ILPP4/4512-1-107/15-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 28 stycznia 2001 r.; od lipca 2007 r. przeważającą działalnością gospodarczą (kod PKD) 41.10.Z jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2006 r. (akt notarialny z dnia 26 czerwca 2006 r.) Wnioskodawca kupił nieruchomość składającą się z niezabudowanej działki gruntu. Zainteresowany działkę zakupił do swojego majątku prywatnego z zamiarem budowy domku letniskowego. Wnioskodawca projekt budowlany zakończył w 2013 r. W dniu 7 lutego 2013 r. Zainteresowany otrzymał Zaświadczenie od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o zakończeniu budowy budynku rekreacyjnego. Obecnie zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

Wnioskodawca w złożonym uzupełnieniu wskazał, że powodem sprzedaży nieruchomości jest duża odległość od jego miejsca zamieszkania (300 km w jedną stronę) oraz brak czasu na użytkowanie przedmiotowej nieruchomości tak jak pierwotnie planował. W związku z tym, że Zainteresowany nie może użytkować nieruchomości częściej niż zamierzał, utrzymanie jej generuje wysokie koszty (opłaty, media), które są dla niego zbyt wysokie.

Budynek, który Wnioskodawca zamierza sprzedać, został wybudowany na cele rekreacyjne dla własnych potrzeb. Zainteresowany nie udostępniał go odpłatnie innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów (najmu, dzierżawy, użyczenia itp.). Wnioskodawca od lipca 2007 r. zajmuje się realizacją projektów budowlanych ze wznoszeniem budynków PKD 41.10.Z. Od 2007 r. Zainteresowany sprzedaje wybudowane nieruchomości: 2008 r. marzec, lipiec, łącznie Wnioskodawca sprzedał dwie nieruchomości; 2009 r. wrzesień, lipiec, listopad, październik, łącznie Zainteresowany sprzedał cztery nieruchomości; 2010 r. czerwiec, lipiec, wrzesień, grudzień, łącznie Wnioskodawca sprzedał cztery nieruchomości; 2011 r. marzec, kwiecień, czerwiec, wrzesień, łącznie Zainteresowany sprzedał cztery nieruchomości; 2012 r. luty, marzec, maj, lipiec, łącznie Wnioskodawca sprzedał cztery nieruchomości; 2013 r. lipiec, Zainteresowany sprzedał jedną nieruchomość; 2014 r. luty, kwiecień, wrzesień, październik, listopad, grudzień, łącznie Wnioskodawca sprzedał 18 mieszkań.

Zainteresowany wyjaśnił, że przez stwierdzenie, że swój majątek "użytkował około dziewięciu lat", miał na uwadze to, że od dnia 26 czerwca 2006 r. (nabycie nieruchomości) do końca budowy dnia 7 lutego 2013 r. przebywał często na przedmiotowej nieruchomości, a więc użytkował częściej niż po 2013 r. Obecnie nieruchomość nie jest przez niego używana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. domu rekreacyjnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i rodzi obowiązek wystawienia faktury oraz odprowadzenia VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup nieruchomości gruntowej i wybudowanie domku letniskowego odbyło się do majątku osobistego. Sprzedaż przez Zainteresowanego przedmiotowej nieruchomości nie jest związana z działalnością gospodarczą oraz nie została ona nabyta w celu profesjonalnej odsprzedaży, w związku z tym Wnioskodawca uważa, że sprzedaż tej nieruchomości nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonując sprzedaży części swojego majątku, który Zainteresowany użytkował około dziewięciu lat, nie będzie on działał w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż ww. nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W związku z tym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Konieczne jest zatem zbadanie w każdej sytuacji, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 28 stycznia 2001 r.; od lipca 2007 r. przeważającą działalnością gospodarczą jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2006 r. Wnioskodawca kupił nieruchomość składającą się z niezabudowanej działki gruntu. Działkę zakupił do swojego majątku prywatnego z zamiarem budowy domku letniskowego. Projekt budowlany zakończył w 2013 r. W dniu 7 lutego 2013 r. Zainteresowany otrzymał Zaświadczenie od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. o zakończeniu budowy budynku rekreacyjnego. Obecnie zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość. Jak wyjaśnił Wnioskodawca, powodem sprzedaży nieruchomości jest duża odległość od jego miejsca zamieszkania (300 km w jedną stronę) oraz brak czasu na użytkowanie przedmiotowej nieruchomości tak jak pierwotnie planował. W związku z tym, że nie może on użytkować nieruchomości częściej niż zamierzał, utrzymanie jej generuje wysokie koszty (opłaty, media), które są dla niego zbyt wysokie. Budynek, który Zainteresowany zamierza sprzedać, został wybudowany na cele rekreacyjne dla własnych potrzeb. Wnioskodawca nie udostępniał go odpłatnie innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów (najmu, dzierżawy, użyczenia itp.).

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazuje na to okoliczność, że Zainteresowany nieruchomość nabył do majątku prywatnego z zamiarem budowy domku letniskowego (budynek, który Zainteresowany zamierza sprzedać, został wybudowany na cele rekreacyjne dla własnych potrzeb). Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, polegającej na budowie nieruchomości. Zainteresowany nie udostępniał nieruchomości odpłatnie innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów (najmu, dzierżawy, użyczenia itp.). Powodem sprzedaży nieruchomości jest duża odległość od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy (300 km w jedną stronę) oraz brak czasu na użytkowanie przedmiotowej nieruchomości tak jak pierwotnie planował. W związku z tym, że nie może on użytkować nieruchomości częściej niż zamierzał, utrzymanie jej generuje wysokie koszty (opłaty, media), które są dla niego zbyt wysokie.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" - zdaniem TSUE - to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce, gdyż Zainteresowany przeznaczył i wykorzystywał posiadaną nieruchomość do celów osobistych. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest to, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ponieważ nie angażował on tej nieruchomości dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej domem rekreacyjnym - może być uznana za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym Zainteresowanego i nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż ww. nieruchomości zabudowanej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie będzie rodziła obowiązku wystawienia faktury oraz odprowadzenia podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem podkreśla się, że tut. Organ wydając przedmiotową interpretację oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.