ILPP5/443-120/14-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania otrzymanego z tytułu wywłaszczenia nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania otrzymanego z tytułu wywłaszczenia nieruchomości niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 stycznia 2008 r. Wojewoda wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej dla budowy Zachodniej Obwodnicy Miasta w ciągu drogi krajowej. Przedmiotowa inwestycja miała być realizowana m.in. na obszarze dwóch działek należących do Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca). Lokalizację inwestycji wydano na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Decyzja ta stała się ostateczna w momencie wydania decyzji przez Ministra Infrastruktury w dniu 4 czerwca 2008 r.

W tym dniu, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, z działki należącej do Wnioskodawcy wydzielone zostały działki o numerach ewidencyjnych xx oraz xy, które z mocy prawa przeszły na własność Skarbu Państwa.

Wojewoda, w postanowieniu z dnia 30 września 2009 r. powołał rzeczoznawcę majątkowego w celu wydania opinii ustalającej wartość wywłaszczanej nieruchomości. Na podstawie operatu szacunkowego z dnia 14 października 2009 r., działki wycenione zostały na kwotę 683.550,00 zł netto.

Dnia 22 grudnia 2009 r., na mocy decyzji Wojewody, ustalono na rzecz Spółki odszkodowanie w kwocie 683.550,00 zł, natomiast płatność została zrealizowana przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad dnia 27 stycznia 2010 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie wypłacone przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad za wywłaszczenie niezabudowanej nieruchomości rolnej korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, brak decyzji o warunkach zabudowy oraz status gruntów ornych w ewidencji gruntów i budynków, wypłata odszkodowania za wywłaszczenie niezabudowanej nieruchomości rolnej korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Transakcja polegająca na wypłacie odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi odpłatną dostawę towarów. Dodatkowo, na gruncie art. 7 ust. 1 pkt 1 przywoływanej ustawy, przez dostawę towarów rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Wobec powyższego, wypłata odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości jest objęta zakresem podatku od towarów i usług.

Jednakże, z uwagi na brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, transakcja ta jest od podatku zwolniona. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, w kształcie obowiązującym w dniu, w którym decyzja o lokalizacji inwestycji stała się ostateczna, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Decyzja o lokalizacji inwestycji objęła swoim zakresem między innymi nieruchomość należącą do Wnioskodawcy. Na mocy decyzji Wojewody z dnia 7 stycznia 2008 r., a także decyzji Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2008 r., zatwierdzony został podział nieruchomości należącej do Spółki - z ww. działki wydzielone zostały działki xx oraz xy, które miały zostać wywłaszczone za odszkodowaniem. Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi teren, stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna. W przedstawionym stanie faktycznym, działki wydzielone z nieruchomości należącej do Wnioskodawcy stały się własnością Skarbu Państwa z dniem 4 czerwca 2008 r.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji ustalającej lokalizację drogi krajowej. W dniu wydania decyzji, o której mowa powyżej, dla wywłaszczanych działek nie obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, natomiast zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, nieruchomość będąca własnością Spółki zakwalifikowana była jako grunty orne. Dodatkowo, co potwierdza treść operatu szacunkowego, nieruchomość była niezabudowana. Wobec powyższego, wywłaszczenie rozumiane, jako dostawa towarów, powinno być objęte zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, jako dostawa towarów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi, tj. dzień przyjęty do określenia stanu nieruchomości w celu ustalenia wysokości odszkodowania, działka stanowiła nieruchomość rolną, nieobjętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz decyzją o warunkach zabudowy. Tym samym nieruchomość, jako teren niezabudowany nieprzeznaczony pod zabudowę spełniała wymogi art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia czynności dostawy tych gruntów z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, niezależnie od faktu, że wypłata odszkodowania przy nabyciu własności nieruchomości z mocy prawa przez Skarb Państwa następuje w okresie późniejszym, podstawą dla dokonania kwalifikacji podatkowej czynności dostawy jest w tym przypadku charakter przedmiotu dostawy (gruntu) na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi przez organ I instancji. Jeżeli dana nieruchomość na ten dzień stanowi tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane i przeznaczone pod zabudowę, dostawa tych gruntów podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Bez znaczenia jest przy tym późniejsza zmiana charakteru prawnego nieruchomości, albowiem jest to konsekwencja stania się ostateczną decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi. Podstawą do ustalenia wysokości należnego Spółce odszkodowania za wywłaszczenie w trybie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, na rzecz Skarbu Państwa działek, był stan tych nieruchomości na dzień 7 stycznia 2008 r., a na ten dzień nieruchomości stanowiły grunty orne, tj. tereny niezabudowane, niebudowlane, nieprzeznaczone pod zabudowę. Transakcja dostawy tych gruntów podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie odszkodowanie za wywłaszczenie niezabudowanej nieruchomości ustalono decyzją z dnia 22 grudnia 2009 r. natomiast wypłata odszkodowania nastąpiła 27 stycznia 2010 r. niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący do 27 stycznia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, wskazać należy, że w oparciu o art. 6 ust. 1-3 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958), która weszła w życie z dniem 10 września 2008 r., do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Dla przedsięwzięć drogowych, dla których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi, stosuje się przepisy dotychczasowe. W postępowaniu dotyczącym ustalania wysokości i wypłaty odszkodowania za nieruchomości przejęte pod drogi publiczne stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, tj. ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W myśl art. 12 ust. 3 i ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 9 września 2008 r., decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości. Nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi teren, o których mowa w ust. 2, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji, o której mowa w art. 18 i 18a, odpowiednio przez wojewodę albo starostę.

Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4, zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 9 września 2008 r., ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi przez organ I instancji oraz według jej wartości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania. Do ustalenia wartości nieruchomości mają zastosowanie odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami. W odniesieniu do lokali mieszkalnych ustalona wartość odszkodowania nie może pogorszyć warunków mieszkaniowych dotychczasowego właściciela.

Ww. przepisy odpowiednio art. 12 ust. 3 oraz ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), od dnia 10 września 2008 r., w związku z wejściem w życie ww. ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, mają następujące brzmienie:

* decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości,

* nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

Stosownie do obowiązującego od dnia 10 września 2008 r. art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Jednocześnie, w myśl art. 12 ust. 4a i ust. 4b ww. ustawy, również obowiązujących od dnia 10 września 2008 r., decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18 (art. 12 ust. 5 cyt. ustawy).

W myśl art. 18 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 10 września 2008 r. - wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Jak już wyżej wskazano, z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, natomiast odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że w dniu 7 stycznia 2008 r. Wojewoda wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej dla budowy Zachodniej Obwodnicy Miasta w ciągu drogi krajowej. Przedmiotowa inwestycja miała być realizowana m.in. na obszarze dwóch działek należących do Spółki. Lokalizację inwestycji wydano na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Decyzja ta stała się ostateczna w momencie wydania decyzji przez Ministra Infrastruktury w dniu 4 czerwca 2008 r. W tym dniu, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, z działki należącej do Wnioskodawcy wydzielone zostały działki o numerach ewidencyjnych xx oraz xy, które z mocy prawa przeszły na własność Skarbu Państwa. Wojewoda, w postanowieniu z dnia 30 września 2009 r. powołał rzeczoznawcę majątkowego w celu wydania opinii ustalającej wartość wywłaszczanej nieruchomości. Dnia 22 grudnia 2009 r., na mocy decyzji Wojewody, ustalono na rzecz Spółki odszkodowanie w kwocie 683.550,00 zł, natomiast płatność została zrealizowana przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad dnia 27 stycznia 2010 r.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy odszkodowanie wypłacone Spółce przez Generalną Dyrekcję Dróg i Autostrad za wywłaszczenie niezabudowanej nieruchomości rolnej korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy ponownie wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. W związku z powyższym należy przeanalizować czy w opisanym we wniosku przypadku dostawa działek może korzystać ze zwolnienia od podatku.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy.

W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanej możliwość zwolnienia od podatku uzależniona jest od spełnienia warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz ust. 7a.

Jak wynika ze złożonego wniosku, w analizowanej sprawie przedmiotem wywłaszczenia jest nieruchomości niezabudowana. W związku z powyższym przedmiotem rozważania będzie wyłącznie możliwość zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak wynika z cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w przedmiotowym artykule posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, że na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Z cyt. wyżej przepisów wynika wprost, że w sytuacji, gdy w odniesieniu do danego terenu wydano decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, wydanie tej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu przesądza o kwalifikacji terenu jako terenu przeznaczonego pod zabudowę i do terenu tego nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak wynika z opisu zawartego we wniosku 7 stycznia 2008 r. została wydana przez Wojewodę decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej dla budowy Zachodniej Obwodnicy Miasta w ciągu drogi krajowej. Decyzja ta - jak wskazał Wnioskodawca - stała się ostateczna 4 czerwca 2008 r.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku przeniesienie z mocy prawa prawa własności nieruchomości niezabudowanej w zamian za odszkodowanie, z uwagi na fakt, że nieruchomość ta na podstawie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych pod inwestycję drogową, jest przeznaczona pod budowę drogi nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. A zatem do dostawy nieruchomości, za którą Spółka otrzymała odszkodowanie wypłacone przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego i własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.