ILPP4/443-425/11-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług medycznych - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług medycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach wykonywanego zawodu dentysty Wnioskodawczyni prowadzi praktykę lekarską dentystyczną - PKD 86.23Z, wykonując usługi w zakresie praktyki dentystycznej. Są to usługi zakwalifikowane do działu 86 PKWiU - usługi opieki medycznej. W ramach prowadzonej przez nią działalności, świadczy ona również usługi dentystyczne w zakresie praktyki ortodontycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi w zakresie praktyki ortodontycznej świadczone przez lekarza dentystę zwolnione są z VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów lekarza i lekarza dentysty.

Aby skorzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, spełnić należy następujące warunki:

Ortodoncja to dziedzina stomatologii zajmująca się profilaktyką i leczeniem wad zgryzu oraz wad szczękowo-twarzowych u dzieci, młodzieży i dorosłych. Terapia, prowadzona przez lekarza specjalistę w dziedzinie ortodoncji wpływa nie tylko na właściwe stosunki międzyzębowe lecz także na proporcję dolnego i środkowego odcinka twarzy, stąd coraz częściej ortodoncja nazywana jest ortopedią szczękową, względnie zachowawczą ortopedią szczękową.

Wada zgryzu jest skutkiem zespołu zaburzeń całego układu stomatologicznego, to znaczy rozwoju kości twarzoczaszki, czynności stawu skroniowo-żuchwowego, dróg oddechowych, a nawet postawy ciała.

Skutki wad zgryzu:

* próchnica,

* choroby przyzębia,

* rozchwianie i wysuwanie zębów,

* złe oddychanie (przez usta), a w konsekwencji niewystarczające dotlenienie organizmu, a także chrapanie podczas snu, skłonności do częstych przeziębień,

* zaburzenia w czynności gryzienia, żucia, a w konsekwencji także trawienia,

* wady wymowy,

* urazy i złamania zębów,

* zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego - z powodu zgryzu urazowego stawy skroniowo żuchwowe ulegają dysfunkcji, co przejawia się m.in. uciążliwymi bólami tych stawów i ich okolic, bólami głowy, zaburzeniami słuchu itp.

Z powodu wad zgryzu występują zaburzenia morfologiczno-czynnościowe, które mogą przyczynić się do pogorszenia zdrowia i jakości życia.

Leczenie ortodontyczne ma za zadanie przywrócenie właściwego funkcjonowania aparatu stomatologicznego (odpowiedzialnego m.in. za artykulację mowy i funkcję żucia pokarmów i rozdrabniania), co stanowi nadrzędną rolę lekarza stomatologa ortodonty.

Podczas leczenia koryguje się równocześnie wady kostne jak kompresja szczęk czy wadliwa relacja szczękowo-żuchwowa, zaburzenia czynnościowe, jak oddychanie przez usta, chrapanie oraz złe nawyki, jak ssanie kciuka czy przetrwałe niemowlęce połykanie.

Dzięki uzyskaniu prawidłowej budowy zgryzu, w przyszłości pacjent może uniknąć wielu kłopotów zdrowotnych. Bez leczenia problemy ortodontyczne mogą prowadzić do próchnicy zębów, chorób dziąseł, niszczenia kości, na skutek nieprawidłowego gryzienia do kłopotów trawiennych.

Nieprawidłowy zgryz może powodować kłopoty z odpowiednią fonacją, utratę lub uszkodzenie zębów i inne poważne choroby dentystyczne.

Leczenie ortodontyczne dzieci jest konieczne, ponieważ wady zgryzu cechuje to, iż nie cofają się same, przeciwnie wraz ze wzrostem dziecka pogłębiają się. Nie bez znaczenia jest fakt, że krzywe zęby mogą być od najmłodszych lat źródłem kompleksów u dzieci, trudniej je oczyścić (większa skłonność do próchnicy i chorób dziąseł), a nieprawidłowy zgryz sprzyja powstawaniu wad wymowy.

Leczenie ortodontyczne służy profilaktyce - zapobiega powstawaniu lub niweluje skutki wad zgryzu. Realizuje ono przede wszystkim cel terapeutyczny, polegający na postawieniu diagnozy, udzieleniu pomocy medycznej pacjentowi, leczeniu anomalii zdrowotnych. Ponadto niweluje skutki oraz powoduje, że skutki wad zgryzu stają się mniej uciążliwe dla pacjenta.

Zainteresowana spełnia przesłankę o charakterze podmiotowym - jest lekarzem dentystą, a także przesłankę o charakterze przedmiotowym - świadczone usługi ortodontyczne służą profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia osób dotkniętych określoną kategorią dolegliwości.

Świadczone przez nią usługi leczenia ortodontycznego, polegające na leczeniu wad zgryzu, niewątpliwie wpływają na zachowanie, przywrócenie i poprawę zdrowia osób poddanych temu leczeniu. Zapobiegają bowiem występowaniu poważnych objawów wskazanych powyżej lub niwelują ich skutki. Świadczona usługa jest zatem usługą w zakresie opieki medycznej, realizującą cel związany z zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia i odpowiada określeniom używanym przez ETS "postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych".

W związku z powyższym, w opinii Zainteresowanej, świadczone usługi dentystyczne w zakresie ortodoncji zwolnione są od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W tym miejscu podkreślić należy, iż z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że zwolnienia od podatku stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swym orzecznictwie, pojęcia używane do opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.