ILPP4/443-279/11-2/JKa - Fakturowanie usług gastronomicznych na rzecz kontrahenta z Hiszpanii.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/443-279/11-2/JKa Fakturowanie usług gastronomicznych na rzecz kontrahenta z Hiszpanii.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania na rzecz kontrahenta hiszpańskiego usługi gastronomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania na rzecz kontrahenta hiszpańskiego usługi gastronomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej "Spółką") wchodzi w skład hiszpańskiej grupy kapitałowej i przez okres 4 tygodni opłacał pobyt w Polsce pracownika hiszpańskiej spółki matki. Spółka opłacała następujące koszty związanie z pobytem w Polsce ww. pracownika: usługi gastronomiczne, usługi cateringowe (PKWiU 55.30.11-00.00), usługi hotelowe (PKWiU 55.11.10-00.00), przejazd taxi (PKWiU 60.22.11-00.00) oraz zakup obuwia ochronnego na produkcję.

W 2010 r. Spółka wystawiła refakturę kosztów na kontrahenta hiszpańskiego - spółkę matkę. Spółka wystawiając refakturę ww. kosztów zastosowała odpowiednio następujące stawki VAT:

1.

Usługa gastronomiczna i zakup obuwia ochronnego - 22%,

2.

Catering (PKWiU 55.30.11-00.00) - 7%,

3.

Usługa hotelowa (PKWiU 55.11.10-00.00) - 7%,

4.

Przejazd taxi (PKWiU 60.22.11-00.00) - 3%.

Spółka przy wystawianiu refaktury kosztów zastosowała przepisy art. 28b, art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28i ust. 1, art. 28j ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy wystawieniu refaktury ww. kosztów na rzecz kontrahenta hiszpańskiego, Spółka poprawnie naliczyła podatek VAT. Zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika hiszpańskiego w opisywanym przypadku jest Hiszpania. Jednakże mając na uwadze art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28i ust. 1, art. 28j ww. ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług zakwaterowania w hotelach, jest miejsce położenia nieruchomości, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy. W związku z faktem, iż wszystkie usługi jakie zostały refakturowane na kontrahenta hiszpańskiego, spełniają zastrzeżenia przepisu art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka naliczyła odpowiednio podatek VAT:

* usługa gastronomiczna - zgodnie z art. 28i,

* catering - zgodnie z art. 28i,

* usługa hotelowa - zgodnie z art. 28e,

* przejazd taxi - zgodnie z art. 28f, 28j.

Również w przypadku zakupu obuwia ochronnego, Spółka naliczyła podatek VAT w wysokości 22% w związku z faktem, że dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupowej oraz obuwie to było zakupione w związku z obowiązującym w Spółce regulaminem dotyczącym poruszania się po hali produkcyjnej tylko i wyłącznie w obuwiu ochronnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od jego poprawności bowiem zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też poza terytorium kraju.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z opisu sprawy wynika, że kontrahent Wnioskodawcy - spółka z Hiszpanii - spełnia powyższą definicję podatnika.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Jednakże do ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

Wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest świadczenie usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z art. 28i ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wchodzi w skład hiszpańskiej grupy kapitałowej i przez okres 4 tygodni opłacał pobyt w Polsce pracownika hiszpańskiej spółki matki. Opłacał on koszty związanie z pobytem w Polsce ww. pracownika, które następnie refakturował na rzecz kontrahenta hiszpańskiego.

Regulacje w zakresie "refakturowania" zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest opodatkowanie fakturowanej przez Zainteresowanego na rzecz kontrahenta hiszpańskiego usługi gastronomicznej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), gastronomia to "działalność produkcyjno-usługowa, obejmująca prowadzenie restauracji, barów".

Pojęcie usług gastronomicznych obejmuje wiele różnorodnych czynności, jak wydawanie posiłków i napojów - np.: przez restauracje, bary, bufety, kioski itp. - przygotowanie i podawanie posiłków i napojów przez stołówki. Istotne z punktu widzenia wypełnienia definicji usług gastronomicznych jest łączne wykonywanie czynności polegających na przygotowaniu i dostarczeniu lub przygotowaniu i podawaniu posiłków i napojów.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że miejscem świadczenia (a tym samym opodatkowania) usługi gastronomicznej jest miejsce, w którym usługa jest faktycznie wykonywana. Zatem, skoro przedmiotowa usługa była faktycznie wykonana na terytorium kraju, to podlegała ona opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, Zainteresowany przy fakturowaniu usługi gastronomicznej był zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług, wg stawki właściwej obowiązującej na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie refakturowania na rzecz kontrahenta hiszpańskiego usługi gastronomicznej. Natomiast pozostała część wniosku została rozstrzygnięta w odrębnych interpretacjach z dnia 4 lipca 2011 r. Nr ILPP4/443-279/11-3/JKa, ILPP4/443 279/11-4/JKa, ILPP4/443-279/11-5/JKa, ILPP4/443-279/11-6/JKa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl