ILPP4/4512-1-249/15-2/EWW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 września 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/4512-1-249/15-2/EWW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa reprezentowanego przez pełnomocnika doradcę podatkowego przedstawione we wniosku sygnowanym datą 29 czerwca 2014 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku w związku z towarami nabytymi od X - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku w związku z towarami nabytymi od X.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe będące spółką komandytową (dalej: Wnioskodawca) będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i VAT UE. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę o współpracę z dużym marketem sieciowym, oferującym materiały budowlane, montażowe, remontowe, wyposażenia wnętrz etc. (zwanym dalej: X).

Zgodnie z warunkami umowy, jej przedmiotem jest określenie wzajemnych praw i obowiązków Spółki X i Wnioskodawcy związanych z wymianą wzajemnych świadczeń w ramach wymiany towarów i usług. Współpraca w szczególności polegać będzie na nabywaniu przez Wnioskodawcę towarów w sklepie X z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, w szczególności w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) na rzecz przedsiębiorców z innych niż Polska państw członkowskich UE.

Spółka X zobowiązana będzie w przypadku zgłoszenia się do sklepu X przedsiębiorcy z innego niż Polska państwa UE zainteresowanego nabyciem towaru w ramach WDT, każdorazowo poinformować takiego klienta o możliwości wyboru pomiędzy: nabyciem towaru w ramach WDT bezpośrednio od X (z uwzględnieniem przyjętych w X procedur), a nabyciem tych towarów od Wnioskodawcy. Jak również świadczyć usługi promocji na rzecz Wnioskodawcy poprzez rozmieszczenie na terenie Spółki X folderów, standów i ulotek reklamujących Wnioskodawcę jako oferującego produkty Spółki X.

Wnioskodawca w celu usprawnienia obsługi upoważni osoby zatrudnione w X do działania w jego imieniu w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia weryfikacji klientów Wnioskodawcy, fakturowania i fiskalizacji transakcji oraz do obsługi terminala kart płatniczych i przyjmowania w imieniu Wnioskodawcy wartości pieniężnych na terenie sklepu X. Cała transakcja odbywać się będzie w sklepie X.

Strony umowy współpracy zobowiążą się do ścisłego współdziałania i bieżących kontaktów przez całą współpracę. X rozpatruje reklamacje klientów Wnioskodawcy na zasadach nie gorszych niż stosowane przez X dla jej klientów.

Z tytułu realizacji ww. świadczeń Spółce X przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej kwoty netto za miesiąc, powiększonej o należny podatek VAT.

Z tytułu realizacji umowy, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości kilku procent wartości netto odsprzedawanych przez Wnioskodawcę jego klientom w ramach WDT towarów X, powiększonych o należny podatek VAT.

Zawarta przez strony współpraca będzie miała na celu umożliwienie klientom zainteresowanym WDT zakupu towarów od Wnioskodawcy ze stawką 0% (przy założeniu, że warunki transakcji spełniają ku temu przesłanki). Stosowane przez X warunki sprzedaży spowodują bowiem, że przy nabyciu towarów bezpośrednio od X w ramach WDT, klient będzie musiał zapłacić cenę brutto ze stawką VAT 8/23%, a zwrot kwoty podatku VAT może otrzymać dopiero po 2/3 tygodniach. Przy zakupie towarów od Wnioskodawcy, klient będzie miał możliwość nabycia towarów ze stawką VAT 0% od razu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, opisane postanowienia umowne pozwolą uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

2. Czy zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, opisane postanowienia umowne pozwolą uznać sprzedaż towarów od X dla Wnioskodawcy za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT i dają prawo odliczenia VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane postanowienia umowne pozwolą uznać go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Określenie podatnika ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. Wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania. Opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

W obecnie obowiązującej ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) #61485; dalej ustawa o VAT #61485; konstrukcja podatnika wskazuje, że podatnik to podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT definiuje podatnika, jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Przepisy ustawy o VAT na swój własny użytek definiują pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT. Nie można więc utożsamiać działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT z działalnością gospodarczą, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Nie będzie także na gruncie VAT znajdować zastosowania definicja działalności gospodarczej sformułowana w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. #61485; Ordynacja podatkowa, ani tym bardziej zawarta w przepisach ustaw o podatku dochodowym.

Podatnikiem dany podmiot będzie tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonał w ramach działalności gospodarczej. Należy zaś stwierdzić, że #61485; zwłaszcza w odniesieniu do osób fizycznych #61485; podatnikiem VAT się bywa. Status ten nie jest zaś stałą cechą danego podmiotu (zob. także wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2007 r., III SA/Wa 2869/06).

Artykuł 15 ust. 2 ustawy o VAT definiuje działalność gospodarczą, jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Aczkolwiek ustawa nie wyraża tego wprost, przyjąć należy, że działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny.

Pojęcie "działalności gospodarczej" ma charakter wspólnotowy. Jest to pojęcie zasadnicze dla konstrukcji podatku od towarów i usług. Działalnością gospodarczą jest wszelka działalność, w ramach której wykonywane może być każde świadczenie. Generalny charakter działalności gospodarczej podkreśla także fakt, że dla statusu podatnika nie ma znaczenia gdzie jest prowadzona działalność gospodarcza. Definicja ma zakres globalny i znajduje zastosowanie, gdziekolwiek osoba ma siedzibę, bądź gdziekolwiek działa.

Szeroka definicja działalności gospodarczej powoduje, że podmioty wykonujące taką działalność są klasyfikowane jako podatnicy niezależnie od ich statusu. Definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, co ma pozwolić na uznanie za podatników tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym, niezależnie od formy, statusu i więzi prawnych. Definicja ta ma przy tym bardziej charakter podmiotowy, niż przedmiotowy #61485; nie odnosi się bowiem do poszczególnych rodzajów działalności, lecz do podmiotów prowadzących tę działalność.

Jak wynika bezpośrednio z brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celu takiej działalności ani od jej rezultatu.

W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników VAT różnego rodzaju organizacji o charakterze non-profit, organów administracji publicznej itd., czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu VAT nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Należy jednak zauważyć, że podmiot, który wykonuje wyłącznie czynności nieodpłatne, nie może być uznany za podatnika VAT (tak ETS w orzeczeniu 89/81, Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council). Jest bowiem różnica pomiędzy działalnością a działalnością gospodarczą. Całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność.

Działalność gospodarcza nie jest także uzależniona od jej rezultatu. Ma ona miejsce także wówczas, gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów. W szczególności pozwala to na uznanie, że prowadzenie działalności gospodarczej obejmuje także podjęcie czynności przygotowawczych do jej faktycznego uruchomienia (rozpoczęcia).

Mając na uwadze powyższe rozważania #61485; w ocenie Wnioskodawcy #61485; postanowienia umowne określone w opisie sprawy pozwolą uznać działalność Wnioskodawcy za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Jest to bowiem działalność samodzielna, niezależna i odpłatna.

Wnioskodawca zaznaczył, że prezentowane przez niego stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2014 r. (...) oraz z dnia 17 grudnia 2014 r. (...).

W ocenie Wnioskodawcy, proponowane postanowienia umowne pozwalają uznać sprzedaż towarów od X dla Wnioskodawcy za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT i będą dawały prawo odliczenia podatku VAT naliczonego.

Ustawa o VAT na swoje własne potrzeby definiuje termin "dostawa towarów". Nie można w związku z tym utożsamiać dostawy towarów na gruncie VAT z cywilnoprawną umową dostawy, na mocy której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny (art. 605 k.c.).

Definicja dostawy została zawarta w przepisie art. 7 ust. 1 in principio ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Chociaż przepis nie stanowi o tym wprost, to opodatkowaniu, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Stanowi o tym natomiast przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, który wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne dostawy towarów.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretacja powyższego zwrotu sprawia wiele trudności. Mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania rzeczą i rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin "własność ekonomiczna" #61485; tak w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financiën).

Trzeba uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich skutków mających miejsce w czasoprzestrzeni (w tym przy uwzględnieniu aspektów ekonomicznych), mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze konwencjonalnym, występujące na gruncie prawa prywatnego (T. Michalik, glosa do uchwały NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., I FPS 1/06, OSP 2008, z. 2, poz. 19).

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT nie stoją na przeszkodzie uznania przedmiotowej transakcji za dostawę towarów. Analiza powyżej zacytowanych przepisów wskazuje, że ratio legis tych norm prawnych jest zachowanie warunków neutralności opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz zasady powszechności opodatkowania w przypadku specyficznych czynności wykonywanych przez podatników. Zasadą jest, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Co więcej, zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Wobec tego planowanie odbywania się całej transakcji w sklepie X nie ma znaczenia wykluczającego dla uznania sprzedaży za dostawę towarów przez Wnioskodawcę. Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na uznanie transakcji za odpłatną dostawę towarów, Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczyć podatek VAT z faktur zakupowych wystawionych na niego przez X.

Wnioskodawca zaznaczył, że prezentowane przez niego stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2014 r. (nr...) oraz z dnia 17 grudnia 2014 r. (nr...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w art. 7 ust. 1 ustawy zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu #61485; przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.

osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.

podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.

podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2.

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.

podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę o współpracę z dużym marketem sieciowym (dalej: X) oferującym materiały budowlane, montażowe, remontowe, wyposażenia wnętrz itp. Zgodnie z warunkami umowy, współpraca pomiędzy jej stronami będzie polegała w szczególności na nabywaniu przez Zainteresowanego towarów w sklepie X i ich dalszej odsprzedaży, w szczególności w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, na rzecz przedsiębiorców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.

Zawarta przez strony współpraca będzie miała na celu umożliwienie klientom zainteresowanym nabyciem towarów od Wnioskodawcy (w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) ich zakupu ze stawką 0% (przy założeniu, że warunki transakcji spełniają ku temu przesłanki). Cała transakcja sprzedaży odbywać się będzie w sklepie X. Zainteresowany w celu usprawnienia obsługi upoważni osoby zatrudnione w X do działania w jego imieniu w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia weryfikacji klientów Wnioskodawcy, fakturowania i fiskalizacji transakcji oraz do obsługi terminala kart płatniczych i przyjmowania w jego imieniu wartości pieniężnych na terenie sklepu X. W przypadku zgłoszenia się do sklepu X przedsiębiorcy z innego niż Polska państwa Unii Europejskiej zainteresowanego nabyciem towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostanie on poinformowany o możliwości nabycia takiego towaru od X bądź od Wnioskodawcy. Strony umowy współpracy zobowiążą się do ścisłego współdziałania i bieżących kontaktów przez całą współpracę. X rozpatrywać będzie reklamacje klientów Zainteresowanego na zasadach nie gorszych niż stosowane przez X dla jej klientów. Z tytułu realizacji umowy, Wnioskodawcy przysługiwać będzie wynagrodzenie miesięczne w wysokości kilku procent wartości netto odsprzedawanych przez niego towarów, powiększony o należny podatek VAT.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Zawarta w ustawie definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa) #8722; "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Podatnikami są zatem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej prowadzące samodzielnie działalność gospodarczą (zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jest to o tyle istotne, że zarówno cel prowadzenia działalności gospodarczej, jak i osiągnięty rezultat (względnie jego brak) nie mogą być przesłankami determinującymi istnienie statusu podatnika bądź jego brak. W tej mierze, na gruncie art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, podkreślając, że status podatnika nie może być zdeterminowany przez cel i rezultat prowadzonej działalności. Warto podkreślić, że oznacza to, że czynnikiem istotnym dla uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest charakter jego działalności (działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), nawet jeżeli jest to działalność nienastawiona na osiągnięcie zysku.

Zatem dla uznania danego podmiotu za podatnika nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także podmiot, który zadeklarował zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczynił w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, a nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Podsumowując, zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując na rzecz przedsiębiorców z innych niż Polska państw Unii Europejskiej odpłatnej sprzedaży (wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów), spełniał będzie definicję podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonującego działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy #61485; w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy #61485; kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, zgodnie z którym - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wynika z opisu sprawy, na podstawie umowy zawartej pomiędzy stronami, Wnioskodawca będzie nabywał od X towary w celu ich dalszej odsprzedaży (wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz przedsiębiorców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej). W świetle tych informacji należy uznać, że X dokonywał będzie dostawy towarów na rzecz Zainteresowanego, przenosząc na niego prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Bez znaczenia dla powyższego pozostanie to, że transakcje odbywać się będą w sklepie X.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów od X, ponieważ towary te będą wykorzystywane przez niego do dalszej odsprzedaży (wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów), czyli wykonywania czynności opodatkowanych stawką podatku w wysokości 0%.

Tut. Organ wskazuje, że podstawę do wskazanych w niniejszej interpretacji rozstrzygnięć stanowiły jedynie czynności faktyczne, które wykonywane będą przez strony umowy, a nie postanowienia umowne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl