ILPP4/443-345/11-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 6 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu kierowców jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu kierowców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotem jego działalności jest świadczenie usług transportowych.

Usługi świadczone przez Spółkę dzielą się na usługi:

* własnymi pojazdami stanowiącymi jej środki trwałe,

* obcymi, wynajmowanymi przez nią w celu świadczenia transportu sanitarnego.

W pierwszym przypadku Zainteresowany nie ma wątpliwości co do stosowania stawki VAT za świadczone usługi transportu polegające na zaopatrzeniu szpitala, w którym ma podpisaną umowę, w produkty potrzebne do funkcjonowania szpitala - stawka 23% zapewnia bowiem tylko i wyłącznie transport ww. produktów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi druga sytuacja, w której to świadczy usługi transportowe polegające na przewozie pacjentów karetkami, które są własnością szpitala. Ma on podpisaną umowę ze szpitalem, z której wynika że:

* przedmiotem umowy jest zapewnienie z jego strony kierowców do obsługi karetek, każdego dnia w okresie obowiązywania umowy, przez 24 godziny,

* szpital upoważnia kierowców Zainteresowanego do zakupu w imieniu szpitala paliw i olejów do ww. karetek.

Umowa nie mówi o wynajmie karetek, a tylko o udostępnieniu ze strony Spółki pracowników w związku z czym, jej zdaniem słuszne jest stosowanie stawki VAT w wysokości 23%.

Jednakże wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt zgłaszających się firm konkurencyjnych do obsługi szpitali w analogicznym zakresie jak jego i składania ofert ze zwolnieniem od podatku, powołując się na ustawę o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm., art. 43 pkt 20 - usługi transportu sanitarnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług sanitarnych (przewozu ludzi) podlegających zwolnieniu od VAT, związane jest przede wszystkim z prawem posiadania pojazdu specjalnego - karetki, stanowiącego własność usługodawcy bądź prawem do używania w formie umowy najmu, a co za tym idzie ponoszeniem kosztów bieżącej eksploatacji karetek, ewidencjonowanych w dokumentach firmy, jak również świadczenie tych usług przy pomocy pracowników bądź we własnym zakresie przez właścicieli.

Niestety Spółka nie posiada karetki ani też nie posiada tytułu do dysponowania i zarządzania jak właściciel ww. karetkami, a co za tym idzie, jej zdaniem, nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 pkt 20.

W opinii Zainteresowanego, świadczy on usługę wynajmu ludzi do obsługi transportu sanitarnego, a co za tym idzie słusznie stosuje stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zaznaczyć, że w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł ze szpitalem umowę, przedmiotem której jest zapewnienie z jego strony kierowców do obsługi karetek, każdego dnia w okresie obowiązywania umowy, przez 24 godziny. Jak wskazał Zainteresowany, umowa mówi tylko o udostępnieniu z jego strony pracowników.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że w ustawie brak jest definicji transportu sanitarnego, w związku z czym należy się odnieść do definicji zawartych w odrębnych przepisach. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), transport sanitarny jest to przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu. Transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego. Środki transportu sanitarnego, o których mowa, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Narodowy Fundusz Zdrowia i zakład opieki zdrowotnej prowadzony w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jednostki budżetowej albo instytucji gospodarki budżetowej zawierają umowy o wykonywanie usług transportu sanitarnego z podmiotami spełniającymi wymagania.

Transport sanitarny jest to więc przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych odpowiednimi pojazdami (środkami transportu), wykonywany na podstawie umowy o transport sanitarny.

Jak poinformował Wnioskodawca, nie jest on w posiadaniu specjalistycznego zaplecza karetek, którymi mógłby przewozić pacjentów, nie posiada również tytułu prawnego do dysponowania jak właściciel i wykorzystywania karetek na podstawie umowy najmu. Z wniosku nie wynika także, aby zawarł ze szpitalem umowę na wykonywanie usługi transportu sanitarnego.

Zatem stwierdzić należy, że Zainteresowany nie dysponuje środkami transportu sanitarnego spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Nie spełnia więc wymagań, o których mowa w powołanym powyżej przepisie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Spółka nie świadczy na rzecz szpitala usług transportu sanitarnego lecz usługi wynajmu kierowców do obsługi transportu sanitarnego, co potwierdza zawarta pomiędzy stronami umowa.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług wynajmu kierowców.

W odniesieniu do usług, założenia metodologiczne klasyfikacji PKWiU 2008 nie pozwoliły na takie "przełożenie" przepisów wykorzystujących te klasyfikacje, aby zakres zwolnień, określony w załączniku nr 4 do ustawy był zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.). Dlatego też załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku został od dnia 1 stycznia 2011 r. uchylony. Jednocześnie uregulowania dotyczące tej tematyki zostały przeniesione do treści ustawy.

Przy określaniu nowego zakresu zwolnień, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, ustalając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów (w szczególności Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej).

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w jej treści, jak i przepisów wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zastosowania zwolnienia od podatku VAT, dotyczące zarówno dostawy towarów jak i świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy, zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

W tym miejscu podkreślić należy, iż z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że zwolnienia od podatku stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swym orzecznictwie, pojęcia używane do opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wynajmu kierowców do obsługi transportu sanitarnego nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Zwolnieniu temu podlega bowiem usługa transportu sanitarnego, a nie usługa wynajmu kierowców, pomimo że w ramach powierzonych im zadań kierują oni karetkami należącymi do szpitala, czyli podmiotu będącego zleceniodawcą.

Żaden z przepisów ustawy ani przepisów wykonawczych do niej nie przewiduje także możliwości stosowania jakiejkolwiek ze stawek preferencyjnych. Zatem dla opodatkowania przedmiotowych usług wynajmu kierowców, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym świadczy on usługę wynajmu ludzi do obsługi transportu sanitarnego, które należy opodatkować stawką podatku w wysokości 23%, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.