ILPP4/443-243/11-2/ISN - Określenie miejsca świadczenia i opodatkowania podatkiem VAT usług utylizacji złomu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług utylizacji złomu - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług utylizacji złomu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w zakresie swojej działalności gospodarczej zajmuje się skupem i sprzedażą złomu. Część złomu dostarcza do przedsiębiorcy w Niemczech i wykazuje tą transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zainteresowany posiada wymagane dokumenty, które pozwalają zastosować 0% stawkę podatku od towarów i usług. Firma w Niemczech część zanieczyszczonego złomu utylizuje i zgodnie z umową obciąża Wnioskodawcę kosztami utylizacji. Do końca 2009 r., otrzymany dokument na utylizację złomu Zainteresowany księgował w całości w koszt bez wykazywania w ewidencjach VAT. Wnioskodawca wskazał, że do końca 2009 r. usługi na ruchomym majątku rzeczowym, zgodnie z art. 27 ust. 3 lit. d) ustawy, były opodatkowane w miejscu, gdzie są faktycznie świadczone, czyli w Niemczech. Przepis ten zawiera odesłanie do art. 28, gdzie w ust. 7 mowa jest o tym, że w sytuacji, gdy usługa na ruchomym majątku świadczona jest dla usługobiorcy, który podaje swój numer NIP UE nadany przez państwo członkowskie inne niż kraj usługodawcy przyjmuje się, że miejscem świadczenia jest kraj usługobiorcy, czyli Polska. Jednakże ażeby uznać to zdarzenie za import usług niezbędne jest, żeby towary opuściły teren kraju usługodawcy. W przypadku utylizacji niemożliwe jest spełnienie tego warunku i w związku z tym, w przekonaniu Zainteresowanego nie można sklasyfikować tych zdarzeń jako import usług. Od początku 2010 r., po zmianie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, niniejszą transakcję Wnioskodawca klasyfikuje zgodnie z art. 28b jako import usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest potraktowanie usługi utylizacji zanieczyszczonego złomu w okresie do końca 2009 r. jako usługi opodatkowanej jedynie w miejscu siedziby usługodawcy, czyli w Niemczech i w związku z tym nie powinno być wykazywane w dokumentacji VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro firma niemiecka dokonuje utylizacji zanieczyszczonego złomu w swojej siedzibie i obciąża go kosztami z tym związanymi, nie można mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, ponieważ utylizowany złom nie wraca do Polski. Do końca 2009 r., ażeby ujmować czynność jako usługę na ruchomym majątku rzeczowym, niniejszy towar również musiał, zgodnie z art. 28 ust. 7 ustawy wrócić do Polski. W związku z tym do końca 2009 r. Zainteresowany nie wykazywał tej transakcji w deklaracji VAT. Ponieważ jest to usługa materialna na ruchomym majątku, który nie wraca do Polski, nie klasyfikuje się do usług niematerialnych, gdyż zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy, obowiązującym do końca 2009 r., katalog usług niematerialnych jest zamknięty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy, jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2009 r. - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju na terytorium kraju.

W świetle powyższych przepisów, przez import usług rozumie się zatem usługi spełniające łącznie następujące warunki:

* miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi - zgodnie z przepisami ustawy - jest terytorium Polski,

* usługodawcą jest podatnik mający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalnosci lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy poza jej terytorium,

* usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, bądź osoba fizyczna.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług podstawowe znaczenia ma określenie miejsca ich świadczenia.

W okresie do dnia 31 grudnia 2009 r. kwestia miejsca świadczenia usług uregulowana była w art. 27 i art. 28 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jak stanowił art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje zwrotu "usługa na ruchomym majątku rzeczowym", w związku z tym należy go interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, w celu nadania nowej postaci, przy jednoczesnym zachowaniu walorów - charakteru ruchomego majątku rzeczowego.

Z treści wniosku wynika, iż w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się skupem i sprzedażą złomu. Część złomu dostarcza do przedsiębiorcy w Niemczech i wykazuje tą transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zainteresowany posiada wymagane dokumenty, które pozwalają zastosować 0% stawkę podatku od towarów i usług. Firma w Niemczech część zanieczyszczonego złomu utylizuje i zgodnie z umową obciąża Wnioskodawcę kosztami z tym związanymi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż - w ocenie tut. Organu - usługi utylizacji towaru, z uwagi na fakt, iż prowadzą one do jego zniszczenia, nie stanowią usług na ruchomym majątku rzeczowym, w związku z czym dla określania ich miejsca świadczenia i opodatkowania do końca 2009 r. nie miał zastosowania art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy. Jako że ustawodawca wśród wyjątków od ogólnej zasady dotyczącej miejsca świadczenia usług wymienionych w art. 27 ust. 2-6, art. 28 ustawy a także w wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych, nie wskazał usług utylizacji towarów, miejscem ich świadczenia i opodatkowania - zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy - jest państwo, w którym świadczący posiada siedzibę, tj. Niemcy.

W konsekwencji, skoro nie została spełniona jedna z podstawowych przesłanek dla uznania danych czynności za import usług, tj. miejscem świadczenia przedmiotowych usług nie było terytorium kraju, Wnioskodawca nie miał obowiązku wykazywania transakcji, o których mowa we wniosku w deklaracjach VAT.

Pomimo, iż Zainteresowany prawidłowo wskazał, że nie można sklasyfikować tych zdarzeń jako import usług, z uwagi na błędne uznanie, iż usługa utylizacji złomu jest usługą na ruchomym majątku rzeczowym, której miejsce świadczenia i opodatkowania określa się w oparciu o art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.