ILPP4/443-314/14-8/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) oraz pismem z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania nabycia przez Wnioskodawcę towarów będących odpadami tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowcem wtórnym z tworzyw sztucznych w postaci granulatu;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży surowców tworzyw sztucznych w postaci granulatu powstałego z przemiału odpadów tworzyw sztucznych;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży zakupionego wcześniej poza granicami kraju przemiału tworzyw sztucznych oraz granulatu (bez procesu przemiału);

* nieprawidłowe - w zakresie wskazania, czy dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT ważna jest nazwa jaką posługują się strony transakcji, czy też rzeczywisty charakter odpadów tworzyw sztucznych.

W dniu 20 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: opodatkowania nabycia przez Wnioskodawcę towarów będących odpadami tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowcem wtórnym z tworzyw sztucznych w postaci granulatu; opodatkowania sprzedaży surowców tworzyw sztucznych w postaci granulatu powstałego z przemiału odpadów tworzyw sztucznych i opodatkowania sprzedaży zakupionego wcześniej poza granicami kraju przemiału tworzyw sztucznych oraz granulatu (bez procesu przemiału), a także w zakresie wskazania, czy dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT ważna jest nazwa jaką posługują się strony transakcji, czy też rzeczywisty charakter odpadów tworzyw sztucznych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz pismem z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wskazanie, kto podpisał uzupełnienie.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych (PKD 83.32.Z), polegającą na zakupie odpadów tworzyw sztucznych w postaci pozostałości poprodukcyjnych, pojemników, nakrętek, materiałów z tworzyw sztucznych uzyskanych z demontażu pojazdów bądź innych materiałów podobnych (PKWiU 38.11.55.0). Następnie dokonuje segregacji i mielenia w specjalistycznych, zakupionych do tego celu młynach. W wyniku czynności mielenia powstaje przemiał w postaci granulatu (PKWiU 38.32.33.0), który Wnioskodawca sprzedaje pod wybraną nazwą handlową "przemiał" lub "odpad tworzyw sztucznych", w zależności od typu tworzywa oraz poziomu przetworzenia materiału.

Zainteresowany w zakresie wskazanej powyżej działalności dokonuje czynności oraz procesów polegających na: dokonywaniu skupu odpadów tworzyw sztucznych lub tworzyw sztucznych w postaci pozostałości poprodukcyjnych lub zużytych pojemników, rur, płyt, nakrętek, części samochodowych z rozbiórki pojazdów, bądź innych; segregowaniu nabytych odpadów według gatunku oraz jakości; mieleniu odpadów w specjalistycznych młynach, sprzedaży uzyskanego z mielenia odpadów przemiału odbiorcom z Polski bądź krajów Unii Europejskiej.

Występują sytuacje, gdy wskazane powyżej procesy występują oddzielnie, ponieważ nabywane przez Spółkę odpady, np. w postaci przemiału nie wymagają przerobu i bez poddawania ich procesowi mielenia są dalej sprzedane innemu podmiotowi. Należy wskazać, że Wnioskodawca nabywa odpady w Polsce i krajach Unii Europejskiej. Nabywane odpady występują pod różnymi nazwami: "przemiał" bądź "odpad tworzyw sztucznych", bądź inną podobną.

Zainteresowany nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Towary, które Spółka nabywa nie są towarami używanymi w rozumieniu art. 1 pkt 2 ww. ustawy. Transakcje sprzedaży odpadów tworzyw sztucznych nie stanowią dostawy towarów używanych w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego, produkt powstający w wyniku mielenia odpadu tworzyw sztucznych, przemiał w postaci granulatu jest surowcem wtórym z tworzyw sztucznych o symbolu PKWiU 38.32.33.0.

Odpady z tworzyw sztucznych wskazane powyżej klasyfikowane są zgodnie z PKWiU pod symbolem 38.11.55.0.

W związku z powyższym, z uwagi na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, występują trzy rodzaje transakcji, które wiążą się z występowaniem trzech stanów faktycznych: pierwszy polega na nabywaniu przez Zainteresowanego ww. towarów i opodatkowaniu transakcji nabycia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7, w celu dalszej odsprzedaży; drugi stan faktyczny dotyczy sprzedaży surowców tworzyw sztucznych w postaci granulatu, uzyskanego z zakupionych odpadów tworzyw sztucznych i opodatkowaniu transakcji zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, trzeci stan faktyczny polega na odsprzedaży wcześniej zakupionych odpadów tworzyw sztucznych bez poddawania ich procesom przemiału.

Spółka w złożonym uzupełnieniu poinformowała, że:

* nabywa odpady tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowce wtórne z tworzyw sztucznych w postaci granulatu (PKWiU 38.32.33.0) od podmiotów, które spełniają warunki przewidziane w ustawie będąc podatnikami, o których mowa w art. 15, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdarza się jednak, że ww. towary są nabywane od podmiotów, które nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów usług;

* jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, i nigdy nie występowała o takie zwolnienie;

* dokonuje dostawy towarów w postaci granulatu (PKWiU 38.32.33.0) oraz surowców tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) podmiotom, które są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług;

* zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, granulat został sklasyfikowany pod symbolem oznaczonym jako PKWiU 38.32.33.0;

* w zakresie doprecyzowania pytania dotyczącego sprzedaży zakupionego wcześniej przemiału tworzyw sztucznych (bez procesu przemiału) wskazuje się, że odnosi się ono zarówno do granulatu (PKWiU 38.32.33.0 - surowce wtórne z tworzyw sztucznych) jak również przemiału tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca w związku z nabyciem towarów będących odpadami tworzyw sztucznych bądź surowcem wtórnym z tworzyw sztucznych w postaci granulatu, jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT, skoro nabywane przez niego ww. towary są odsprzedawane zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

2. Czy transakcja sprzedaży granulatu o kodzie PKWiU 38.32.33.0 powstałego z przemielonych odpadów tworzyw sztucznych o innym kodzie PKWiU (38.11.55.0) będzie podlegać mechanizmowi odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

3. Czy działalność Spółki polegająca na sprzedaży na terenie kraju granulatu oraz przemiału tworzyw sztucznych nabytych poza granicami kraju w innym państwie członkowskim UE będzie podlegała mechanizmowi odwrotnego obciążenia VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

4. Czy dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku o podatku od towarów i usług ważna jest nazwa jaką posługują się strony transakcji, czy też rzeczywisty charakter odpadów tworzyw sztucznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9; b) nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15; c) dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Wyżej przytoczony przepis reguluje mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT, do którego zapłaty zobowiązany jest końcowy nabywca towarów bądź usług.

Przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy rozwiązanie polega na przesunięciu, w przypadku gdy sprzedawca i nabywca są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dostawy określonych towarów z dostawcy na nabywcę. Załącznik zawiera katalog towarów, identyfikowanych przy pomocy klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, których dostawa objęta jest ww. systemem rozliczania podatku.

Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje trzech rodzajów transakcji.

W pierwszym stanie faktycznym, pierwsza z nich polega na nabywaniu przez Spółkę odpadów tworzyw sztucznych kwalifikowanych według PKWiU pod symbolem 38.11.55.0 "odpady tworzyw sztucznych" - rurki, nakrętki, zużyte części samochodowe z tworzyw sztucznych itp., oraz "surowców wtórnych z tworzyw sztucznych" w postaci granulatu oznaczonego symbolem PKWiU 38.32.33.0 od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i nie podlegających pod zwolnienie wynikające z art. 113 ust. 1 i 9, a transakcje te nie są dostawą towarów używanych w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1. W związku z tym, że odpady tworzyw sztucznych oraz granulat, których nabycia dokonuje Wnioskodawca w celu ich dalszej odsprzedaży bądź przetworzenia i dalszej sprzedaży znajdują się w załączniku nr 11 oraz przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy należy stwierdzić, że transakcja nabycia przez Zainteresowanego w celu dalszej odsprzedaży ww. towarów podlega pod mechanizm odwrotnego obciążenia, a Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia przedmiotowego podatku, chyba że nabyte towary zostaną w wyniku dalszych czynności zbyte na rzecz kolejnych odbiorców. W takim przypadku, to kolejny nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT.

Przytaczając okoliczności drugiego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Spółka jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych (PKD 38.32.Z), polegającą na zakupie towarów w postaci pozostałości poprodukcyjnych lub zużytych pojemników rur, płyt, nakrętek, części samochodowych itp. kwalifikowanych zgodnie z PKWiU pod symbolem 38.11.55.0 jako "odpady tworzyw sztucznych" - które następnie segreguje i mieli w specjalistycznych młynach. W wyniku mielenia powstaje przemiał w postaci granulatu (surowiec wtórny z tworzyw sztucznych pod symbolem PKWiU 38.32.33.0), który sprzedaje pod nazwą przemiał odpadów tworzyw sztucznych odbiorcom z Polski. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dokonywana przez niego dostawa nie stanowi dostawy towarów używanych w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Wydaje się, że Zainteresowany dokonując transakcji sprzedaży granulatu powstałego wskutek przemielenia odpadów tworzyw sztucznych (PKWU 38.11.55.0) spełnia warunki, od których ustawa uzależnia zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Spółka jest osobą prawną dokonującą nabycia odpadów tworzyw sztucznych w celu ich przemielenia i dalszej odsprzedaży w postaci surowców wtórnych z tworzyw sztucznych - granulatu (załącznik nr 11 do ustawy). Wnioskodawca nie podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, a dokonywane przez niego transakcje nie stanowią dostawy towarów używanych zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1. Dokonywana przez Zainteresowanego transakcja zbycia przemielonych odpadów w postaci granulatu kwalifikowanego zgodnie z PKWiU 38.32.33.0 jako "Surowce wtórne z odpadów tworzyw sztucznych" podlega, na podstawie załącznika 11 do ww. ustawy mechanizmowi odwrotnego obciążenia. Wnioskodawca zbywa granulat (PKWiU 38.33.32.0) uzyskany z zakupionych odpadów tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) z odwrotnym obciążeniem. Należy wskazać, że przedmiotowa zmiana charakteru odpadów tworzyw sztucznych na surowiec wtórny z odpadów tworzyw sztucznych - granulat - nie powoduje tego, że mechanizm odwrotnego obciążenia nie powinien być w tej sytuacji stosowany. Z uwagi na fakt, że surowiec wtórny z odpadów tworzyw sztucznych - granulat został również określony w załączniku nr 11 ww. ustawy. W związku z powyższym, transakcja sprzedaży granulatu wytworzonego z odpadów tworzyw sztucznych będzie podlegać odwrotnemu obciążeniu przy założeniu, że kolejny nabywca towarów będzie podatnikiem według ustawy.

Zgodnie z trzecim stanem faktycznym, zdarza się, że Spółka sprzedaje nabyte wcześniej towary w postaci odpadów tworzyw sztucznych oraz granulat bez poddawania czynnościom mielenia. W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność bez względu na cel i rezultat działalności.

Z analizy drugiego oraz trzeciego stanu faktycznego wynika, że zarówno nabycie, jak i odsprzedaż towarów będących odpadami (bez poddawania czynnościom mielenia), czy też surowcami wtórnymi z odpadów tworzyw sztucznych (po poddaniu procesom mielenia) podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, na takich samych zasadach, jak ich sprzedaż w celu przetworzenia i dalszej odsprzedaży. O zastosowaniu ww. mechanizmu nie decyduje cel, w jakim nabywane są odpady, lecz ich faktyczny charakter. Przedmiot dostawy mieści się bowiem w katalogu zamieszczonym w załączniku nr 11 ustawy o podatku od towarów i usług, i podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Wnioskodawca dokonuje transakcji nabycia nieprzetworzonych odpadów tworzyw sztucznych w postaci rur, nakrętek, pojemników, części samochodowych itp. oraz surowców wtórnych z tworzyw sztucznych w postaci granulatu od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 15 ww. ustawy, a następnie odsprzedaje ww. towary innym podatnikom zgodnie z definicją wskazaną w art. 15 ustawy w postaci nieprzetworzonej bądź w postaci granulatu (przetworzenie). Zarówno transakcja nabycia jak i sprzedaż będą podlegały odwrotnemu obciążeniu wynikającemu z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, z uwagi na fakt występowania wskazanych powyżej towarów w załączniku nr 11 oraz przesłanek wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Niezależnie od tego, czy towar został nabyty na terytorium kraju czy też poza granicami (zarówno w innym państwie członkowskim, jak i poza UE), jego sprzedaż na terytorium kraju podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W przypadku dalszej odsprzedaży przez Spółkę odpadów tworzyw sztucznych bądź ich przetworzenia w postaci granulatu - surowców z tworzyw sztucznych na rzecz podmiotów krajowych - podatników podatku od towarów i usług zastosowanie znajdzie norma prawna przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, a zatem do rozliczenia podatku zobowiązani będą nabywcy, niezależnie od faktu, czy Zainteresowany nabył uprzednio te towary na terytorium kraju, czy poza nim.

O tym, czy nabywane i sprzedawane towary są odpadami z tworzyw sztucznych świadczy ich rzeczywisty charakter. Nie ma więc znaczenia nazwa odpadu, którą posługują się strony przy dokonywaniu transakcji i jaka zamieszczona jest na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania nabycia przez Wnioskodawcę towarów będących odpadami tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowcem wtórnym z tworzyw sztucznych w postaci granulatu;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży surowców tworzyw sztucznych w postaci granulatu powstałego z przemiału odpadów tworzyw sztucznych;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży zakupionego wcześniej poza granicami kraju przemiału tworzyw sztucznych oraz granulatu (bez procesu przemiału);

* nieprawidłowe - w zakresie wskazania, czy dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT ważna jest nazwa jaką posługują się strony transakcji, czy też rzeczywisty charakter odpadów tworzyw sztucznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży - na mocy art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu wypadkach odwołują się do grupowań PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem sprzedawanych towarów.

Według art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wynika, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Mechanizm "odwrotnego obciążenia" podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - dalej jako Dyrektywa - (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług - odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI (art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy). Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w Dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Od dnia 1 października 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1027) rozszerzył się katalog towarów wobec których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia VAT. W nowym brzmieniu załącznik nr 11 zawiera 41 grup towarów (sklasyfikowanych przy pomocy odpowiednich pozycji PKWiU), wśród których znalazło się więcej towarów z kategorii złomu, jak również surowców wtórnych oraz niektóre wyroby ze stali i miedzi.

W poz. 33 i 40 załącznika nr 11 zostały wymienione następujące towary: "Odpady z tworzyw sztucznych" - PKWiU 38.11.55.0 oraz "Surowce z tworzyw sztucznych" - PKWiU 38.32.33.0.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia, ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są warunki:

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony, to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Spółki dotyczą kwestii opodatkowania nabycia towarów będących odpadami tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowcem wtórnym z tworzyw sztucznych w postaci granulatu (PKWiU 38.32.33.0) zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że Zainteresowany jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy. Towary, które Wnioskodawca nabywa nie są towarami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Spółka nabywa odpady tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowce wtórne z tworzyw sztucznych w postaci granulatu (PKWiU 38.32.33.0) od podmiotów, które spełniają warunki przewidziane w ustawie będąc podatnikami, o których mowa w art. 15, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Zdarza się jednak, że ww. towary są nabywane od podmiotów, które nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca nabywa towary będące odpadami tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) bądź surowcem wtórnym z tworzyw sztucznych w postaci granulatu (PKWiU 38.32.33.0) od podatników, o których mowa w art. 15, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, a dostawa tych towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, spełnione są warunki do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT, stosownie do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Tym samym w tej sytuacji Zainteresowany działając w charakterze nabywcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy (poz. 33 "Odpady z tworzyw sztucznych" - PKWiU 38.11.55.0 oraz poz. 40 "Surowce z tworzyw sztucznych" - PKWiU 38.32.33.0) jest obowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu ich nabycia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, niezależnie od tego, czy nabyte towary zostaną w wyniku dalszych czynności zbyte na rzecz kolejnych odbiorców. Należy wskazać, że bez znaczenia jest to, że nabywane przez Wnioskodawcę ww. towary są odsprzedawane zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia VAT, ponieważ jak to wyjaśniono powyżej, przy zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest zawsze nabywca.

Natomiast w przypadku, gdy Spółka dokonuje nabycia ww. towarów od podmiotów, które nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, nie ma zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia VAT uregulowany w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ponieważ w tej sytuacji nie jest spełniony jeden z warunków wynikających z tego przepisu, dotyczący statusu dostawcy.

Wobec powyższego stanowisko Spółki w tej części jest nieprawidłowe.

Dalsze wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do sprzedaży granulatu o kodzie PKWiU 38.32.33.0 powstałego z przemielonych odpadów tworzyw sztucznych o innym kodzie PKWiU (38.11.55.0).

Zauważyć w tym miejscu należy, że załącznik nr 11 do ustawy, zawierający w swej treści wykaz towarów do których stosuje się art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (tekst jedn.: odwrotne obciążenie), odnosi się do ściśle określonych towarów, klasyfikowanych do odpowiednich grupowań PKWiU. Uregulowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy mówią tylko o nabyciu towarów, o których mowa w przedmiotowym załączniku, nie odnosząc się w żaden sposób do kwestii, jak te towary (wyroby) powstają. Zatem fakt, że przedmiotowy towar w formie granulatu (PKWiU 38.32.33.0) powstaje z przemielonych odpadów tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0), jest w zaistniałej sytuacji bez znaczenia.

Warunki wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, są w tej sytuacji spełnione. Wnioskodawca działający jako dostawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Zainteresowany dokonuje dostawy towarów w postaci granulatu (PKWIU 38.32.33.0) podmiotom, które są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy. Transakcje te nie stanowią dostawy towarów zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Uwzględniając powyższe, transakcja sprzedaży granulatu o kodzie (PKWiU 38.32.33.0) powstałego z przemielonych odpadów tworzyw sztucznych o innym kodzie (PKWiU 38.11.55.0) podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zatem stanowisko Spółki w powyższej kwestii jest prawidłowe.

Jak wskazał Zainteresowany, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej dokonuje on również odsprzedaży wcześniej zakupionych odpadów tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) oraz granulatu (PKWiU 38.32.33.0) bez poddawania ich procesom przemiału.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy działalność polegająca na sprzedaży na terenie kraju ww. towarów nabytych poza granicami kraju w innym państwie członkowskim UE będzie podlegała mechanizmowi odwrotnego obciążenia VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Również w tej sytuacji warunki wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy są spełnione, ponieważ Zainteresowany działający jako dostawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Spółka dokonuje odsprzedaży wcześniej zakupionych odpadów tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0) oraz granulatu (PKWiU 38.32.33.0) bez poddawania ich procesom przemiału, podmiotom, które są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy. Transakcje te nie stanowią dostawy towarów zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy. Bez znaczenia dla klasyfikacji tej dostawy na terytorium kraju pozostaje to, że ww. towary są nabywane poza granicami kraju w innym państwie członkowskim.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wyjaśnienia, czy dla zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy ważna jest nazwa jaką posługują się strony transakcji, czy też rzeczywisty charakter odpadów tworzyw sztucznych, tut. Organ wskazuje co następuje.

Od dnia 1 stycznia 2014 r., kwestia dotycząca zasad wystawiania faktur została uregulowana w art. 106a-106n ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy - faktura powinna zawierać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN 2006, "nazwa" oznacza "wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś".

Nazwa towaru ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży. Podatnik co do zasady jest zobowiązany podać nazwę towaru, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie np. odpowiedniej stawki podatkowej, bądź możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia - co ma miejsce w niniejszej sprawie - i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem. Jednocześnie nazwa towaru musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie określić, jaki towar został sprzedany. Podatnik powinien bowiem wystawiać faktury zawierające nazwy towarów w taki sposób, aby pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej strony - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Podkreślić należy także, że ustawodawca w celu identyfikacji towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy - objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia - posłużył się klasyfikacją statystyczną towarów i usług.

Zatem dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT ważny jest rzeczywisty charakter sprzedawanych towarów, który powinien być jednak potwierdzony symbolem PKWiU oraz nazwą sprzedawanego towaru.

Tym samym tut. Organ nie może zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT nie ma znaczenia nazwa odpadu, którą posługują się strony przy dokonywaniu transakcji i jaka umieszczona jest na fakturze. To nazwa (potwierdzona symbolem PKWiU) oddaje rzeczywisty charakter sprzedawanych towarów.

Zatem w tej kwestii stanowisko Zainteresowanego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.