ILPP4/443-395/13-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2013 r. (data wpływu 28 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu nabycia samochodu osobowego z USA - jest prawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu nabycia samochodu osobowego z USA.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprowadził w 2013 r. ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA) uszkodzony samochód osobowy, od którego w momencie zakupu i pierwszej rejestracji w USA nie upłynęło jeszcze 6 miesięcy. Auto zostało zakupione w USA w marcu 2013 r., a następnie przetransportowane do Niemiec, gdzie 26 kwietnia 2013 r. została wykonana odprawa celna. W związku z odprawą celną w Niemczech Zainteresowany zapłacił Cło w wysokości 10% oraz niemiecki VAT od importu - Einfuhrumsatzsteuer (EUSt) w wysokości 19%. Po odprawie celnej samochód został przetransportowany do Polski, gdzie Wnioskodawca uiścił od niego akcyzę. Usiłował złożyć wniosek VAT-24 który nie został przyjęty w Urzędzie Skarbowym w Gorzowie Wielkopolskim (Urząd Skarbowy) oraz dokonał opłaty 160 złotych za wydanie VAT 25. W Urzędzie Skarbowym poinformowano Zainteresowanego, że zakupiony samochód spełnia definicję nowego środka transportu i w związku z tym Wnioskodawca powinien opłacić VAT również w Polsce.

Wnioskodawca postąpił zgodnie z wytycznymi otrzymanymi w Urzędzie Skarbowym, złożył formularz VAT-10 oraz VAT-23 i w czerwcu 2003 r. zapłacił podatek VAT w Polsce wraz z należnymi odsetkami ustawowymi.

Zainteresowany informuje, że nabyty przez niego samochód będzie użytkowany przez Wnioskodawcę wyłącznie dla celów prywatnych i w żadnej formie nie będzie on służyć prowadzeniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z nabyciem samochodu w USA i z przemieszczeniem go z Niemiec do Polski Zainteresowany musi płacić podatek VAT w Polsce, jeżeli samochód ma być wykorzystywany wyłącznie dla celów prywatnych Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musiał płacić podatku VAT w Polsce. Na podstawie złożonego VAT-24 powinien był otrzymać VAT-25 (zwolnienie z VATu).

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z zapisów art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("Ustawa o VAT"):

"Art. 11. 1 Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika".

Przepis stanowi, że opodatkowanie ma miejsce w sytuacji gdy przemieszczenie towarów ma służyć działalności gospodarczej podatnika. W związku z tym że Zainteresowany dokonał przemieszczenia na cele prywatne, opodatkowanie podatkiem VAT w Polsce nie powinno mieć miejsca.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce gdy dokonujący dostawy jak i nabywca towarów nie są podatnikami podatku od towarów i usług a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (art. 9 ust. 3 Ustawy o VAT). Każde zatem przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami członkowskimi UE, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzaniem nim jak właściciel podlega opodatkowaniu VAT.

W przedstawionym stanie samochód osobowy z terytorium Niemiec do Polski przemieszczała osoba fizyczna na potrzeby własne, czyli przemieszczenie nie służy czynnościom wykonywanym przez tą osobę jako podatnika na terytorium kraju oraz przemieszczeniu towaru z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Zatem przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec do Polski nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, przy czym bez znaczenia jest fakt, czy przedmiotem przemieszczenia jest nowy środek transportu czy też nie.

W stanie faktycznym zbliżonym do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowisko zajęła już Izba Skarbowa w Warszawie i uznała stanowisko podatnika jako prawidłowe. Przedmiotem interpretacji było również przemieszczenie zakupionego w USA nowego środka transportu na cele prywatne do Polski z Niemiec i brak konieczności płacenia podatku VAT w Polsce - sygnatura IPPP3/443-1094/12-2/KB.

Zainteresowany informuje również, że wielokrotnie dzwonił do Krajowej Informacji Podatkowej (nr tel. 22-330-0330) - jest to Infolinia Ministerstwa Finansów i otrzymywał jednoznaczną odpowiedź, że nie będzie musiał płacić w tym przypadku podatku VAT w Polsce. Zakładając że samochód spełnia definicję nowego środka transportu i został sprowadzony na cele prywatne a nie na działalność gospodarczą podatnika, to zgodnie z przytoczonym powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług faktycznie do WNT (wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów) nie dochodzi i należy złożyć w Urzędzie Skarbowym VAT-24, opłacić 160 złotych i otrzymać VAT-25 (zwolnienie z VATu). Po raz ostatni taką informację Wnioskodawca uzyskał na ww. Krajowej Informacji Podatkowej od różnych osób w dniach 12 i 14 czerwca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez terytorium kraju - zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazać należy, że art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ustawy. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy (...).

Ponadto - w świetle art. 11 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Poza tym mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel.

Ponadto zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie z którego przemieszczane są towary występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie do którego przemieszczane są towary następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zainteresowany sprowadził w 2013 r. ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA) uszkodzony samochód osobowy, od którego w momencie zakupu i pierwszej rejestracji w USA nie upłynęło jeszcze 6 miesięcy. Auto zostało zakupione w USA w marcu 2013 r., a następnie przetransportowane do Niemiec, gdzie w dniu 26 kwietnia 2013 r. została wykonana odprawa celna. W związku z odprawą celną w Niemczech Wnioskodawca zapłacił Cło w wysokości 10% oraz niemiecki VAT od importu - Einfuhrumsatzsteuer (EUSt) w wysokości 19%. Po odprawie celnej samochód został przetransportowany do Polski, gdzie Zainteresowany uiścił od niego akcyzę, usiłował złożyć wniosek VAT-24 który nie został przyjęty w Urzędzie Skarbowym w Gorzowie Wielkopolskim (Urząd Skarbowy), oraz dokonał opłaty 160 złotych za wydanie VAT-25. Nabyty samochód będzie użytkowany przez Zainteresowanego wyłącznie dla celów prywatnych i w żadnej formie nie będzie on służyć prowadzeniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku z nabyciem samochodu w USA i przemieszczeniem go z Niemiec do Polski musi płacić podatek VAT w Polsce, jeżeli samochód ma być wykorzystywany wyłącznie dla celów prywatnych Zainteresowanego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, a samochód nie będzie służył działalności gospodarczej podatnika (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby).

Z zapisu art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) wynika, że rejestracji dokonuje się na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzający:

- jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy - naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 105 ust. 6 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. z 2012 r. poz. 777) określił wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wyjaśnić, że w przypadku sprowadzenia pojazdu z innego państwa niż państwo członkowskie UE, który został odprawiony na granicy wspólnotowego obszaru celnego (tekst jedn.: gdy środek transportu jest sprowadzony spoza UE i dokonano jego importu w innym niż Polska państwie członkowskim UE), a następnie przemieszczony został z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, taki pojazd - w kontekście przepisów o podatku od towarów i usług - należy traktować już jako sprowadzony (nabyty) z państwa członkowskiego UE. Zatem dla celów rejestracji takiego pojazdu naczelnik urzędu skarbowego - po przedłożeniu odpowiednich dokumentów - wydaje w odniesieniu do przywiezionego środka transportu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zaświadczenie na druku VAT-25.

Samochód osobowy zakupiony przez Zainteresowanego należy potraktować jako sprowadzony (nabyty) z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tj. z Niemiec do Polski. Przy czym dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju na prywatne potrzeby nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. W związku z tym, dla celów rejestracji takiego pojazdu naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek właściciela pojazdu - Zainteresowanego, wydaje zaświadczenie na druku VAT-25, które potwierdza w tym przypadku brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług. Tym samym na terenie Rzeczpospolitej Polskiej Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszczenia swojego pojazdu z terytorium Niemiec do Polski.

Reasumując, w związku z nabyciem samochodu w USA i przemieszczeniem go z Niemiec do Polski Zainteresowany nie musi płacić podatku od towarów i usług w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.