ILPP4/443-29/11-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2010 r. (data wpływu 5 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu kosztów poniesionych w związku z remontem budynku kościoła parafialnego - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu kosztów poniesionych w związku z remontem kościoła parafialnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Parafia istnieje od 1258 r., a powołania dokonał arcybiskup (...). Podstawę jej istnienia w porządku prawnym kościelnych osób prawnych stanowi ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 231, poz. 1965 z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).

Do głównych zadań Wnioskodawcy należy działalność związana z kultem religijnym, oświatowo wychowawcza, kulturalna, charytatywno-opiekuńcza, katechizacyjna jak również inwestycje sakralne i kościelne. Środki na realizację ww. zadań pochodzą wyłącznie z dobrowolnych darowizn pieniężnych, przekazywanych przez parafian.

Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z koniecznością przeprowadzenia prac remontowych budynku kościoła parafialnego w X, Parafia ubiega się o pomoc finansową z Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi", objętego programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Przedmiotem inwestycji był remont elewacji i pokrycia dachu kościoła parafialnego i dzwonnicy w zakresie robót budowlano-remontowych: renowacji tynków, naprawy i wymiany obróbek blacharskich, konserwacji stolarki okiennej i drzwiowej, remont pokrycia dachu, parapetów okiennych, konserwacji więźby dachowej. Kościół pochodzi z XIX w. i jest objęty ewidencją zabytków prowadzoną przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

W celu właściwej realizacji inwestycji, Wnioskodawca dokonywał zakupów towarów i usług objętych podatkiem VAT. Zakupy te nie mają żadnego związku ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Ww. inwestycja w żaden sposób nie generuje przychodów.

Pomoc finansowa z EFRROW stanowić będzie płatność pośrednią, będącą refundacją kosztów kwalifikowanych, przyznawaną po zrealizowaniu projektu. Środki otrzymane przez Zainteresowanego zostaną bezpośrednio wykorzystane na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem i realizacją inwestycji - w postaci spłaty kredytu zaciągniętego na ten cel.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku od towarów i usług związanego z zakupami dotyczącymi przedmiotowej inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie ma w stosunku do niego zastosowania art. 86 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, Parafia nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z inwestycją.

Biorąc pod uwagę status Zainteresowanego oraz fakt, że środki na sfinansowanie tej inwestycji nie stanowią środków finansowych bezzwrotnej pomocy zagranicznej w rozumieniu § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma on możliwości dokonania zwrotu podatku VAT w trybie ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Parafia nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą oraz nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z koniecznością przeprowadzenia prac remontowych budynku kościoła parafialnego w X, ubiega się ona o pomoc finansową z Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi", objętego programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Przedmiotem inwestycji był remont elewacji i pokrycia dachu kościoła parafialnego i dzwonnicy w zakresie robót budowlano-remontowych: renowacji tynków, naprawy i wymiany obróbek blacharskich, konserwacji stolarki okiennej i drzwiowej, remont pokrycia dachu, parapetów okiennych, konserwacji więźby dachowej. W celu właściwej realizacji inwestycji, Zainteresowany dokonywał zakupów towarów i usług objętych podatkiem VAT. Zakupy te nie mają żadnego związku ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Ww. inwestycja w żaden sposób nie generuje przychodów.

Jak wskazano na wstępie, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje wyłącznie podatnikom zarejestrowanym jako "podatnicy VAT czynni".

Natomiast Wnioskodawca zaznaczył, iż nie jest podatnikiem podatku VAT, a zatem nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z wykonanym projektem.

Reasumując, Zainteresowany nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług związanego z zakupami dotyczącymi inwestycji będącej przedmiotem wniosku.

W ww. zakresie Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów przysługuje zarejestrowanym podatnikom podatku VAT i obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i ust. 4 cyt. rozporządzenia a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, zatem nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 9 ww. rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.