ILPP4/443-521/12-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania sprzedaży towarów w sklepie wolnocłowym dla podróżnych opuszczających terytorium Unii Europejskiej jako eksport towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0% - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania sprzedaży towarów w sklepie wolnocłowym dla podróżnych opuszczających terytorium Unii Europejskiej jako eksport towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.) o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej Spółka, Wnioskodawca) prowadzi sklep w strefie wolnocłowej na lotnisku - WOC Wolnocłowy Obszar Celny.

W strefie wolnocłowej mogą przebywać tylko podróżni po odprawie lotniskowej, a oczekujący na wylot do portów krajowych, do krajów Unii Europejskiej (strefa Schengen) lub krajów spoza Unii Europejskiej (dalej też UE). Spółka posiada i spełnia wszelkie wymogi nakładane przez urząd celny do prowadzenia sprzedaży detalicznej w sklepie wolnocłowym znajdującym się w Strefie Wolnocłowej.

Prowadząc sklep wolnocłowy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów podróżnym. Obecnie w przypadku wszelkich transakcji sprzedaży, wobec wszystkich podróżnych, w tym podróżnych opuszczających terytorium UE, Spółka stosuje stawkę podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT) właściwą dla sprzedaży w obrocie krajowym.

Zaznaczyć należy przy tym, że procedura sprzedaży towarów podróżnym w prowadzonym sklepie wolnocłowym opiera się o system informatyczny, przy pomocy którego dokonuje się odczytu kart podkładowych podróżnych, przez co rozpoznaje się dane adresowe klientów dokonujących zakupu oraz miejsce przeznaczenia (docelowy port lotniczy) każdego pasażera.

Wnioskodawca podkreśla także, że w toku prowadzonej sprzedaży, dla kupujących podróżnych opuszczających terytorium UE, przygotowuje on stosowne faktury dla celów procedury celnej, na podstawie których następnie dokonuje zgłoszenia celnego wywozowego. Po weryfikacji dokonanego przez Spółkę zgłoszenia przez urząd celny, otrzymuje ona drogą elektroniczną w ramach systemu ECS komunikat IE-599, z którego wynika fakt opuszczenia towaru poza obszar celny UE.

Otrzymywane przez Wnioskodawcę komunikaty IE-599 zawierają istotne cechy dla uznania ich za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy z dnia 11 mama 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), w szczególności:

"dane rejestracyjne eksportera, który występuje w roli operatora, o którym mowa w art. 799 Rozporządzenia komisji (EWG) Nr 2454/93",

"załączniki w postaci faktur VAT",

"wynik kontroli A2 (uznano za zgodne)".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka posiadając komunikat IE-599 może zakwalifikować sprzedaż towarów w sklepie wolnocłowym, podróżnym opuszczającym terytorium UE jako eksport towarów oraz zastosować do niej stawkę VAT 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on w tym przypadku zostać uznany za eksportera na gruncie przepisów ustawy o VAT i stosować do tej sprzedaży stawkę VAT 0%, pomimo, że "fizycznie" sprzedawane towary są wywożone poza terytorium UE przez podróżnych.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

* dostawcę lub na jego rzecz, lub

* nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Artykuł 41 ust. 4 i 6 ustawy o VAT stanowi, że w eksporcie towarów stawka podatku wynosi 0% pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Powyższy dokument potwierdzenia wywozu poza terytorium Wspólnoty, obecnie powszechnie stanowi otrzymywany w formie elektronicznej komunikat IE-599, którego otrzymanie co do zasady daje podstawę do zastosowania stawki 0% z tytułu dostawy.

Wskazać bowiem należy, że z dniem 31 sierpnia 2007 r., w związku z uruchomieniem w Polsce pełnej funkcjonalności I fazy Systemu Kontroli Eksportu (ECS), wprowadzono nowe zasady dokonywania zgłoszeń do m.in. procedury wywozu.

System ECS pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, w obecnym brzmieniu, urząd celny wywozu potwierdza wyprowadzenie towarów eksporterowi lub zgłaszającemu w następujących przypadkach:

Podsumowując powyższe, od dnia 31 sierpnia 2007 r. zgłoszenie celne wywozowe może mieć formę dokumentu papierowego (jednolity dokument administracyjny SAD - karta 3) lub elektronicznego, w Systemie ECS (elektroniczny komunikat "potwierdzenie wywozu" - IE 599).

Wskazanie znaczenia komunikatu IE-599 w procedurze eksportu można znaleźć przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 października 2008 r. nr IPPP1 443-1594/08-4/MP, w której organ podatkowy stwierdził, że "Otrzymywany przez Wnioskodawcę komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, uprawniającym do zastosowania stawki 0%, zgodnie z art. 41 ust. 4 i 6 ustawy. Spółka musi posiadać przedmiotowy dokument przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów".

Podobnie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 18 stycznia 2010 r. nr ITPP2/443-884b/09/AP uznając m.in., że "w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego odbywa się w systemie ECS, potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty stanowi co do zasady, komunikat IE-599 "potwierdzenie wywozu", z którego wynika, iż dokonano wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten generowany jest jako plik w formacie XML, następnie podpisywany jest przez system przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Tak przesłany komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informację o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Istotnym faktem jest, iż ww. komunikat przesyłany jest wyłącznie do podmiotu dokonującego zgłoszenia wywozowego. Zatem od dnia 31 sierpnia 2007 r. za dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług należy uznać dokument elektroniczny - komunikat IE-599 przesłany przez urząd celny wyjścia. Uwierzytelniony przez urząd celny wydruk komputerowy komunikatu IE-599 stanowi jego kopię".

Istotę powyższych stanowisk w zakresie znaczenia elektronicznego komunikatu IE-599 w procedurze eksportu oddaje także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 sierpnia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-412/12-2/KW.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka w związku z dokonywaniem sprzedaży towarów podróżnym spoza UE, po uprzednim dokonaniu zgłoszenia celnego wywozowego, otrzymuje komunikat IE-599, będący potwierdzeniem wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.

Z komunikatu tego wynika, że zawiera on istotne cechy dla uznania go za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, w szczególności:

* dane rejestracyjne eksportera, który występuje w roli operatora,

* załączniki w postaci faktur VAT,

* wynik kontroli A2 (uznano za zgodne)

* co w ocenie Wnioskodawcy daje podstawę do uznania go za eksportera na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Bez znaczenia przy tym jest, że faktycznego fizycznego wywozu dokonują podróżni opuszczający terytorium UE. Wynika to przede wszystkim ze szczególnej specyfiki funkcjonowania sklepu wolnocłowego na terenie Wolnocłowego Obszaru Celnego, polegającej na przyjęciu pewnej fikcji eksterytorialności podatkowej w tym szczególnym przypadku, zgodnie z którą dostawa w ramach procedury eksportu ma miejsce w momencie wydania towaru pasażerowi opuszczającemu teren UE w np. transporcie lotniczym.

Stanowisko takie potwierdził przykładowo WSA w Warszawie w wyroku z dnia 5 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1776/06, w którym stwierdził m.in. "że w przypadku towarów wspólnotowych nabytych na terenie wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego przez podróżnych opuszczających obszar celny Wspólnoty, zgłoszenia celne o objęcie procedurą wywozu dokonywane są przez operatora, o którym mowa w art. 799 lit. c rozporządzenia nr 2454/93 (sprzedawcę) i właśnie ta osoba dokonuje eksportu w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku akcyzowym, zgłaszając towar do procedury wywozu".

Powyższy wyrok dotyczył co prawda kwestii zwrotu podatku akcyzowego przy eksporcie towarów akcyzowych, niemniej potwierdzał, iż w przypadku sprzedaży na terytorium wolnego obszaru celnego towarów podróżnym opuszczającym terytorium Wspólnoty, dokonywanej przez prowadzącego sklep wolnocłowy mamy do czynienia z dokonywanym przez niego eksportem towarów.

Mając na uwadze powyższe, Spółka może dokonywaną sprzedaż towarów w prowadzonym sklepie wolnocłowym podróżnym opuszczającym terytorium UE zakwalifikować jako eksport towarów oraz zastosować do niej stawkę VAT 0%.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza także artykuł zawarty w fachowej prasie, w którym zawarto wyjaśnienia uzyskane od Ministra Finansów dotyczące sprzedaży prowadzonej w sklepach wolnocłowych znajdujących się na lotnisku: cyt. "Sprzedaż towarów bez VAT na lotniskach jest możliwa, tylko gdy nabywcy odlatują poza Unię Europejską. (...) Żeby zastosować tę korzystną stawkę, trzeba bowiem spełnić definicję eksportu w myśl przepisów o VAT, a sama sprzedaż musi się odbywać na terenie wolnego obszaru celnego albo składu wolnocłowego utworzonego na lotniczym przejściu granicznym. Według ustawy o VAT eksportem w takiej sytuacji jest jedynie wywóz towarów zakupionych w lotniskowych sklepach poza teren Unii Europejskiej. Ten fakt powinien być potwierdzony przez karty pokładowe - zastrzega MF w nadesłanych do redakcji "Rz" wyjaśnieniach. Chodzi tu o dokumenty podróżnych poświadczające wylot do portów lotniczych poza UE. Jeśli te warunki nie zostaną spełnione, sprzedaż będzie obciążona zwykłą krajową stawką VAT co oznacza wyższą cenę. Informacja o sprzedaży wolnej od podatku umieszczana przez przedsiębiorców prowadzących sklepy wolnocłowe co do zasady jest zgodna z prawem, jeśli dotyczy podróżnych wyjeżdżających poza terytorium Unii Europejskiej - wyjaśnia Biuro Prasowe MF" (Źródło: Rzeczpospolita/Prawo, pro, 2012/07/27).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...).

Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej, na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (...) - art. 2 pkt 5 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi sklep w strefie wolnocłowej na lotnisku - WOC Wolnocłowy Obszar Celny. W strefie wolnocłowej mogą przebywać tylko podróżni po odprawie lotniskowej, a oczekujący na wylot do portów krajowych, do krajów Unii Europejskiej (strefa Schengen) lub krajów spoza Unii Europejskiej (dalej też UE). Wnioskodawca posiada i spełnia wszelkie wymogi nakładane przez urząd celny do prowadzenia sprzedaży detalicznej w sklepie wolnocłowym znajdującym się w strefie wolnocłowej. Zainteresowany prowadząc sklep wolnocłowy dokonuje sprzedaży towarów podróżnym. Obecnie w przypadku wszelkich transakcji sprzedaży, wobec wszystkich podróżnych, w tym podróżnych opuszczających terytorium UE, Spółka stosuje stawkę podatku od towarów i usług właściwą dla sprzedaży w obrocie krajowym. Zaznaczyć należy przy tym, że procedura sprzedaży towarów podróżnym w prowadzonym sklepie wolnocłowym opiera się o system informatyczny, przy pomocy którego dokonuje się odczytu kart podkładowych podróżnych, przez co rozpoznaje się dane adresowe klientów dokonujących zakupu oraz miejsce przeznaczenia (docelowy port lotniczy) każdego pasażera. Wnioskodawca podkreśla także, że w toku prowadzonej sprzedaży, dla kupujących podróżnych opuszczających terytorium UE, przygotowuje on stosowne faktury dla celów procedury celnej, na podstawie których następnie dokonuje zgłoszenia celnego wywozowego. Po weryfikacji dokonanego przez Spółkę zgłoszenia przez Urząd Celny, otrzymuje ona drogą elektroniczną w ramach systemu ECS komunikat IE 599, z którego wynika fakt opuszczenia towaru poza obszar celny UE.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą zakwalifikowania dokonywanej przez niego sprzedaży towarów w sklepie wolnocłowym podróżnym opuszczającym terytorium UE jako eksport towarów oraz zastosowania do tej sprzedaży stawki podatku w wysokości 0%, w przypadku posiadania przez niego komunikatu IE-599.

Rozstrzygnięcie kwestii opodatkowania dostawy towarów realizowanej w sklepie położonym na terenie wolnocłowego obszaru celnego na lotnisku, wymaga przede wszystkim określenia, jak winno być traktowane terytorium wolnego obszaru celnego.

Ustawa z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 67 z późn. zm.), choć nie definiuje wprost pojęcia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jednak określa jego granice, tym samym wyznacza obszar wchodzący w skład terytorium kraju. W świetle regulacji zawartej w art. 1 tej ustawy, granicą Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej "granicą państwową", jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielająca terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Granica państwowa rozgranicza również przestrzeń powietrzną, wody i wnętrze ziemi.

Rzeczpospolita Polska wykonuje swoje zwierzchnictwo nad terytorium lądowym oraz wnętrzem ziemi znajdującym się pod nim, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym oraz dnem i wnętrzem ziemi znajdującymi się pod nimi, a także w przestrzeni powietrznej znajdującej się nad terytorium lądowym, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym (art. 6 ustawy o ochronie granicy państwowej).

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że z uwagi na brak w ustawie unormowań wskazujących na wyłączenie wolnego obszaru celnego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium kraju, w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy, obszar ten jest traktowany przez ustawodawcę jako część terytorium Polski.

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 ustawy - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Mając na uwadze definicję eksportu, należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w przepisach art. 7 ustawy,

* w konsekwencji tej czynności, nastąpić musi wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (tu: dostawa towaru) towar opuszcza terytorium kraju, celem dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać w tym miejscu należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

I tak, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje prawne oraz fakt, iż towary będące przedmiotem sprzedaży podróżnym przez Zainteresowanego są wywożone poza terytorium Unii Europejskiej, stwierdzić należy, że jest to dostawa towarów transportowanych opodatkowana w miejscu, gdzie rozpoczyna się transport, czyli w Polsce. Skoro zatem miejscem przeznaczenia towarów jest terytorium państwa trzeciego, a podmiotem dokonującym zgłoszenia celnego wywozowego jest Wnioskodawca, dostawę taką należy uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, tj. czynność wymienioną w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W oparciu o ust. 6 wyżej wskazanego artykułu, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (ust. 7 powołanego artykułu).

Stosownie do ust. 8 cyt. artykułu, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Zgodnie z ust. 9 tegoż artykułu, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W takim przypadku należy odwołać się do regulacji zawartych w przepisach celnych, wskazujących na rodzaj dokumentów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny Unii Europejskiej.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2453/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, urząd celny wywozu potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów przesyłając zgłaszającemu komunikat "potwierdzenie wywozu" - komunikat IE-599.

Komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

W związku z powyższym, w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego (a od dnia 1 lipca 2009 r. jest to zasadą) odbywa się w systemie kontroli eksportu ECS, komunikatem "Potwierdzenie wywozu" jest podpisany przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599. Oznacza to, że otrzymanie przez podatnika ww. komunikatu IE-599, który zawiera informację o potwierdzeniu wywozu, uprawnia podmiot dokonujący wywozu do zastosowania 0% stawki z tytułu bezpośredniego eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy.

Zatem w przypadku eksportu towarów, do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Jak wskazał Zainteresowany, po weryfikacji przez urząd celny dokonanego przez niego zgłoszenia celnego wywozowego, otrzymuje on drogą elektroniczną w ramach systemu ECS komunikat IE-599, z którego wynika fakt opuszczenia towaru poza obszar celny UE. Komunikat ten zawiera istotne cechy dla uznania go za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, w szczególności: dane rejestracyjne eksportera, który występuje w roli operatora, o którym mowa w art. 799 Rozporządzenia komisji (EWG) Nr 2454/93, załączniki w postaci faktur VAT, wynik kontroli A2 (uznano za zgodne).

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie otrzymany przez Wnioskodawcę komunikat IE-599, przesłany mu drogą elektroniczną z urzędu celnego, potwierdza wywóz sprzedanych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Reasumując, Spółka posiadając komunikat IE-599 może zakwalifikować sprzedaż towarów w sklepie wolnocłowym podróżnym opuszczającym terytorium UE jako eksport towarów oraz zastosować do niej stawkę podatku w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.