ILPP4/443-566/12-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu 20 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 2 lutego 2012 r., Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe (PKD 69.20.Z). Posiada ona certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zainteresowana świadczy usługi rachunkowo-księgowe w zakresie prowadzenia:

Zainteresowana świadczy usługi rachunkowo-księgowe bez doradztwa podatkowego, gdyż nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. W związku z tym, nie udziela klientom porad, opinii, czy wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych oraz prawa podatkowego. W imieniu swoich klientów sporządza ona i podpisuje zeznania i deklaracje podatkowe oraz deklaracje do ZUS. Stanowi to element kompleksowej usługi księgowej. Wnioskodawczyni jest również upoważniona do reprezentowania swoich klientów przed organami administracji publicznej. Od początku działalności korzysta ze zwolnienia podmiotowego. Wartość sprzedaży w roku nie przekroczyła i nie przekroczy kwoty 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionych faktów Zainteresowana postępuje prawidłowo korzystając ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Czy w jej przypadku ma zastosowanie zwolnienie podmiotowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako biuro rachunkowe świadczy ona usługi sklasyfikowane pod symbolem PKD 69.20.Z (usługi rachunkowo-księgowe; doradztwo podatkowe), polegające na kompleksowej obsłudze księgowej, bez doradztwa podatkowego, gdyż nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Świadczenie usług doradztwa wyklucza podatnika z prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, jednak nie ma jednoznacznie zdefiniowanego słowa doradztwo, ani w ustawie o VAT, ani w innych ustawach czy rozporządzeniach.

W związku z tym Zainteresowana uważa, że może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, jak również może sporządzać i podpisywać w imieniu klientów deklaracje podatkowe, jeśli stanowi to element kompleksowej usługi księgowej. Wnioskodawczyni uważa także, że może reprezentować klientów przed organami administracji publicznej (np. Urzędem Skarbowym, czy ZUS-em). Wskazują na to interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2012 r. (ILPP1/443-1332/11-4/MS), czy z dnia 4 stycznia 2012 r. (ILPP1/443-1302/11-2/AW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie jej przekroczenia. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia, a opodatkowaniu podlega nadwyżka ponad tę kwotę (...).

Z kolei w myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W art. 113 ust. 13 ustawy wskazano, iż zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż podatnik może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy, lub w roku rozpoczęcia działalności, przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Na podstawie tej delegacji, Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) wskazał, iż określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 tego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 2 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe (PKD 69.20.Z). Posiada ona certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zainteresowana świadczy usługi rachunkowo-księgowe w zakresie prowadzenia:

Zainteresowana świadczy usługi rachunkowo-księgowe bez doradztwa podatkowego, gdyż nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. W związku z tym, nie udziela klientom porad, opinii, czy wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych oraz prawa podatkowego. W imieniu swoich klientów sporządza ona i podpisuje zeznania i deklaracje podatkowe oraz deklaracje do ZUS. Stanowi to element kompleksowej usługi księgowej. Wnioskodawczyni jest również upoważniona do reprezentowania swoich klientów przed organami administracji publicznej. Od początku działalności korzysta ze zwolnienia podmiotowego. Wartość sprzedaży nie przekroczyła i nie przekroczy kwoty 150.000 zł.

W związku z wątpliwościami Zainteresowanej dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone przez nią usługi należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, iż termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, doradztwo finansowe, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad na przykład w zakresie ekonomii, finansów czy też z dziedzin technicznych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Należy stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Należy w tym miejscu wskazać, iż jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a cyt. ustawy, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

- o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy, z którego wynika, iż w roku 2012 Zainteresowana korzystała ze zwolnienia podmiotowego stwierdzić należy, iż w roku 2013 w związku z prowadzeniem biura rachunkowego w zakresie świadczenia usług polegających na prowadzeniu: podatkowej księgi przychodów i rozchodów; rejestrów zakupów i sprzedaży VAT; ewidencji przychodów; ewidencji środków trwałych i wyposażenia; obliczania/rozliczania zaliczek na podatek dochodowy klientów i ich pracowników, sporządzania stosownych deklaracji podatkowych, sporządzanych na podstawie prowadzonych ksiąg i innych ewidencji; obliczania/rozliczania składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników, przygotowywania stosownych deklaracji/raportów do ZUS; sporządzania list płac pracowników dla obsługiwanych klientów, Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie cyt. art. 113 ust. 1 ustawy (do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tym przepisie - w wysokości 150.000 zł), z uwagi na fakt, że Zainteresowana nie wykonuje w ramach tej działalności czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. usług o charakterze doradczym, a przygotowanie deklaracji podatkowych stanowi element kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej.

Reasumując, Zainteresowana postępuje prawidłowo korzystając ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, które ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.