ILPP4/443-298/14-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzenia wiertniczego - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzenia wiertniczego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2012 r. Spółka (dalej: Zamawiający) zawarła umowę z kontrahentem z Włoch (dalej: Wykonawca) na wykonanie i dostarczenie przez kontrahenta włoskiego urządzenia wiertniczego. Płatność za wykonanie przedmiotu umowy nastąpiła częściowo, to znaczy 80% wartości (30% i 50%) wpłacone zostało przed dokonaniem dostawy przez Wykonawcę, a pozostała część (15% i 5%) po dokonaniu dostawy. Na każdą wpłatę kontrahent zagraniczny wystawił fakturę. Zgodnie z umową w lutym 2013 r. Zamawiający wpłacił pierwszą zaliczkę (30% wartości) na nabycie powyższego urządzenia, a Wykonawca potwierdził wpłatę dokonanej zaliczki fakturą. Po wykonaniu urządzenia dokonano drugiej wpłaty w wysokości 50% wartości przedmiotu umowy, a po spełnieniu warunków zawartych w umowie Wykonawca dostarczył towar do Zamawiającego i wystawił faktury na pozostałą część wartości przedmiotu umowy, najpierw na 15% później na 5%, przy czym ostatnia rata płatności dotyczyła wyłącznie usługi dotyczącej nadzoru nad wierceniem otworu przez pracowników Wykonawcy i szkolenie załogi.

W złożonym uzupełnieniu poinformowano, że:

* Zamawiający jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a zakupione urządzenie wiertnicze jest wykorzystywane w działalności gospodarczej;

* Wykonawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch;

* w wyniku dostawy urządzenie wiertnicze zostało przemieszczone z terytorium Włoch na terytorium Polski;

* dostawa urządzenia wiertniczego do Zamawiającego nastąpiła dnia 30 października 2013 r. (protokół odbioru);

* faktura dokumentująca wpłatę zaliczki została wystawiona przez Wykonawcę dnia 28 lutego 2013 r.;

* faktura dokumentująca wykonanie urządzenia wiertniczego została wystawiona dnia 18 lipca 2013 r.;

* fakturę dokumentującą dostawę urządzenia wystawiono dnia 30 października 2013 r.;

* fakturę dokumentującą nadzór nad wierceniem i szkolenie załogi wystawiono dnia 17 lutego 2014 r.;

* wykonywana przez Wykonawcę usługa nadzoru nad wierceniem otworu i szkolenie załogi, zgodnie z zawartą umową, stanowi element nierozerwalnie związany z WNT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie od Wykonawcy faktur przed dokonaniem dostawy (pierwsza faktura to faktura zaliczka wpłacona po podpisaniu umowy z kontrahentem, druga faktura wystawiona po wykonaniu urządzenia) powoduje powstanie obowiązku podatkowego u Zamawiającego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT) w momencie wystawienia tych faktur.

2. W jaki sposób Zamawiający powinien rozliczyć wpłatę pozostałej wartości przedmiotu umowy.

3. Co będzie podstawą opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie od kontrahenta zagranicznego faktury dokumentującej wpłatę pierwszej zaliczki nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Otrzymanie faktury za wykonanie urządzenia w wysokości 50% jego wartości również nie będzie rodziło tego obowiązku. Obowiązek podatkowy powstanie w momencie otrzymania faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru lub z chwilą 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, jeżeli do tego momentu nie zostanie wystawiona faktura.

Dokonane wpłaty powinny być, według Spółki, rozliczone następująco:

1. Otrzymanie faktury dokumentującej wpłatę zaliczki w wysokości 30% - nie powoduje powstania obowiązku podatkowego;

2. Otrzymanie faktury dokumentującej wykonanie urządzenia (urządzenie zostało wykonane na terenie Włoch) w wysokości 50% - nie powoduje powstania obowiązku podatkowego;

3. Otrzymanie przez Zamawiającego faktury dokumentującej dostawę urządzenia w wysokości 15% jego wartości - obowiązek podatkowy powstanie w momencie wystawienia faktury lub z chwilą 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podstawą opodatkowania będzie cała wartość (100%) przedmiotu umowy;

4. Otrzymanie faktury dokumentującej nadzór nad wierceniem otworu oraz szkolenie załogi - 5% wartości przedmiotu umowy, jako usługa nierozerwalnie związana z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru nie będzie rodziła obowiązku podatkowego, gdyż cała wartość przedmiotu umowy zostanie rozliczona po dostawie towaru (zob. pkt 3).

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art. 20 ust. 8 i 9 oraz art. 20b ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, aby powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT musi dojść do przemieszczenia towarów pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Po przemieszczeniu towaru jeżeli podatnik podatku od wartości dodanej wystawi fakturę to obowiązek podatkowy powstanie w momencie wystawienia faktury nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy. W momencie wpłaty zaliczek (30% i 50%) nie doszło jeszcze do przemieszczenia towarów (WNT nie wystąpiło), więc nie można mówić, że otrzymanie faktury dokumentującej wpłatę przed dokonaniem dostawy skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu WNT. Argumentem przemawiającym za tym, że faktura zaliczka w przypadku WNT nie rodzi obowiązku podatkowego, jest fakt uchylenia przez ustawodawcę przepisów art. 20 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, zdaniem Spółki, że od dnia 1 stycznia 2013 r. uiszczenie przez podatnika dokonującego WNT całości lub części zapłaty na rzecz dostawcy jeszcze przed dokonaniem dostawy, nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w WNT, nawet jeżeli takie płatności zostaną potwierdzone fakturami.

Podstawą opodatkowania w przypadku WNT, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, "... jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy...". Będzie to zatem 100% wartości przedmiotu umowy powiększone o koszty wymienione w art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r., definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy brzmi następująco, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

* po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka w 2012 r. zawarła umowę z kontrahentem z Włoch, na wykonanie i dostarczenie przez kontrahenta włoskiego urządzenia wiertniczego. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, a zakupione urządzenie wiertnicze jest wykorzystywane w działalności gospodarczej. Kontrahent włoski jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch. W wyniku dostawy urządzenie wiertnicze zostało przemieszczone z terytorium Włoch na terytorium Polski. Dostawa urządzenia wiertniczego do Spółki nastąpiła 30 października 2013 r. (protokół odbioru). Płatność za wykonanie przedmiotu umowy nastąpiła częściowo, to znaczy 80% wartości (30% i 50%) wpłacone zostało przed dokonaniem dostawy przez kontrahenta, a pozostała część (15% i 5%) po dokonaniu dostawy. Na każdą wpłatę kontrahent zagraniczny wystawił fakturę. Zgodnie z umową w lutym 2013 r. Zainteresowany wpłacił pierwszą zaliczkę (30% wartości) na nabycie powyższego urządzenia, a kontrahent potwierdził wpłatę dokonanej zaliczki fakturą. Po wykonaniu urządzenia dokonano drugiej wpłaty w wysokości 50% wartości przedmiotu umowy, a po spełnieniu warunków zawartych w umowie kontrahent z Włoch dostarczył towar do Wnioskodawcy i wystawił faktury na pozostałą część wartości przedmiotu umowy, najpierw na 15% później na 5%, przy czym ostatnia rata płatności dotyczyła wyłącznie usługi dotyczącej nadzoru nad wierceniem otworu przez pracowników kontrahenta włoskiego i szkolenie załogi.

Faktura dokumentująca wpłatę zaliczki została wystawiona przez kontrahenta włoskiego dnia 28 lutego 2013 r. Faktura dokumentująca wykonanie urządzenia wiertniczego została wystawiona dnia 18 lipca 2013 r. Fakturę dokumentującą dostawę urządzenia wystawiono dnia 30 października 2013 r. Fakturę dokumentującą nadzór nad wierceniem i szkolenie załogi wystawiono dnia 17 lutego 2014 r. Wykonywana przez kontrahenta włoskiego usługa nadzoru nad wierceniem otworu i szkolenie załogi, zgodnie z zawartą umową, stanowi element nierozerwalnie związany z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru (urządzenia wiertniczego). Ponieważ Wnioskodawca - podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy - nabył to urządzenie od kontrahenta włoskiego, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch, urządzenie to w ramach tego nabycia zostało przemieszczone na terytorium kraju i służy działalności gospodarczej Zainteresowanego.

W związku z koniecznością dostosowania przepisów wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz.Urz.UE.L 189 z 22 lipca 2010 r., str. 1), ustawodawca krajowy dokonał z dniem 1 stycznia 2013 r. zmian w art. 20 ust. 1-3 oraz 5-7 ustawy.

Wprowadzone zmiany miały na celu zapewnienie jednolitości danych zawartych w informacjach podsumowujących i terminowości wymiany danych dokonywanych przy pomocy tych informacji podsumowujących.

Dla uporządkowania i lepszej czytelności art. 20 ustawy, dokonano jego częściowej przebudowy.

W związku z późn. zm. w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego wynikającymi ze zmiany przepisów unijnych, odstąpiono od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy lub nabycia towarów (otrzymanie tego rodzaju zapłaty nie rodzi już obowiązku podatkowego).

I tak - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 20 ust. 5 ustawy - w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Zatem obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje tak jak dotychczas z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tą transakcję, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Natomiast z tytułu wpłaty zaliczki na poczet przyszłego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie powstaje u polskiego podatnika obowiązek podatkowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru Zainteresowany uiścił część należności za towar (wpłacił zaliczki), nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Jak wskazał Wnioskodawca, dostawa urządzenia wiertniczego do Spółki nastąpiła 30 października 2013 r. i w tym dniu kontrahent włoski wystawił fakturę dokumentującą dostawę tego urządzenia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy dla wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzenia wiertniczego - zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy - powstał z chwilą wystawienia przez kontrahenta włoskiego faktury dokumentującej tą transakcję, czyli dnia 30 października 2013 r.

Ostatnia rata płatności (5%) dotyczyła wyłącznie usługi dotyczącej nadzoru nad wierceniem otworu przez pracowników kontrahenta włoskiego i szkolenie załogi. Spółka poinformowała, że wykonywana przez kontrahenta włoskiego usługa nadzoru nad wierceniem otworu i szkolenie załogi, zgodnie z zawartą umową, stanowi element nierozerwalnie związany z wewnątrzwspólnotowym nabyciem urządzenia wiertniczego. Tym samym również faktura dokumentująca wyświadczenie przez kontrahenta ww. usługi, nie rodzi u Zainteresowanego powstania obowiązku podatkowego.

Podsumowując:

1. Otrzymanie faktury dokumentującej wpłatę zaliczki w wysokości 30% - nie powoduje powstania obowiązku podatkowego;

2. Otrzymanie faktury dokumentującej wykonanie urządzenia (urządzenie zostało wykonane na terenie Włoch) w wysokości 50% - nie powoduje powstania obowiązku podatkowego;

3. Otrzymanie przez Spółkę faktury dokumentującej dostawę urządzenia - powoduje powstanie obowiązku podatkowego z chwilą jej wystawienia przez kontrahenta włoskiego;

4. Otrzymanie faktury dokumentującej nadzór nad wierceniem otworu oraz szkolenie załogi - 5% wartości przedmiotu umowy, jako usługi nierozerwalnie związanej z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru nie rodzi obowiązku podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) - podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów była kwota, jaką nabywający był obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmowała:

- art. 31 ust. 2 ustawy (obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Na podstawie wprowadzonego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 30a ust. 1 ustawy - do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy - podstawa opodatkowania obejmuje:

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy - podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Powyższe przepisy wskazują, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez dokonującego dostawy zapłatę, wynagrodzenie za sprzedany towar.

W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzenia wiertniczego powstał dnia 30 października 2013 r., dla ustalenia podstawy opodatkowania tej transakcji zastosowanie ma przepis art. 31 ustawy obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. - zgodnie z którym podstawę opodatkowania stanowiła kwota, jaką Zainteresowany był obowiązany zapłacić. Zatem jeżeli 100% wartości umowy była kwotą, którą Wnioskodawca był obowiązany zapłacić, to tym samym kwota ta stanowiła podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzenia wiertniczego.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, zgodnie z którym podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia była cała wartość (100%) przedmiotu umowy uznano za prawidłowe, jednak na podstawie innego przepisu ustawy niż przez nią wskazany.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.