ILPP4/443-478/14-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe #61485; w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania nabycia i dostawy towarów oraz jej udokumentowania,

* nieprawidłowe - w zakresie wykazania ww. transakcji w deklaracji VAT-7 oraz VAT UE.

W dniu 11 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania nabycia i dostawy towarów oraz jej udokumentowania, a także w zakresie wykazania ww. transakcji w deklaracji VAT-7 oraz VAT UE. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, pytania, podpis osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację indywidualną oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym płatnikiem podatku VAT i jest zarejestrowana dla potrzeb dostaw i nabyć wewnątrzwspólnotowych. Spółka zawarła na terenie Holandii umowę o reprezentację fiskalną z N.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabyła towary handlowe na terenie Holandii, od kontrahenta holenderskiego Firmy F. Umowę kupna poprzedziło zawarcie tz. kontraktu dot. nabywanych towarów. Oprócz danych identyfikacyjnych nabywcy i sprzedającego w warunkach kontraktu zapisano:

Towar status celny cło nieopłacone, podatki nieopłacone,

Warunki dostawy: EXW (magazyn) R (Incoterms 2010),

Środki pieniężne z góry, przed zwolnieniem towaru.

Na potwierdzenie sprzedaży Spółka otrzymała od kontrahenta holenderskiego fakturę. Na wystawionej przez kontrahenta holenderskiego fakturze zawarte są: warunki dostawy zgodnie z zawartym kontraktem, NIP UE sprzedawcy, NIP UE nabywcy, data dostawy i warunki płatności oraz informacja o wysyłce z NLD do NLD (Holandia - Holandia). Faktura opiewa na łączną kwotę kontraktu, stawka VAT 0%. W uwagach do faktury kontrahent holenderski przywołuje dane reprezentanta fiskalnego Spółki, firmy N.

Towar sprzedającego znajdował się w magazynie Firma C. i tam był przechowywany na rachunek sprzedającego. W momencie uregulowania przez Spółkę całości zobowiązania za zakupione towary, na zlecenie sprzedającego Firmy F. towar został wydany (zwolniony) kupującemu. Towar został pozostawiony do dyspozycji Spółki przez sprzedającego Firmę F. w dniu 30 maja 2014 r. W imieniu Spółki w dniu 3 czerwca 2014 r. towar odebrała Firma holenderska N. Na podstawie pisma skierowanego przez N. do C., w którym podano m.in. nr rejestracyjny pojazdu oraz informację o przypuszczalnym miejscu przeznaczenia-dostarczenia: J. i kraju przeznaczenia państwo członkowskie: Polska, towar został przekazany firmie N. Za przechowywanie towaru firma C. obciążyła Spółkę za okres od momentu pozostawienia do dyspozycji 30 maja 2014 r. do 2 czerwca 2014 r., tj. dnia odbioru. Odebrany towar został przewieziony do magazynu N. w Holandii. Spółka otrzymała od holenderskiej firmy N fakturę za rozładunek, transport, ważenie, przechowywanie i zwolnienie towaru. Zakupiony towar do czasu jego sprzedaży znajdował się na terenie Holandii.

W międzyczasie Spółka znalazła nabywcę dla zakupionych towarów, kontrahenta Czeskiego posługującego się VAT UE CZ. W umowie sprzedażowej z kontrahentem z Czech ustalono warunki dostawy towaru: EXW (w magazynie) M (Incoterms 2010), przedpłata 100%.

W dniu 3 czerwca 2014 r. Spółka wystawiła fakturę dla nabywcy czeskiego. W treści faktury oprócz nazwy dostarczanego towaru, ceny, ilości oraz wartości podała miejsce odbioru zamówionego towaru N. w Holandii oraz dane reprezentanta fiskalnego N i zastosowała stawkę 0% VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka poinformowała, że towar po zakupie od holenderskiej firmy został przewieziony z magazynu w R do magazynu w M., gdzie nastąpiła sprzedaż towaru. Z uzyskanych informacji od Reprezentanta Fiskalnego oraz kontrahenta wynika, że towar został przez niego odebrany z magazynu i przetransportowany na terytorium Czech.

Zdaniem Spółki, cała transakcja miała miejsce na terytorium Holandii. Zarówno zakup, jak i sprzedaż, więc faktura została wystawiona zgodnie ze wskazaniami Reprezentanta Fiskalnego znajdującego się na terytorium Holandii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sprecyzowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku).

1. Czy Spółka prawidłowo oceniła zaistniałą sytuację i prawidłowo wystawiła fakturę.

2. Jeżeli Spółka przyjmuje, że miejsce dostawy znajduje się na terytorium Holandii, czy wówczas transakcja zarówno zakupu jak i sprzedaży nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

3. Czy przedstawioną transakcję zarówno zakupu jak i sprzedaży towarów należy wykazać w deklaracji VAT-7, jak i w deklaracji VAT UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie i dostawa towarów dokonywana przez niego na terytorium Holandii nie podlega podatkowi VAT. Opodatkowaniu podatkiem od towarów usług podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju. Jeśli towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu na terytorium Holandii, nabycie i późniejsza ich dostawa opodatkowana jest w Holandii. W związku z powyższym do wystawiania faktur stosuje się przepisy holenderskie i Spółka nie powinna na wystawianych przez siebie fakturach umieszczać stawki np.

Spółka wykazała w deklaracji VAT-7 zarówno nabycie (bez naliczania podatku VAT) #61485; poz. 21 deklaracji VAT-7, jak i sprzedaż towarów na rzecz kontrahenta czeskiego w poz. 11 deklaracji VAT-7. Sporządziła ona również deklarację VAT UE i wykazała dostawy wewnątrzwspólnotowe na rzecz kontrahenta czeskiego oraz nabycia od kontrahenta holenderskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania nabycia i dostawy towarów oraz jej udokumentowania oraz nieprawidłowe - w zakresie wykazania ww. transakcji w deklaracji VAT-7 oraz VAT UE.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł na terenie Holandii umowę o reprezentację fiskalną z N. (dalej: reprezentant fiskalny). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabyła na terytorium Holandii od kontrahenta holenderskiego towary handlowe. Na potwierdzenie sprzedaży otrzymała ona od kontrahenta holenderskiego fakturę. Towar ten znajdował się w magazynie kontrahenta holenderskiego i zgodnie z zawartym kontraktem był tam przechowywany na rachunek sprzedającego, aż do momentu uregulowania przez Zainteresowanego należności. Towar został wydany (zwolniony) Wnioskodawcy i w jego imieniu odebrany przez reprezentanta fiskalnego, po czym przewieziony do magazynu znajdującego się również na terytorium Holandii. Zakupiony towar do czasu jego sprzedaży znajdował się na terytorium Holandii. W międzyczasie Spółka znalazła nabywcę dla zakupionego przez nią towaru - kontrahenta czeskiego. Sprzedaż towarów nastąpiła w magazynie w Holandii na warunkach EXW, gdzie towar został odebrany przez kontrahenta czeskiego i przetransportowany na terytorium Czech. Faktura sprzedaży dla kontrahenta czeskiego wystawiona została zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium Holandii, gdzie dokonana została dostawa towarów.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Aby daną transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wymagane jest spełnienie dwóch podstawowych warunków:

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. W wyniku sprzedaży towarów przez kontrahenta holenderskiego i jego nabycia przez Zainteresowanego na terytorium Holandii, nie doszło do przemieszczenia tych towarów z terytorium Holandii na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Transakcja ta odbyła się na terytorium jednego kraju i w jej wyniku towary nie zostały wysłane ani transportowane poza jego terytorium.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ww. przepisem elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

W niniejszej sprawie nie został spełniony podstawowy warunek aby dokonaną przez Wnioskodawcę dostawę towarów na rzecz czeskiego kontrahenta uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, tzn. wywóz tych towarów nie nastąpił z terytorium Polski, a z terytorium Holandii.

Podkreślić należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku transakcji, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy #61485; miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W związku z dostawą towarów handlowych przez kontrahenta holenderskiego na rzecz Zainteresowanego nie doszło do ich przemieszczenia z terytorium Holandii - nie były one ani wysyłane ani transportowane poza terytorium tego kraju. Tym samym zastosowanie ma tu ww. art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, a więc miejscem świadczenia (opodatkowania) nabycia towarów przez Wnioskodawcę było terytorium Holandii, gdzie towary znajdowały się w momencie ich dostawy.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Jak wynika z udzielonych informacji, nabyte przez Zainteresowanego na terytorium Holandii towary zostały sprzedane dalej przez niego kontrahentowi czeskiemu, który następnie przetransportował je na terytorium Czech. Zatem zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania dostawy towarów dokonanej przez Spółkę było terytorium Holandii, gdzie znajdowały się one w momencie rozpoczęcia transportu do Czech.

Zatem zarówno nabycie, jak i dostawa towarów przez Wnioskodawcę nie podlegały opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług, lecz w Holandii podatkiem od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Dla dostawy towarów na terytorium Holandii na rzecz kontrahenta czeskiego, Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury na podstawie polskich przepisów ustawy. Dla tej transakcji nie ma bowiem zastosowania powołany powyżej art. 106a ustawy.

Za prawidłowe należy uznać zatem twierdzenie Wnioskodawcy, że do wystawienia faktury dokumentując dokonaną przez nią dostawę towarów stosuje się przepisy holenderskie.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy #61485; podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 14 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W załączniku nr 4 do obowiązującego od dnia I kwietnia 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 394), zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D).

Zgodnie z tymi objaśnieniami, w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Natomiast w poz. 21 wykazuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy, jeżeli podatnik został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy zatem, że Spółka postąpiła nieprawidłowo wykazując w deklaracji VAT-7 dokonane nabycie oraz dostawę towarów, ponieważ w poz. 21 dotyczącej wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów wykazała nabycie towarów na terytorium Holandii, natomiast sprzedaż na rzecz kontrahenta czeskiego wykazała w poz. 11, w której nie wykazuje się wartości dostaw towarów dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Artykuł 100 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 102 ust. 1 ustawy #61485; minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

Powyższa delegacja zrealizowana została poprzez wydanie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2013 r. poz. 724).

Zgodnie z objaśnieniami do informacji podsumowującej (załącznik nr 2 do ww. rozporządzenia), informację podsumowującą o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach składają podatnicy podatku od towarów i usług oraz osoby prawne niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - zarejestrowani jako podatnicy VAT-UE, dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie dokonał ani wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy. Jak już wykazano w niniejszej interpretacji Spółka nabyła na terytorium Holandii towary, które nie zostały w związku z tą dostawą wywiezione z terytorium tego kraju - stanowiły dostawę w Holandii. Następnie, również na terytorium Holandii sprzedała ona te towary kontrahentowi czeskiemu, który wywiózł je do Czech. Wywóz tych towarów nie nastąpił zatem z terytorium Polski, przez co nie spełniał definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Zainteresowany postąpił nieprawidłowo wykazując w informacji podsumowującej VAT UE dostawę na rzecz kontrahenta czeskiego jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz nabycie towarów od kontrahenta holenderskiego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być #61485; zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej #61485; rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.