ILPP4/443-353/14-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szpitala (...) przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2014 r.r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia udziału pracowników w konferencjach w latach 2011-2012 - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia udziału pracowników w konferencjach w latach 2011-2012.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Szpital jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, będącego podmiotem leczniczym, jest m.in. udzielanie świadczeń zdrowotnych, profilaktyka powstawania chorób i urazów, wykonywanie zadań dydaktycznych i naukowo badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. W ramach ww. działalności Szpital wysyłał w latach 2011-2012 pracowników na konferencje zagraniczne w celu wymiany doświadczeń i pogłębienia wiedzy naukowej. Przed rozpoczęciem konferencji Wnioskodawca wpłacał za pracownika tzw. opłatę konferencyjną. Udział pracowników Szpitala w konferencjach miał charakter czynny, tzn. pracownicy wygłaszali prelekcje, brali aktywny udział w wykładach i dyskusjach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłaty za udział w konferencjach pracowników Szpitala należało w latach 2011-2012 traktować dla celów VAT jako import usług i opodatkowywać w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku czynnego uczestnictwa jego pracowników w konferencjach zagranicznych, miejsce świadczenia usług udziału w konferencjach powinno być ustalane na zasadach ogólnych. Tym samym jeżeli Szpital nabywając w latach 2011-2012 usługę uczestnictwa w konferencji naukowej miał siedzibę na terenie Polski, to usługi te musiały być opodatkowane w Polsce, niezależnie od tego, w jakim miejscu (kraju) odbywała się ta konferencja. W konsekwencji Wnioskodawca powinien naliczyć podatek VAT należny, rozpoznając tzw. import usług w Polsce.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1. Przedmiot opodatkowania VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłata dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Brzmienie ww. przepisu wskazuje na obowiązywanie tzw. zasady terytorialności, w myśl której opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale jedynie w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium Polski.

2. Miejsce świadczenia usług

Regulacje prawne obowiązujące w zakresie określenia miejsca opodatkowania usług zostały zawarte w ustawie o VAT w dziale V, rozdziale 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług".

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (siedzibę działalności gospodarczej #61485; w brzmieniu ustawy obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r.). Jednocześnie w przepisie art. 28a ustawy o VAT wskazano, że na potrzeby stosowania rozdziału 3 ilekroć jest mowa o podatniku #61485; rozumie się przez to:

3. Miejsce świadczenia usług wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne

W myśl art. 28g ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi, wystawy oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Wyżej wskazana regulacja stanowi odzwierciedlenie treści art. 53 Dyrektywy 2006/11/WE Rady, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Jednocześnie doprecyzowanie zakresu usług wymienionych w art. 53 ww. Dyrektywy (odpowiednio art. 28g ust. 1 ustawy o VAT) zawiera art. 32 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady UE Nr 282/2011. W myśl przepisów tego rozporządzenia, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Powyższe ma zastosowanie w szczególności do:

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jest zdania, że opłaty za uczestnictwo pracowników Szpitala w latach 2011-2012 w konferencjach nie miały jedynie charakteru opłat za wstęp, gdyż pracownicy brali aktywny udział w konferencjach będąc ich prelegentami. Usługi te obejmowały zatem także przygotowanie organizacyjne wystąpień, zapewnienie sprzętu do prezentacji, poinformowanie uczestników konferencji o organizowanych prelekcjach.

Tym samym w analizowanej sytuacji art. 28g ust. 1 ustawy o VAT nie mógł mieć zastosowania, a miejsce opodatkowania przedmiotowych usług powinno być określane na podstawie zasad zawartych w art. 28b ustawy o VAT. W konsekwencji opłaty za udział pracowników Szpitala w konferencjach były opłatami za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu w miejscu siedziby usługobiorcy (tu: Szpitala), tj. w Polsce w ramach importu usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. ILPP4/443-258/11-2/EWW,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. ILPP4/443-332/11-5/EWW,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. ITPP2/443-1597/11/MD, w której organ podatkowy wskazał, że "w przypadku gdy pracownicy dydaktyczno-naukowi Politechniki biorą »aktywny« udział w konferencji naukowej przepis art. 28g ust. 1 ustawy nie ma zastosowania. Wówczas bowiem opłata za uczestnictwo nie obejmuje wstępu na imprezę naukową, ale prawo do brania w niej aktywnego udziału. W takiej sytuacji #61485; stosownie do ogólnej zasady, wynikającej z art. 28b ust. 1 ustawy #61485; miejscem świadczenia takiej usługi będzie kraj położenia siedziby usługobiorcy (Politechniki). W związku z tym usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu w kraju, w ramach importu usług".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ponieważ przedmiotowa sprawa dotyczy udziału pracowników Zainteresowanego w konferencjach zagranicznych w latach 2011 2012, w niniejszej interpretacji powołano przepisy obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem jego działalności, jako podmiotu leczniczego, jest udzielanie świadczeń zdrowotnych, profilaktyka powstawania chorób i urazów, wykonywanie zadań dydaktycznych i naukowo badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. W ramach ww. działalności, Zainteresowany wysyłał w latach 2011-2012 pracowników na konferencje zagraniczne w celu wymiany doświadczeń i pogłębienia wiedzy naukowej. Przed rozpoczęciem konferencji Wnioskodawca wpłacał za pracownika tzw. opłatę konferencyjną. Udział pracowników Zainteresowanego w konferencjach miał charakter czynny, tzn. pracownicy wygłaszali prelekcje, brali aktywny udział w wykładach i dyskusjach.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości potraktowania wniesionych przez niego opłat konferencyjnych w związku z uczestnictwem jego pracowników w konferencjach w latach 2011-2012, jako wynagrodzenia za import usług, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy #61485; przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy #61485; podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r.).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 28a ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. #61485; na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Stosownie do art. 28a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Zainteresowany jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy.

Na mocy art. 28b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika, ich opodatkowanie zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług - ściśle określonych w przepisach ustawy - ustala się w sposób szczególny.

Jednym z wyjątków od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest świadczenie usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe oraz podobne.

Ponieważ w myśl art. 28g ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Stosownie do art. 53 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, z późn. zm.) - miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Jak wynika z opisu sprawy, dla pracowników Wnioskodawcy celem samym w sobie nie był sam wstęp na konferęncje. Był on jedynie środkiem za pomocą którego pracownicy ci brali udział i zaangażować się mogli w daną konferencję oraz mieli możliwość wymiany doświadczeń i pogłębienia wiedzy naukowej, wygłaszali prelekcje, brali aktywny udział w wykładach i dyskusjach.

Tym samym Zainteresowany nabywając usługę udziału w danej konferencji umożliwił swoim pracownikom szeroki dostęp do konferencji, nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywała się konferencja.

W obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77, str. 1), w art. 32 zdefiniowano pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

I tak, w myśl art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia - usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei jak stanowi art. 32 ust. 2 tego rozporządzenia - ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

Zatem zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c w zw. z ust. 1 ww. rozporządzenia Nr 282/2011 - usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej - przepis ten ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W zakresie natomiast usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, zgodnie z którym - usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Artykuł 32 rozporządzenia Nr 282/2011 definiuje "usługi wstępu" odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na konferencje czy seminaria nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu naukowym.

Pomimo, że powołane rozporządzenie obowiązuje od dnia 1 lipca 2011 r., pozwala zinterpretować przepis art. 28g ust. 1 ustawy w całym okresie jego obowiązywania.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z uczestnictwem pracowników Zainteresowanego w konferencjach odbywających się w latach 2011-2012. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabywając opisane usługi działał jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy, zainteresowany uczestniczeniem pracowników w konferencjach z dziedziny nauki.

Usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują - zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami - świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu naukowym, nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje - co do zasady - prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków czy uczestnictwa w imprezach integracyjnych przewidzianych w programie, czyli te elementy które z reguły zawierają się w tzw. opłacie wstępu (opłacie za udział w konferencji), a podmiot nabywający usługę wstępu uzyskał możliwość szerokiego dostępu do wydarzenia np. naukowego, nie ograniczającego się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja.

Tym samym opłaty uiszczane przez Zainteresowanego za uczestnictwo jego pracowników w zagranicznych konferencjach, o których mowa w opisie sprawy, należy uznać za nabycie usług wstępu, których miejsce świadczenia znajdowało się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje) się odbywały, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy. Ponieważ dla zastosowania tego przepisu nie ma znaczenia sposób "czynny" (np. prelekcje uczestnika, aktywny udział w wykładach i dyskusjach) czy też "bierny" uczestniczenia w danej konferencji naukowej.

Reasumując, poniesione przez Wnioskodawcę opłaty konferencyjne za udział jego pracowników w konferencjach odbywających się w latach 2011-2012, winien on był potraktować - w myśl art. 28g ust. 1 ustawy - jako wynagrodzenie za nabycie usług wstępu na imprezy naukowe, które podlegały opodatkowaniu w miejscu, gdzie faktycznie się odbywały. W związku z powyższym, Zainteresowany nie powinien z tytułu ich nabycia rozpoznawać importu usług i opodatkować je podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zaznaczyć, że powołane przez Zainteresowanego interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.