ILPP4/443-39/14-4/ISN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/443-39/14-4/ISN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) o podpis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X (dalej: Spółka) jako podatnik VAT czynny prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej artykułów medycznych. Spółka nabywa te towary od podatników podatku od towarów i usług w Polsce (wykazując krajowy zakup towarów). W przyszłości rozważa dokonywanie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (wykazując wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) od podatników podatku od wartości dodanej z krajów Unii Europejskiej, przy czym dostawcą będzie przedsiębiorstwo z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Spółka w swej ofercie handlowej pochodzącej z ChRL planuje posiadanie m.in. podkładu (...), który posiada oznaczenie CE jako spełniający wymogi wyrobów medycznych (dalej: podkład), który przeznaczony jest do stosowania przy pielęgnacji osób obłożnie chorych. Przydatny jest również przy chorobach przebiegających z nietrzymaniem moczu a także przy przewijaniu niemowląt i małych dzieci. Jednocześnie jest wyrobem antyodleżynowym i antyodparzeniowym. Wg producenta pochodzącego z ChRL jest to produkt medyczny. W odniesieniu do powyższego podkładu, Spółka będzie pełniła rolę dystrybutora wyrobów medycznych w rozumieniu art. 2 ust. 12 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (dalej: UoWM). Podkłady będą posiadały deklaracje zgodności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 UoWM, wystawione przez producenta, a stwierdzające na ich wyłączną odpowiedzialność, że podkłady są zgodne z wymaganiami zasadniczymi wskazanymi w UoWM.

Spółka, po dokonaniu pierwszych zakupów podkładów, a przed wprowadzeniem ich do obrotu na terytorium Polski zamierza powiadomić o tym fakcie/dokonać odpowiedniego zgłoszenia do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych w ustawowym terminie i zgodnie z wymaganiami przepisów UoWM (art. 58 ust. 3) oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 października 2010 r., w celu spełnienia przez podkłady wprowadzane do obrotu na terytorium Polski wszelkich wymogów z przepisów UoWM, a właściwych dla wyrobów medycznych w rozumieniu art. 132 UoWM.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie miała prawo do zastosowania przy sprzedaży podkładów (a także w procedurze rozliczenia podatku VAT-7 z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jako podatku należnego) obniżonej stawki podatku VAT właściwej dla wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży podkładów (oraz rozliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jako podatku należnego), będzie miał prawo zastosować obniżoną stawkę podatku VAT właściwą dla wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Polski.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki

W załączniku nr 3 do Ustawy o VAT, zawierającym wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. - 8%), w poz. 105 zostały wymienione wyroby medyczne w rozumieniu przepisów UoWM, dopuszczone do obrotu na terytorium Polski, inne niż wymienione w pozycjach załącznika bez względu na symbol PKWiU. Zatem, w celu ustalenia zakresu stosowania tej pozycji z załącznika 3 do Ustawy o VAT i kwalifikacji podatkowej podkładów konieczne jest odwołanie się do definicji wyrobu medycznego z przepisów UoWM, który stanowi, że ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych - stosowanie tak szerokiego zakresu definicyjnego mogłoby stać w sprzeczności z wykładnią ścisłą regulacji wyjątkowych w Ustawie o VAT, a taką jest ustalenie zakresu stosowania obniżonej stawki VAT.

Otóż, zgodnie z definicją z art. 2 ust. 1 pkt 38 UoWM, przez wyrób medyczny rozumie się narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł stosowany samodzielnie lub w połączeniu z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego twórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

a.

diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby;

b.

diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia;

c.

badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego;

d.

regulacji poczęć

- których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych i immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że to wyłącznie wytwórca w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 45 UoWM (podmiot odpowiedzialny za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy te czynności wykonuje on sam, czy w jego imieniu inny podmiot, podmiot, który montuje, pakuje, przetwarza, całkowicie odtwarza lub oznakowuje gotowy produkt lub nadaje mu przewidziane zastosowanie, w celu wprowadzenia go do obrotu, jako wyrobu pod nazwą własną, z wyjątkiem podmiotu, który montuje lub dostosowuje wyroby już wprowadzone do obrotu, w celu ich przewidzianego zastosowania przez indywidualnego pacjenta) decyduje, czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym zastosowaniem.

Z kolei, zgodnie z art. 13 ust. 1 UoWM, za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu (art. 29 ust. 1 UoWM).

Wyroby medyczne wprowadzone do obrotu i wprowadzone do używania są oznakowane znakiem CE. Wyrób oznakowuje się znakiem CE po przeprowadzeniu odpowiednich dla wyrobu procedur oceny zgodności, potwierdzających, że wyrób spełnia odnoszące się do niego wymagania zasadnicze (art. 11 ust. 1 i 4 UoWM). Z kolei, na podstawie art. 26 UoWM domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (Dz. Urz. WE L 169 z 12.07.1993, str. 1; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 82) w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że podkłady będąc bezpośrednio związane z pielęgnacją osób obłożnie chorych (zapobiegają odleżynom i odparzeniom), a także jako wykorzystywane przy przewijaniu niemowląt i małych dzieci, spełniają w ten sposób definicję wyrobu medycznego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 UoWM.

Ponadto podkłady zostały zaklasyfikowane przez ich producentów jako wyroby medyczne i posiadają oznaczenie CE oraz deklarację zgodności wystawioną przez ich producenta. Oznacza to zgodnie z przytoczonymi przepisami UoWM domniemanie, że podkłady będą spełniały wymogi zasadnicze dla wyrobów medycznych w rozumieniu przepisów UoWM.

Spółka chce zwrócić uwagę, że podobny sposób argumentacji znalazł uznanie w wielu interpretacjach podatkowych dot. wyrobów medycznych w tym, np. w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lutego 2013 r. (nr IPPP1/443-1215/I2-4/MP), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 października 2012 r. (nr IBPP2/443-745/12/RSz), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2012 r. (nr IPPP3/443-1115/12-2/LK), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 września 2012 r. (nr ILPP2/443-654/12-2/Akr).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów - o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż - na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Należy jednak mieć na uwadze, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy - dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 2 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, pod poz. 105 wymienione zostały "Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika" - bez względu na symbol PKWiU.

Innymi słowy, na podstawie tej regulacji prawnej 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy.

Zasady wprowadzania do obrotu i używania wyrobów medycznych zostały uregulowane w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o wyrobach medycznych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że art. 132 ustawy o wyrobach medycznych stanowi, że ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych.

Definicję pojęcia "wyrobu medycznego" zawiera art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych, zgodnie z którym - wyrób medyczny to narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

a.

diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,

b.

diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,

c.

badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,

d.

regulacji poczęć

- których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o wyrobach medycznych - dystrybutor to podmiot, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, który dostarcza lub udostępnia wyrób po jego wprowadzeniu do obrotu; za dystrybutora uważa się także świadczeniodawcę, który sprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium innego państwa członkowskiego wyrób przeznaczony do udzielania świadczeń zdrowotnych przez tego świadczeniodawcę.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych - za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 31 ustawy o wyrobach medycznych - przez wprowadzenie do obrotu należy rozumieć udostępnienie za opłatą albo nieodpłatnie, po raz pierwszy, wyrobu fabrycznie nowego lub całkowicie odtworzonego, innego niż wyrób do badań klinicznych i wyrób do oceny działania, w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego. Natomiast przez wprowadzenie do używania należy rozumieć pierwsze udostępnienie użytkownikowi na terytorium państwa członkowskiego wyrobu gotowego do użycia w celu jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem - art. 2 ust. 1 pkt 32 ustawy o wyrobach medycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 45 ustawy o wyrobach medycznych - wytwórcą jest:

a.

podmiot odpowiedzialny za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy te czynności wykonuje on sam, czy w jego imieniu inny podmiot,

b.

podmiot, który montuje, pakuje, przetwarza, całkowicie odtwarza lub oznakowuje gotowy produkt lub nadaje mu przewidziane zastosowanie, w celu wprowadzenia go do obrotu, jako wyrobu pod nazwą własną, z wyjątkiem podmiotu, który montuje lub dostosowuje wyroby już wprowadzone do obrotu, w celu ich przewidzianego zastosowania przez indywidualnego pacjenta.

W zakresie wprowadzenia do obrotu i wprowadzenia do używania przepisy ustawy stosuje się do wyrobów w stanie, w jakim są dostarczane użytkownikowi - art. 5 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych.

Z regulacji art. 11 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych wynika, że wyroby wprowadzone do obrotu i wprowadzone do używania są oznakowane znakiem CE.

Stosownie do ust. 2 powołanego wyżej artykułu - znakiem CE nie oznakowuje się wyrobu wykonanego na zamówienie, wyrobu do badań klinicznych, wyrobu do oceny działania, wyrobu wykonanego przez użytkownika oraz systemu i zestawu zabiegowego, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 4.

Wyrób oznakowuje się znakiem CE po przeprowadzeniu odpowiednich dla wyrobu procedur oceny zgodności, potwierdzających, że wyrób spełnia odnoszące się do niego wymagania zasadnicze - art. 11 ust. 4 ustawy o wyrobach medycznych.

Zgodnie z art. 58 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych - dystrybutor i importer mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy wprowadzili na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób przeznaczony do używania na tym terytorium, niezwłocznie powiadamiają o tym Prezesa Urzędu, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia wprowadzenia pierwszego wyrobu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle art. 17 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych - importer i dystrybutor są obowiązani działać z należytą starannością w celu zapewnienia bezpieczeństwa wyrobów, w szczególności nie dostarczając i nie udostępniając wyrobów, o których wiedzą lub o których, zgodnie z posiadanymi informacjami i doświadczeniem zawodowym, powinni wiedzieć, że nie spełniają one wymagań określonych w ustawie.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 października 2010 r. w sprawie sposobu dokonywania zgłoszeń i powiadomień dotyczących wyrobów (Dz. U. Nr 202, poz. 1341), w § 1 określa:

1.

wzory formularzy zgłoszeń i powiadomień, o których mowa w art. 58 i art. 61 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, zwanej dalej "ustawą";

2.

sposób zgłaszania zmiany danych objętych zgłoszeniem i powiadomieniem;

3.

sposób zgłaszania zaprzestania wprowadzania wyrobu do obrotu oraz zaprzestania pełnienia funkcji autoryzowanego przedstawiciela;

4.

sposób przekazywania Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych formularzy oraz dokumentów dołączanych do zgłoszenia lub powiadomienia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jako podatnik VAT czynny prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej artykułów medycznych. Spółka nabywa te towary od podatników podatku od towarów i usług w Polsce (wykazując krajowy zakup towarów). W przyszłości rozważa dokonywanie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej z krajów Unii Europejskiej, przy czym dostawcą będzie przedsiębiorstwo z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Spółka w swej ofercie handlowej pochodzącej z ChRL planuje posiadanie m.in. podkładu Peva, który posiada oznaczenie CE jako spełniający wymogi wyrobów medycznych (dalej: podkład), który przeznaczony jest do stosowania przy pielęgnacji osób obłożnie chorych. Przydatny jest również przy chorobach przebiegających z nietrzymaniem moczu a także przy przewijaniu niemowląt i małych dzieci. Jednocześnie jest wyrobem antyodleżynowym i antyodparzeniowym. Wg producenta pochodzącego z ChRL jest to produkt medyczny. W odniesieniu do powyższego podkładu Spółka będzie pełniła rolę dystrybutora wyrobów medycznych w rozumieniu art. 2 ustawy o wyrobach medycznych. Podkłady będą posiadały deklaracje zgodności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o wyrobach medycznych, wystawione przez producenta, a stwierdzające na ich wyłączną odpowiedzialność, że podkłady są zgodne z wymaganiami zasadniczymi wskazanymi w ustawie o wyrobach medycznych. Spółka, po dokonaniu pierwszych zakupów podkładów, a przed wprowadzeniem ich do obrotu na terytorium Polski zamierza powiadomić o tym fakcie/dokonać odpowiedniego zgłoszenia do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych w ustawowym terminie i zgodnie z wymaganiami przepisów ustawy o wyrobach medycznych (art. 58 ust. 3) oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 października 2010 r., w celu spełnienia przez podkłady wprowadzane do obrotu na terytorium Polski wszelkich wymogów z przepisów ustawy o wyrobach medycznych, właściwych dla wyrobów medycznych w rozumieniu art. 132 ustawy o wyrobach medycznych.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że wewnątrzwspólnotowe nabycie i dostawa na terytorium kraju podkładów Peva stanowiących - jak wskazała Spółka - wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jako wyrób wymieniony w poz. 105 załącznika nr 3 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Zatem Spółka będzie miała prawo do zastosowania przy sprzedaży podkładów (a także w procedurze rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jako podatku należnego), obniżonej stawki podatku VAT właściwej dla wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Tut. Organ nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych towar stanowiący przedmiot zapytania jest wyrobem medycznym, nie jest też organem uprawnionym do badania, czy spełnione zostały uregulowania związane z wprowadzeniem wyrobu do obrotu, określone w ustawie o wyrobach medycznych. Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. Organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl