ILPP4/443-6/11-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce i we Francji.

Spółka kupuje usługi logistyczne od spółki prawa francuskiego, mającej siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności we Francji, tam zarejestrowanej na potrzeby VAT.

Zgodnie z zawartą między stronami umową, w skład usługi logistycznej wchodzą następujące świadczenia: transport, odbiór produktów przychodzących z Polski do Francji z rozładunkiem pojazdów, reorganizacja transportów w celu natychmiastowej reekspedycji "cros docking", kontrola jakościowa i ilościowa opakowań, wprowadzenie na magazyn magazynowanych produktów i prowadzenie magazynu, edycja etykiet wprowadzenia na magazyn i etykiet przygotowania zamówień, przygotowanie zamówień i edycja specyfiki towaru, załadowanie towarów oraz edycja dowodów dostawy. Usługa logistyczna jest świadczona na terenie Francji.

Ani umowa, ani faktury nie określają terminu płatności. Faktury zwykle są płacone w miesiącu następnym po dacie jej wystawienia. Dla tej usługi przyjęto miesięczny okres rozliczeniowy. Faktura za dany miesiąc jest wystawiana przez świadczącego usługę, w ostatnim jego dniu, a cena za świadczone usługi, ustalona jest jako procent od wartości sprzedanych przez Wnioskodawcę, przy wykorzystaniu usług logistycznych, produktów. Zainteresowany ww. usługę rozpoznaje jako import usług na podstawie art. 28b i określa obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a pkt 1 w ostatnim dniu miesiąca, do którego odnosi się faktura. Spółka wystawia fakturę wewnętrzną z datą ostatniego dnia miesiąca oraz wykazuje VAT należny i naliczony w deklaracji za miesiąc, w którym wystawiona jest faktura wewnętrzna.

Wnioskodawca jest najemcą maszyn używanych w cyklu produkcyjnym. Maszyny te są własnością spółki prawa francuskiego, zarejestrowanej dla potrzeb VAT i mającej siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności we Francji. Umowa przewiduje miesięczny cykl rozliczeniowy rat czynszu. Faktury za czynsz dzierżawny wystawiane są z pierwszym dniem każdego miesiąca za dany miesiąc, z terminem płatności na 15 dzień danego miesiąca.

Zainteresowany ww. usługę rozpoznaje jako import usług na podstawie art. 28b i określa obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a pkt 1 w ostatnim dniu miesiąca, do którego odnosi się faktura. Spółka wystawia fakturę wewnętrzną z datą ostatniego dnia miesiąca i wykazuje VAT należny i naliczony w deklaracji za miesiąc, w którym wystawiona jest faktura wewnętrzna. Jako podstawę opodatkowania przyjmuje kwotę EUR przeliczoną na PLN przez średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca dokonuje zakupu usług transportowych od firm mających siedzibę, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności poza terytorium kraju, będących podatnikami podatku od wartości dodanej. W związku z powyższym, określa miejsce świadczenia ww. usług na terytorium kraju (w Polsce) i traktuje ich zakup jako import usług, dokumentując je fakturą wewnętrzną. Spółka na podstawie art. 19a w związku z art. 28b określa dla tego rodzaju usług obowiązek podatkowy w dacie wykonania usługi, tj. w dacie dostarczenia przedmiotu transportu do miejsca przeznaczenia. Data dostarczenia określona jest zwykle na fakturze lub wynika z innych dokumentów.

3.1 Usługa transportowa świadczona przez spółkę z siedzibą w Wielkiej Brytanii i tam zarejestrowaną na potrzeby VAT, została rozpoczęta w dniu 28 października w Polsce a zakończona w dniu 3 listopada we Francji. Faktura za ww. usługę została wystawiona w dniu 5 listopada. Zainteresowany przyjmuje, zgodnie z art. 19a, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wykonania, tj. w dniu 3 listopada. W związku z powyższym, import tej usługi Spółka wykazuje w deklaracji za m-c listopad, uwzględniając VAT należny i naliczony. Jako podstawę opodatkowania przyjmuje kwotę faktury, przeliczoną przez średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli z dnia 2 listopada.

3.2. Wnioskodawca otrzymuje od spółki "X" - podmiotu mającego siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności we Francji oraz tam zarejestrowanego dla potrzeb VAT, refakturę za transporty różnego rodzaju. Zainteresowany przyjmuje, że dostawcą usługi transportowej jest podmiot refakturujący, nawet jeśli fizycznie usługę świadczył podatnik zarejestrowany dla potrzeb VAT w Polsce, i traktuje tę refakturę jako import usług, bądź WNT. Refaktura dotyczy zwykle transportów dokonanych w różnym czasie oraz dotyczących np. dostaw towarów, sprzedaży wyrobów przez Spółkę.

I tak, np. refaktura wystawiona w dniu 2 listopada przez spółkę "X" dotyczy:

Ad. 3.2a Dostawcą tej usługi jest ten sam podmiot, który dokonał dostawy rozpoznanej przez Wnioskodawcę jako WNT. Zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2, Spółka traktuje transport jako WNT i koryguje wartość WNT. Obowiązek podatkowy w WNT rozpoznaje, zgodnie z art. 20 ust. 4 i 5, najpóźniej 15 dnia miesiąca następującego po dokonaniu dostawy w ramach WNT, chyba że dostawca przed tym terminem wystawił fakturę dokumentującą tą transakcję.

Zainteresowany, uwzględniając powyższe przepisy przyjmuje, że obowiązek podatkowy w WNT dla refakturowanych kosztów transportu, powstał 15 października. Za podstawę opodatkowania przyjmuje część kwoty wynikającej z refaktury, dotyczącą WNT, przeliczoną na PLN wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. z dnia 14 października (sama transakcja WNT, której transport dotyczy, była zafakturowana przez dostawcę we wrześniu i w tym miesiącu opodatkowana, ale zakup surowców i ich transport były udokumentowane odrębnymi fakturami).

Wnioskodawca ww. transakcje ujmuje w deklaracji VAT za miesiąc październik i wykazuje VAT należny i naliczony w ramach WNT.

Gdyby refaktura za transport dotyczący WNT była wystawiona z datą sprzed 15 października, Spółka przyjęłaby do podstawy opodatkowania tą samą kwotę w EUR co wyżej, lecz przeliczyłaby ją na PLN wg kursu z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, i w zależności od daty jej wystawienia ujęła by ją w deklaracji za m-c wrzesień lub październik.

Ad. 3.2b Jeśli dostawcą surowców jest spółka Y, a organizatorem transportu jest spółka X, która refakturuje usługę transportową dotyczącą WNT na Zainteresowanego, rozpoznaje on taką transakcję jako import usług, określa podstawę opodatkowania w kwocie EUR w części przypadającej na tą transakcję oraz przelicza ją na PLN według kursu z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, tj. dostarczenia surowca.

Ad. 3.2c Spółka ww. transakcję rozpoznaje jako import usług, określa obowiązek podatkowy w m-cu sierpniu i wrześniu, tj. w miesiącu wykonania usługi i wykazuje podstawę opodatkowania w kwocie przeliczonej na PLN po kursie z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, czyli po kursie z dnia poprzedzającego dzień dostarczenia wyrobów do miejsca przeznaczenia.

Ad. 3.2d Zainteresowany transakcję tą rozpoznaje jako import usług, ponieważ nie jest ona związana z WNT, i określa obowiązek podatkowy w m-cu październiku, tj. w miesiącu wykonania usługi i wykazuje podstawę opodatkowania w kwocie przeliczonej na PLN po kursie z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi, czyli po kursie z dnia poprzedzającego dzień dostarczenia surowców do miejsca przeznaczenia.

3.3 Usługa transportowa świadczona przez spółkę z siedzibą we Francji, tam zarejestrowaną na potrzeby VAT została zakończona w dniu 17 września. Faktura za ww. usługę została wystawiona w dniu 15 września. Spółka przyjmuje, zgodnie z art. 19a, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wykonania, tj. w dniu 17 września. W związku z czym, jako podstawę opodatkowania Wnioskodawca przyjmuje kwotę faktury przeliczoną przez średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli z dnia 16 września.

Spółka sprzedaje swoje wyroby do krajów Unii Europejskiej i poza jej granice. Zgodnie z obowiązującymi ją umowami i przepisami dotyczącymi rękojmi gwarancji, jest ona obowiązana, bądź do samodzielnego doprowadzenia przedmiotu sprzedaży do stanu zgodnego z umową, bądź robi to na rzecz ostatecznego klienta odbiorca mebli.

Kanał dystrybucji mebli kształtuje się następująco:

PRODUCENT (Wnioskodawca) #8594; ODBIORCA (UE) (klient Wnioskodawcy)#8594; KLIENT w UE (ostateczny odbiorca)

Usługi naprawy mebli wykonane są na terytorium państwa członkowskiego UE.

4.1 Naprawa mebli u klienta przez odbiorcę

Zdarza się, że w związku z usterkami ostateczny klient składa reklamację. Jeśli usterki są niewielkie odbiorca dokonuje ich usunięcia u klienta (na terytorium UE). Kosztami naprawy obciąża Zainteresowanego. Płatność dokonywana jest przez pomniejszenie bieżących przelewów odbiorcy na konto Wnioskodawcy. Obciążenie kosztami ma charakter rekompensaty (odszkodowania). Spółka w tym przypadku nie rozpoznaje importu usług, ponieważ uznaje, iż naprawa gwarancyjna jest nieodłączną częścią dostawy towarów i nie ma tu odrębnego świadczenia niż dostawa towaru. Odbiorca jako obowiązany do bezpłatnego usunięcia wady u klienta, występuje wobec Zainteresowanego jako swego gwaranta o rekompensatę poniesionych przez siebie kosztów.

4.2 Naprawa mebli u klienta przez firmę trzecią

Zdarza się, że usunięcie wad reklamacyjnych zostaje zlecone firmie trzeciej, mającej siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności poza terytorium kraju (świadczącej usługi w tym zakresie):

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym opisanym w punkcie 3.2a, Spółka prawidłowo rozpoznała WNT.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakturującym usługę opisaną w punkcie 3.2a jest ten sam podmiot, który dokonał dla niego dostawy w ramach WNT. Zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2, traktuje on transport jako WNT i koryguje wartość WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

* po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od dostawcy towarów nabył także usługę transportową, z tytułu której otrzymał od niego refakturę za transport.

W tym miejscu należy wskazać, że regulacje w zakresie "refakturowania" zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

"Refakturowanie" usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z art. 31 ust. 1 ustawy wynika, iż podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Z powołanego przepisu art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy doliczyć tylko te wydatki dodatkowe (prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia), które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał nabywcy towar.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że dostawcą usługi transportowej jest ten sam podmiot, który dokonał dostawy rozpoznanej przez niego jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Zatem zgodnie z powołanym przepisem ustawy, Spółka potraktowała transport jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i skorygowała jego wartość.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że koszty usługi transportu towarów będące przedmiotem pytania, stosownie do art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy, Zainteresowany słusznie doliczył do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dokonując stosownej korekty tej transakcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Pozostałe kwestie zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 4 marca 2011 r. znak ILPP4/443-6/11-2/ISN, ILPP4/443-6/11-3/ISN i ILPP4/443-6/11-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.