ILPP4/443-662/11-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2011 r. (data wpływu 28 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma X (polski podmiot - osoba fizyczna) zarejestrowana w kraju dla potrzeb podatku VAT i dostaw wewnątrzwspólnotowych ma zamiar sprzedawać towar do firmy francuskiej, która jest zarejestrowana we Francji jako podatnik VAT i posiada francuski NIP unijny. Towar ten jednak będzie przewożony z Polski do portu w Niemczech i stamtąd eksportowany do USA przez firmę francuską. Firma X polski podmiot będzie obciążała firmę francuską fakturą z zerową stawką i wykazywała to zdarzenie w deklaracji VAT-7 jako dostawę wewnątrzwspólnotową. Firma polska będzie posiadała dokumenty potwierdzające, że towar został dostarczony do Niemiec w postaci dokumentu CMR oraz specyfikacji załadunku i faktury. Wnioskodawca zaznaczył, że procedura wywozu (eksportu) rozpocznie się z terytorium Niemiec i eksporterem będzie firma francuska.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wyjaśnił, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

* działa on jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą,

* jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,

* nazywa się jako Firma X (podmiot polski - osoba fizyczna),

* jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE do wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć,

* w ramach przewozu towarów z Polski do Niemiec prawo do dysponowania tym towarem jak właściciel zostanie przeniesione na kontrahenta francuskiego,

* firmą odpowiedzialną za wywóz towaru z Polski do Niemiec będzie firma francuska. Wywozu tego będzie dokonywała firma zewnętrza wynajęta przez firmę francuską, na rzecz której będzie działał ten przewoźnik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane zdarzenie należy uznać dla podmiotu polskiego za dostawę wewnątrzwspólnotową czy jako eksport pośredni.

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo pojawiających się wątpliwości dla polskiej firmy będzie to dostawa wewnątrzwspólnotowa, ponieważ towar wyjedzie poza terytorium Polski co będzie udokumentowane ww. dokumentami, a cała procedura eksportu zostanie rozpoczęta na terytorium Niemiec przez firmę francuską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zatem, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,

* następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wykonywana przez niego transakcja spełni definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy czy też eksportu pośredniego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym także jako podatnik VAT UE do wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć. Ma on zamiar sprzedawać towar do firmy francuskiej, która jest zarejestrowana we Francji jako podatnik VAT i posiada francuski NIP unijny. Towar będzie przewożony z Polski do portu w Niemczech i stamtąd eksportowany do USA przez firmę francuską. W ramach przewozu towarów z Polski do Niemiec prawo do dysponowania tym towarem jak właściciel zostanie przeniesione na kontrahenta francuskiego. Firmą odpowiedzialną za wywóz towaru z Polski do Niemiec będzie firma francuska. Wywozu tego będzie dokonywała firma zewnętrza wynajęta przez kontrahenta francuskiego, na rzecz którego będzie działał ten przewoźnik. Zainteresowany będzie obciążał firmę francuską fakturą z zerową stawką i wykazywał to zdarzenie w deklaracji VAT-7 jako dostawę wewnątrzwspólnotową. Ponadto będzie on posiadał dokumenty potwierdzające, że towar został dostarczony do Niemiec, w postaci dokumentu CMR oraz specyfikacji załadunku i faktury. Wnioskodawca zaznaczył, że procedura wywozu (eksportu) rozpocznie się z terytorium Niemiec i eksporterem będzie firma francuska.

Z powyższego wynika, że Zainteresowany zamierza dokonać transakcji dostawy towarów na rzecz podmiotu francuskiego. W konsekwencji tej czynności nie dojdzie jednak do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, bowiem towar zostanie przewieziony do Niemiec i tam zostanie rozpoczęta procedura wywozu, w wyniku której towar zostanie wyeksportowany do USA. Eksporterem będzie kontrahent francuski. Tym samym, w ramach omawianej transakcji towar będący przedmiotem dostawy nie zostanie zgłoszony do procedury wywozu w urzędzie celnym znajdującym się na terytorium Polski.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu francuskiego nie spełni definicji eksportu towarów, zdefiniowanej w art. 2 pkt 8 ustawy, gdyż wywóz towarów nie nastąpi z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej (wywóz z Polski poza terytorium Unii Europejskiej nastąpi przez terytorium innego państwa członkowskiego - Niemcy). Tym samym nie będziemy mieli do czynienia w przedmiotowej sprawie z eksportem pośrednim.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

W oparciu o art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z powyższych przepisów wynika, że dla dokonania odpowiedniej kwalifikacji danej dostawy należy zwrócić uwagę na warunki, pod jakimi dostawa może być uznana za wewnątrzwspólnotową. Transakcje te podlegają opodatkowaniu wg stawki 0%, a zakwalifikowanie danej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej jest niezwykle korzystne. Bowiem po stronie dostawcy w kraju nie wystąpi w takim przypadku obowiązek zapłaty podatku, który przeniesiony zostanie na nabywcę mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa Unii Europejskiej. Równocześnie polski dostawca zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Pierwszym warunkiem, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy - jest to drugi warunek konieczny, który wymaga, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Aby jednak dana czynność została uznana za taką dostawę, konieczne jest spełnienie wielu warunków odnoszących się do dostawcy oraz do nabywcy. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru. W przypadku gdy niespełnione zostaną określone warunki podmiotowe, wówczas wywóz następujący w wykonaniu dostawy nie będzie wewnątrzwspólnotową dostawą.

Warunki podmiotowe dla nabywcy określa cytowany wcześniej przepis art. 13 ust. 2 ustawy. Wynika z niego m.in., że warunkiem koniecznym po stronie dostawcy do rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru jest posiadanie przez niego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierającego dwuliterowy kod, nadanego nabywcy przez państwo członkowskie inne niż Polska i podanie tego numeru na fakturze dokumentującej dostawę towarów. Natomiast warunki podmiotowe dla dostawcy określa cyt. wcześniej art. 13 ust. 6 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że transakcja dokonywana przez Zainteresowanego spełni definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Wywóz towarów z terytorium kraju nastąpi w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy, tj. w wyniku wywozu towarów zostanie przeniesione prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel na kontrahenta francuskiego. Ponadto zostaną spełnione także przesłanki podmiotowe wynikające z przepisu art. 13 ust. 2 i ust. 6 ustawy, tj. nabywca towaru jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Francji (posiada NIP unijny), a dostawca (Wnioskodawca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy.

Reasumując, opisana transakcja stanowić będzie dla podmiotu polskiego (Zainteresowanego) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.