ILPP4/443-599/11-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.) o opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

"A" Sp. z o.o. (dalej: Spółka) na zamówienie dealerów mających siedzibę w innych krajach członkowskich UE wysyła części zamienne. Wysyłka następuje pocztą kurierską. Koszt przesyłki jest pokrywany przez zamawiającego. W związku z powyższym, firmy kurierskie nie dostarczają do Spółki dowodu doręczenia przesyłki.

Spółka posiada natomiast w swojej dokumentacji kopie faktury, dowód nadania przesyłki, korespondencję handlową z zamawiającym, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenie zapłaty za towar przez zamawiającego.

W uzupełnieniu do wniosku, Spółka wskazała, iż w jej opinii dokumenty w postaci:

* kopii faktur,

* dowodu zapłaty,

* dowodu nadania przesyłki,

* korespondencji handlowej z zamawiającym,

* specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku

jednoznacznie potwierdzają, choć nie w sposób bezpośredni, fakt dostarczenia przesyłki do nabywcy. O otrzymaniu przez zamawiającego towaru świadczy przede wszystkim treść korespondencji oraz fakt, że za towar zapłacono. Spółka ponadto wskazała, iż pomiędzy tymi dokumentami nie istnieją rozbieżności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów art. 42 ust. 1 ustawy w związku z przepisami art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT do wewnątrzwspólnotwej dostawy towarów w przypadku, gdy jest w posiadaniu kopii faktury, dowodu nadania przesyłki, korespondencji handlowej oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nie będąc jednak w posiadaniu dowodu doręczenia przesyłki zamawiającemu przez firmę kurierską.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem że:

Z kolei art. 42 ust. 3 ustawy o VAT określa dokumenty, które stanowią dowód wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do ich nabywcy. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Jednakże przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT należy rozpatrywać łącznie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. W świetle art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż ustawa o VAT w art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 wprowadza katalog dokumentów, których posiadanie uprawnia podatnika do zastosowania stawki 0% VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT mają charakter dokumentów podstawowych, a dokumenty określone w ust. 11 mają charakter dokumentów pomocniczych, które mogą potwierdzać dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli podatnik nie posiada wszystkich dokumentów określonych w ust. 3 lub nie potwierdzają one dokonania dostawy.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego ("NSA") z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10), w której NSA uznał, iż dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka jest zdania, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów części zamiennych, które wysyłane są przy pomocy firmy kurierskiej, brak dokumentu potwierdzającego odbiór towaru przez zamawiającego, w związku z posiadaniem przez Spółkę w jej dokumentacji innych dokumentów wymienionych w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT oraz dodatkowo uzupełnionych innymi dokumentami zgodnie z przepisem art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania stawki 0% VAT do dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Mimo, iż dokumenty posiadane przez Spółkę nie wskazują bezpośrednio, iż towar został dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, potwierdzają dostarczenie towaru w sposób pośredni. O otrzymaniu przez zamawiającego towaru świadczy przede wszystkim treść korespondencji oraz fakt, że za towar zapłacono. Z kolei na dowodzie nadania przesyłki wskazane jest miejsce, do którego towar ma być dostarczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

W oparciu o art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka na zamówienie dealerów mających siedzibę w innych krajach członkowskich UE wysyła części zamienne. Wysyłka następuje pocztą kurierską. Koszt przesyłki jest pokrywany przez zamawiającego. W związku z powyższym, firmy kurierskie nie dostarczają do Zainteresowanego dowodu doręczenia przesyłki. Wnioskodawca posiada natomiast w swojej dokumentacji kopie faktury, dowód nadania przesyłki, korespondencję handlową z zamawiającym, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenie zapłaty za towar przez zamawiającego.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Zainteresowany ma wątpliwości, czy posiadane przez niego dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przy wskazanym w opisie sprawy przemieszczeniu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i do dostarczenia ich na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Zainteresowany poinformował, że posiadane przez niego dokumenty w postaci:

* kopii faktur,

* dowodu zapłaty,

* dowodu nadania przesyłki,

* korespondencji handlowej z zamawiającym,

* specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku

jednoznacznie potwierdzają, choć nie w sposób bezpośredni, fakt dostarczenia przesyłki do nabywcy. O otrzymaniu przez zamawiającego towaru świadczy przede wszystkim treść korespondencji oraz fakt, że za towar zapłacono. Spółka pragnie ponadto wskazać, iż pomiędzy tymi dokumentami nie istnieją rozbieżności.

Zasadniczą kwestię w przedmiotowej sprawie stanowi udowodnienie faktu dostarczenia towaru do innego państwa członkowskiego. Wykazanie przez dostawcę, że towar fizycznie opuścił kraj dostawcy jest niezbędne dla zastosowania stawki 0% z tego względu, że okoliczność wysyłki towaru i przemieszczenia go do innego państwa członkowskiego stanowi obiektywne kryterium, na którym opierają się pojęcia definiujące czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednocześnie mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną przez Wnioskodawcę uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, iż Spółka w przedstawionym stanie faktycznym posiada dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Reasumując, w świetle przepisów art. 42 ust. 1 w zw. z art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy, w przedmiotowej sprawie Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT do wewnątrzwspólnotwej dostawy towarów w przypadku, gdy jest w posiadaniu kopii faktury, dowodu nadania przesyłki, korespondencji handlowej oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nie będąc jednak w posiadaniu dowodu doręczenia przesyłki zamawiającemu przez firmę kurierską.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ pragnie również poinformować, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Zainteresowany występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez niego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tej ustawy, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanego w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o informację, iż posiadane przez Spółkę dokumenty potwierdzają fakt dostarczenia przesyłki do nabywcy. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.