ILPP4/443-244/11-2/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczyła usługi obejmujące doradztwo w zakresie oprogramowania i w zakresie rachunkowo - księgowym na rzecz organizacji non - profit mającej siedzibę w Hiszpanii. Organizacja ta podała numer pod którym jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Hiszpanii. W tym czasie nie była ona jednak zarejestrowana jako podatnik VAT - UE i przy swoim numerze identyfikacji podatkowej nie posługiwała się przedrostkiem z kodem kraju. Rejestracji jako podatnik VAT - UE dokonała po tym, jak Spółka wystawiła faktury za swoje usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy usługobiorca podał numer, pod którym jest zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w innym kraju członkowskim UE niż Polska, lecz w czasie świadczenia usługi nie był zarejestrowany jako podatnik VAT - UE i nie posiadał przy numerze identyfikacji podatkowej dwuliterowego kodu, ma zastosowanie przepis art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, rejestracja usługobiorcy jako podatnika VAT - UE nie ma wpływu na zastosowanie przepisu art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze wspomnianym wyżej przepisem art. 28b ust. 1 miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 - 4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. Przepis art. 28a wprowadza własną definicję podatnika, na mocy której za podatników uważa się m.in. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, a także osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej. Przepisy te mają zastosowanie wyłącznie dla celów określenia miejsca świadczenia usług i nie wprowadzają wymogu, aby usługobiorca był podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT - UE.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w treści przepisu § 25 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, w związku z przepisem art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy te nie wymagają w przypadku świadczenia usług do których stosuje się przepis art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług, podawania na fakturze numeru identyfikacji podatkowej usługobiorcy z podaniem przedrostka z kodem kraju. Kontrahent Wnioskodawcy wykonuje działalność gospodarczą na terenie Hiszpanii i jest tam zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej, a zatem, zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług na jego rzecz jest Hiszpania. Okoliczność, iż w czasie, gdy Spółka świadczyła na jego rzecz swoje usługi, nie zarejestrował się jako podatnik VAT - UE nie ma wpływu na zastosowanie tego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby określenia miejsca świadczenia usługi:

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika zawarta w art. 28a ustawy, która ma zastosowanie wyłącznie w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług, stanowi, że podatnikiem jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Przyjąć zatem należy, że pojęcie podatnika określone w art. 28a ustawy obejmuje swoim zasięgiem również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczyła usługi obejmujące doradztwo w zakresie oprogramowania i w zakresie rachunkowo - księgowym na rzecz organizacji non - profit mającej siedzibę w Hiszpanii. Podatnik hiszpański posiada numer, pod którym jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Hiszpanii, ale rejestracji jako podatnik VAT-UE dokonał po wystawieniu przez Wnioskodawcę faktur za wykonane usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż zarówno Zainteresowana, jak i kontrahent hiszpański spełniają definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 - 4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Usługi obejmujące doradztwo w zakresie oprogramowania i w zakresie rachunkowo - księgowym nie mieszczą się w przepisach art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n, w związku z czym będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 25 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 7 - 21a i § 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 25 ust. 3 rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl § 25 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wystawił faktury za usługi świadczone na rzecz kontrahenta unijnego posiadającego siedzibę w Hiszpanii. Tym samym, określenie miejsca świadczenia, a więc miejsca opodatkowania usług dokonywane jest na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy. Faktury wystawione przez Spółkę zawierają numer kontrahenta pod którym jest on zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Hiszpanii, natomiast nie posiadają numeru identyfikacji podatkowej usługobiorcy z przedrostkiem kodu kraju (numer VAT - UE).

W myśl przepisów, usługi doradztwa w zakresie oprogramowania oraz rachunkowo - księgowym, powinny zostać udokumentowane fakturami VAT bez wskazywania na nich stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Zgodnie z § 25 ust. 3 rozporządzenia, faktury te mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że brak numeru VAT - UE na fakturze wystawionej na rzecz kontrahenta (podatnika podatku od wartości dodanej) posiadającego siedzibę w Hiszpanii, nie ma wpływu na zastosowanie przepisu art. 28b ust. 1 ustawy. Fakt posiadania i posługiwania się przez kontrahenta numerem identyfikacji podatkowej z przedrostkiem z kodem kraju ma wpływ jedynie na treść faktur dokumentujących transakcje oraz konieczność ujęcia tej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE, nie ma natomiast znaczenia dla określenia miejsca świadczenia usług ani kwestii opodatkowania.

Jednocześnie tut. Organ pragnie poinformować, że od dnia 1 kwietnia 2011 r. odpowiednikiem powołanych paragrafów 5 i 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), są paragrafy 5 i 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.