ILPP4/443-467/11-3/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. Spółka Komandytowa, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmiany stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmiany stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. Sp. k. (dalej jako Spółka), prowadzi stację paliw jako Franczyzant w ramach umowy franchisingu. Na stacji prowadzona jest sprzedaż towaru pod nazwą handlową A. A to wysokiej czystości wodny roztworu mocznika. Produkt stosowany w branży motoryzacyjnej jako reduktor w celu rozłożenia w katalizatorze SCR (ang. Selective Catalytic Reduction - Selektywna Redukcja Katalityczna) szkodliwych dla środowiska tlenków azotu.

Spółka nabywa A od różnych dostawców. Zgodnie z kartą warunków technicznych uzyskaną od jednego z dostawców, jest to wodny roztwór mocznika o stężeniu 32,5% o handlowej nazwie A o wysokiej czystości bez dodatku substancji obcych. Roztwór mocznika 32,5% stosowany jest w technologii oczyszczania spalin z silników Diesla, polegającej na kanalizacji i redukcji amoniakiem tlenków azotu NO (x) do azotu i wody. 32,5% roztwór mocznika może być stosowany także jako nawóz, ale ze względu na wysoką czystość, a w konsekwencji tego wyższą cenę, jest wyłącznie stosowany do ww. celów. Produkt, według informacji producenta zawiera 46,6% azotu w suchej masie i jest sklasyfikowany w PKWiU w grupowaniu 20.15.31.0 (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., Dz. U. Nr 207, poz. 1293). Producent okazał Spółce również interpretację Urzędu Statystycznego w Łodzi nr OK.-5672/KW-2270/201, z której wynika, iż produkt A mieści się w grupowaniu PKWiU 20.15.31.0 "mocznik" (mocznik, roztwory wodne <=45% masy azotu w suchym bezwonnym produkcie w opakowaniach o masie brutto >10kg). Podmiot, od którego Spółka nabywa A, do sprzedawanego towaru stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 8% podając na fakturze PKWiU 20.15.31.0. Produkt ten jest następnie sprzedawany przez Spółkę bez zmiany jego przeznaczenia na stacjach paliw jako odrębny towar, nie jako dodatek do paliwa, ani nie wraz z paliwem jako jego część składowa. Do sprzedawanego towaru A Spółka stosuje stawkę podatku 23%, ponieważ taka stawka jest przypisana w systemie sprzedaży Franczyzera.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma obowiązek zmienić w systemie sprzedaży stawkę VAT z 23% na 8%, w zw. z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani wystawiać faktury stwierdzające w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Zastosowanie błędnej stawki VAT przez dostawcę towaru czy usługi wywołać może dotkliwe skutki w podatku VAT. Wszystko jednak zależy od tego, czy stawka została zawyżona czy zaniżona. Zawyżenie stawki VAT wywołuje jedynie ten skutek, że wyrób ostatecznie sprzedawany jest po wyższej cenie, natomiast zaniżenie stawki spowodować może w konsekwencji zaniżenie zobowiązania podatkowego, powstanie zaległości podatkowej i odsetek za zwłokę.

Należy jednak mieć na uwadze, iż zawyżenie stawki VAT na fakturze zobowiązuje sprzedawcę do odprowadzenia podatku w większej wysokości, niż to wynika z obowiązujących przepisów. Zgodnie bowiem z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Jeżeli więc podatnik wystawił fakturę VAT ze stawką wyższą od stawki obowiązującej na dany towar lub usługę, wówczas niezależnie od tego, że podatek ten został zawyżony, to podatnik ma obowiązek odprowadzenia do budżetu podatku należnego w takiej wysokości, jaka wynika z wystawionej faktury VAT.

Natomiast mając na uwadze, że wystawienie faktury z błędną stawką VAT może uchybiać przepisom art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w ocenie Spółki ma ona obowiązek zmiany systemu sprzedaży tak, aby do sprzedaży produktu A stosować prawidłową, tj. obniżoną do 8% stawkę podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Zgodnie z tym przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powyższym przepisie, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Stosownie do przepisów § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Ustawodawca w powołanych przepisach wskazał, że faktura dokumentująca sprzedaż winna zawierać m.in. stawkę podatku. Należy wskazać, że podatnik zobowiązany jest wystawiać przy sprzedaży towarów lub usług faktury z właściwą stawką podatku, przewidzianą dla danego rodzaju towaru lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi stację paliw jako Franczyznt w ramach umowy franchisingu. Na stacji prowadzona jest sprzedaż towaru pod nazwą handlową A, tj. wysokiej czystości wodny roztwór mocznika. Spółka nabywa A od różnych dostawców. Zgodnie z kartą warunków technicznych uzyskaną od jednego z dostawców, jest to wodny roztwór mocznika o stężeniu 32,5% o handlowej nazwie A o wysokiej czystości bez dodatku substancji obcych. Roztwór mocznika 32,5% stosowany jest w technologii oczyszczania spalin z silników Diesla, polegającej na kanalizacji i redukcji amoniakiem tlenków azotu NO (x) do azotu i wody. 32,5% roztwór mocznika może być stosowany także jako nawóz, ale ze względu na wysoką czystość a w konsekwencji tego wyższą cenę, jest wyłącznie stosowany do ww. celów. Produkt, według informacji producenta zawiera 46,6% azotu w suchej masie i jest sklasyfikowany w PKWiU w grupowaniu 20.15.31.0. Podmiot, od którego Zainteresowany nabywa A, do sprzedawanego towaru stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 8% podając na fakturze PKWIU 20.15.31.0. Produkt ten jest następnie sprzedawany przez Spółkę bez zmiany jego przeznaczenia na stacjach paliw jako odrębny towar, nie jako dodatek do paliwa, ani nie wraz z paliwem jako jego część składowa.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z rozstrzygnięciem zawartym w interpretacji indywidualnej nr ILPP4/443-467/11-2/ISN, sprzedaż A, mieszczącego się w grupowaniu 20.15.31.0 PKWiU ("mocznik") - jako wymienionego pod poz. 59 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług - od dnia 1 stycznia 2011 r. podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż do sprzedawanego towaru A stosuje stawkę podatku 23%, ponieważ taka stawka jest przypisana w systemie sprzedaży Franczyzera.

Wobec powyższego, ze względu na obowiązek stosowania do sprzedaży towaru A sklasyfikowanego w grupowaniu 20.15.31.0 stawki podatku 8%, Zainteresowany zobowiązany jest do zmiany w systemie sprzedaży stawki podatku VAT z 23% na 8%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmiany stawki podatku. W części wniosku dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku dla sprzedaży towaru sklasyfikowanego w grupowaniu PKWiU ex 20.15.3 została wydana interpretacja nr ILPP4/443-467/11-2/ISN z dnia 4 października 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.