ILPP4/443-533/11-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur korygujących przez Spółkę - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur korygujących przez Spółkę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce. W ramach prowadzonej działalności, Spółka nabywa towary/usługi od dostawców mających siedzibę na terytorium Polski (dalej Dostawcy). W celu uproszczenia rozliczeń z Dostawcami, Spółka zamierza wprowadzić mechanizm samofakturowania, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia MF. W związku z tym, Spółka podpisze z poszczególnymi Dostawcami umowę o samofakturowaniu, której okres trwania nie będzie dłuższy niż dwa lata. Informacja o zawarciu umowy zostanie przekazana przez Spółkę właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ciągu 14 dni od jej zawarcia.

Na mocy zawartej umowy, Spółka będzie uprawniona do wystawiania w imieniu i na rachunek Dostawców faktur korygujących. Natomiast faktury pierwotne będą wystawiane przez samych Dostawców. Faktury korygujące wystawione przez Spółkę w imieniu i na rachunek Dostawców będą spełniały wszystkie wymagania, jakie zostały przewidziane dla faktur korygujących w przepisach ustawy o VAT oraz przepisach Rozporządzenia MF. W szczególności będzie na nich wskazany podmiot wystawiający fakturę korygującą (tj. Spółka) oraz informacja, że faktura korygująca została wystawiona w imieniu i na rzecz Dostawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka prosi o potwierdzenie, że może zastosować wobec swoich Dostawców procedurę samofakturowania na podstawie przepisów Rozporządzenia MF, zgodnie z którą faktury pierwotne będą wystawiane przez Dostawcę, a faktury korygujące będą wystawiane przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów o VAT, nie ma przeszkód, aby stosował on wobec swoich Dostawców procedurę samofakturowania, o której mowa w § 6 Rozporządzenia MF, wyłącznie w odniesieniu do faktur korygujących, a faktury pierwotne były w dalszym ciągu wystawiane przez Dostawcę.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki

Zasady samofakturowania w przepisach o VAT

Możliwość wystawiania przez nabywcę faktur stwierdzających dostawę towarów lub świadczenie usług przewidziana została w § 6 Rozporządzenia MF. Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia MF, wprowadzenie samofakturowania musi być poprzedzone spełnieniem następujących warunków:

Dodatkowo, w § 6 ust. 3 Rozporządzenia MF wskazano, że faktura wystawiana w ramach procedury samofakturowania powinna zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Mając na uwadze powyższe, skorzystanie z procedury samofakturowania uzależnione jest od łącznego spełnienia określonych warunków. Jak wynika z opisu sprawy, warunki wskazane w § 6 ust. 1 Rozporządzenia MF, będą spełnione przez Spółkę oraz jej Dostawców, tj. Spółka posiada charakter podatnika VAT czynnego, podpisze odpowiednią umowę w zakresie samofakturowania z Dostawcą oraz po zawarciu umowy poinformuje o tym fakcie naczelnika właściwego urzędu skarbowego w wymaganym przepisami terminie (tj. 14 dni od dnia zawarcia umowy). Ponadto, wystawiane przez Spółkę faktury korygujące w ramach systemu samofakturowania będą zawierały dodatkowe informacje, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia MF, tj. będą wskazywały, że wystawcą jest Spółka i że faktura została wystawiona w imieniu i na rachunek Dostawcy wymienionego w fakturze jako sprzedawca. W konsekwencji, należy uznać, iż w analizowanym opisie sprawy spełnione są wszystkie warunki dla zastosowania procedury samofakturowania.

Umowa dotycząca samofakturowania

Jak zostało wskazane w opisie sprawy, Spółka oraz Dostawca planują stosować mechanizm samofakturowania wyłącznie w stosunku do faktur korygujących. Dostawca będzie więc zawsze wystawiał fakturę pierwotną dokumentującą sprzedaż towarów lub usług. Natomiast, w przypadku obowiązku skorygowania takiej faktury, faktura korygująca będzie wystawiana przez Spółkę przy zastosowaniu mechanizmu samofakturowania. Przedmiotowe rozwiązanie wynika z charakteru współpracy pomiędzy Spółką a Dostawcą, w której to Spółka pierwsza posiada pełną informację na temat konieczności wystawienia faktury korygującej oraz wysokości korekty.

W świetle analizowanych przepisów, jednym z głównych warunków zastosowania mechanizmu samofakturowania jest zawarcie pomiędzy sprzedawcą i nabywcą umowy dotyczącej samofakturowania, której treść musi być zgodna z wytycznymi zawartymi w § 6 ust. 2 Rozporządzenia MF. W szczególności umowa taka powinna zawierać wyraźne upoważnienie dla nabywcy do wystawiania faktur w imieniu sprzedawcy. Przepis w § 6 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia MF stanowi bowiem, że umowa dotycząca samofakturowania powinna zawierać postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek.

W opinii Spółki, warunek określony w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF, wskazuje na możliwość jak najszerszego zastosowania przez podatników przepisów dotyczących samofakturowania. Ustawodawca wskazał bowiem w tym przepisie, iż możliwość stosowania samofakturowania nie dotyczy wyłącznie faktur, ale również innych dokumentów traktowanych na gruncie przepisów o VAT analogicznie do faktur, tj. faktur korygujących oraz duplikatów faktur. W konsekwencji, warunek opisany w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF należy rozumieć w taki sposób, że jeżeli sprzedawca upoważnia nabywcę do wystawiania w jego imieniu i na jego rachunek faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur, to powinno być zawarte w umowie o samofakturowaniu odpowiednio precyzyjne pełnomocnictwo w tym zakresie. Takie rozumienie przedmiotowych regulacji zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2010 r. (Nr ITPP2/443-888a/09/MD), cyt.: "istotną przesłanką do "przeniesienia" obowiązku wystawiania faktury z dostawcy na nabywcę jest zawarcie właściwej umowy, zawierającej postanowienia o charakterze oświadczeń woli, skutkujących zrzeczeniem się przez dostawcę swego ustawowego obowiązku wystawiania faktur i przeniesienie kompetencji w tym zakresie na nabywcę (forma udzielenia quasi-pełnomocnictwa), w związku z prowadzoną miedzy stronami współpracą gospodarczą".

W świetle powyższego, należy uznać, iż faktyczne wykonywanie umowy o samofakturowaniu nie musi obejmować wszystkich dokumentów wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF, tj. wystawiania faktur i faktur korygujących jak również duplikatów faktur, lecz może się odnosić wyłącznie do określonej grupy tych dokumentów. W opinii Spółki, należy uznać, iż przedmiotowe wyliczenie ma na celu jak najpełniejsze uregulowanie w Rozporządzeniu MF możliwych sytuacji, kiedy procedura samofakturowania może być zastosowana. W konsekwencji, jest dopuszczalne podpisanie umowy dot. samofakturowania, która będzie upoważniała nabywcę do wystawiania jedynie faktur albo faktur korygujących, albo duplikatów faktur.

Na prawidłowość takiej interpretacji analizowanych przepisów wskazuje również podstawowa zasada interpretacji przepisów prawa "a maiori ad minusa" (tj. z większego na mniejsze). Istotą tej zasady jest, że jeżeli prawo nadaje danemu podmiotowi określone uprawnienie (w tym przypadku jest to możliwość stosowania mechanizmu samofakturowania do faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur), to osoba uprawniona może również skorzystać z takiego uprawnienia w mniejszym zakresie (tj. np. wyłącznie w stosunku do faktur korygujących). Przyjęcie odmiennego podejścia mówiącego, że sprzedawca może upoważnić nabywcę do wystawiania łącznie faktur, faktur korygujących oraz duplikatów faktur i nie może go upoważnić do wystawiania określonej grupy dokumentów, byłoby więc sprzeczne z celem przepisów w zakresie samofakturowania oraz podstawowymi zasadami interpretacji prawa. W tym zakresie należy zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2009 r. (sygn. FSK 1088/08). w którym Sąd uznał, iż cyt.: "nie można bowiem pominąć celu, któremu ma służyć samofakturowanie - instytucja ta ma ułatwić obrót między przedsiębiorcami (...)".

Ponadto, Spółka pragnie zwrócić uwagę na dodatkowy argument potwierdzający stanowisko prezentowane powyżej, tj. że na gruncie obecnie obowiązujących przepisów brak jest regulacji, która istniała w stanie prawnym do dnia 30 listopada 2008 r., a która nakazywała zawarcie w umowie dot. samofakturowania postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi nie będzie wystawiał żadnych faktur na rzecz nabywcy. Skoro zatem na gruncie obecnych przepisów Dostawcy nie są zobowiązani do powstrzymywania się od wystawiania faktur, nie ma przeszkód, aby działalność Spółki ograniczyła się wyłącznie do wystawiania faktur korygujących, natomiast obowiązek wystawienia faktur będzie spoczywał w dalszym ciągu na Dostawcach.

Podsumowanie

Mając na uwadze, iż:

* przepisy Rozporządzenia MF dopuszczają szerokie zastosowanie mechanizmu samofakturowania, tj. dotyczą one wystawiania faktur, faktur korygujących oraz duplikatów,

* przepisy w zakresie VAT nie zabraniają stosowania mechanizmu samofakturowania do wybranych grup faktur (np. wyłącznie w stosunku do faktur korygujących)

- w opinii Spółki, nie ma przeszkód, aby stosowała ona wobec swoich Dostawców procedurę samofakturowania, o której mowa w § 6 Rozporządzenia MF, wyłącznie w odniesieniu do faktur korygujących, a faktury pierwotne były w dalszym ciągu wystawiane przez Dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa towary/usługi od dostawców mających siedzibę na terytorium Polski. W celu uproszczenia rozliczeń z dostawcami, Spółka zamierza wprowadzić mechanizm samofakturowania, o którym mowa w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów. W związku z tym, Zainteresowany podpisze z poszczególnymi dostawcami umowę o samofakturowaniu, której okres trwania nie będzie dłuższy niż dwa lata. Informacja o zawarciu umowy zostanie przekazana przez Wnioskodawcę właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ciągu 14 dni od jej zawarcia. Na mocy zawartej umowy, Spółka będzie uprawniona do wystawiania w imieniu i na rachunek dostawców faktur korygujących. Natomiast faktury pierwotne będą wystawiane przez samych dostawców. Faktury korygujące wystawione przez Zainteresowanego w imieniu i na rachunek dostawców będą spełniały wszystkie wymagania, jakie zostały przewidziane dla faktur korygujących w przepisach ustawy oraz przepisach rozporządzenia Ministra Finansów. W szczególności będzie na nich wskazany podmiot wystawiający fakturę korygującą (tj. Spółka) oraz informacja, że faktura korygująca została wystawiona w imieniu i na rzecz dostawcy.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania wobec swoich dostawców procedury samofakturowania na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów, zgodnie z którą faktury pierwotne będą wystawiane przez dostawcę, a faktury korygujące będą wystawiane przez Spółkę.

Obowiązujące regulacje rozporządzenia przewidują szczególną formę wystawiania faktur jaką jest możliwość wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług przez nabywcę tych towarów i usług, w imieniu dostawcy lub świadczącego usługi. Aby jednak nabywca był upoważniony do wystawiania faktur musi spełnić wskazane powołanymi poniżej przepisami warunki. Niespełnienie lub nienależyte spełnienie warunków do wystawiania faktur przez nabywcę skutkuje z mocy powołanego przepisu brakiem uprawnień dla nabywcy. Powyższe ma zastosowanie również w przypadku niezachowania wymaganej przepisami treści umowy, stanowiącej podstawę dla wystawiania faktur przez nabywcę w imieniu dostawcy.

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

W § 6 ust. 3 rozporządzenia postanowiono, iż faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Spółki, zgodnie z którym faktyczne wykonywanie umowy o samofakturowaniu nie musi obejmować wszystkich dokumentów wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, tj. wystawiania faktur i faktur korygujących jak również duplikatów faktur, lecz może się odnosić wyłącznie do określonej grupy tych dokumentów. Zatem dopuszczalne jest podpisanie umowy dotyczącej samofakturowania, która upoważnia nabywcę do wystawiania jedynie faktur albo faktur korygujących, bądź duplikatów faktur.

Jak wskazał Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie warunki wskazane w § 6 ust. 1 rozporządzenia będą przez niego spełnione, tj. posiada on charakter podatnika VAT czynnego, podpisze odpowiednią umowę w zakresie samofakturowania z dostawcą (wyłącznie w zakresie wystawiania faktur korygujących) oraz po zawarciu umowy poinformuje o tym fakcie naczelnika właściwego urzędu skarbowego w wymaganym przepisami terminie (tj. 14 dni od dnia zawarcia umowy). Ponadto, wystawiane przez niego faktury korygujące w ramach systemu samofakturowania będą zawierały dodatkowe informacje, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, tj. będą wskazywały, że wystawcą jest Spółka i że faktura została wystawiona w imieniu i na rachunek dostawcy wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić zatem należy, że Zainteresowany będzie mógł zastosować wobec swoich dostawców procedurę samofakturowania, zgodnie z którą faktury pierwotne będą wystawiane przez danego dostawcę, a faktury korygujące będą wystawiane przez niego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.