ILPP4/443-562/14-2/EWW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/443-562/14-2/EWW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z synem była współwłaścicielem działki nr 304/12, oznaczonej przez Sąd Rejonowy KW. Prawo własności do przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w 1991 r. (umowa kupna sprzedaży), natomiast syn w 2004 r. (umowa darowizny). Działka 304/12 była niezabudowana i zgodnie z ewidencją gruntów sklasyfikowana była jako grunty orne. Wnioskodawczyni oraz jej syn byli i nadal są współwłaścicielami niniejszej działki (obecnie została ona podzielona na mniejsze działki). Udziały we współwłasności wynoszą po 50%.

Na niniejszej nieruchomości od momentu nabycia prowadzone było prawie 15 ha gospodarstwo rolne. Po przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do struktur Unii Europejskiej, Wnioskodawczyni oraz jej syn od 2006 r. na 10 ha gospodarstwa założyli certyfikowaną uprawę czarnej porzeczki. Po suszy mającej miejsce w latach 2006-2008, zmuszeni byli do odnowienia nasadzeń i tym samym pozyskania nowych certyfikatów ekologicznych. W 2010 r. Wnioskodawczyni oraz jej syn podjęli decyzję o zaprzestaniu uprawy czarnej porzeczki, w związku z czym nie przedłużono programu ekologicznego. Ekologiczna uprawa stała się bowiem nieopłacalna. Certyfikaty, badania, sadzonki ekologiczne, ręczne prace polowe, inspekcje, badania chemiczne gruntu, kolejne nasadzenia po suszy i związane z tym kolejne koszty badań i certyfikatów, wiązały się ze sporymi kosztami przewyższającymi osiągane przychody z upraw. Tym bardziej, że po okresie suszy właściciele ekologicznych upraw otrzymali jedynie 1.000,00 zł odszkodowania, w sytuacji gdy cena sadzonek wahała się od 0,5 2,00 zł, przy konieczności zasadzenia około 20 tysięcy sadzonek. Na gruntach po zlikwidowanych uprawach od 2010 r. uprawiane było pastwisko (trawy).

Na decyzję Wnioskodawczyni oraz jej syna, prócz nieopłacalności upraw, wpłynęła również zmiana planu zagospodarowania przestrzennego sporządzona przez Urząd Gminy, która obejmowała również około 9 ha gruntów będących ich własnością. Zgodnie z niniejszym planem, na obszarze około 200 ha ma powstać osiedle domków jednorodzinnych.

W związku z powyższym, jak również z uwagi na zadłużenie które powstało w trakcie prowadzenia ekologicznej uprawy porzeczki, Wnioskodawczyni oraz jej syn podjęli decyzję o sprzedaży działki. W tym celu dokonali jej podziału na mniejsza działki (również według proponowanego przez Urząd Gminy planu zagospodarowania przestrzennego).

W latach 2013-2014 Wnioskodawczyni oraz jej syn sprzedali dwie działki o łącznej powierzchni 6,8 ha (działka nr 304/113 oraz 304/112). Działki te nie były objęte wyżej wskazanym planem zagospodarowania przestrzennego. Były to działki sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako działki rolne. Noszą się oni z zamiarem sprzedaży kolejnych działek.

Wnioskodawczyni nie jest oraz nie była czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Będące przedmiotem zapytania działki były w części wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Na części niniejszych działek założona została certyfikowana, ekologiczna uprawa czarnej porzeczki. Po suszy Wnioskodawczyni podjęła decyzję o likwidacji uprawy.

Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Będące przedmiotem sprawy działki nie były udostępniane przez Wnioskodawczynię innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy czy użyczenia.

Wnioskodawczyni w celu sprzedaży przedmiotowych działek nie poniosła oraz nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z ich przygotowaniem do sprzedaży, np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie itp. Jedyną czynnością, którą poczyniła był podział działki 304/12 o powierzchni około 15 ha, na mniejsze działki.

Sadzonki czarnej porzeczki zniszczyła susza, zatem Wnioskodawczyni nie miała żadnych zbiorów czarnej porzeczki i nie dokonywała dostawy niniejszych produktów. Pozostałe grunty, jak również w późniejszym czasie grunty po zlikwidowanej uprawie czarnej porzeczki były obsadzone wielosezonową trawą, w celu utrzymania areału w dobrej kulturze rolnej. Trawy nie były sprzedawane.

W 1991 r. grunty zostały zakupione w celach prowadzenia działalności rolnej. Wnioskodawczyni (jak wynika z przedstawionych wyżej wyjaśnień) wykorzystywała część przedmiotowych działek jedynie na cele działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Działka nr 304/12 została zakupiona przez Wnioskodawczynię w 1991 r., tj. w roku, w którym w polskim systemie podatkowym nie funkcjonował jeszcze podatek od towarów i usług. Jako że Wnioskodawczyni nie była nigdy zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość została nabyta poza tym bez podatku VAT.

Zarówno wobec działek 304/113 i 304/112, jak i pozostałych działek powstałych w skutek podziału działki 304/12; nie były wydawane administracyjne decyzje o warunkach zabudowy oraz zagospodarowania terenu. Wnioskodawczyni nie posiada natomiast wiedzy, czy takowe decyzje nie zostały wydane wobec sprzedanych działek 304/113 oraz 304/112 na wniosek osób, które nabyły od niej niniejsze działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dokonana sprzedaż działek nr 304/113 oraz 304/112 oraz planowana sprzedaż działek nr 304/26, 304/31, 304/30 skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

2. Czy w niniejszych transakcjach Wnioskodawczyni występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazane wyżej transakcje nie skutkują powstaniem obowiązku w podatku od towarów i usług.

Nie jest ona podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., bowiem sprzedaż wyżej wskazanych działek nie stanowi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Nieruchomość gruntowa nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży. Początkowo prowadzone było na niej gospodarstwo rolne, w tym na 10 ha z posiadanych 15 ha, opisana wyżej ekologiczna uprawa porzeczek.

Decyzję o sprzedaży działek Wnioskodawczyni podjęła w związku z nieopłacalnością prowadzonych upraw i powstaniem z tego tytułu zadłużenia oraz w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego gruntów, na którym prowadzona była uprawa.

Działki stanowiły majątek osobisty Wnioskodawczyni, nie związany z działalnością gospodarczą.

W świetle istniejącego orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Dla oceny charakteru dokonywanych czynności nie ma znaczenia liczba i zakres transakcji (duże transakcje mogą dotyczyć bowiem również majątku osobistego). Nie ma znaczenia również fakt, że przed sprzedażą Wnioskodawczyni dokonała podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia przychodu. Bez znaczenia pozostaje również długość okresu w jakim te transakcje następują, ani wysokość osiągniętych przychodów.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie podejmowała również żadnych czynności względem niniejszych działek, które można przypisać handlowcom czy usługodawcom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu #61485; nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej #61485; Dz.U.UE.L 347.1, z późn. zm. #61485; (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem 50% działki nr 304/12 (obecnie podzielonej na mniejsze działki). Przedmiotowa nieruchomości została nabyta w 1991 r. w celach prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy #8210; działalności rolniczej. Stanowiła ona grunt niezabudowany, sklasyfikowany jako grunty orne. Wnioskodawczyni nie jest i nie była czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Korzystała ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Na ww. nieruchomości od momentu nabycia prowadzone było prawie 15 ha gospodarstwo rolne. Wnioskodawczyni od 2006 r. na 10 ha gospodarstwa założyła certyfikowaną uprawę czarnej porzeczki. Po suszy mającej miejsce w latach 2006-2008, zmuszona została do odnowienia nasadzeń i tym samym pozyskania nowych certyfikatów ekologicznych. W 2010 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zaprzestaniu uprawy czarnej porzeczki, w związku z czym nie przedłużono programu ekologicznego. Ekologiczna uprawa stała się bowiem nieopłacalna. Certyfikaty, badania, sadzonki ekologiczne, ręczne prace polowe, inspekcje, badania chemiczne gruntu, kolejne nasadzenia po suszy i związane z tym kolejne koszty badań i certyfikatów, wiązały się ze sporymi kosztami przewyższającymi osiągane przychody z upraw. Po suszy Wnioskodawczyni podjęła decyzję o likwidacji uprawy. Na gruntach po zlikwidowanych uprawach od 2010 r. uprawiane było pastwisko (trawy), które nie były sprzedawane.

Na decyzję Wnioskodawczyni o sprzedaży działki, oprócz nieopłacalności upraw oraz zadłużenia które powstało w trakcie prowadzenia ekologicznej uprawy porzeczki, wpłynęła również zmiana planu zagospodarowania przestrzennego sporządzona przez Urząd Gminy, obejmująca również około 9 ha gruntów będących jej własnością. Zgodnie z niniejszym planem, na obszarze około 200 ha ma powstać osiedle domków jednorodzinnych.

W tym celu Wnioskodawczyni dokonała podziału nieruchomości na mniejsze działki (również według proponowanego przez Urząd Gminy planu zagospodarowania przestrzennego).

W latach 2013-2014 Wnioskodawczyni sprzedała dwie działki o łącznej powierzchni 6,8 ha (działka nr 304/113 oraz nr 304/112). Działki te nie były objęte wyżej wskazanym planem zagospodarowania przestrzennego. Były one sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako działki rolne. Nosi się ona z zamiarem sprzedaży kolejnych działek.

Będące przedmiotem sprawy działki nie były udostępniane przez Wnioskodawczynię innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy czy użyczenia. W celu ich sprzedaży nie poniosła ona ani nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z ich przygotowaniem do sprzedaży, np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie itp. Jedyną czynnością, którą poczyniła Wnioskodawczyni był podział działki nr 304/12 na mniejsze działki.

Zarówno wobec działek nr 304/113 i nr 304/112, jak i pozostałych działek powstałych w skutek podziału działki nr 304/12, nie były wydawane administracyjne decyzje o warunkach zabudowy oraz zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła ona ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru itd.). Wnioskodawczyni dokonała jedynie podziału działki nr 304/12 na mniejsze.

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawczyni sprzedając działki nr 304/113 oraz nr 304/112, a także dokonując w przyszłości sprzedaży kolejnych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 304/12 nie działała i nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek stanowi i będzie stanowiło zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zbywając działki stanowiące jej majątek prywatny, korzystała i będzie korzystać ona z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego #61485; stosownie do zapisów orzecznictwa #61485; transakcja zbycia działek 304/113 i 304/112 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto dokonane w przyszłości dostawy wydzielonych działek nr 304/26, 304/31 i 304/30 również nie będą podlegały opodatkowaniu ww. podatkiem.

Podsumowując, dokonana sprzedaż działek nr 304/113 oraz nr 304/112 oraz planowana sprzedaż działek nr 304/26, 304/31, 304/30 nie skutkuje/nie będzie skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W niniejszych transakcjach Wnioskodawczyni nie występuje/nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej syna.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl