ILPP4/4512-1-119/15-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek otrzymanych w darowiźnie - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek otrzymanych w darowiźnie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ojciec Wnioskodawczyni chciałby przekazać jej w ramach darowizny 3 (trzy) nieruchomości gruntowe położone w W. (o powierzchniach: 940 m², 1041 m², 850 m²). Nieruchomości te są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, podlega ubezpieczeniu jako domownik w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, dlatego też nieruchomości te weszłyby do jej majątku prywatnego.

Wnioskodawczyni chciałaby jednak następnie sprzedać przedmiotowe działki na rzecz osób trzecich. W tym celu nie zamierza korzystać z usług biura obrotu nieruchomości czy też innych podmiotów profesjonalnie świadczących usługi z tegoż zakresu, natomiast umieściłaby ogłoszenia w prasie oraz na portalach internetowych. Ponieważ działki są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone, Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności polegających na uatrakcyjnieniu działek, zmiany ich kwalifikacji czy wartości, nie będzie czynić na wyżej wskazanych działkach żadnych nakładów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż 3 działek (nieruchomości gruntowych) nabytych w drodze umowy darowizny (stanowiących majątek prywatny), które są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane, stanowiłaby działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym powinna podlegać opodatkowaniu z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie zachodzą podstawy do opodatkowania czynności sprzedaży działek podatkiem VAT, ponieważ nie można jej uznać za prowadzącą działalność gospodarczą, a wyłącznie wówczas można by ją obciążyć obowiązkiem w podatku od towarów usług. Jeżeli zatem w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie zbywa działek w wykonaniu działalności gospodarczej, to zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie może ona być uznana w tym zakresie za podatnika VAT.

Wnioskodawczyni nie podejmie żadnych zorganizowanych działań związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, albowiem przedmiotowe działki są już wydzielone oraz zaopatrzone w niezbędne media. Ponadto, działki te są już w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone na cele budowlane. Podkreślić zatem należy, że również w tym aspekcie Wnioskodawczyni nie podjęła oraz nie podejmie jakichkolwiek czynności. W gestii Wnioskodawczyni pozostaje tylko i wyłącznie ewentualna sprzedaż działek. W związku z czym sprzedaż tą należy uznać za incydentalną oraz okazjonalną (są to bowiem tylko 3 działki). Natomiast działania jakie zamierza podjąć Wnioskodawczyni nie wykazują znamion zorganizowanego przedsięwzięcia, a tym bardziej nie będą miały częstotliwego charakteru. Brak uznania działań Wnioskodawczyni za czynności zorganizowane potwierdza również fakt, że nie tylko nie podejmie ona żadnych działań marketingowych, ale także nie skorzysta z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Wszystkie okoliczności sprawy w sposób jednoznaczny wskazują, że Wnioskodawczyni nie będzie realizowała działań typowych dla przedsiębiorcy, co więcej nie zaangażuje w zbycie darowanych nieruchomości (które będą stanowić jej majątek prywatny) środków podobnych do tych wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe okoliczności, ocenione w sposób kompleksowy potwierdzają, że Wnioskodawczyni nie można przypisać statusu prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek i z tego tytułu obciążyć ją podatkiem VAT, ponieważ nie działała ona w charakterze podatnika, tj. w celu prowadzenia działalności zawodowej w sposób organizowany i stały. Brak bowiem takich działań stanowiących o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dla uzasadnienia stanowiska Wnioskodawczyni należy przytoczyć wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 603/06, w którym to wskazano, że w celu opodatkowania sprzedaży działek stanowiących majątek prywatny sprzedającego, nie jest wystarczające ażeby czynność ta była ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu - niezbędne jest jeszcze, żeby została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT. Co więcej, na podobnym stanowisku stoi NSA, zgodnie z wyrokiem z dnia 29 października 2007 r. w sprawie o sygn. akt I FPS 3/07, w który wskazano, że osoba fizyczna nie staje się podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek stanowiących jej majątek prywatny, albowiem sprzedaż taka nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Co więcej, w myśl wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Olsztynie z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Ol 37/13, należy zaznaczyć, że przejawem profesjonalnej aktywności zawodowej określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Czynności jakie Wnioskodawczyni zamierza podjąć mieszczą się w rozporządzaniu majątkiem osobistym (wyzbycie się darowizny), co nie jest wykonywaniem zarobkowej i handlowej działalności gospodarczej. Nawet gdyby uznać, że liczba działek jest znaczna (są to 3 działki), to w opinii Wnioskodawczyni, nie powinno to stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Nie można bowiem z dokonania sprzedaży trzech działek budowlanych automatycznie wywodzić, że zbywca tych gruntów jest przedsiębiorcą, albowiem taka ocena jest bardzo powierzchowna. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą natomiast same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie należy przyjąć, że nie wykracza poza wykonywanie prawa własności podjęcie działań zwyczajowo przyjętych dla sprzedaży majątku osobistego, tj. umieszczenie ogłoszeń w prasie, rozwieszenie ich w miejscach do tego przeznaczonych czy też umieszczenia ogłoszeń na portalach internetowych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy 2006/112 Rady UE oraz art. 2 pkt 1 VI dyrektywy Rady UE (77/388/EEC), czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot, który nie występuje w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w odniesieniu do innych czynności) pozostają poza zakresem opodatkowania.

O tym, czy dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, a nie korzystanie z prawa własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Z jego działań winno wynikać, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie należy podkreślić, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (w przypadku sprzedaży składników majątku to m.in. umieszczanie ogłoszeń w prasie bądź portalach internetowych) nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektyw UE, czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Przedstawione okoliczności, które wystąpiłyby w odniesieniu do sprzedaży wskazanych działek, w żadnym stopniu nie wskazują, że aktywność Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy działek istotne jest stwierdzenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wskazać należy, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego stanu sprawy wynika, że ojciec Wnioskodawczyni chciałby przekazać jej w ramach darowizny 3 nieruchomości gruntowe (o powierzchniach: 940 m², 1041 m², 850 m²). Nieruchomości te są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni chciałaby następnie sprzedać przedmiotowe działki na rzecz osób trzecich. W tym celu nie zamierza jednak korzystać z usług biura obrotu nieruchomości czy też innych podmiotów profesjonalnie świadczących usługi z tegoż zakresu, natomiast umieściłaby ogłoszenia w prasie oraz na portalach internetowych. Ponieważ działki są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone, Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności polegających na uatrakcyjnieniu działek, zmiany ich kwalifikacji czy wartości, nie będzie czynić na wyżej wskazanych działkach żadnych nakładów.

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie będzie działała jako handlowiec, a czynność sprzedaży działek stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez nią prywatnego majątku.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawi Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie planowanej sprzedaży działek, a dostawie działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż 3 działek (nieruchomości gruntowych) nabytych w drodze umowy darowizny (stanowiących majątek prywatny), które są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane, nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z planowaną dostawą działek Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy - tym samym dostawa przedmiotowym działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.