ILPP4/443-310/11-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na podstawie umowy kooprodukcyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na podstawie umowy kooprodukcyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest kooproducentem filmu. Umowa kooprodukcyjna została zawarta w dniu x 2009 r., pomiędzy nim (zwanym Kooproducentem) a Producentem filmu. Zgodnie z umową, Kooproducent wnosi do produkcji filmu wkład rzeczowy, w wysokości 97,94% kosztów produkcji. Na mocy umowy (§ 2 pkt 4), Producent przenosi na Kooproducenta autorskie prawa majątkowe do filmu oraz jego elementów, w części odpowiadającej wkładowi Kooproducenta w produkcję filmu. W takiej też części Kooproducentowi należne są wpływy z eksploatacji filmu.

Rozliczenia pomiędzy stronami z tytułu podziału wpływów z filmu będą odbywały się w okresach 3 miesięcznych na podstawie raportów, które strony umowy zobowiązane są sporządzać i przekazywać wzajemnie w terminie 14 dni po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Podstawą zapłaty jest nota księgowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanego, że rozliczenie wpływów pomiędzy Producentem a Kooproducentem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i odbywa się na podstawie "zwykłej" noty księgowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje rozliczenia wpływów z filmu dokonywane między Kooproducentem i Producentem filmu nie podlegają podatkowi VAT, ponieważ nie stanowią ani dostawy towarów, ani też nie spełniają definicji świadczenia usług, określonej w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając powyższe na uwadze, aby ustalić czy dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynność ta skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Z powyższego wynika także, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

W ustawie nie określono co należy rozumieć pod pojęciem odpłatności (wynagrodzenia), które powoduje, że świadczenie usług staje się czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Niemniej jednak przyjmuje się, że czynność uznaje się za odpłatną, gdy są spełnione następujące warunki:

* istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,

* odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

* istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Także z uregulowania zawartego w art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) wynika, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, iż na gruncie przepisów ustawy każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według tej ustawy jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE - to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Artykuł 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 z późn. zm.) określa, że koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 cyt. ustawy stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

Z kolei, z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) wynika, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych.

Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno muzycznych oraz twórca scenariusza.

Przepis art. 70 ust. 1 cyt. ustawy stanowi zaś, że domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości. Na zamówienie producenta tworzone jest jedno dzieło współautorskie, czyli utwór audiowizualny.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł w dniu x 2009 r. umowę kooprodukcyjną pomiędzy nim a producentem filmu. Zgodnie z umową wnosi on do produkcji filmu wkład rzeczowy, w wysokości 97,94% kosztów produkcji. Na mocy tej umowy producent przenosi na Zainteresowanego autorskie prawa majątkowe do filmu oraz jego elementów, w części odpowiadającej wkładowi, który wniósł on do produkcji filmu. W takiej też części Wnioskodawcy należne są wpływy z eksploatacji filmu.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem VAT, określone w art. 8 ustawy. Świadczeniem w tym przypadku jest wtórne przeniesienie przez producenta praw do filmu na koproducenta i ma ono charakter odpłatny, bowiem zgodnie z umową koproducent ponosi określony koszt, wkład rzeczowy. Producent bowiem na mocy cyt. art. 70 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych, nabywa na mocy domniemania wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji filmu jako całości, a następnie odpowiedni procent tych praw przenosi na koproducenta. Producent nabywa prawa do filmu i przenosi je w części (tj. określone prawa do niej) na Wnioskodawcę w zamian za wkład rzeczowy. Reasumując, przeniesienie określonych praw do filmu przez producenta na rzecz koproducenta w zamian za wkład rzeczowy, jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Definicja sprzedaży jest określona w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z nią pod pojęciem sprzedaży - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Reasumując, rozliczenie wpływów pomiędzy Producentem a Kooproducentem podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług, w związku z tym z tytułu tego rozliczenia powinna być wystawiona faktura VAT, dokumentująca wykonaną przez producenta usługę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.