ILPP4/443-5/11-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji i stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji i stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedaje swoje produkty nabywcom (zarejestrowanym podatnikom podatku od wartości dodanej) w krajach Unii Europejskiej. Produkty są transportowane z terytorium RP na terytorium innych krajów przez zewnętrzne firmy przewozowe. W związku z tym, że transport towarów jest dokonywany przez firmy zewnętrzne, Spółka napotyka problemy związane ze zgromadzeniem dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów poza terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W niniejszym stanie faktycznym Zainteresowany posiada dokumenty:

* kopię faktury sprzedaży,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument potwierdzający zapłatę za towar (przelew bankowy) bez przywołania numeru faktury oraz kwotą płatności różną od kwoty wynikającej z faktury.

W niniejszym stanie faktycznym, sprzedaż ustalana jest przez dyrektora sprzedaży na rynek wyposażenia pierwotnego na Europę i zgodnie z wymaganiami systemu zamówień kupującego jest definiowana z dokładnością do pięciu miejsc po przecinku.

Różnica w kwocie płatnej przelewem na rachunek bankowy Spółki przez nabywcę wynika z używania w jego systemie zamówień cen z dokładnością do pięciu miejsc po przecinku, podczas gdy ona do wystawienia faktury sprzedaży używa cen tylko z dwoma miejscami po przecinku. Płatność jest dokonywana przez nabywcę na podstawie ceny z jego systemu zamówień oraz otrzymanej ilości produktów. Wnioskodawca znając ceny kontrahenta i sprzedane ilości produktów weryfikuje w sposób jednoznaczny za jaką fakturę następuje płatność i czy różnica pomiędzy dokonaną płatnością a wartością sprzedaży jest prawidłowa i jest wynikiem różnic cenowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka posiadając jedynie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3, a dysponując dodatkowo jednym z dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), ma prawo zastosować 0% stawkę podatku VAT w tak udokumentowanej transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem m.in., że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał) posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami tymi, zgodnie z art. 42 ust. 3 u.p.t.u., są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Dodatkowo w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. stwierdzono, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Aby określić zależność pomiędzy normami art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11, należy wziąć pod uwagę, że na gruncie postępowania podatkowego, w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: O.p.), określona została zasada otwartego systemu środków dowodowych. Zgodnie z tym przepisem, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Co prawda, w niektórych przypadkach, zwłaszcza przepisy prawa materialnego, określają ustawowe dowody wykazania danej okoliczności (np. prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. w określonych w tym przepisie przypadkach, możliwe jest tylko w oparciu o fakturę lub dokument odprawy celnej i nie może nastąpić na podstawie innego dowodu).

Odnosząc się na tym gruncie do unormowania art. 42 ust. 3 i ust. 11 u.p.t.u. można wnioskować, że co prawda w przepisach art. 42 ust. 3 u.p.t.u. ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jednak z uwagi na treść art. 42 ust. 11 u.p.t.u., pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi dowodami, nie tylko wymienionymi w art. 42 ust. 3 u.p.t.u. Nie można więc uznać ustawowego katalogu dowodowego określonego w ust. 3 za zamknięty. Nie powoduje to zatem wyłączenia w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., tym bardziej, że brak jest jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 u.p.t.u., potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W takim przypadku mamy co prawda do czynienia z ustawowymi dowodami wykazania danej okoliczności, jednakże tylko w takim zakresie, w jakim przepisy ustawy określają te dowody oraz dane, które powinny one zawierać.

Ponieważ przepisy nie precyzują pod względem normatywnym sposobu i formy pozyskania na tych dokumentach potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1 u.p.t.u.), nie można ich uznać za wyczerpująco określające żądane dowody, w sposób który pozwalałby wymienionym w tych przepisach dokumentom na jednoznaczne wykazanie dowodzonej nimi okoliczności.

Analiza gramatyczna przepisów pozwala stwierdzić, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku niektórych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 u.p.t.u.

Zdaniem Spółki, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 O.p., jeśli łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10).

Biorąc powyższe pod uwagę, Zainteresowany stoi na stanowisku, że możliwe jest zastosowanie stawki 0% w opisanym powyżej stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest analiza dowodów, jakie posiada Zainteresowany w celu udokumentowania dokonanej przez niego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, iż dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż towary będące przedmiotem dokonanej przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy, transportowane są na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez zewnętrzną firmę przewozową. W związku z tym, Wnioskodawca napotyka problemy związane ze zgromadzeniem dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów poza terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W niniejszym stanie faktycznym Zainteresowany posiada następujące dokumenty:

* kopię faktury sprzedaży,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument potwierdzający zapłatę za towar (przelew bankowy) bez przywołania numeru faktury oraz kwotą płatności różną od kwoty wynikającej z faktury.

Zdaniem tut. Organu, posiadany przez Spółkę dokument potwierdzający zapłatę za towar (przelew bankowy) bez przywołania numeru faktury oraz kwoty płatności różną od kwoty wynikającej z faktury nie stanowi potwierdzenia, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Fakt bowiem, że kontrahent zapłacił za towar, nie oznacza, iż towar ten otrzymał. W praktyce obrotu gospodarczego i transakcji zarówno krajowych, jak i międzynarodowych często zapłata za zakupiony towar następuje przed jego otrzymaniem, natomiast zdarzają się sytuacje, że towar ten nie zostaje dostarczony do nabywcy, czy to z winy dostawcy, przewoźnika, czy innych przyczyn losowych.

Zatem nie można przyjąć, że dokument potwierdzający zapłatę za towar (przelew bankowy), stanowi dowód na to, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej inne niż terytorium kraju.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty łącznie nie potwierdzają w sposób jednoznaczny dostarczenia towaru do nabywcy. A zatem, Zainteresowany nie posiada dokumentów uprawniających go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka posiadając jedynie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, a mianowicie: kopię faktury sprzedaży i specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oraz dysponując dodatkowo jednym z dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar (przelew bankowy) bez przywołania numeru faktury oraz kwotą płatności różną od kwoty wynikającej z faktury, nie ma prawa zastosować 0% stawki podatku VAT dla tak udokumentowanej transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż przyjęty przez strony transakcji sposób ustalania ceny za towar na podstawie kwot definiowanych z dokładnością dwóch, czy pięciu miejsc po przecinku, nie był przedmiotem analizy przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie interpretacji dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w kwestii dokumentacji i stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, gdy Zainteresowany posiada kopię faktury sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar (przelew bankowy lub kompensata) z przywołaniem numeru faktury oraz kwotą płatności zgodną z fakturą, wydana została odrębna interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2011 r. nr ILPP4/443-5/11 2/EWW, natomiast w kwestii dokumentacji i stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, gdy Spółka posiada kopię faktury sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2011 r. nr ILPP4/443 5/11-3/EWW.

Ponadto wskazać należy, iż przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizy i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.