ILPP4/4512-1-243/15-4/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni dnia 28 grudnia 1989 r. wraz z małżonkiem nabyła działkę rolną wraz z zabudowaniem w postaci budynku gospodarczo-mieszkalnego oraz przyległym jeziorem. Zakupu tego dokonali od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. W momencie zakupu Zainteresowana pozostawała w związku małżeńskim, a pomiędzy małżonkami obowiązywał ustrój wspólności majątkowej. Intercyza podpisana została dopiero 29 maja 1993 r. Dnia 29 października 1993 r. nastąpiło rozwiązanie związku małżeńskiego. Po rozwodzie każde z małżonków stało się współwłaścicielem #189; udziału prawa własności nieruchomości. Nie był dokonany podział majątku. W 1991 r. na wspomnianej powyżej działce Wnioskodawczyni rozpoczęła budowę 5 domów jednorodzinnych doprowadzając do stanu deweloperskiego, budowa została zakończona w 1991 r. W 1997 r. domy były nieodpłatnie użytkowane przez C na potrzeby pomocy powodzianom.

Od 2008 r. Wnioskodawczyni wynajmuje swoją cześć nieruchomości byłemu mężowi, który następnie w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej podnajmuje lokale zarówno na cele mieszkalne, jak i na cele gospodarcze. Przychody z tytułu wynajmu Zainteresowana rozlicza w zeznaniu rocznym, nie przekraczają one kwoty 150 000 zł, stąd brak konieczności zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT.

W 2010 r. teren został podzielony na 9 mniejszych działek. Na chwilę obecną domki znajdują się na działkach budowlanych, natomiast jezioro wciąż widnieje w ewidencji jako teren rolny. Dopiero obecnie podział działki oraz wybudowane na niej domy są w trakcie ujawniania w Księdze Wieczystej.

Wnioskodawczyni w złożonym uzupełnieniu wskazała, że:

1. Przedmiotem planowanej sprzedaży będą wszystkie wymienione działki, tj. działka z zabudowaniem w postaci budynku mieszkalnego, grunt niezabudowany, a także jezioro/staw z terenem do niego przyległym.

2. Zgodnie z planem zagospodarowania terenu nie jest możliwa zabudowa mieszkaniowa, jednorodzinna. Na terenie niezabudowanym możliwa jest zabudowa, której wymiar pionowy budynku lub budowli wraz z zamontowanymi na nich urządzeniami lub instalacjami oraz ich konstrukcjami wsporczymi, mierzony od poziomu terenu przy budynku lub budowli do najwyższego punktu tych urządzeń nie może być większy niż 14m.

3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dla jeziora nie jest dopuszczalna jakakolwiek zabudowa, obszar ten nie jest przeznaczony pod zabudowę.

4. Zainteresowana nie jest w stanie określić jaka będzie wartość sprzedaży każdej poszczególnej działki. Wnioskodawczyni nie uzyska w 2015 r. przychodu z najmu, ponieważ jeden domek został zniszczony przez poprzednich najemców i nie został doprowadzony do stanu użytkowania, natomiast drugi nie był wynajmowany w 2015 r. w ogóle. W poprzednich latach przychód z najmu wynosił 1.600 zł/miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, sprzedaż działek korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z racji tego, iż nie jest ona czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, sprzedaż działek korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej i osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel i rezultat. Wnioskodawczyni nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, nie zakupuje systematycznie w sposób ciągły działek w celu ich przekształcania i dalszej odsprzedaży, jest to sytuacja jednorazowa, więc w opinii Wnioskodawczyni nie prowadzi ona działalności gospodarczej i tym samym sprzedaż, o której mowa w pytaniu, zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, definiują pojęcie odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - zwanej dalej Kodeksem cywilnym - rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 Kodeksu cywilnego. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 1989 r. wraz z małżonkiem nabyła działkę rolną z zabudowaniem w postaci budynku gospodarczo-mieszkalnego oraz przyległym jeziorem. Zakupu tego dokonali od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. W momencie zakupu Zainteresowana pozostawała w związku małżeńskim, a pomiędzy małżonkami obowiązywał ustrój wspólności majątkowej. Intercyza podpisana została dopiero 29 maja 1993 r. Dnia 29 października 1993 r. nastąpiło rozwiązanie związku małżeńskiego. Po rozwodzie każde z małżonków stało się współwłaścicielem #189; udziału prawa własności nieruchomości. Nie był dokonany podział majątku. W 1991 r. na wspomnianej powyżej działce Wnioskodawczyni rozpoczęła budowę 5 domów jednorodzinnych doprowadzając do stanu deweloperskiego, budowa została zakończona w 1991 r. W 1997 r. domy były nieodpłatnie użytkowane przez C na potrzeby pomocy powodzianom.

Od 2008 r. Zainteresowana wynajmuje swoją cześć nieruchomości byłemu mężowi, który następnie w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej podnajmuje lokale zarówno na cele mieszkalne, jak i na cele gospodarcze. Przychody z tytułu wynajmu Wnioskodawczyni rozlicza w zeznaniu rocznym, nie przekraczają one kwoty 150 000 zł, stąd brak konieczności zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT.

W 2010 r. teren został podzielony na 9 mniejszych działek. Na chwilę obecną domki znajdują się na działkach budowlanych, natomiast jezioro wciąż widnieje w ewidencji jako teren rolny.

Na podstawie art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia on określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowe nieruchomości, które były wynajmowane przez Zainteresowaną byłemu mężowi, de facto wykorzystywane były przez nią w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni sprzedając wynajmowane nieruchomości nie będzie dokonywać zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez nią w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, wynajmowanych w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki, do których należy zaliczyć m.in. zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych została zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem - przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cyt. przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) lub jego części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i najem lub dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będą trzy rodzaje nieruchomości, tj. działki z zabudowaniem w postaci budynków mieszkalnych, grunty niezabudowane, a także jezioro/staw z terenem do niego przyległym.

Jak zostało wskazane powyżej, przedmiotowe nieruchomości były przez Zainteresowaną wynajmowane od 2008 r., w wyniku czego doszło do pierwszego zasiedlenia w stosunku do posadowionych na tych działkach budynków, a od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż dwa lata. W konsekwencji, sprzedaż działek zabudowanych budynkami będzie zwolniona od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W stosunku do gruntów niezabudowanych, zgodnie z planem zagospodarowania terenu nie jest możliwa na nich zabudowa mieszkaniowa, jednorodzinna. Na terenach tych możliwa jest zabudowa, której wymiar pionowy budynku lub budowli wraz z zamontowanymi na nich urządzeniami lub instalacjami oraz ich konstrukcjami wsporczymi, mierzony od poziomu terenu przy budynku lub budowli do najwyższego punktu tych urządzeń nie może być większy niż 14m.

Zatem grunty te są przeznaczone pod zabudowę, co wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czyli spełniają definicję terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W takim przypadku, sprzedaż przedmiotowych terenów niezabudowanych nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, który wyłącza ze zwolnienia dostawę terenów budowlanych.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, zakup nieruchomości nastąpił w 1989 r. od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, czyli w związku z jego nabyciem Zainteresowanej nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym dostawa przedmiotowych działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, nie będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dla jeziora nie jest dopuszczalna jakakolwiek zabudowa, obszar ten nie jest przeznaczony pod zabudowę. W związku z tym, grunt ten nie jest gruntem budowlanym, a zatem sprzedaż tej działki będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy - podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych nie mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, tj. zwolnienia dla podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 150 000 zł. W konsekwencji, sprzedaż gruntu przeznaczonego pod zabudowę, spowoduje obowiązek rejestracji Zainteresowanej jako podatnika VAT czynnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości, wykorzystywanych przez nią w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym sprzedaż działek z zabudowaniem w postaci budynków mieszkalnych oraz jeziora/stawu z terenem do niego przyległym będzie zwolniona od podatku, natomiast sprzedaż gruntów niezabudowanych, które są przeznaczone pod zabudowę, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia i będzie opodatkowana stawką podstawową podatku od towarów i usług, tj. 23%.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowych dostaw nieruchomości) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwolnione od podatku" nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ będzie dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, jednakże w części będzie zwolniona od podatku. W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Informuje się, że kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.