ILPP4/4512-1-266/15-6/EWW - Brak opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 5 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 15 października 2015 r.) oraz pismem z dnia 28 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 15 października 2015 r.) oraz pismem z dnia 28 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, niezarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Prawdopodobne jest, że w drodze umowy darowizny Wnioskodawczyni nabędzie do swojego majątku osobistego kilka nieruchomości. Przedmiotem darowizny mogą być przede wszystkim nieruchomości niezabudowane (grunty będące terenami budowlanymi). Wnioskodawczyni nie ma jeszcze żadnych skonkretyzowanych planów co do sposobu korzystania przez nią z nieruchomości, które być może otrzyma. Jednym z możliwych przeznaczeń przedmiotu darowizny może być wykorzystanie go do własnych celów mieszkaniowych lub rekreacyjnych, innym z kolei może być ich wniesienie jako wkładu niepieniężnego do spółki osobowej (dalej jako: "Spółka").

W związku z powyższym powstała wątpliwość prawna, którą Wnioskodawczyni chciałaby zweryfikować.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku poinformowała, że nabyła już w drodze darowizny przedmiotowe grunty oraz rozważa wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane z majątku osobistego do spółki osobowej.

W uzupełnieniu również wskazano, że:

1. Wnioskodawczyni po otrzymaniu darowizny w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane, przed ich wniesieniem do spółki osobowej nie czerpie, ani nie będzie czerpała jakichkolwiek pożytków z przedmiotowych nieruchomości. Nie będą one przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania dochodu przez Wnioskodawczynię.

2. Wnioskodawczyni przed wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci terenów budowlanych nie dokonała ani nie będzie dokonywała podziału gruntów, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowych nieruchomości. W szczególności, nie ponosiła ani będzie ponosić nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży.

3. Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży nieruchomości innych niż wskazane we wniosku oraz nie wnosiła innych nieruchomości aportem do spółki.

4. Wnioskodawczyni nie posiada nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że w przypadku wniesienia przez Wnioskodawczynię wkładu niepieniężnego w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane z majątku osobistego do spółki osobowej - z tytułu dokonania takiej czynności nie będzie uznana za podatnika podatku od towarów usług i w związku z tym, czynność wniesienia takiego wkładu do spółki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stanowisko, że w przypadku wniesienia przez nią wkładu niepieniężnego w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane z majątku osobistego do spółki osobowej - z tytułu dokonania takiej czynności nie będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług i w związku z tym, czynność wniesienia takiego wkładu do spółki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 605), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega w szczególności odpłatna dostawa towarów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 1 VATU). Ustawodawca w art. 7 ust. 1 VATU zamieścił legalną definicję dostawy towarów, poprzez którą należy rozumieć wszelkie czynności, w ramach których następuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy zauważyć, że poprzez pojęcie towaru należy rozumieć w szczególności rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 VATU), zaś ze względu na brak definicji legalnej rzeczy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, niezbędne jest dokonanie wykładni wewnątrzsystemowej zewnętrznej, poprzez odwołanie się do treści art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). W myśl przywołanego przepisu rzeczami są tylko przedmioty materialne, do których zaliczają w szczególności nieruchomości budowlane. Ze względu na fakt, że wniesienie aportu do spółki osobowej powoduje przeniesienie na Spółkę prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel, uznać należy, że w projektowanym zdarzeniu przyszłym zachodzi dostawa towarów.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstaje dopiero wówczas, gdy czynności uważane za dostawę towarów zostaną dokonane przez osobę występującą w charakterze podatnika tego podatku. Okoliczność dokonywania dostawy towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, nie jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania danego podmiotu na gruncie podatku od towarów i usług, gdyż musi on w wykonywaniu tej czynności działać jako podatnik VAT. Stwierdzenie to pozostaje w zgodzie z brzmieniem art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. Z powyższych względów zasadne jest przeanalizowanie, czy na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wystąpi w tej roli. Pojęcie podatnika zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 VATU. Zgodnie ze wskazanym przepisem podatkami są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Można zatem stwierdzić, że w podatku od towarów i usług ustawodawca w przywołanej definicji kładzie nacisk na wykonywanie przez określone podmioty w sposób ciągły i powtarzalny czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej przez nie samodzielnie działalności gospodarczej (T. Michalik, VAT. Komentarz 2015 r., Warszawa 2015 r.), która została określona w art. 15 ust. 2 VATU. W myśl wskazanego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Należy stwierdzić, że działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Można zauważyć, że na gruncie przywołanych przepisów, działalność gospodarcza została zdefiniowana od strony podmiotowej, poprzez wskazanie kategorii podmiotów, których wszelka działalność została uznana za działalność gospodarczą. Podmioty te zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU mogą występować w obrocie gospodarczym jako osoba fizyczna, osoba prawna, a także jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. W projektowanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni występuje w charakterze osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, nie będącej ponadto zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie można jej uznać ani za usługodawcę, ani za podmiot pozyskujący zasoby naturalne, rolnika, a także osobę wykonującą działalność w ramach wykonywania wolnego zawodu. Należy stwierdzić również, że Wnioskodawczyni nie działa jako producent czy handlowiec. W celu zinterpretowania wskazanych pojęć, ze względu na brak ustawowej definicji wskazanych kategorii podmiotów, uzasadnione jest sięgnięcie do definicji słownikowych. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pod red. E. Sobol, Warszawa 2005 r., s. 257 i 391 handlowcem jest "specjalista w dziedzinie handlu, pracownik przedsiębiorstw handlowych, kupiec", kupcem "ten, kto prowadzi w swoim imieniu przedsiębiorstwo handlowe, kto się trudni handlem" lub "ten, kto kupuje coś, nabywca", zaś za handel uważa się "zorganizowaną wymianę dóbr, obrót towarów polegający na kupnie-sprzedaży". Na mocy przywołanych definicji nie można stwierdzić, że Wnioskodawczyni zamierzając wnieść posiadane przez siebie nieruchomości do Spółki działa jako handlowiec. Nie występuje również w charakterze producenta, co potwierdza definicja zawarta w Słowniku Języka Polskiego PWN na s. 759, zgodnie z którą za producenta uważa się "wytwórcę dóbr materialnych (przedsiębiorstwo, fabryka, osoba prywatna)". Reasumując, art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 1 VATU nie znajduje zastosowania do Wnioskodawczyni, wskutek czego nie występuje ona w ramach dokonywanej transakcji jako podatnik podatku od towarów i usług.

Powyższe wnioski potwierdza brzmienie art. 15 ust. 2 zd. 2 VATU. Jak wspomniano, zgodnie z brzmieniem ustawy każda czynność określonych w art. 15 ust. 2 zd. 1 VATU kategorii podmiotów będzie uznana za wykonywanie działalności gospodarczej, zaś ze względu na otwarty katalog takich czynności ustawodawca zdecydował się na wskazanie jednego ich rodzaju, polegającego na dokonywaniu czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Na gruncie wskazanego przepisu nie można uznać, że art. 15 ust. 2 zd. 2 VATU odnosi się do innych podmiotów, niż wymienionych w zdaniu pierwszym art. 15 ust. 2 VATU i stanowi samodzielną podstawę uznania danych czynności za działalność gospodarczą. Pogląd taki byłby usprawiedliwiony, gdyby w zdaniu drugim art. 15 ust. 2 VATU pojawiłby się zwrot "Działalność gospodarcza obejmuje również/ponadto (...)", co miało miejsce w dawnym stanie prawnym, niemniej ze względu na obecne brzmienie zdania pierwszego, należy uznać, że jest ono nierozerwalnie związane ze zdaniem pierwszym. Konkludując, dokonywanie czynności polegających na wykorzystaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych nie będzie wystarczającą przesłanką do uznania danego podmiotu za występującego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z ostrożności, należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną, istotną okoliczność. Wnioskodawczyni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nabędzie nieruchomości budowlane do swojego majątku prywatnego i z tego majątku dokona czynności wniesienia tychże nieruchomości do Spółki. Zgodnie z poglądem organów podatkowych, wyrażonym w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2013 r. o sygn. ILPP1/443-161/13-5/MD: Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje (...) w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej (np. działalności handlowej). Podatnik musi jednak w okresie posiadania nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania tej nieruchomości w ramach majątku osobistego (...). Podobne tezy wynikają z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 lutego 2014 r. o sygn. IPTPP2/443-883/13-4/KW i brak przeciwwskazań, by odnieść je również do projektowanego zdarzenia przyszłego w kontekście wniesienia aportu w postaci nieruchomości do Spółki przez Wnioskodawczynię. Dotyczy to również poniższych poglądów, głoszonych przez doktrynę prawa podatkowego: Brak działalności gospodarczej w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego jest fundamentalnym powodem dla uznania tych czynności za niesprawiające, że dokonujący takiej sprzedaży staje się podatnikiem w rozumieniu art. 15 VATU. Majątek ten nabyty w celu wykorzystania na własne potrzeby, a nie w celu wykonywania działalności handlowej czy usługowej, nie podlega (...) podatkowi VAT, a to dlatego, że (...) nie mieści się w ramach prowadzonej działalności handlowej (T. Michalik, VAT. Komentarz 2015 r., Warszawa 2015 r.).

Na mocy powyższych rozważań można by stwierdzić, że czynność polegająca na wniesieniu nieruchomości aportem do Spółki mieści się w ramach zarządu majątkiem i jest emanacją uprawnień właścicielskich, do których zgodnie z poglądami doktryny prawa zaliczyć można w szczególności prawo do rozporządzania rzeczą (E. Gniewek, Prawo rzeczowe, Warszawa 2012 r., s. 56), nie jest zaś w żaden sposób związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nieruchomości, będące przedmiotem darowizny, Wnioskodawczyni nabędzie do swojego majątku prywatnego. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. o sygn. akt C-180/10, samo wykonywanie prawa własności, do czego zalicza się prawo do rozporządzania przedmiotem własności, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku VAT. We wskazanym orzeczeniu podkreślono, że istotne jest, czy podmiot przy dokonywaniu czynności angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Elementy wskazujące na wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU można wyróżnić na podstawie wyroku WSA w Gdańsku z dnia 9 marca 2010 r. o sygn. akt I SA/Gd 17/10, zgodnie z którym są nimi w szczególności: zarobkowy charakter, zorganizowany sposób działania oraz wykonywanie działalności w sposób ciągły. W myśl wspomnianego orzeczenia: Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez dany podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Nie sposób nie zauważyć, że elementy te nie zachodzą w projektowanym zdarzeniu przyszłym. Wniesienie aportu do Spółki ma na celu nie osiągnięcie dochodu, a transformację posiadanego majątku. Czynność planowana przez Wnioskodawczynię nie charakteryzuje się zaplanowanym sposobem działania, ani tym bardziej ciągłością, gdyż dokonana zostanie jednorazowo. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe. Mając na uwadze powyższe - wniosek zasługuje w całości na uwzględnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, podział, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania zbycia gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania zbycia gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej #61485; Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. #61485; (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w drodze umowy darowizny nabyła do swojego majątku osobistego kilka nieruchomości. Przedmiotem darowizny są przede wszystkim nieruchomości niezabudowane (grunty będące terenami budowlanymi). Wnioskodawczyni rozważa wniesienie ich jako wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, niezarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Po otrzymaniu darowizny w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane, przed ich wniesieniem do spółki osobowej Wnioskodawczyni nie czerpie, ani nie będzie czerpała jakichkolwiek pożytków z przedmiotowych nieruchomości. Nie będą one przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez nią dochodu. Przed wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci terenów budowlanych nie dokonała ani nie będzie dokonywała podziału gruntów, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowych nieruchomości. W szczególności, nie ponosiła ani nie będzie ponosić nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży nieruchomości innych niż wskazane we wniosku oraz nie wnosiła innych nieruchomości aportem do spółki. Nie posiada również nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Prawidłowe jest stwierdzenie Wnioskodawczyni, że ze względu na fakt, że wniesienie aportu do spółki osobowej powoduje przeniesienie na spółkę prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel, to w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zajdzie dostawa towarów.

Wskazać należy, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie będzie działała jako handlowiec, a czynność wniesienia wkładu pieniężnego w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane do spółki osobowej stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez nią prywatnego majątku.

W związku z tym, Wnioskodawczyni wnosząc wkład niepieniężny w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane do spółki osobowej korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawi Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a transakcji cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w świetle przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że w przypadku wniesienia przez Wnioskodawczynię wkładu niepieniężnego w postaci gruntów stanowiących tereny budowlane z majątku osobistego do spółki osobowej - z tytułu dokonania takiej czynności nie będzie uznana za podatnika podatku od towarów usług i w związku z tym, czynność wniesienia takiego wkładu do spółki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.