ILPP4/443-330/13-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usług marketingowych - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usług marketingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie usług marketingowych dla kontrahenta unijnego (...).

"A" jest spółką holenderską niemającą w Polsce siedziby ani stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

Zgodnie art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług (usługi marketingowe) jest terytorium państwa, w którym nabywca posiada siedzibę lub stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej.

"A" jako nabywca usługi nie posiada w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca wykonywania działalności. W związku z tym, jako wykonawca usługi i jako polski podatnik Wnioskodawca wystawia faktury za świadczone przez siebie usługi stosując procedurę odwrotnego obciążenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając fakturę za świadczone przez Zainteresowanego usługi marketingowe dla holenderskiej firmy - nieposiadającej w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - Wnioskodawca może stosować procedurę odwrotnego obciążenia i wystawiać faktury za usługi w stawce NP (nie podlega podatkowi VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawiając fakturę za świadczone usługi marketingowe dla holenderskiej firmy nieposiadającej w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, Zainteresowany może stosować procedurę odwrotnego obciążenia i wystawiać faktury za usługi w stawce NP (nie podlega podatkowi VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako polski podatnik prowadzi działalność w zakresie usług marketingowych wykonywanych na rzecz kontrahenta holenderskiego, który nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z opisu sprawy wynika, że kontrahent holenderski na rzecz którego Zainteresowany świadczy usługi marketingowe spełnia definicję podatnika o której mowa w art. 28a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy - w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że kontrahent holenderski nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

Analiza niniejszej sprawy wskazuje, że odnośnie usług marketingowych wykonywanych przez Zainteresowanego na rzecz usługobiorcy holenderskiego - art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy nie mają zastosowania. Zatem miejsce świadczenia powyższych usług wykonywanych na rzecz tego podatnika ustalane jest na podstawie powołanych przepisów - art. 28 ust. 1 bądź ust. 2 ustawy.

Tym samym ww. usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Według art. 106 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Regulacje dotyczące danych jakie powinny zawierać faktury zostały określone - na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy - treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. W rozporządzeniu tym ustawodawca wskazał m.in. jakie dane winna zawierać faktura, a także w określonych przypadkach jakie zapisy nie są konieczne lub jakich faktura zawierać nie może.

Jak stanowi § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny. Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 26a rozporządzenia - przepisy § 4-24 stosuje się do:

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia - faktura powinna zawierać:

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia - faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Stosownie do treści § 5 ust. 4 pkt 4 rozporządzenia - faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w § 26a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Z przedstawionych informacji wynika, że Zainteresowany z tytułu wykonania usług marketingowych wystawia na rzecz kontrahenta holenderskiego faktury stosując procedurę odwrotnego obciążenia.

Podkreślić należy, że "odwrotne obciążenie" oznacza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów bądź jest świadczona usługa.

Analogiczne rozwiązania zostały zawarte w art. 194 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), stanowiącego, że w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca.

Zatem zgodnie z art. 194 Dyrektywy, mechanizm zobowiązania nabywcy towarów lub usługobiorcy do zapłaty podatku w trybie samoobliczenia jest dopuszczalnym rozwiązaniem, które może być stosowane przez państwa członkowskie w stosunku do wszelkich dostaw towarów i świadczenia usług na terenie danego kraju przez podmioty nieposiadające w nim siedziby.

Zatem gdy świadczona przez Wnioskodawcę usługa marketingowa dla kontrahenta holenderskiego nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, to faktura z tego tytułu może być wystawiona przez Zainteresowanego bez podatku VAT. Jednocześnie zauważyć należy, że powołane wyżej przepisy nie wskazują aby faktura dokumentująca czynności niepodlegające opodatkowaniu na terytorium Polski zawierała pozycję "stawka VAT NP - nie podlega". Przedmiotowa faktura winna natomiast zawierać wyrazy "odwrotne obciążenie".

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że świadczenie usług marketingowych Wnioskodawca winien dokumentować wystawiając kontrahentowi holenderskiemu fakturę zgodnie z przepisami rozporządzenia, w tym m.in. wpisując na niej adnotację "odwrotne obciążenie".

Podsumowując, wystawiając fakturę za świadczone usługi marketingowe dla holenderskiej firmy (nieposiadającej w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej) Zainteresowany winien stosować procedurę odwrotnego obciążenia odnotowując ten fakt na wystawionej fakturze, bez wykazywania na niej stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.