ILPP4/443-597/14-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek #61485; jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) o podpis Wnioskodawczyni oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 10 grudnia 1985 r. na podstawie postanowienia sądowego, Wnioskodawczyni otrzymała na zasadzie dziedziczenia po zmarłym w dniu 4 listopada 1983 r. ojcu działkę rolną nr 4 am 21 o powierzchni 0,36 ha. Działka ta obecnie posiada księgę wieczystą (...). Działkę tą ojciec Wnioskodawczyni uprawiał rolniczo, a po jego śmierci i jej nabyciu do majątku własnego, uprawia również Wnioskodawczyni, siejąc warzywa, ziemniaki i owoce na własny użytek.

Wnioskodawczyni jest emerytką i jej jedynym źródłem utrzymania jest otrzymywana emerytura, z której opłaca ona czynsz za mieszkanie oraz bytowe opłaty i leki. Działkę po śmierci ojca Wnioskodawczyni otrzymała nie do celów zarobkowych.

W 2012 r. Rada Miejska uchwałą, która zatwierdziła nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta, zmieniła przeznaczenie działki Wnioskodawczyni. W planie tym działka ta z rolnej została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową oraz usługi komercyjne i drogi.

W 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Burmistrza o podział jej działki nr 4 na 5 działek, w tym 2 działki stanowią drogi, a 3 działki w świetle nowego planu są działkami budowlanymi pod budownictwo jednorodzinne oraz usługi komercyjne.

Gdy Wnioskodawczyni otrzymała decyzję Burmistrza o podziale, podjęła rozmowy na temat sprzedaży jednej z trzech działek, ale na dzień dzisiejszy nie zna terminu jej sprzedaży oraz dwóch pozostałych działek.

W wyniku podziału działki nr 4 am 21, powstały działki nr: 4/1, 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21. Sprzedaży działek nr: 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 Wnioskodawczyni nie ogłaszała w prasie, ani na tablicach ogłoszeń, nie będzie ich uzbrajać ani grodzić, ponieważ nie posiada środków, ani nie jest w tym biegła - ma emeryturę, jest emerytką. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności i nigdy nie sprzedawała gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek nr 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21 przy czym działka nr 4/5 stanowi dojazd zostanie potraktowana jako wykonywanie działalności gospodarczej, od której należy naliczyć i odprowadzić 23% podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek nr 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21 nie podlega podatkowi VAT, ponieważ działkę 4 am 21 przed podziałem nabyła ona do swojego majątku prywatnego w drodze dziedziczenia. Wnioskodawczyni nie prowadziła ani nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej zarobkowej w tym zakresie, nie prowadzi ona reklamy związanej ze sprzedażą działek, ani nie ponosi kosztów w tym zakresie. Jest ona emerytką i uważa, że sprzedaż działek, które stanowią jej prywatny majątek nie podlega podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu #61485; nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej #61485; Dz.U.UE.L 347.1, z późn. zm. #61485; (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 10 grudnia 1985 r., na podstawie postanowienia sądowego otrzymała na zasadzie dziedziczenia po zmarłym ojcu działkę rolną nr 4 am 21 o powierzchni 0,36 ha. Działkę tą ojciec Wnioskodawczyni uprawiał rolniczo, a po jego śmierci również uprawia ją ona, siejąc warzywa, ziemniaki i owoce na własny użytek. Wnioskodawczyni jest emerytką i jej jedynym źródłem utrzymania jest otrzymywana emerytura, z której opłaca ona czynsz za mieszkanie oraz bytowe opłaty i leki. W 2012 r. Rada Miejska uchwałą, która zatwierdziła nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta, zmieniła przeznaczenie działki Wnioskodawczyni #61485; z rolnej została przeznaczona ona pod zabudowę mieszkaniową oraz usługi komercyjne i drogi.

W 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Burmistrza o podział jej działki nr 4 na 5 działek (2 działki stanowią drogi, a 3 działki w świetle nowego planu są działkami budowlanymi pod budownictwo jednorodzinne oraz usługi komercyjne). W wyniku podziału działki nr 4 am 21, powstały działki nr: 4/1, 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21. Wnioskodawczyni podjęła rozmowy na temat sprzedaży jednej z trzech działek, ale na dzień dzisiejszy nie zna terminu jej sprzedaży, jak również dwóch pozostałych działek. Sprzedaży działek nr: 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 Wnioskodawczyni nie ogłaszała w prasie, ani na tablicach ogłoszeń, nie będzie ich uzbrajać ani grodzić, nie ponosi kosztów w tym zakresie. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności i nigdy nie sprzedawała gruntu.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z udzielonych informacji nie wynika aby podjęła ona ciąg działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: nabycie gruntu, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w poszukiwaniu nabywców, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy itd.). Przedmiotowe działki nie były także wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej.

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawczyni sprzedając działki nr: 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21 nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek będzie stanowiło zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zbywając ww. działki stanowiące jej majątek prywatny, będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia działek nr: 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek nr: 4/2, 4/3, 4/4 i 4/5 am 21 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem w związku ze sprzedażą ww. działek Wnioskodawczyni nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i nie będzie zobligowana do odprowadzenia podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.