ILPP4/443-323/11-8/EWW - Zasady opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego, dokonywanej na rzecz przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

W dniu 22 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych, którzy zarejestrowani są dla celów podatkowych na terytorium kraju. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 lipca (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o przeformułowanie pytania, stanowiska własnego oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz inne o podobnym charakterze na rzecz przewoźników lotniczych i innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonuje ona również dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym (tankowanie statków powietrznych), zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Jako dokumentację, o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy, potwierdzającą prawo do zastosowania stawki podatku 0%, do dnia 31 marca 2011 r. Wnioskodawca stosował, podpisane przez osoby uprawnione do reprezentowania podmiotów nabywających usługi i towary, oświadczenia potwierdzające, iż dany podmiot w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wykonuje głównie rejsy w transporcie międzynarodowym w rozumieniu przepisów ustawy i Dyrektywy UE 2006/112/WE, przy czym udział rejsów w ruchu międzynarodowym stanowi więcej niż 60% ogólnej ilości rejsów.

Stosowanie oświadczeń jako dokumentów wystarczających do potwierdzenia uprawnień do stosowania preferencyjnej stawki VAT, zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministerstwo Finansów w udzielonych interpretacjach.

Zastosowanie powyższego oświadczenia miało miejsce w następujących przypadkach:

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. zapisy art. 83 ustawy uległy zmianie, w związku ze zmianą ustawy o podatku towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. z 2011 r. Nr 64, poz. 332). W szczególności zmieniono brzmienie art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 oraz doprecyzowano warunki jakie należy spełnić łącznie aby można zastosować stawkę VAT 0%, poprzez dodanie do art. 83 ust. 1a do 1f.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie sprecyzowane ostatecznie w odpowiedzi na wezwanie.

Czy dokonując dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych, którzy zarejestrowani są dla celów podatkowych na terenie kraju, ma zastosowanie art. 83 ust. 1a czy art. 83 ust. 1f.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych, którzy zarejestrowani są dla celów podatkowych na terenie kraju (podają NIP polski) ma zastosowanie art. 83 ust. 1f. Przewoźnicy ci są traktowani tak, jakby nie posiadali siedziby na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe - w zakresie zastosowania przepisów do dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych zarejestrowanych na terytorium kraju, którzy nie posiadają siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania w Polsce oraz za nieprawidłowe - w zakresie zastosowania przepisów do dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych zarejestrowanych na terytorium kraju, którzy posiadają siedziby, stałe miejsca prowadzenia działalności lub stałe miejsca zamieszkania w Polsce.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym (tankowanie statków powietrznych), zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

Jednym z wyjątków od stosowania podstawowej stawki podatku jest art. 83 ustawy, w którym wskazane zostały czynności, dla których stosuje się stawkę 0%.

W dniu 1 kwietnia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zmiana przepisów objęła zmianę art. 83 ustawy. M.in. zmianie uległo brzmienie przepisów art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18, jak również przepisy tego artykułu zostały uzupełnione o nowe ust. 1a do 1f.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Natomiast art. 83 ust. 2 ustawy wskazuje, iż opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Zaznaczyć należy, że stosownie do art. 83 ust. 1a ustawy, przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się przewoźników lotniczych, u których udział:

W przypadku przewoźników lotniczych rozpoczynających w trakcie danego roku podatkowego działalność polegającą na międzynarodowych przewozach lotniczych określenie udziału w każdej z trzech kategorii, o których mowa w ust. 1a, jest dokonywane na podstawie danych prognozowanych na dany rok podatkowy (art. 83 ust. 1b ustawy).

Zgodnie z art. 83 ust. 1c ustawy, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego ogłasza do dnia 31 marca danego roku podatkowego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, na okres od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego, na podstawie danych uzyskanych od przewoźników lotniczych.

W myśl art. 83 ust. 1d ustawy, przewoźnicy lotniczy przekazują Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego dane potwierdzające spełnienie kryteriów, o których mowa w ust. 1a, najpóźniej do dnia 20 lutego danego roku podatkowego.

Na wniosek przewoźnika rozpoczynającego działalność w trakcie danego roku podatkowego, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego uwzględnia tego przewoźnika na liście przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, jeżeli spełnia kryteria, o których mowa w ust. 1a, na podstawie prognozowanych danych uzyskanych od tego przewoźnika. Wpis na listę jest dokonywany na okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu ogłoszenia obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego (art. 83 ust. 1e ustawy).

Stosownie do art. 83 ust. 1f ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r., przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, uznanych w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Przedmiotem pytania jest kwestia zastosowania art. 83 ust. 1a bądź też art. 83 ust. 1f ustawy do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych zagranicznych, którzy zarejestrowani są dla celów podatkowych na terenie kraju.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "stałe miejsce prowadzenia działalności". Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Dlatego też w kwestii określenia, co należy uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Przykładowo, w wyroku w sprawie C-168/84 Günter Berkholz v. Finanzamt Hamburg-Mitte Alstadt z dnia 4 lipca 1985 r., TSUE stwierdził, iż punktem odniesienia dla ustalania miejsca opodatkowania jest zasada, według której usługa podlega opodatkowaniu tam, gdzie jest siedziba świadczącego. Odniesienie do stałego miejsca prowadzenia działalności następuje dopiero wówczas, gdy pierwsza zasada prowadzi do nieracjonalnych rezultatów lub wywołuje rozbieżności między krajami Unii Europejskiej. W dalszej części orzeczenia TSUE określił warunki, które powinny być spełnione przez jednostkę organizacyjną, aby można było uznać, iż w danym miejscu posiada ona stałe miejsce prowadzenia działalności. Zdaniem Trybunału, aby miejsce, w którym podmiot wykonuje czynności można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

W orzeczeniu tym, TSUE stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego, koniecznych dla wykonania danej działalności.

W oparciu o powołane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej można zatem wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności". Jak wynika z samej nazwy "stały", to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Wskazać należy, że z brzmienia art. 83 ust. 1f ustawy wynika, iż ma on zastosowanie do przewoźników lotniczych, którzy nie posiadają w Polsce siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania. Natomiast powołany przepis nie odwołuje się do kwestii ich rejestracji podatkowej oraz posiadania przez nich numerów identyfikacji podatkowej. Zatem kwestia rejestracji przewoźników lotniczych na terytorium kraju nie ma w tym przypadku znaczenia.

Reasumując, dokonując dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych zarejestrowanych dla celów podatkowych na terytorium kraju, którzy nie posiadają siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania w Polsce, ma zastosowanie art. 83 ust. 1f ustawy.

Natomiast do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych zarejestrowanych dla celów podatkowych na terytorium kraju, którzy posiadają siedziby, stałe miejsca prowadzenia działalności lub stałe miejsca zamieszkania w Polsce, ma zastosowanie art. 83 ust. 1a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że od dnia 1 lipca 2011 r. przepis art. 83 ust. 1f ustawy obowiązuje w brzmieniu: przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, uznanych w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W niniejszej interpretacji indywidualnej załatwiono wniosek w zakresie dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego dla przewoźników lotniczych, którzy zarejestrowani są dla celów podatkowych na terytorium kraju. Natomiast w pozostałych kwestiach wydane zostały w dniu 5 sierpnia 2011 r. odrębne interpretacje indywidualne nr ILPP4/443 323/11-4/EWW, nr ILPP4/443-323/11-5/EWW, nr ILPP4/443-323/11-6/EWW i nr ILPP4/443 323/11-7/EWW oraz postanowienie nr ILPP4/443-323/11-9/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.