ILPP4/443-676/14-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu kosztów - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu kosztów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce. Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej ("Grupa"), której jednostką dominującą jest spółka A z siedzibą w Portugalii ("spółka A"), a jednym z członków jest spółka B ("spółka B"). Spółka B jest spółką z siedzibą w Portugalii. Spółka B nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z działalnością gospodarczą całej Grupy spółka A zawarła, jak również może zawrzeć w przyszłości, umowy o charakterze licencyjnym ("Umowy Licencyjne"). Na podstawie Umów Licencyjnych spółka A, jak również inne podmioty z Grupy, w tym Wnioskodawca, mogą otrzymać ograniczoną licencję i stać się uprawionym do ograniczonego korzystania z oprogramowania komputerowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej ("Licencja"). Ponadto, na podstawie Umów Licencyjnych podmioty z Grupy, w tym Wnioskodawca staną się beneficjentami usług związanych z instalacją i funkcjonowaniem tego oprogramowania, obejmujących w szczególności usługi wsparcia - eng.: maintanance ("Usługi"). Podmiotami świadczącymi usługi na podstawie Umów Licencyjnych będą podmioty trzecie spoza Grupy ("Usługodawcy").

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy spółką A i Usługodawcami koszty związane z Umowami Licencyjnymi (tekst jedn.: wynagrodzenie płacone na rzecz Usługodawców w zamian za Licencje i Usługi), które dotyczą spółek z Grupy będą w pierwszej kolejności finansowane przez spółkę B. Następnie, spółka B będzie dochodzić od spółek z Grupy zwrotu kosztów i wydatków poniesionych w związku z Umową Licencyjną w tej części, która dotyczy Licencji i Usług, których beneficjentami są dane spółki z Grupy.

W celu uregulowania powyższego Wnioskodawca zawarł ze spółką A i spółką B trójstronną Umowę ramową o zwrocie kosztów, eng: "Reimbursement Agreement" ("Umowa Trójstronna"). Zgodnie z Umową Trójstronną, Wnioskodawca jest zobowiązany zwrócić na rzecz spółki B poniesione przez spółkę B koszty Umów Licencyjnych zawartych przez spółkę A, w części w jakiej dotyczą korzyści uzyskanych przez Wnioskodawcę, tj. przyznanej Licencji oraz usług z nią związanych. Ponadto, Wnioskodawca jest zobowiązany również zwrócić na rzecz spółki B poniesione przez spółkę B wydatki Umów Licencyjnych w części, w jakiej dotyczą korzyści uzyskanych przez inne spółki z Grupy z siedzibą w Polsce. Następnie Wnioskodawca obciąży tymi wydatkami (refakturuje) odpowiednio spółki z Grupy z siedzibą w Polsce w części, w jakiej dotyczą one kosztów usług świadczonych na rzecz tych spółek.

Każdorazowo potwierdzenie zakresu świadczeń uzyskanych przez Wnioskodawcę w związku z Umową Licencyjną oraz kosztów z tym związanych, jakie zobowiązany będzie ponieść Wnioskodawca, zostanie potwierdzone tzw. dokumentem rozliczeniowym, eng.: Clearing document ("Dokument Rozliczeniowy"), którego wzór stanowi załącznik do Umowy Trójstronnej. W oparciu o dane wynikające z Dokumentu Rozliczeniowego spółka B obciążać będzie Wnioskodawcę kosztami Licencji oraz osobno kosztami Usług, których beneficjentem jest Wnioskodawca lub ewentualnie inne spółki z Grupy z siedzibą w Polsce.

Co do zasady, postanowienia Umowy Trójstronnej mają dotyczyć nie tylko płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz spółki B po zawarciu Umowy Trójstronnej, ale również wcześniejszych rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą i spółką B. Jeszcze bowiem przed zawarciem Umowy Trójstronnej Wnioskodawca dokonał płatności na rzecz spółki B mającej na celu pokrycie wydatków poniesionych przez spółkę B w związku ze sfinansowaniem Umów Licencyjnych z korzyścią dla Wnioskodawcy. Z daleko idącej ostrożności podatkowej Wnioskodawca rozliczył taką zapłatę do spółki B jako wynagrodzenie za usługę. Wynikało to z niepewności Wnioskodawcy co do charakteru dokonywanej zapłaty. Właśnie dla uniknięcia tych wątpliwości Wnioskodawca zawarł Umowę Trójstronną, która potwierdza, że dokonywana zapłata stanowi jedynie zwrot kosztów przez Wnioskodawcę, a nie wynagrodzenie za ekwiwalentne świadczenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z dokonaniem zapłaty na rzecz spółki B na podstawie Umowy Trójstronnej oraz Dokumentu Rozliczeniowego tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez spółkę B na sfinansowanie ograniczonej Licencji oraz Usług dodatkowych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego VAT.

2. Jeżeli zapłata stanowi wynagrodzenie za czynność opodatkowaną VAT, to czy miejscem świadczenia usługi przez spółkę B jest siedziba usługobiorcy, tj. Polska, a zatem Wnioskodawca będący usługobiorcą usługi świadczonej przez spółkę B jest zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy VAT z tytułu nabycia (importu) usługi, dla której podatnikiem jest usługobiorca, poprzez wykazanie podatku należnego VAT i jednocześnie w rozliczeniu VAT za ten sam okres jest uprawniony do wykazania w takiej samej wysokości podatku naliczonego VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z dokonaniem zapłaty na rzecz spółki B na podstawie Umowy Trójstronnej oraz Dokumentu Rozliczeniowego tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez spółkę B na sfinansowanie ograniczonej Licencji oraz Usług dodatkowych, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("UVAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 UVAT, przez pojęcie dostawy towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z definicją towarów zawartą w UVAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Rzeczami są natomiast tylko i wyłącznie przedmioty materialne. W konsekwencji, w opisanym stanie sprawy nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu UVAT.

2. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 UVAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie każda czynność wykonywana przez podatnika za wynagrodzeniem, której efektem jest świadczenie na rzecz drugiego podmiotu, może być potraktowana jako odpłatne świadczenie usługi. Aby jednak uznać, że dokonywana zapłata stanowi wynagrodzenie za usługę, musi istnieć wzajemne świadczenie po stronie beneficjenta płatności (tut. spółka B). Przy świadczeniu usług istotny jest zatem element ekwiwalentności, tj. z jednej strony usługodawca dokonuje świadczenia na rzecz usługobiorcy, a jednocześnie usługobiorca płaci wynagrodzenie na rzecz usługodawcy z tego tytułu. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny ("NSA") w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r. (sygn. I FSK 388/13)"w judykaturze wskazuje się, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których: 1. istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne; 2. wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy; 3. istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi; 4. odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem; 5. istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości, tego świadczenia wzajemnego (zob. wyroki Trybunału Sprawiedliwości z dnia: 3 marca 1994 r. w sprawie C 16/93; z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, z dnia 5 lutego 1980 r. w sprawie C 154/80 czy w sprawie C-276/97, C-358/97 i 408/97 oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 12 czerwca 2013 r., I FSK 1128/12; 18 kwietnia 2013 r., I FSK 942/12; 31 stycznia 2013 r., I FSK 289/12; 19 grudnia 2012 r., I FSK 273/12, wszystkie orzeczenia dostępne w bazie CBOSA)".

3. Tymczasem, żądanie zwrotu części kosztów poniesionych przez spółkę B nie wiąże się z żadnym wzajemnym świadczeniem ze strony spółki B na rzecz Wnioskodawcy. Spółka B nie będzie wykonywać na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek czynności związanych z Licencją czy Usługą, gdyż nie ma nawet prawa do rozporządzania Licencją. Zwrot kosztów ma charakter jednostronny, tj. nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę świadczoną przez spółkę B na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonuje zapłaty do spółki B dlatego, że ten drugi poniósł koszt świadczenia, którego beneficjentem jest Wnioskodawca (lub ewentualnie inne podmioty z Grupy w Polsce), a nie dlatego że płaci za świadczenie ze strony spółki B. Nie jest to zatem forma zapłaty za ekwiwalentne świadczenie ze strony spółki B. Usługi, których beneficjentem jest Wnioskodawca są świadczone przez Usługodawcę, czyli podmiot spoza Grupy (a nie spółkę B). Źródłem uprawnienia Wnioskodawcy do korzystania z Licencji czy innych Usług nie jest Umowa Trójstronna (tekst jedn.: stosunek prawny ze spółką B), lecz Umowa Licencyjna, której spółka B nie jest nawet stroną. W konsekwencji, jednostronny zwrot kosztów dokonany przez Wnioskodawcę nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego VAT, gdyż nie jest bezpośrednio związany z jakąkolwiek czynnością ze strony spółki B podlegającą opodatkowaniu VAT.

4. Powyższe stanowisko, zgodnie z którym zwykły "zwrot kosztów", który nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi czy dostawę towaru, nie podlega opodatkowaniu VAT, potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 sierpnia 2013 r. (nr IPPPI/443-493/13-2/AS) wskazał, że: podstawowym i koniecznym warunkiem uznania transakcji za odpłatną usługę, a więc czynność opodatkowaną, jest wystąpienie wynagrodzenia bezpośrednio związanego z tą czynnością, rzeczywiście otrzymanego (bądź należnego), jako świadczenie wzajemne za wykonaną usługę. Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku nie mamy do czynienia ze zbyciem nakładów inwestycyjnych, bowiem jak wskazał Wnioskodawca otrzymując dofinansowanie do adaptacji lokali od spółki włoskiej, będącej udziałowcem, Wnioskodawca nie świadczy na jej rzecz żadnej czynności, a przekazaniu środków pieniężnych nie towarzyszy przejęcie prawa do rozporządzania nakładami, ani też żadne przysporzenie dla dostawcy. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzi świadczenie wzajemne, tj. w zamian za otrzymane dofinansowanie do kosztów adaptacji lokali, Wnioskodawca nie świadczy na rzecz włoskiej spółki żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ustawy".

Takie same stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 11 grudnia 2009 r. (nr ILPP2/443-1226/09-5/EN) uznając za prawidłową argumentację podatnika przedstawioną we wniosku, w której podatnik wskazywał, że "Zakresem opodatkowania podatkiem VAT objęte jest, zgodnie z definicją, dokonanie świadczenia na rzecz drugiego podmiotu w zamian za otrzymane od tego podmiotu wynagrodzenia. W konsekwencji, aby czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć związek pomiędzy wykonaną usługą i wynagrodzeniem za wykonaną usługę (świadczenie wzajemne). W konsekwencji, brak związku pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem a tym bardziej brak świadczenia w ogóle (istnienie jedynie środków pieniężnych przekazanych danemu podmiotowi) oznacza brak opodatkowania podatkiem VAT".

Analogicznie wypowiedział się też Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 19 lutego 2013 r. (nr IPTPP4/443-788/12-4/UNr) a także NSA w wyroku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (sygn. I FSK 1259/09) oraz WSA w Kielcach w wyroku z dnia 26 maja 2011 r. (sygn. I SA/Ke 239/11) i WSA w Warszawie w wyroku z dnia 15 grudnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 2774/10).

Ad. 2

W przypadku uznania przez organ podatkowy powyższego stanowiska za nieprawidłowe, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że miejscem świadczenia usługi, która w ocenie organu miałaby być świadczona przez spółkę B, jest siedziba usługobiorcy (Wnioskodawcy), tj. Polska. Z tego względu Wnioskodawca byłby zobowiązany opodatkować na zasadzie "samonaliczenia podatku" (eng. reverse charged) nabycie tej usługi w Polsce i rozpoznać podatek należny VAT. Jednocześnie Wnioskodawca byłby uprawniony rozpoznać kwotę wykazanego podatku należnego jako kwotę podatku naliczonego VAT w deklaracji za ten sam okres rozliczeniowy.

Wynika to z następujących okoliczności.

1. Zgodnie z art. 28b ust. 1 UVAT, zasadniczo miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jak wynika zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 UVAT, podatnikami podatku VAT są również osoby prawne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju. Wnioskodawca nabywając Usługi oraz Licencję działa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem jako podatnik VAT. Nabywana Usługa oraz Licencja jest ściśle związana z działalnością gospodarczą wykonywaną przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT). W konsekwencji zakładając, że zapłata dokonana przez Wnioskodawcę następuje w związku ze świadczeniem przez spółkę B usługi VAT, to zgodnie z art. 28b ust. 1 UVAT miejscem świadczenia takiej usługi będzie kraj siedziby nabywcy (tekst jedn.: Wnioskodawcy), czyli Polska. Tym samym, Wnioskodawca, z tytułu nabycia takiej usługi, zobowiązany będzie rozpoznać podatek należny VAT, gdyż zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 UVAT działać będzie w charakterze podatnika VAT dokonującego czynności opodatkowanej.

2. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 4a UVAT kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 UVAT podatnikiem jest ich usługobiorca. Z tego względu, kwota podatku należnego VAT wykazana przez Wnioskodawcę jednocześnie stanowi podatek naliczony VAT, podlegający odliczeniu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 86 ust. 1 UVAT. W tym przypadku stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 3 UVAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika usług powstał obowiązek podatkowy (pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek). Nie ma wątpliwości, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 UVAT, gdyż zapłata dotyczy Usług oraz Licencji wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Jednocześnie, w części w jakiej spółka B obciąża Wnioskodawcę kosztami Usług i Licencji świadczonych na rzecz innych spółek z Grupy z siedzibą w Polsce, Wnioskodawca refakturuje odpowiednio te wydatki na rzecz tych spółek. W konsekwencji, zgodnie z art. 8 ust. 2a UVAT zostanie uznane, że w tej części Wnioskodawca wykonał usługę na rzecz tych spółek opodatkowaną VAT (a zatem przy nabyciu "refakturowanej" usługi Wnioskodawcy również przysługiwać będzie prawo do dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego).

3. W konsekwencji, dokonując zapłaty na rzecz spółki B zakwalifikowanej jako wynagrodzenie za świadczoną przez spółkę B usługę Wnioskodawca byłby zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy VAT w Polsce, a tym samym podatek należny i miałby prawo wykazać w tej samej wysokości podatek naliczony VAT. Prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego powstanie po stronie Wnioskodawcy w rozliczeniu, w którym zostanie prawidłowo wykazany podatek należny VAT z tytułu nabycia usługi od spółki B.

4. Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 7 sierpnia 2013 r. (nr IBPP4/443-227/13/BP) wskazał: "Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Jak wynika z powołanego powyżej przepisu art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług powiązano z okresem rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od tej czynności (importu usług). Reasumując, w przedmiotowej sprawie możliwość odliczenia podatku naliczonego powstanie z chwilą, w której powstanie obowiązek podatkowy w imporcie usług".

Analogicznie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 maja 2012 r. (nr IPPP3/443-129/12-8/KT) wskazując, że: "Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu: a. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca. (...) Stosownie zaś do art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje, w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca". Ten sam organ powtórzył powyższe w interpretacji z dnia 11 grudnia 2010 r. (nr IPPP3-443-882/10-4/JF).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Czynność uznaje się za odpłatną, gdy są spełnione następujące warunki:

* istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;

* odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Podkreślić należy, że w praktyce obrotu gospodarczego dopuszcza się sytuacje, w których beneficjentem świadczenia jest inny podmiot niż ten, który jest bezpośrednio obciążony przez wykonawcę usługi bądź dostawcę towaru.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca, spółka A i spółka B należą do międzynarodowej grupy kapitałowej (Grupa), której jednostką dominującą jest spółka A z siedzibą w Portugalii. W związku z działalnością gospodarczą całej Grupy spółka A zawarła, jak również może zawrzeć w przyszłości, umowy o charakterze licencyjnym (Umowy Licencyjne). Na podstawie Umów Licencyjnych spółka A, jak również inne podmioty z Grupy, w tym Wnioskodawca, mogą otrzymać ograniczoną licencję i stać się uprawionym do ograniczonego korzystania z oprogramowania komputerowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej (Licencja). Ponadto, na podstawie Umów Licencyjnych podmioty z Grupy, w tym Wnioskodawca staną się beneficjentami usług związanych z instalacją i funkcjonowaniem tego oprogramowania, obejmujących w szczególności usługi wsparcia - eng.: maintanance (Usługi). Podmiotami świadczącymi usługi na podstawie Umów Licencyjnych będą podmioty trzecie spoza Grupy (Usługodawcy). Zgodnie z ustaleniami pomiędzy spółką A i Usługodawcami koszty związane z Umowami Licencyjnymi (tekst jedn.: wynagrodzenie płacone na rzecz Usługodawców w zamian za Licencje i Usługi), które dotyczą spółek z Grupy będą w pierwszej kolejności finansowane przez spółkę B. Następnie, spółka B będzie dochodzić od spółek z Grupy zwrotu kosztów i wydatków poniesionych w związku z Umową Licencyjną w tej części, która dotyczy Licencji i Usług, których beneficjentami są dane spółki z Grupy. Wnioskodawca zawarł ze spółką A i spółką B Umowę Trójstronną o zwrocie kosztów. Zgodnie z Umową Trójstronną, Wnioskodawca jest zobowiązany zwrócić na rzecz spółki B poniesione przez spółkę B koszty Umów Licencyjnych zawartych przez spółkę A, w części w jakiej dotyczącą korzyści uzyskanych przez Wnioskodawcę, tj. przyznanej Licencji oraz usług z nią związanych. Ponadto, Wnioskodawca jest zobowiązany również zwrócić na rzecz spółki B poniesione przez spółkę B wydatki Umów Licencyjnych w części, w jakiej dotyczą korzyści uzyskanych przez inne spółki z Grupy z siedzibą w Polsce. Każdorazowo potwierdzenie zakresu świadczeń uzyskanych przez Wnioskodawcę w związku z Umową Licencyjną oraz kosztów z tym związanych, jakie zobowiązany będzie ponieść Wnioskodawca, zostanie potwierdzone tzw. Dokumentem Rozliczeniowym, którego wzór stanowi załącznik do Umowy Trójstronnej. W oparciu o dane wynikające z Dokumentu Rozliczeniowego spółka B obciążać będzie Wnioskodawcę kosztami Licencji oraz osobno kosztami Usług, których beneficjentem jest Wnioskodawca lub ewentualnie inne spółki z Grupy z siedzibą w Polsce.

W przedmiotowej sprawie usługi licencyjne świadczą podmioty trzecie spoza Grupy, a nie spółka B. Spółka B nie będzie wykonywać na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek czynności związanych z Licencją czy Usługą. Zatem zwrot poniesionych przez spółkę B kosztów Umów Licencyjnych (tekst jedn.: wynagrodzenia płaconego na rzecz Usługodawców w zamian za Licencje i Usługi) zawartych przez spółkę A, do którego zobowiązał się Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy Trójstronnej, nie wiąże się z żadnym wzajemnym świadczeniem ze strony spółki B na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym zwrot tych kosztów nie stanowi wynagrodzenia dla spółki B, ponieważ spółka B nie świadczy usług Licencji ani Usług dodatkowych. Podkreślić należy, że źródłem uprawnienia Wnioskodawcy do korzystania z Licencji czy innych Usług nie jest Umowa Trójstronna (tekst jedn.: stosunek prawny ze spółką B), lecz Umowa Licencyjna, której spółka B nie jest stroną.

Resumując, w związku z dokonaniem zapłaty na rzecz spółki B na podstawie Umowy Trójstronnej oraz Dokumentu Rozliczeniowego tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez spółkę B na sfinansowanie ograniczonej Licencji oraz Usług dodatkowych, Wnioskodawca nie jest i nie będzie zobowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego VAT.

W związku z tym, że tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie za prawidłowe, pytanie nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności oceny, czy czynność finansowania Grupy przez spółkę B stanowi świadczenie usług; obowiązku rozpoznania importu usług z tytułu nabycia Licencji oraz Usług dodatkowych od Usługodawców oraz "refakturowania" przez Wnioskodawcę kosztów usług świadczonych na rzecz pozostałych spółek z grupy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.