ILPP4/443-383/11-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), rozliczającym się w okresach miesięcznych. Zainteresowany dokonuje dostawy towarów do kontrahentów mających swoją siedzibę oraz będących zarejestrowanymi jako podatnicy VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w innych państwach członkowskich UE. Towary zostają wywiezione z Polski do miejsca docelowego znajdującego się w innym państwie członkowskim UE.

Dokumenty - forma

Z tytułu dokonania ww. dostaw, Spółka dysponuje następującymi dokumentami:

W momencie wysyłki Wnioskodawca dysponuje swoim egzemplarzem dokumentu CMR - bez podpisu/pieczątki kontrahenta. Dokument ten potwierdza fakt wysłania towaru do kontrahenta. Po otrzymaniu towarów (w innym kraju członkowskim UE), kontrahent odsyła Zainteresowanemu dokument CMR podpisany przez osobę odbierającą towar w jego imieniu lub wraz z przybitą pieczątką firmową kontrahenta - potwierdzając w ten sposób fakt otrzymania towarów.

Dokumenty - czas otrzymania

Spółka z reguły w terminie określonym w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT otrzymuje od kontrahenta oryginał podpisanego (opieczętowanego) dokumentu CMR - w takim wypadku wykazuje daną transakcję jako WDT ze stawką 0% VAT.

Zdarza się jednak, że pomimo nalegań Wnioskodawcy, kontrahent w ww. terminie nie odsyła mu oryginału podpisanego/opieczętowanego dokumentu CMR, tylko jego kopię. W konsekwencji Zainteresowany, w terminie określonym w art. 42 ust. 1 pkt 2 lub w art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT, nie dysponuje oryginałem dokumentu CMR wysłanego przez kontrahenta (podpisanego/opieczętowanego), a kopią, którą kontrahent odsyła do niego pocztą, drogą elektroniczną lub faksem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka posiada prawo do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, jeżeli w terminie określonym w art. 42 ust. 1 pkt 2 lub w art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT posiada nie oryginał, a kopię dokumentu CMR, wysłanego przez kontrahenta, potwierdzającego dostawę towarów do innego niż Polska kraju członkowskiego UE, a ponadto posiada kopię faktury, specyfikację towarów oraz inne dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, tj.: zamówienie, potwierdzenie zamówienia, korespondencję z kontrahentem (mail lub faks).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym może zdarzyć się sytuacja, w której w terminie określonym w art. 42 ust. 1 pkt 2 lub w art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT nie otrzyma on oryginału podpisanego/opieczętowanego dokumentu CMR wysłanego przez kontrahenta związanego z dokonaną WDT. W takim przypadku Zainteresowany dysponuje kopią faktury VAT, kopią dokumentu CMR wysłanego i podpisanego/opieczętowanego przez kontrahenta, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, innymi dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT: zamówienie, potwierdzenie zamówienia, korespondencja z kontrahentem (mail lub faks).

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami świadczącymi o wywiezieniu ich z kraju oraz dostarczeniu odbiorcy są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdyby ww. dokumenty nie potwierdzały jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż Polska kraju członkowskim Unii Europejskiej, za dowody uprawniające do zastosowania stawki 0% VAT mogą być uznane także inne dokumenty, z których wynika, że WDT została dokonana. Tymi dokumentami mogą być w szczególności (a więc jest to katalog otwarty):

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił wymogu przedstawienia oryginału dokumentów określonych w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem zdaniem Wnioskodawcy, wystarczającym jest złożenie jedynie kopii.

Jednak nawet gdyby uznać, że art. 42 ust. 3 ww. ustawy o VAT, nakłada na podatnika obowiązek przedstawienia oryginałów dokumentów w nim określonych, to należy zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 11 ww. ustawy o VAT podatnik (np. w przypadku braku któregokolwiek z dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT) posiada prawo do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu dokonanej WDT, jeżeli przedstawi inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Takim dokumentem może być podpisana (opieczętowana) przez kontrahenta kopia dokumentu CMR. Zdanie Zainteresowanego zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych, np.: "Nie stanowi podstawy dla odmowy zastosowania stawki podatku 0% przy dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, okoliczność dysponowania kopią listu przewozowego" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 155/08); "Dlatego też - wbrew stanowisku Sądu I instancji - zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem. W ocenie Sądu odwoławczego nie stanowi także podstawy dla odmowy zastosowania stawki podatku 0% przy dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, okoliczność dysponowania przez skarżącą spółkę kserokopią listu przewozowego. Biorąc pod uwagę różnorodność zdarzeń i stanów faktycznych występujących w obrocie gospodarczym w praktyce, nietrudno wyobrazić sobie takie sytuacje gdy np. oryginalny egzemplarz listu przewozowego nie zostaje nadawcy wydany (nadawca otrzymuje jego kopię), lub - wydany w oryginale, zostaje przez niego zgubiony. Oznacza to, że na gruncie ustawy o VAT brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii lub kopii faksowej listu przewozowego, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta w komentowanych przepisach nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu, a w razie jakichkolwiek wątpliwości np. co do jego autentyczności, przewiduje możliwość złożenia innych dokumentów, wskazujących, iż nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Podsumowując te rozważania, należy uznać, nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie kserokopii lub przesłanemu faksem. Nadto trzeba podkreślić, że jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 u.p.t.u., w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy WDT" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1421/08).

Jednocześnie wspomnieć należy o fundamentalnej dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w siedmioosobowym składzie z dnia 11 października 2010 r., (sygn. I FPS 1/10), w której Sąd opowiedział się za liberalną interpretacją dotyczącą kwestii dokumentacji w kontekście możliwości zastosowania stawki VAT 0%.

Zdaniem NSA, nie można uzależniać skutków podatkowych od posiadania, bądź nie, określonej dokumentacji w oderwaniu od faktycznego spełnienia warunków do stosowania stawki 0%. Sąd uznał, że stawka preferencyjna nie jest przywilejem, lecz konsekwencją zasady swobodnego przepływu towarów w UE. Cytując: "Tym samym - przy uwzględnieniu kompleksowej wykładni art. 42 ust. 1, 3 i 11 u.p.t.u., na którą składają się wykładnie: gramatyczna, systemowa oraz prowspólnotowa, na przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne należy odpowiedzieć, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju". Powyższa uchwała zamknęła zatem wszelką dyskusję dotyczącą interpretacji art. 42 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, a tym samym stanowisko Spółki należy uznać za słuszne.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy, w terminie określonym w art. 42 ust. 1 pkt 2 lub w art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT, posiada on kopię podpisanego (opieczętowanego) i wysłanego przez kontrahenta dokumentu CMR (dokumentu przewozowego), kopię faktury VAT, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, inne dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, tj.: zamówienie, potwierdzenie zamówienia, korespondencję z kontrahentem (mail lub faks), to posiada on prawo do zastosowania stawki 0% VAT w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, z uwagi na fakt, że dokumenty te w sposób jednoznaczny uprawdopodabniają fakt wykonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.