ILPP4/443-326/11-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. W dniu 18 lipca 2011 r. uzupełniono wniosek o oświadczenie dotyczące pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka będzie prowadzić działalność polegającą m.in. na produkcji odbiorników telewizji satelitarnej. Odbiorcami tych produktów będą m.in. sklepy ze sprzętem elektronicznym, duże sieci handlowe AGD, RTV. Odrębnie Spółka zbywać będzie na rzecz wyżej wskazanych odbiorców także tzw. karty startowe (karty pre paid) dające prawo do korzystania z usług telewizji (usługa w istocie zbliżona do usług świadczonych przez telefonie udostępniające karty telefoniczne pre paid).

Karty te będą nabywane uprzednio przez Spółkę od podmiotu X który świadczy usługi dostępu do usług telewizji cyfrowej na zasadzie kart pre paid i klasyfikuje je jako usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej (PKWiU 61.30.20.0), korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 2 w związku z poz. 172 załącznika nr 3 do ustawy. Odsprzedając kontrahentom karty startowe, Spółka będzie uwzględniać w ich cenie swoją marżę.

Tym samym kontrahenci Spółki, sprzedając produkowane przez Spółkę odbiorniki, oraz karty startowe będą umożliwiać swoim klientom dostęp do usług telewizji satelitarnej. Usługi telewizji cyfrowej udostępniane będą konsumentom za pośrednictwem wskazanych powyżej kart startowych oparte będą na tzw. zasadzie pre paid, co oznacza że przez pierwsze trzy miesiące, dzięki zakupionej karcie, dostępny będzie pełen pakiet kanałów telewizyjnych na kartę. Brak późniejszych "doładowań" umożliwiać będzie odbiór jedynie podstawowego pakietu programów telewizyjnych.

W zależności od nabywcy i złożonego przez niego zamówienia, przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę będzie sprzedaż produkowanych przez nią odbiorników wraz z kartami startowymi bądź wyłącznie odbiorników albo wyłącznie kart startowych zakupionych od X

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zakładając że X. prawidłowo zakwalifikowała sprzedaż kart pre paid jako usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej (PKWiU 61.30.20.0), korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 2 w związku z poz. 172 załącznika nr 3 do ustawy, to również Spółka odsprzedając kontrahentom te karty (bez odbiorników) będzie uprawniona do zastosowania 8% stawki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zakładając że X prawidłowo zakwalifikowała sprzedaż kart pre paid jako usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej (PKWiU 61.30.20.0), korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 2 w związku z poz. 172 załącznika nr 3 do ustawy, to również Spółka odsprzedając kontrahentom te karty będzie uprawniona do zastosowania 8% stawki VAT.

W ocenie Spółki, w przypadku gdy podatnik VAT pośredniczy w dostawie określonego rodzaju towarów bądź usług ma prawo do zastosowania takiej samej stawki podatku VAT, jaką przepisy regulujące podatek od towarów usług nakładają na wytwórcę tych towarów czy też podmiot pierwotnie świadczący określoną usługę. Owe pośrednictwo nie musi być sformalizowane, tj. spółka pośrednicząca nie musi w sposób wyraźny - np. poprzez umowę zawartą z nabywcą tych produktów czy też z pierwotnym ich wytwórcą bądź wykonawcą - wskazywać, że działa jako pośrednik. Wystarczy, iż faktycznie jest takim pośrednikiem, przy czym jedyną niezbędną przesłanką uznania podatnika za pośrednika będzie brak po jego stronie modyfikacji nabytych a następnie odsprzedawanych towarów bądź świadczonych usług. O ile zatem taka modyfikacja nie nastąpi, w ocenie Spółki, będzie ona dokonywała sprzedaży takich samych towarów i usług co ich pierwotny dostawca. Sprzedając te same towary bądź usługi jak podmiot, który pierwotnie je wyprodukował bądź wyświadczył, będzie miała prawo do zastosowania takiej samej stawki VAT jak ich pierwotny dostawca.

Jedyne wyłączenie od tej zasady ma miejsce w sytuacji gdy przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem VAT w sposób wyraźny uzależniają stosowanie preferencyjnej stawki VAT od rodzaju czy też charakteru podmiotu, który daną usługę świadczy (zwolnienia podmiotowe). Przykładem takiego uzależnienia wysokości stawki podatku VAT od podmiotu, który dokonuje danego świadczenia są usługi pocztowe. W sytuacji, gdy są one świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych tj. Y, to na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, podlegają one opodatkowaniu stawką VAT "zwolnione". W przypadku gdy są one świadczone przez podmiot inny niż Y, podlegają opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Jeśli natomiast przepisy dotyczące VAT nie wiążą wysokości stawki VAT z charakterem podmiotu, który je świadczy, to w każdym przypadku odsprzedaży nabytych towarów bądź usług (w przypadku gdy nie są one modyfikowane przez pośrednika) prawidłowym będzie zastosowanie takiej stawki, do jakiej uprawniony był ich pierwotny dostawca. Nie ma bowiem powodu aby pośrednik był zobowiązany do zastosowania innej stawki VAT. Poza wymienionymi w przepisach dotyczących VAT przypadkami uzależnienia stawki VAT od charakteru podmiotu przepisy regulujące VAT nie wskazują na obowiązek zastosowania innej stawki VAT w przypadku sprzedaży dokonywanej przez pośrednika.

W związku z powyższym, planowana przez Spółkę sprzedaż kart pre paid będzie opodatkowana taką samą stawką VAT jaką opodatkowana jest transakcja zakupu tych kart od X. Spółka dokonując zakupu tych kart a następnie ich odsprzedaży występować będzie wyłącznie w charakterze pośrednika pomiędzy X a klientami, kupując od X gotowy produkt i odsprzedając go bez dokonywania jakichkolwiek modyfikacji. W ostatecznym efekcie klient nabywać będzie możliwość korzystania z takiej samej usługi, jaką nabyłby w przypadku, gdyby kupił kartę pre paid bezpośrednio od firmy X. W związku z powyższym nie ma powodu aby transakcja ta była opodatkowana inną stawką VAT (oczywiście przy założeniu, że X dokonując dostawy na rzecz Spółki zastosował prawidłowa stawkę VAT). Przeciwne stanowisko powodowałby naruszenie zasad konkurencji a z perspektywy podatkowej byłoby to naruszeniem zasady równości opodatkowania.

Zasada równości opodatkowania wynika z zasady równości wobec prawa i polega przede wszystkim na tym, że wszystkie podmioty prawa, czyli adresaci norm prawnych, charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo. Równość opodatkowania nie przeciwstawia się więc różnicowaniu przez ustawodawcę sytuacji prawnej podatników. Zasada ta opiera się natomiast o wymóg stosowania jednakowych następstw dla takich samych zdarzeń podatkowoprawnych. Ustawodawca może różnicować sytuacje poszczególnych kategorii podmiotów, przy zastrzeżeniu, iż nie będą to kryteria dowolne, nie znajdujące uzasadnienia w postępowaniu racjonalnego prawodawcy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 17 stycznia 2001 r., sygn. K 5/00: "istotą tej zasady jest równe traktowanie wszystkich podmiotów charakteryzujących się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną). W uzasadnieniu jednego z orzeczeń Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że "wszystkie podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo, tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących" (K. 17/95, OTK ZU Nr 3/1995, s 177, podobnie: K. 7/98, OTK ZU Nr 6/1998, s. 505). Oznacza to jednocześnie dopuszczalność zróżnicowania sytuacji prawnej różnych podmiotów (tamże)". (...) Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, "takie odstępstwo nie musi jednak oznaczać naruszenia art. 32 konstytucji. Niezbędna jest wówczas ocena przyjętego kryterium zróżnicowania".

W nawiązaniu do powyższego Spółka chciałaby wskazać, iż nie ma istotnego powodu, dla którego jej sytuacja prawnopodatkowa jako podmiotu pośredniczącego w sprzedaży określonych towarów bądź usług miałaby być inna niż podmiotu, który pierwotnie dokonuje takich dostaw. Wobec tego, w ocenie Spółki, zgodnie z zasadą równości opodatkowania, działając jak pośrednik i dokonując sprzedaży opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym kart, będzie ona mieć obowiązek opodatkowania takiej sprzedaży taką samą stawką VAT jak X.

Spółka chciałaby też podkreślić, iż jej zdaniem, w przypadku zakupu a następnie odsprzedaży tych kart przez Spółkę nie nastąpi modyfikacja wykonywanych świadczeń. Niezależnie od liczby pośredników w transakcji, ostateczny konsument - nabywca karty - dokonywać będzie wyłącznie zapłaty na rzecz ostatniego w kolejności sprzedawcy karty i nie będzie ponosić żadnych innych świadczeń. W zamian otrzymywać będzie dostęp do usług telewizji. W przypadku gdy nabywca zakupi usługę bezpośrednio od X to nabędzie kartę od podmiotu rzeczywiście fizycznie wykonującego usługę dostępu do telewizji. W przypadku gdy nabędzie kartę od Spółki dokona zakupu usług telewizyjnych od Spółki ale faktycznym ich wykonawcą będzie X. Nie zmieni to jednak w ocenie Spółki charakteru transakcji jaką zawiera ona z ostatecznym odbiorcą karty. Ostateczny konsument kupując bowiem kartę w każdym przypadku nabywa usługę udostępniania telewizji i nie ma przy tym znaczenia, od jakiego podmiotu ową kartę nabył. W związku z powyższym należy uznać, iż pośrednik tj. Spółka dokonując sprzedaży karty, wykonywać będzie na rzecz kontrahenta taką samą usługę jak w przypadku transakcji zawartej pomiędzy X a ostatecznym konsumentem.

Takie rozumienie charakteru towarów bądź usług świadczonych przez pośrednika nie stoi w sprzeczności z przepisami regulującymi podatek VAT. Co prawda nie ma przepisu jednoznacznie wskazującego na prawidłowość zaprezentowanego przez Spółkę przepisu, ale uzasadnieniem takiej tezy są zarówno wskazane powyżej podstawowe zasady opodatkowania takie jak "równość opodatkowania", jak i wskazówką mogą być poszczególne przepisy ustawy o VAT.

Przykładowo art. 30 ust. 3 ustawy o VAT ma zastosowanie, gdy podatnik podejmuje zobowiązanie do wyświadczenia określonej usługi, która faktycznie wykonywana jest przez podmiot trzeci. Działa w tym zakresie we własnym imieniu, jednak usługę nabywa na rzecz innego podmiotu. W takiej sytuacji dochodzi do dwóch odrębnych transakcji świadczenia usług przez faktycznego wykonawcę na rzecz pośrednika oraz przez pośrednika na rzecz jego klienta (faktycznego beneficjenta usługi).

Powyższy przepis obejmuje między innymi przypadek tzw. refakturowania usług, czyli sytuację, w której podatnik przenosi na inny podmiot poniesione przez siebie koszty oraz własną marżę. W przypadku tak rozumianego refakturowania, jeżeli podatnik nabył usługi we własnym imieniu (na niego była wystawiona faktura), a faktycznym beneficjentem świadczenia jest inny podmiot, "odsprzedaż" na rzecz tego podmiotu będzie stanowiła odrębną transakcję z punktu widzenia przepisów o VAT. Transakcja ta będzie podlegała regulacjom właściwym dla świadczenia refakturowanego, tj. zasady miejsca świadczenia, zasady powstawania obowiązku podatkowego, jak również stawki VAT. Dla wyjaśnienia zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wskazany przepis Dyrektywy odnosi się do sytuacji, w których podatnik działając we własnym imieniu, zawiera umowę na podstawie, której zobowiązuje się do wykonania pewnego rodzaju świadczenia, jednak w rzeczywistości świadczenie to realizuje inny podmiot (podmiot trzeci) np. na zasadach podwykonawstwa. W omawianej sytuacji dla celów podatku VAT zleceniobiorca sam nabywa usługę od podmiotu faktycznie wykonującego świadczenie, a dopiero wówczas wykonuje on usługę na jego zleceniodawcy.

Przykładem dla tej sytuacji jest zdarzenie przyszłe, w którym Spółka przyjmie do wykonania świadczenie odpowiadające potrzebom swojego klienta. W tym celu dokonywać będzie zakupu kart pre paid od X we własnym imieniu, ale w rzeczywistości na zlecenie swojego klienta. W takiej sytuacji zgodnie z art. 28 Dyrektywy VAT należy przyjąć, iż Spółka dokonywać będzie z jednej strony zakupu usługi, a z drugiej sama wyświadczać będzie usługę, jaką zamówił u niej klient. Koszty zakupionej karty pre paid wraz z marżą Spółki fakturowane będą na klienta. Spółce powinno więc przysługiwać prawo do zastosowania stawki VAT na takich samych zasadach, jakie dotyczą pierwotnego świadczeniodawcy tj. X.

Sytuacja podobna występuje też w przypadku zawieranych umów agencyjnych. Otóż, zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Agent występując w charakterze podmiotu pośredniczącego uprawniony jest do wystawienia refaktury odnoszącej się do odsprzedaży usług, w ten sposób obowiązany jest on do zastosowania stawki podatku VAT odpowiadającej stawce otrzymanej faktury od zlecającego pośrednictwo. Podstawą dla przyjęcia takiego stanowiska jest fakt, iż agent podobnie jak w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca dostarcza usługę, jaką wykonać ma zlecający pośrednictwo. Taką sytuację ująć należy za udział innych osób w świadczeniu usługi.

PODSUMOWANIE

W związku z powyższym, o ile X, będąca producentem kart prawidłowo zakwalifikowała ich sprzedaż jako usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej (PKWiU 61.30.20.0), korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 2 w związku z poz. 172 załącznika nr 3 do ustawy, to również Spółka, występując niejako w charakterze pośrednika pomiędzy producentem a nabywcami kart, ponieważ kupować będzie gotowy produkt i odsprzedawać go bez dokonywania jakichkolwiek modyfikacji, będzie uprawniona, do zastosowania stawki VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293).

Co do ogólnej zasady, stawka podatku stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Należy jednak wskazać, iż zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1, wynosi 23%. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie prowadzić działalność polegającą m.in. na produkcji odbiorników telewizji satelitarnej. Odbiorcami tych produktów będą m.in. sklepy ze sprzętem elektronicznym, duże sieci handlowe AGD, RTV. Odrębnie Spółka zbywać będzie na rzecz wyżej wskazanych odbiorców także tzw. karty startowe (karty pre paid) dające prawo do korzystania z usług telewizji (usługa w istocie zbliżona do usług świadczonych przez telefonie udostępniające karty telefoniczne pre paid). Karty te będą nabywane uprzednio przez Spółkę od podmiotu X który świadczy usługi dostępu do usług telewizji cyfrowej na zasadzie kart pre paid i klasyfikuje je jako usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej (PKWiU 61.30.20.0), korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 2 w związku z poz. 172 załącznika nr 3 do ustawy. Odsprzedając kontrahentom karty startowe, Spółka będzie uwzględniać w ich cenie swoją marżę. Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę będzie m.in. sprzedaż wyłącznie kart startowych zakupionych od X.

W pozycji 172 załącznika nr 3 do ustawy o podatku VAT wymienione zostały usługi ex 61.30.20.0 "usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej".

Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 30 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex - rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. i wprowadzonym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem unijnej regulacji w tym zakresie. Normą prawną, na której się wzorowano dokonując implementacji był art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Odnosząc się do art. 30 ust. 3 w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy, podmiot "odsprzedający" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż odsprzedaż przez Wnioskodawcę kart pre-paid bez odbiorników - jeżeli sprzedaż będzie sklasyfikowana do grupowania PKWiU 60.30.20.0 jako usługa radia i telewizji kablowej to korzystać będzie z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Podkreślić również należy, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Zainteresowanego w zakresie klasyfikacji statystycznej czynności będącej przedmiotem wniosku.

Stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Należy podkreślić, że w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu ww. zdarzenia przyszłego, w szczególności klasyfikacji świadczonych usług, niniejsza interpretacja traci ważność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.