatku 23%. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W piśmie z dnia 9 lipca 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wezwany przez tut. Organ o wskazanie "symbolu PKWiU pod którym sklasyfikowane są świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na odbiorze odpadów i przewozie ich na prowadzone przez Spółkę składowiska przy wykorzystaniu śródków transportu Spółki" wskazał, że świadczone przez Spółę usługi sklasyfikowane są w następujących grupowaniach:

* 38.11.1 usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu;

* 38.11.2 usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu;

* 38.11.6 usługi związane z infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne;

* 38.21.2 usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

Jednocześnie Wnioskodawca zwrócił uwagę, że przedmiotem wniosku było pytanie, czy transport odpadów stanowiący część usługi zbierania odpadów, korzysta jako element usługi kompleksowej z opodatkowania stawką podatku 8%. Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednakże w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. O świadczeniu złożonym (kompleksowym) można zatem mówić wtedy, gdy istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych (tekst jedn.: gdy stanowią nierozerwalną całość). Zdaniem Wnioskodawcy transport odpadów jest nierozerwalnie związany z zasadniczą usługą, jaką jest zbieranie oraz usuwanie odpadów, i niezbędny do prawidłowego jej wykonania, a zatem powinien być uznany za element świadczenia złożonego (usługi kompleksowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transport odpadów, stanowiący część usługi zbierania odpadów, podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, transport odpadów stanowi element usługi kompleksowej polegającej na usuwaniu odpadów innych niż niebezpieczne, a tym samym podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku.

Opodatkowaniu według stawki 8% podlegają usługi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, m.in. usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpiecznie nienadających się do recyklingu, usługi związane ze zbieraniem odpadów niebezpiecznych, usługi związane z obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

W zakresie świadczonych usług Spółka oferuje m.in. usługi związane z gospodarowaniem odpadami różnego rodzaju oraz składowanie takich odpadów, które to usługi są opodatkowane według stawki podatku 8%. Z ww. usługami ściśle związany jest odbiór odpadów z miejsc wskazanych przez kontrahentów i ich przewóz na składowisko prowadzone przez Spółkę. Transport tych odpadów jest integralną częścią świadczonej przez Spółkę usługi i elementem, bez którego nie mogłaby zostać ona wykonana. Z punktu widzenia klienta usługa polega na odebraniu od niego odpadów, a nie na oddzielnych usługach składających się z transportu, zbierania czy składowania odpadów. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji transport odpadów stanowi jedynie usługę pomocniczą w stosunku do usług gospodarowania odpadami czy ich składowania, tym samym podlega opodatkowaniu według tej samej stawki podatku jak usługa zasadnicza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Na mocy art. 5a ustawy - obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, w niektórych przypadkach ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od 1 stycznia 2011 r.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie zbierania, składowania i gospodarowania odpadami. W ramach umów zawartych z kontrahentami (m.in. gminnymi zakładami komunalnymi, podmiotami gospodarczymi oraz osobami prywatnymi) Spółka odbiera odpady z miejsc przez nich wskazanych i przewozi je na prowadzone przez siebie składowiska przy wykorzystaniu własnych środków transportu, a kontrahent płaci wynagrodzenie za całą wykonaną usługę (w tym również za transport odpadów). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Usługi polegające na odbiorze odpadów i przewozie ich na prowadzone przez Spółkę składowiska przy wykorzystaniu środków transportu Spółki - jak wskazał Wnioskodawca - sklasyfikowane są w następujących grupowaniach:

* 38.11.1 usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu;

* 38.11.2 usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu;

* 38.11.6 usługi związane z infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne;

* 38.21.2 usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

Wnioskodawca podkreślił, że transport odpadów jest nierozerwalnie związany z zasadniczą usługą, jaką jest zbieranie oraz usuwanie odpadów, i niezbędny do prawidłowego jej wykonania, a zatem powinien być uznany za element świadczenia złożonego (usługi kompleksowej).

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy transport odpadów stanowiący część usługi zbierania odpadów podlega opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 8%.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym "Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%" (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. - 8%) wymienione zostały m.in.:

* pod pozycją 143 "Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne" - PKWiU 38.11.1;

* pod pozycją 144 "Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu" - PKWiU 38.11.2;

* pod pozycją 145 "Usługi związane z infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne" - PKWiU 38.11.6;

* pod pozycja 149 "Usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne" - PKWiU 38.21.2.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz - jeżeli przepisy normujące stosowanie danej stawki odwołują się do klasyfikacji statystycznej - wskazanie właściwego grupowania, np. PKWiU, PKOB.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest np. usługa remontowa, budowlano-montażowa, czy - jak w analizowanym przypadku - usługa zbierania odpadów, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ podstawę opodatkowania stanowi uzgodniona pomiędzy stronami transakcji kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 tego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, świadczenie kompleksowe (wyrok w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd) występuje wówczas, gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter - w takim przypadku - wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Z powyższych wyroków wynika, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, to czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z orzecznictwa TSUE wynika przy tym, że sposoby fakturowania i taryfikacji mogą dostarczać wskazówek w odniesieniu do jednolitego charakteru świadczenia. Zatem oddzielne fakturowanie, jak również odrębna taryfikacja świadczeń przemawiają za istnieniem niezależnych świadczeń, jednakże nie przybierają przy tym rozstrzygającego znaczenia (por. wyrok w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing sp. z o.o., pkt 44).

Powyższe ma wpływ na sposób określenia podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług podstawa opodatkowania obejmuje, co do zasady, wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Jednocześnie na mocy art. 78 lit. b tej dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Przepisy te zostały zaimplementowane w przywołanym wyżej art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy.

Jak orzekł TSUE we wskazanym wyroku w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing sp. z o.o., na tle kosztów ubezpieczenia, usługa, która stanowi niezależne świadczenie i cel sam w sobie dla nabywcy nie może stanowić dodatkowych kosztów danej czynności (w tym przypadku leasingu), jakie należy uwzględniać do celów obliczenia podstawy opodatkowania tej ostatniej czynności. Dokonując interpretacji art. 29a ust. 1 i 6 ustawy należy zatem pamiętać, że należność z tytułu niezależnej (odrębnej czynności) nie będzie składać się na koszty dodatkowe w rozumieniu art. 29a ust. 6 ustawy.

Obowiązujące w analizowanym zakresie przepisy oraz ugruntowane stanowisko TSUE jednoznacznie wskazują, że dla potrzeb ustalenia występowania lub braku świadczenia złożonego każdorazowo należy brać pod uwagę ogół okoliczności, w jakich ma miejsce dana transakcja. W sytuacji, gdy cena określona dla dostawy towarów/świadczenia usług uwzględnia koszt usługi transportowej, wówczas usługę tą należy włączyć do podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 6 ustawy. Również w przypadku, gdy wyświadczenie usługi transportowej jest elementem umowy sprzedaży towaru/świadczenia usług, a towar ma zostać dostarczony w miejsce wskazane przez klienta wówczas usługę transportu należy włączyć do podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 6 ustawy. Odmiennie jednak należy podejść do omawianej kwestii, gdy w danych okolicznościach faktycznych usługa transportu nie jest wymagana umową sprzedaży towaru (dana dostawa nie wymaga transportu), jednakże do dokonywanej dostawy towaru sprzedający godzi się wyświadczyć dodatkowo usługę transportu, za którą pobiera odrębną opłatę. W takiej sytuacji usługę transportu należy traktować odrębnie.

Jak wynika z opisu stanu fatycznego - zgodnie z postanowieniami umów zawartych z kontrahentami (m.in. gminnymi zakładami komunalnymi, podmiotami gospodarczymi oraz osobami prywatnymi) - Spółka odbiera odpady z miejsc przez nich wskazanych i przewozi je na prowadzone przez siebie składowiska przy wykorzystaniu własnych środków transportu, a kontrahent płaci wynagrodzenie za całą wykonaną usługę (w tym również za transport odpadów).

W analizowanej sprawie bezsprzecznie mamy zatem do czynienia z kompleksową usługą, której istotą jest odbiór odpadów. Czynności (w tym transport) wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach tej usługi stanowią jedno kompleksowe świadczenie, uzgodnione przez strony transakcji co do jego zakresu i należnego wynagrodzenia. Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi w zakresie odbioru odpadów są sklasyfikowane w następujących grupowaniach PKWiU:

* 38.11.1 usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu;

* 38.11.2 usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu;

* 38.11.6 usługi związane z infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne;

* 38.21.2 usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

Dla wymienionych wyżej usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy w związku z poz. 143, poz. 144, poz. 145, poz. 149 załącznika nr 3 do ustawy, zastosowanie ma 8% stawka podatku od towarów i usług. W konsekwencji, skoro usługa główna opodatkowana jest stawką VAT w wysokości 8% to całość świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę - w tym usługa transportu jako element składowy realizowanego świadczenia - podlega opodatkowaniu wg tej stawki podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku, jako że transport odpadów stanowi element składowy świadczonej przez Spółkę usługi zbierania odpadów, całość świadczenia podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Wobec powyższego Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, a niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowań statystycznych wskazanych przez Spółkę, przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.