ILPP4/4512-1-148/15-2/HW - Ustalenie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupu sprzętu rolniczego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupu sprzętu rolniczego - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupu sprzętu rolniczego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest agencją wykonawczą (państwową osobą prawną) utworzoną na podstawie ustawy. W skład Wnioskodawcy wchodzi centrala i 16 oddziałów terenowych, wymienionych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie nadania statutu.

Zainteresowany realizuje zadania państwa w zakresie badania i rejestracji odmian roślin, porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego, ochrony prawnej odmian roślin oraz oceny tożsamości i czystości odmianowej prób partii materiału siewnego - na zasadach określonych w ustawie z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2012 r. poz. 1512, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2013 r. Nr 137, poz. 1300 z późn. zm.). Ponadto, Wnioskodawca prowadzi typową działalność gospodarczą, w tym m.in. produkcję rolniczą i usługową działalność badawczo-doświadczalną. Otrzymuje także dopłaty do produkcji rolnej z ARiMR i ARR.

Z punktu widzenia ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), u Zainteresowanego występują jednocześnie trzy rodzaje czynności:

Czynności wymienione w pkt 2 i 3 stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W 2014 r. Wnioskodawcy udzielona została z budżetu państwa dotacja celowa na inwestycje i zakupy inwestycyjne, o której mowa w art. 132 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). Ze środków tej dotacji zakupiony został sprzęt rolniczy (nr KŚT: 594 - maszyny i urządzenia do zbioru ziemiopłodów), który wykorzystywany jest zarówno dla celów działalności opodatkowanej (w mniejszym zakresie) jak i nieopodatkowanej.

W trybie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego (przetargu nieograniczonego), zgodnie z przepisami art. 10 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.), wyłoniono dostawcę, którym okazał się producent niemiecki - zarejestrowany na terytorium Niemiec jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym, realizacja dostawy miała charakter wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), o którym mowa w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, Zainteresowany wywiązał się z obowiązku rozliczenia podatku VAT od WNT poprzez naliczenie podatku VAT należnego (do wszystkich dostaw wystawiono dokumenty wewnętrzne, które ujęto w ewidencji podatkowej) i wykazał to nabycie w poz. 23 i 24 deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy (tekst jedn.: wg daty wystawienia faktur przez dostawcę niemieckiego).

W związku z charakterem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, podatnik nie jest w stanie ustalić, w jakiej części wymienione powyżej wydatki (koszty) dotyczą działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej od podatku VAT), a w jakiej części działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie dokonał pełnego odliczenia podatku VAT od ww. zakupów, ponieważ jego zdaniem w obowiązującym w 2014 r. stanie prawnym (zgodnie z aktualnym stanowiskiem MF), takie prawo nie przysługiwało.

Kwestią odrębną, która nie jest objęta złożonym wnioskiem, byłoby ustalenie, czy w zaistniałej sytuacji odliczenie przysługuje w ogóle lub w jaki sposób obliczyć wielkość ewentualnego odliczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od zakupu sprzętu rolniczego sfinansowanego ze środków dotacji celowej udzielonej Wnioskodawcy z budżetu państwa na ten cel, wykorzystywanego zarówno dla celów działalności opodatkowanej (gospodarczej) jak i nieopodatkowanej, Zainteresowanemu przysługiwało pełne prawo odliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym prawo do pełnego odliczenia VAT nie przysługiwało, gdyż dokonane zakupy inwestycyjne (zakupy środków trwałych) służą jednocześnie działalności objętej przepisami o podatku VAT (tzw. działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy), jak również czynnościom, które nie stanowią tak rozumianej działalności gospodarczej (czynnościom, które nie są objęte przepisami o podatku VAT).

Wnioskodawca, jako podatnik VAT czynny, jednocześnie wykonuje czynności, które nie podlegają przepisom ustawy o podatku VAT (nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy). Tym samym pojawia się problem ustalenia w jakim zakresie jednostce przysługuje odliczenie podatku naliczonego. Nie ulega wątpliwości, że stanowisko w tej sprawie ewoluuje, a ostatecznie problem znalazł rozstrzygnięcie w nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług, która będzie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2016 r. (ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r.).

Wnioskodawca jest świadom stanowiska Ministra Finansów, które już w 2013 r. dość jednolicie twierdziło, że w przypadku zakupów, które będą służyć działalności opodatkowanej (gospodarczej) i czynnościom, które nie stanowią takiej działalności, w celu ustalenia wielkości obliczenia należy ustalić tzw. "prewspółczynnik", tj. proporcję, w jakiej zakup można przyporządkować czynnościom stanowiącym działalność gospodarczą w stosunku do całokształtu działalności. Ponadto należy zauważyć, że w uzasadnieniu rządowego projektu ustawy uchwalonej w dniu 9 kwietnia 2015 r. (druk sejmowy nr 3077 - str. 28 uzasadnienia/str. 47 druku 3077), można przeczytać:

"Projektowane zmiany w art. 86 ust. 2a-2j ustawy o VAT również nie powodują konieczności wprowadzenia przepisów przejściowych. Już bowiem w chwili obecnej podatnicy powinni dokonywać wydzielenia podatku naliczonego w odniesieniu do wykonywanej przez nich działalności pozostającej poza sferą VAT wg ustalonego przez siebie klucza podziału (chyba, że dysponowali odmienną w tym zakresie interpretacją indywidualną, gwarantującą im ochronę prawną w sytuacji zastosowania się do stanowiska wyrażonego w interpretacji)".

Powyższe potwierdza, że biorąc pod uwagę przepisy obowiązujące w dniu składania wniosku (a nawet nie przepisy, które będą obowiązywać od dnia 1 stycznia 2016 r.), zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów, odliczenie nie może być dokonane w takiej części, w jakiej zakup służy czynnościom, które nie podlegają opodatkowaniu.

Podobne stanowisko wyraził Minister Finansów w piśmie z dnia 30 października 2014 r. skierowanym do Ministra Środowiska, a dotyczącym możliwości odliczenia podatku przez Lasy Państwowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca uważa, że dokonując opisanych powyżej zakupów inwestycyjnych finansowanych z dotacji celowej z budżetu państwa, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w takiej części, w jakiej wydatki służą czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu (czynnościom, które nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku VAT). Nie przysługuje mu zatem prawo do pełnego odliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy #61485; przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest agencją wykonawczą (państwową osobą prawną) i realizuje zadania państwa w zakresie badania i rejestracji odmian roślin, porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego, ochrony prawnej odmian roślin oraz oceny tożsamości i czystości odmianowej prób partii materiału siewnego - na zasadach określonych w ustawie. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi typową działalność gospodarczą, w tym m.in. produkcję rolniczą i usługową działalność badawczo-doświadczalną. Otrzymuje także dopłaty do produkcji rolnej z ARiMR i ARR.

U Zainteresowanego występują jednocześnie trzy rodzaje czynności:

W 2014 r. Wnioskodawcy udzielona została z budżetu państwa dotacja celowa na inwestycje i zakupy inwestycyjne. Ze środków tej dotacji zakupiony został sprzęt rolniczy, który wykorzystywany jest zarówno dla celów działalności opodatkowanej (w mniejszym zakresie) jak i nieopodatkowanej.

W trybie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wyłoniono dostawcę, którym okazał się producent niemiecki - zarejestrowany na terytorium Niemiec jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym, realizacja dostawy miała charakter wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), o którym mowa w art. 9 ustawy. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 4, Zainteresowany wywiązał się z obowiązku rozliczenia podatku VAT od WNT poprzez naliczenie podatku VAT należnego i wykazał to nabycie w poz. 23 i 24 deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy (tekst jedn.: wg daty wystawienia faktur przez dostawcę niemieckiego).

Wnioskodawca nie dokonał pełnego odliczenia podatku VAT od ww. zakupów, ponieważ jego zdaniem, w obowiązującym w 2014 r. stanie prawnym takie prawo mu nie przysługiwało.

W cytowanym na wstępie przepisie art. 86 ustawy ustawodawca zezwolił na odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 i art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestię związaną z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez "czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego" należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Pytanie Zainteresowanego dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia sprzętu rolniczego, który jest przez niego wykorzystywany zarówno do celów działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem od towarów i usług), jaki i nieopodatkowanej (niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

W związku z powyższym, przepisy art. 90 ustawy nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Z kolei przepisy zawarte w art. 91 ustawy - co do zasady - dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub w przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć czynnościom opodatkowanym, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Należy wskazać, że w swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 z dnia 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia, odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

W świetle powołanych wyżej przepisów, rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy należy zauważyć, że obowiązkiem Zainteresowanego jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek naliczony, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie, by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Zainteresowany znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Powyższe stanowisko Organu znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. I SA/Wr 754/14, w którym Sąd stwierdził, że: "(...) rację ma organ podatkowy, powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i wskazując, że prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupu usług prawnych przysługuje skarżącemu w części związanej z jego działalnością gospodarczą, zaś w części nie związanej z działalnością gospodarczą podatnika - prawo takie nie przysługuje. Tym samym nie podzielono zarzutów skargi wskazujących na naruszenie ww. przepisu".

Wnioskodawca jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Mając powyższe ustalenia na uwadze należy stwierdzić, że prawo od odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wewnątrzwspólnotowego nabycia sprzętu rolniczego związanego z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - przysługuje wyłącznie w części związanej z wykonywaniem przez Zainteresowanego czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podsumowując, od wewnątrzwspólnotowego nabycia sprzętu rolniczego sfinansowanego ze środków dotacji celowej udzielonej Wnioskodawcy z budżetu państwa na ten cel, wykorzystywanego zarówno dla celów działalności opodatkowanej jak i nieopodatkowanej, Zainteresowanemu nie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT.

Tak więc biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie, stanowisko Zainteresowanego - zgodnie z którym nie przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ zwraca uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.