ILPP4/443-397/11-2/BA

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/443-397/11-2/BA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnego udostępniania miejsc parkingowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnego udostępniania miejsc parkingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej lnstytut) posiada status instytutu badawczego. Podstawą jego działania jest ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 618). Instytut prowadzi działalność gospodarczą w dziedzinie innowacyjnych rozwiązań dla podmiotów gospodarczych, między innymi z zakresu wykorzystywania technologii telekomunikacyjnych w e-gospodarce, logistyce, magazynowaniu. Na gruncie siedziby Instytutu znajdował się parking samochodowy, który był udostępniany pracownikom i klientom Instytutu. Od dnia 1 marca, na miejscu parkingu rozpoczęła się budowa innego obiektu oraz podziemnego parkingu. W związku z czym, na czas budowy, Instytut w celu zapewnienia miejsca do parkowania, postanowił wynająć określoną ilość miejsc parkingowych dla pracowników w bliskiej okolicy Instytutu. Instytut wynajął X miejsc parkingowych oraz postanowił całkowicie finansować najem z własnych środków. Pracownicy nie dokonują żadnych płatności za możliwość korzystania z parkingu, a Instytut przypisuje wartość tego świadczenia do przychodu pracowniczego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie pracodawcy na rzecz pracowników polegające na zapewnieniu bezpłatnych miejsc parkingowych w bliskiej okolicy siedziby pracodawcy, stanowi w myśl art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co wiązałoby się z koniecznością naliczania przez Instytut podatku VAT należnego i wystawianiem faktur wewnętrznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawodawca zrównuje z odpłatnym świadczeniem usług nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Celem omawianych przepisów jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który przeznacza towary lub usługi do celów prywatnych swoich lub swoich pracowników z jednej strony, i konsumenta końcowego, który nabywa towar lub usługę tego samego rodzaju, z drugiej strony (Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy jednocześnie świadczenie dokonywane jest na cele osobiste pracownika oraz usługa świadczona jest do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Odpowiadając zatem na zadane przez Instytut pytanie, należy ustalić, w jakim celu Instytut udostępnia nieodpłatnie miejsca parkingowe swoim pracownikom.

Z punktu widzenia pracownika, nieodpłatne świadczenie usługi na jego rzecz przez pracodawcę (podatnika) samo w sobie będzie realizowało bezpośrednio jego określoną potrzebę konsumencką, poprzez fakt przyjmowania danej usługi (partycypowania w jej odbiorze). Niemniej jednak z punktu widzenia pracodawcy (podatnika), interesu jego przedsiębiorstwa, zaspokojenie określonej potrzeby konsumenckiej adresata usługi może być obojętne, lub też realizowane jest w związku z jego (tj. pracodawcy) funkcjonowaniem i rozwojem. Te elementy powodują, że osiąganie celu osobistego przez pracownika w ramach nieodpłatnych usług podatnika nie można utożsamić ze związkiem takich usług z działalnością tego ostatniego (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1287/07).

Dojazd pracownika do pracy oraz stawienie się pracownika w miejscu pracy jest jego obowiązkiem. Należy jednak podkreślić, że zdobycie wysoko kwalifikowanej kadry do pracy w instytucie badawczym jest niezmiernie trudne. Każdy zatem przywilej, którego nie oferuje inna jednostka, korzystnie wpływa na wyniki rekrutacji. Jako jeden z pozytywnych czynników wpływających na podjęcie decyzji przez rekrutowanych pracowników o zatrudnieniu w Instytucie, należy wymienić możliwość parkowania przy Instytucie, na terenie strzeżonym. Pracownicy dojeżdżający samochodem z odległych okolic X mają możliwość pozostawienia samochodu w okolicy Instytutu bez ponoszenia dodatkowych kosztów. Instytut znajduje się w centrum X w strefie płatnego parkowania, komercyjne parkingi także są płatne. Wielu pracowników rozpoczyna i kończy podróże służbowe z terenu udostępnionego parkingu.

W opisanym powyżej stanie faktycznym, należy stwierdzić, że korzyść osobistą, jaką uzyskują pracownicy Instytutu ma charakter wtórny i w żaden sposób nie może niweczyć skutków osiąganych przede wszystkim przez pracodawcę. Należy stwierdzić, że dominującą korzyść z tytułu nieodpłatnie świadczonej usługi udostępnienia miejsc parkingowych dla swoich pracowników osiąga Instytut. Ponadto, koszty wynajmu miejsc parkingowych stanowią koszty pośrednie Instytutu związane z prowadzoną działalnością, w związku z czym wpływają na wartość świadczonych przez Instytut usług. Podsumowując powyższe rozważania należy wskazać, że ze względu na charakter prowadzonej działalności gospodarczej, a także ze względu na tymczasową niemożliwość parkowania na terenie siedziby należy uznać, że przedmiotowe usługi są świadczone do celów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez Instytut i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W ww. przepisie przyjęto, że jako odpłatne świadczenie usług należy traktować nie tylko wszelkie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, lecz także użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów. Warto także podkreślić, że zgodnie z pkt 2 powołanego artykułu, opodatkowaniu podlegać będzie każde nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, nawet wówczas, gdy z tytułu tych usług nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego (co pozostaje w zgodności z art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.)).

Nie jest natomiast opodatkowane mające charakter usługi użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika i nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na cele działalności gospodarczej podatnika.

A zatem podlega opodatkowaniu:

a.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów,

b.

nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Nie podlega natomiast opodatkowaniu:

a.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza - jeżeli podatnikowi nie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów,

b.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów działalności gospodarczej podatnika - niezależnie od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów,

c.

nieodpłatne świadczenie usług do celów działalności gospodarczej podatnika niezależnie od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów.

Warto zauważyć, że zmiana treści art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w sposób istotny rzutuje na sytuację prawną podatników, których prawo do odliczenia VAT naliczonego jest ograniczone (np. podmioty korzystające ze zwolnienia od podatku - z sektora finansowego, podmioty medyczne, oświatowe itp.), gdyż do dnia 31 marca 2011 r., dokonując nieodpłatnych świadczeń do celów innych niż działalność gospodarcza podatników, w sytuacji gdy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku, ich świadczenia były wolne od podatku. Od dnia 1 kwietnia 2011 r. podmioty te, pomimo że nie przysługuje im prawo do odliczenia podatku, jeżeli dokonują nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - zostają zobligowane w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, do opodatkowania tych usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w dziedzinie innowacyjnych rozwiązań dla podmiotów gospodarczych, między innymi z zakresu wykorzystywania technologii telekomunikacyjnych w e-gospodarce, logistyce, magazynowaniu. Na gruncie siedziby Instytutu znajdował się parking samochodowy, który był udostępniany pracownikom i klientom. Od dnia 1 marca, na miejscu parkingu rozpoczęła się budowa innego obiektu oraz podziemnego parkingu. W związku z czym, na czas budowy, Zainteresowany w celu zapewnienia miejsca do parkowania, postanowił wynająć określoną ilość miejsc parkingowych dla pracowników w bliskiej okolicy Instytutu. Wnioskodawca wynajął X miejsc parkingowych oraz postanowił całkowicie finansować najem z własnych środków. Pracownicy nie dokonują żadnych płatności za możliwość korzystania z parkingu.

Mając zatem powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że zapewnienie bezpłatnych miejsc parkingowych pracownikom podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, na zasadach ogólnych określonych w ustawie. Spełnione są bowiem warunki określone ww. przepisem, gdyż świadczone czynności - w ocenie tut. Organu - służą do celów innych niż działalność gospodarcza Zainteresowanego. Trudno uznać, że bezpłatne udostępnianie miejsc parkingowych takie cele wypełnia, zaś przesłanką przemawiającą za uznaniem ich za takowe nie może być z całą pewnością fakt, że jeden z pozytywnych czynników wpływających na podjęcie decyzji przez rekrutowanych pracowników o zatrudnieniu w Instytucie jest możliwość parkowania przy nim, na terenie strzeżonym, czy też to, że pracownicy dojeżdżający samochodem z odległych okolic X mają możliwość pozostawienia samochodu w okolicy Instytutu bez ponoszenia dodatkowych kosztów, ponieważ znajduje się on w centrum X w strefie płatnego parkowania, a komercyjne parkingi także są płatne. Ponadto należy wskazać, iż udostępnianie pracownikom Zainteresowanego miejsca parkingowego nie jest obowiązkiem nałożonym bezpośrednio przez przepisy Kodeksu pracy. Przedmiotowa usługa nie jest związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę, bowiem udostępnianie pracownikom bezpłatnie parkingu nie ma wpływu na prawidłową i dobrą jakość wykonywanych przez niego czynności, a zatem nie ma wpływu na osiąganie przychodów przez niego.

Zatem należy stwierdzić, że świadczenie Zainteresowanego na rzecz pracowników polegające na zapewnieniu bezpłatnych miejsc parkingowych w bliskiej okolicy jego siedziby, należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie ww. przepis ustawy, a czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W związku z powyższym, Instytut jest zobowiązany z tytułu świadczonych usług do naliczenia podatku należnego oraz wystawienia faktury wewnętrznej, w myśl art. 106 ust. 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl