ILPP4/443-463/14-4/ISN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/443-463/14-4/ISN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kursu waluty:

* jest nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1,

* jest prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 2.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kursu waluty. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.), w którym poinformowano, że omyłkowo wskazano jako cel złożenia wniosku jego uzupełnienie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi transportowe na terytorium RP oraz za granicą. Zainteresowany rozlicza się na zasadzie metody kasowej w podatku VAT. Spółka wystawia faktury (ze stawką VAT 23%) dla polskiego kontrahenta (mającego siedzibę na terytorium RP), oraz dla zagranicznego kontrahenta (mającego siedzibę poza terytorium RP, ze stawką VAT NP) w walucie obcej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Kurs z jakiego dnia należy zastosować do przeliczenia na fakturze waluty obcej na polską, w przypadku gdy obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania zapłaty.

2. Kurs z jakiego dnia należy zastosować do przeliczenia waluty obcej na polską na fakturze, w przypadku gdy Zainteresowany świadczy usługi zagranicznemu kontrahentowi, a obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, do przeliczenia waluty obcej na walutę polską, w przypadku gdy obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania zapłaty, należy zastosować kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Natomiast w przypadku gdy Zainteresowany świadczy usługi zagranicznemu kontrahentowi, a obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi, do przeliczenia kursu waluty obcej na walutę polską należy zastosować kurs z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1, a prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 2.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 25 ustawy - przez małego podatnika rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług:

a.

u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro,

b.

prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro

- przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 ustawy - mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

1.

z dniem otrzymania całości lub części zapłaty - w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,

2.

z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1

- po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej "metodą kasową"; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się do czynności wykonanych w okresie, w którym podatnik stosuje metodę kasową.

Artykuł 19a ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Należy zwrócić uwagę, że dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury.

Z przedstawionego opis sprawy wynika, że Spółka świadczy usługi transportowe na terytorium kraju oraz za granicą. Zainteresowany rozlicza się na zasadzie metody kasowej w podatku VAT. Spółka wystawia faktury (ze stawką VAT 23%) dla polskiego kontrahenta (mającego siedzibę na terytorium kraju), oraz dla zagranicznego kontrahenta (mającego siedzibę poza terytorium kraju ze stawką VAT NP) w walucie obcej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kursu z jakiego dnia należy zastosować do przeliczenia waluty obcej na polską, w przypadku gdy obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania zapłaty oraz kursu z jakiego dnia należy zastosować do przeliczenia waluty obcej na polską w przypadku, gdy świadczy on usługi zagranicznemu kontrahentowi, a obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi.

Przypomnieć należy, że istotą metody kasowej jest szczególny sposób powstawania obowiązku podatkowego. O ile "normalnie" moment powstania obowiązku podatkowego jest najczęściej konsekwencją wydania towaru lub wykonania usługi, w przypadku stosowania metody kasowej obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, z dniem uregulowania całości lub części należności.

W przypadku podatników rozliczających podatek VAT metodą kasową zasadą jest powstawanie obowiązku podatkowego z dniem otrzymania całości lub części zapłaty. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy sprzedaży na rzecz podmiotów innych niż zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (tekst jedn.: sprzedaży na rzecz podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni, sprzedaży na rzecz podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT oraz na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, w szczególności na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tych przypadkach obowiązek podatkowy powstawać będzie z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Powyższe przepisy różnicują zatem zasady powstawania obowiązku podatkowego u małego podatnika w zależności od statusu nabywcy jego towarów, bądź odbiorcy jego usług.

W przypadku świadczenia przez małego podatnika rozliczającego się metodą kasową usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, obowiązek podatkowy nie powstaje na terytorium kraju. Nie ma zatem zastosowania przepis art. 21 ust. 1 ustawy, który określa moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia przez małego podatnika usług na rzecz podatników VAT czynnych oraz innych podmiotów niż podatnicy VAT czynni, których miejscem opodatkowania jest terytorium kraju.

Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, do których stosuje się przepis art. 28b ustawy określa się na podstawie art. 19a ustawy, z zastrzeżeniami w tym przepisie wymienionymi.

Jak wskazała Spółka, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania zapłaty oraz z chwilą wykonania usługi w przypadku, gdy świadczy ona usługi zagranicznemu kontrahentowi.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy - w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Na mocy art. 31a ust. 2 ustawy - w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wnioskodawca w przedstawionym opisie sprawy nie wskazał, że wystawia faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Przepis art. 31a ustawy znajduje zastosowanie, kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Wówczas kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Alternatywnie podatnik kwoty wyrażone w walucie obcej może przeliczać na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zatem w przypadku gdy obowiązek podatkowy z tytułu usług świadczonych przez Zainteresowanego powstaje z dniem otrzymania zapłaty, właściwym dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania wyrażonych w walucie obcej na złote jest średni kurs danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski (lub ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień poprzedzający dzień otrzymania zapłaty, a nie jak twierdzi Wnioskodawca kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Tym samym stanowisko Spółki w tej części jest nieprawidłowe.

Natomiast w przypadku gdy obowiązek podatkowy z tytułu usług świadczonych przez Zainteresowanego na rzecz kontrahenta zagranicznego powstaje z chwilą wykonania usługi, właściwym dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania wyrażonych w walucie obcej na złote jest średni kurs danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski (lub ostatni kurs wymiany opublikowany p

rzez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień poprzedzający dzień wykonania usługi.

Zatem stanowisko Spółki w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku udzielono w oparciu o przedstawiony przez Zainteresowanego stan faktyczny. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl