ILPP4/4512-1-23/16-4/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku sygnowanym datą 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 18 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność, która zajmuje się produkcją maszyn i części rolniczych, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje oraz nadal zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (jako WDT), w zakresie maszyn i części rolniczych, których nabywcą jest podmiot mający siedzibę na terytorium Niemiec. Podmiot ten posiada właściwy i ważny numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stosuje do Niemiec dwie formy dostawy towarów swojemu niemieckiemu kontrahentowi. Każda z nich odbywa się na podstawie zawartej z niemieckim kontrahentem umowy handlowej uprawniającej i zobowiązującej Wnioskodawcę do realizacji z Rzeczypospolitej Polskiej dostaw towarów. Pierwsza forma dostawy odbywa się z bezpośrednim transportem dla odbiorców końcowych (z reguły konsumentów) w Rumunii, którzy złożyli zamówienie kupna towaru u niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy.

Na okoliczność tej dostawy, będącej przedmiotem WDT, maszyny zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terenie Rumunii, a Wnioskodawca posiada oprócz ww. umowy stosowne dowody w zależności od formy dostawy:

1. Dokument CMR na którym znajdują się dane odbiorcy kontrahenta niemieckiego (na niego zafakturowany jest również towar), natomiast w miejscu przeznaczenia (dostarczenia maszyny) dane firmy z Rumunii. Dokument zawiera także wykaz towarów wymienionych na fakturze VAT stosownie do przepisu art. 42 ust. 3 pkt 3.

2. Podpisane potwierdzenie odbioru towaru przez kontrahenta niemieckiego (potwierdza, że towar dotarł do Rumunii).

3. Dowód zapłaty za towar na konto bankowe od kontrahenta niemieckiego.

Ponadto:

1. Do przeniesienia praw do rozporządzania towarem dochodzi na terenie Rumunii.

2. Faktura VAT z tytułu dostawy towaru wystawiona jest przez Wnioskodawcę na kontrahenta z Niemiec.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

1. Transport towarów z Polski do Rumunii organizuje kontrahent niemiecki.

2. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na nabywcę z Niemiec dojdzie w momencie wydania towaru i wystawienia faktury przez Wnioskodawcę oraz zapłaty na konto bankowe za maszynę.

3. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na nabywcę z Rumunii dojdzie w momencie dostarczenia maszyny przez firmę transportującą, wynajętą przez kontrahenta z Niemiec oraz w momencie rozliczenia się z nim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wykazać transakcję jako łańcuchową w VAT UE.

2. Czy prawidłowe jest wystawienie faktury na kontrahenta niemieckiego ze stawką 0%.

3. Czy wystarczające są wyżej wymienione dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza granice kraju uprawniające do zastosowania stawki 0%.

4. Jak zaewidencjonować dostarczenie towaru do Rumunii, czy wystarczy umowa z kontrahentem niemieckim wskazującą na jego zlecenie miejsce transportu towaru przez firmę spedycyjną.

5. Czy potrzebny jest dokument przewozowy od przewoźnika (gdy transport jest zlecony).

6. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla WDT, jeśli po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, warunek wykazania wywiezienia towarów z terytorium kraju, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 będzie potwierdzony dowodami wskazanymi w opisie zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania stawki 0% przy wystawieniu faktury firmie niemieckiej mimo, że transport przez nich zlecony trafi bezpośrednio do ich klienta w Rumunii.

1. Występuje transakcja łańcuchowa WDT, towar jest wydany firmie przewozowej wynajętej przez firmę niemiecką i trafia do ich klienta w Rumunii.

2. Firma niemiecka posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

3. Wnioskodawca posiada w swej dokumentacji księgowej dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

4. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Ponieważ przepisy ustawy nie zawierają definicji dokumentu przewozowego, Wnioskodawca posiada następujące dowody potwierdzające wywóz towaru poza granice Polski:

* CMR z potwierdzeniem odbioru towaru w kraju dostawy,

* pismo od kontrahenta niemieckiego potwierdzające odbiór towaru w państwie należącym do Unii Europejskiej - Rumunii,

* fakturę VAT i zapłatę za nią na rachunek bankowy Wnioskodawcy od firmy niemieckiej,

* umowę z kontrahentem niemieckim na dostarczenie towaru do jego kontrahenta z poza Niemiec.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że transakcja jest łańcuchowa ponieważ dochodzi tylko do jednego faktycznego wydania towaru i do kilku dostaw w rozumieniu prawnym. Ponadto spełnione są warunki określone w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystarczy umowa z kontrahentem o dostarczeniu towaru do Rumunii i dokument potwierdzony podpisem, pieczątką firmy rumuńskiej, że towar odebrali na terenie swojego kraju.

Wnioskodawca uważa, że dokument od przewoźnika jest zbędny, gdy ma pismo potwierdzające z Rumunii, że towar dotarł i został tam odebrany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność, która zajmuje się produkcją maszyn i części rolniczych oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje oraz nadal zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w zakresie maszyn i części rolniczych, których nabywcą jest podmiot mający siedzibę na terytorium Niemiec. Podmiot ten posiada właściwy i ważny numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca stosuje do Niemiec dwie formy dostawy towarów swojemu niemieckiemu kontrahentowi. Każda z nich odbywa się na podstawie zawartej z niemieckim kontrahentem umowy handlowej uprawniającej i zobowiązującej Wnioskodawcę do realizacji z Rzeczypospolitej Polskiej dostaw towarów. Pierwsza forma dostawy odbywa się z bezpośrednim transportem dla odbiorców końcowych (z reguły konsumentów) w Rumunii, którzy złożyli zamówienie kupna towaru u niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu - który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów - ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w danej transakcji będą występowały występują dwie dostawy:

- przy czym towar transportowany będzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do kontrahenta z Rumunii.

Zatem, powyższa transakcja stanowić będzie transakcję łańcuchową.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

W przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego odbiorcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jeden transport lub wysyłka.

Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą do której jest przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, mają charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towarów, natomiast wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie mają charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towarów.

W tym miejscu należy przywołać dwa orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE).

Pierwsze to orzeczenie z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG (sygn. C-245/04) w którym TSUE stwierdził: "Jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to owa wysyłka lub transport mogą być przypisane tylko jednej z tych dwóch dostaw, która - jako jedyna - zostanie zwolniona z opodatkowania na mocy art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (...). Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 zmienionej dyrektywą 95/7 określone jest jedynie miejsce dostawy skutkującej wysyłką lub transportem wewnątrzwspólnotowym towarów. Miejscem tym jest państwo członkowskie, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte. Miejsce dokonania pozostałej z dwóch dostaw ustala się zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b tej dyrektywy. Za miejsce to uznaje się państwo członkowskie rozpoczęcia albo państwo członkowskie zakończenia tej wysyłki lub transportu w zależności od tego, czy dostawą tą jest pierwsza, czy druga z dwóch następujących po sobie dostaw".

Drugie zaś orzeczenie to wyrok TSUE z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie Euro Tyre Holding BY (sygn. C-430/09), w którym stwierdzono, że: "Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy #8722; zważywszy, że czynność ta jest wobec tego objęta pojęciem wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 96/95/WE z dnia 20 grudnia 1996 r., w związku z art. 8 ust. 1 lit. a) i b), art. 28a ust. 1 lit. a) akapit pierwszy oraz art. 28b część A ust. 1 tejże dyrektywy #8722; następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową. W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy warunek ten jest spełniony w rozpatrywanym przezeń sporze".

Przepisy ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie "przyporządkowanie" transportu do danej dostawy. Zgodnie z definicją językową pojęcie "przyporządkowanie" należy rozumieć jako "ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego" (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl).

Niewątpliwe ustalenie z przewoźnikiem daty, miejsca oraz godziny załadunku, formy transportu, czy też wielkości i ilość ładowanych towarów stanowią zasadniczy element procesu przygotowania i organizacji transportu towarów, wypełniający przywołaną powyżej definicję "przyporządkowania".

Jednocześnie przez "organizację" należy rozumieć "sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś". Dlatego też przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.

W przedmiotowej sprawie organizatorem transportu towarów będzie kontrahent niemiecki - drugi pomiot w łańcuchu dostaw.

W przypadku, gdy za organizację transportu odpowiedzialny jest drugi podmiot w łańcuchu dostaw, zastosowanie ma zdanie drugie art. 22 ust. 2 ustawy, które wskazuje, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że do dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą niemieckim dojdzie na terytorium Polski, gdzie rozpocznie się transport towarów. Wnioskodawca wskazał, że w momencie wydania przez niego towarów kontrahent z Niemiec nabędzie prawo do rozporządzania nimi jak właściciel. Natomiast do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na nabywcę z Rumunii dojdzie na terytorium Rumunii, czyli w momencie dostarczenia towarów przez firmę transportującą, wynajętą przez kontrahenta z Niemiec.

Zatem z warunków dostawy nie będzie wynikać, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej przez kontrahenta niemieckiego. W związku z tym, dostawą "ruchomą", opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu, będzie transakcja dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem z Niemiec, natomiast dostawą "nieruchomą", opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu towarów, będzie dostawa dokonana pomiędzy kontrahentem z Niemiec a kontrahentem z Rumunii.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje #8210; przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy #8210; przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy #8210; w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy #8210; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy #8210; dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl z art. 42 ust. 11 ustawy #8210; w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji #8210; jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji #8210; jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiadać będzie dokumenty w postaci:

* umowy zawartej z kontrahentem niemieckim,

* dokumentu CMR na którym znajdą się dane odbiorcy kontrahenta niemieckiego (na niego zafakturowany będzie również towar), natomiast w miejscu przeznaczenia (dostarczenia maszyny) dane firmy z Rumunii. Dokument zawierać będzie także wykaz towarów wymienionych na fakturze VAT,

* podpisanego potwierdzenia odbioru towarów przez kontrahenta niemieckiego (potwierdzi, że towar dotarł do Rumunii),

* dowodu zapłaty za towar na konto bankowe od kontrahenta niemieckiego,

* faktury VAT z tytułu dostawy towarów wystawionej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Niemiec.

Wnioskodawca wskazał, że dostawę towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec dokumentować będzie fakturą. Dokument taki może wypełniać znamiona specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy. Wystarczy, że na fakturze zawarte zostaną dane identyfikujące wywożone towary.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

Dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

A więc, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy więc podkreślić, że sama umowa z kontrahentem niemieckim wskazująca na jego zlecenie miejsca transportu towaru przez firmę spedycyjną nie byłaby wystarczającym dowodem potwierdzającym, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy.

Natomiast dokument przewozowy od przewoźnika nie jest potrzebny, gdy podatnik posiada w swojej dokumentacji inne dowody, które łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przenosząc powyżej opisane zdarzenie przyszłe na grunt przepisów ustawy dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy stwierdzić, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane w opisie sprawy: umowa zawarta z kontrahentem niemieckim, dokument CMR na którym znajdą się dane odbiorcy kontrahenta niemieckiego, w miejscu przeznaczenia (dostarczenia maszyny) dane firmy z Rumunii oraz który zawierać będzie także wykaz towarów wymienionych na fakturze VAT, podpisane potwierdzenie odbioru towarów przez kontrahenta niemieckiego (który potwierdzi, że towar dotarł do Rumunii), dowód zapłaty za towar na konto bankowe od kontrahenta niemieckiego stanowić będą dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobnią przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium Rumunii.

Podsumowując, przedmiotowa transakcja spełni definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Natomiast dokumenty które będzie posiadał Wnioskodawca, upoważniać go będą do zastosowania stawki podatku VAT 0%.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Jak stanowi art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy - faktura powinna zawierać:

Zatem, prawidłowe będzie wystawienie przez Wnioskodawcę faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz kontrahenta niemieckiego ze stawką podatku w wysokości 0%.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE oraz nabywca mający siedzibę na terytorium Niemiec również posiada właściwy i ważny numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dodatkowo, Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W związku z powyższym przedmiotową transakcję Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać w informacji podsumowującej jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w uzasadnieniu interpretacji nie odniósł się do powołanego przez Wnioskodawcę w uzupełnieniu sprawy art. 135 ustawy, ponieważ przedstawiony opis sprawy oraz informacje zawarte w uzupełnieniu wniosku nie wskazywały, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieć do czynienia z wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną rozliczaną w procedurze uproszczonej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.