ILPP4/443-409/11-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Oddział w Polsce reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej na oddział zagranicznego przedsiębiorcy - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej na oddział zagranicznego przedsiębiorcy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka Oddział w Polsce stanowi oddział zagranicznego przedsiębiorcy (niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) - zwany dalej Oddziałem - który prowadzi działalność w zakresie planowania przestrzennego i architektury.

W roku 2010, Oddział otrzymał od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. - zwanej dalej spółką polską - za wykonanie usług architektonicznych dotyczących położonej w Polsce nieruchomości na rzecz jego przedsiębiorstwa macierzystego (Niemcy) - zwanego dalej przedsiębiorstwem macierzystym w Niemczech - fakturę VAT, którą następnie uregulował przelewem bankowym. Usługi te spółka polska (podwykonawca) wykonała dla przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech na podstawie zawartej między nimi umowy. Spółka polska wraz z przedsiębiorstwem macierzystym w Niemczech w obliczu faktu, że wykonana usługa architektoniczna związana była z położoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomością i uwzględniając przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (podatku VAT), jak również regulacje z wydanego do nich rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom, doszły do wniosku, że prawidłowe będzie wystawienie faktury na Oddział, a nie (bezpośrednio) na jego przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech. Wykazaną w otrzymanej fakturze kwotą netto, Oddział obciążył następnie swoje przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech, za pomocą noty obciążeniowej.

W ocenie Oddziału jest wielce prawdopodobne, że przedstawiona sytuacja może wystąpić również w przyszłości.

W uzupełnieniu do wniosku Oddział poinformował, iż wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Usługa architektoniczna wykonana na rzecz przedsiębiorstwa macierzystego Oddziału, którego stanowi on część składową, związana była z czynnościami, które należą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Główny projekt dotyczy bowiem wykonania projektu architektonicznego i sporządzenia dokumentacji projektowej pod nazwą "Budowa Zespołu...".

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem wykonania usługi architektonicznej dotyczącej położonej w Polsce nieruchomości, jest miejsce położenia tej nieruchomości, tj. Rz.

Przepis § 3 ust. 1 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podatnikom (Dz. U. z dnia 30 grudnia 2009 r.), wprowadzonego w wyniku implementacji Dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r., określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 08.44.23) stanowi " (...) Zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państw trzecich pod warunkiem, że podmiot ten: (...)

Przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech prowadząc część swojego przedsiębiorstwa w Polsce w formie Oddziału, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, nie spełniało tego warunku, a więc nie mogło dochodzić zwrotu podatku od towarów i usług (podatku VAT) naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Z tej przyczyny - jak wskazano powyżej koniecznym było wystawienie faktury przez spółkę polską na zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług w Polsce Oddział przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech (a nie bezpośrednio na przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech). W konsekwencji podatek VAT wykazany w wystawionej przez spółkę polską fakturze VAT, stanowi dla Oddziału podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Oddział postąpił prawidłowo, traktując jako podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. - zwanej dalej ustawa o VAT) podatek VAT wykazany w wystawionej przez spółkę polską fakturze VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako Oddział postąpił prawidłowo, traktując jako podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, podatek VAT wykazany w wystawionej przez spółkę polską fakturze VAT.

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem wykonania usługi architektonicznej dotyczącej położonej w Polsce nieruchomości jest miejsce położenia tej nieruchomości, tj. Polska. Wynika z tego, że przedmiotowa usługa, która została wykonana przez spółkę polską na rzecz przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech, podlegała zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako "odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju" w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka polska, będąca podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wystawiając Oddziałowi za wykonanie przedmiotowej usługi fakturę VAT zagwarantowała systemową neutralność podatku VAT. Gdyby bowiem spółka polska wystawiła fakturę VAT bezpośrednio na przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech, to przedsiębiorstwo to zostałoby pozbawione dochodzenia zwrotu podatku od towarów i usług, wykazanego w wystawionej przez spółkę polską fakturze VAT, a zatem podatek VAT utraciłby dla tego przedsiębiorstwa swój neutralny charakter.

Zgodnie bowiem z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podatnikom (Dz. U. z dnia 30 grudnia 2009 r.), " (...) zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej (...) pod warunkiem, że podmiot ten (...) nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju (...)".

Przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech prowadząc część swojego przedsiębiorstwa w Polsce w formie Oddziału, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, nie spełnia tego warunku, a więc nie może dochodzić zwrotu podatku od towarów i usług (podatku VAT), naliczonego przy nabyciu towarów i usług. W konsekwencji, koniecznym było wystawienie faktury przez spółkę polską na zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług w Polsce Oddział przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech, a nie bezpośrednio na to przedsiębiorstwo w Niemczech.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie art. 88 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania, to należy uznać, iż w przedstawionym opisie sprawy, Oddział postąpił prawidłowo traktując jako podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, podatek VAT wykazany w wystawionej dla niego przez spółkę polską fakturze VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

W myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tejże ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ww. ustawy, oddział może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. TSUE w wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, nie będący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym TSUE stwierdził, że oddział spółki będącej nie rezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem, podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego wynika, iż aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie musi mieć charakter odpłatny,

* świadczenie musi być uznane za wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,

* świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy - spółki niemieckiej. Jako Oddział prowadzi na terytorium kraju działalność w zakresie planowania przestrzennego i architektury. Wykonuje on czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

W 2010 r. Zainteresowany otrzymał od spółki polskiej (podwykonawcy) fakturę VAT za wykonanie usług architektonicznych dotyczących położonej w Polsce nieruchomości. Usługa wykonana została na rzecz jego przedsiębiorstwa macierzystego na podstawie zawartej umowy. Fakturę tę Wnioskodawca uregulował przelewem bankowym. Wykazaną w otrzymanej fakturze kwotą netto za wykonane usługi architektoniczne, obciążył następnie swoje przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech, za pomocą noty obciążeniowej.

Zaznaczyć należy, że w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

I tak, art. 28e ustawy wskazuje, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepisowi art. 28e polskiej ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 z późn. zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Wskazując na zasadę definiowania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, należy zwrócić uwagę na szeroki zakres jej stosowania. Ustawodawca krajowy i prawodawca unijny nie ograniczają tego zakresu do grupy konkretnych i określonych z nazwy usług, które stanowiłyby zamkniętą grupę i byłyby umiejscowione w jednym grupowaniu klasyfikacji statystycznej (w Polsce PKWiU).

Jak poinformował Zainteresowany, przedmiotowa usługa dotyczyła wykonania projektu architektonicznego nieruchomości znajdującej się na terytorium Polski.

Zatem z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usługi architektonicznej dotyczącej położonej w Polsce nieruchomości, było miejsce położenia tej nieruchomości, tj. terytorium kraju.

Mając na uwadze cytowane przepisy oraz przedstawione informacje należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie warunki niezbędne do uznania, iż mamy tu do czynienia ze świadczeniem usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, określonych w art. 86 ustawy oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Analiza sprawy oraz dokonane ustalenia wskazują, iż nie znajdują w niej zastosowania uregulowania przepisu art. 88 ustawy.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak wynika z opisu sprawy, wykonana usługa architektoniczna związana była z czynnościami, które należą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Główny projekt dotyczy bowiem wykonania projektu architektonicznego i sporządzenia dokumentacji projektowej pod nazwą "Budowa Zespołu...".

Reasumując, Oddział postąpił prawidłowo traktując jako podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy podatek VAT wykazany w wystawionej przez spółkę polską fakturze VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w stanie faktycznym w zakresie kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej na oddział zagranicznego przedsiębiorcy. W kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w ww. zakresie wydana została w dniu 12 września 2011 r. interpretacja indywidualna nr ILPP4/443 409/11-5/EWW. Natomiast w części dotyczącej podatku od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.