ILPP4/443-217/11-3/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 24 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono w dniu 24 maja 2011 r. o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Spółka) w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej jako finansujący zawiera umowy leasingu, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy VAT (dalej leasing operacyjny) lub zgodnie z art. 19 ust. 4 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT (dalej leasing finansowy).

Spółka zamierza również uzyskać koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

Obecnie, niezależnie od powyższych usług leasingu/dostawy przedmiotu leasingu, Spółka planuje udostępniać korzystającym, z którymi zawarła umowę leasingu (dalej Korzystający) oraz innym klientom, z którymi nie łączą jej umowy leasingu (dalej Klient) karty paliwowe (dalej Karty Paliwowe), umożliwiające bezgotówkowe rozliczenia w związku z pobieraniem na stacjach paliw takich produktów jak paliwa silnikowe (benzyna, olej napędowy, LPG itp.) lub innych określonych towarów oraz usług.

Za pomocą Kart Paliwowych, Korzystający oraz Klienci będą mogli regulować należność tylko za produkty wskazane w umowie o udostępnieniu kart paliwowych (dalej Umowa), zawartej pomiędzy Spółką a danym Korzystającym lub Klientem i tylko na stacjach paliw prowadzonych przez koncerny paliwowe określone w Umowie (dalej Stacja Paliw). W przypadku Korzystających, Karty będą dostępne w okresie trwania umów leasingu, zaś nabywane za ich pomocą produkty i usługi (w tym paliwo) będą mogły być wykorzystywane do pojazdów oddanych przez Spółkę Korzystającym w leasing lub też stanowiących ich własność.

Nabywanie przez Korzystających lub Klientów produktów na Stacjach Paliw przy użyciu Kart Paliwowych następować będzie bezgotówkowo. Zgodnie z Umową, poprzez dokonanie transakcji na Stacji Paliw przy pomocy Kart Paliwowych, Korzystający lub Klient nabywa usługi lub towary bezpośrednio od Spółki. Po zakończeniu każdego miesiąca koncern paliwowy obsługujący daną Stację Paliw (dalej Koncern) wysyłać będzie do Spółki zestawienie transakcji dokonanych przez określonych Korzystających lub Klientów za pomocą Kart Paliwowych w danym miesiącu wraz z fakturą dokumentującą te transakcje wystawioną na Spółkę, jako nabywcę. Następnie Spółka wystawiać będzie faktury na poszczególnych Korzystających lub Klientów z wyszczególnieniem transakcji dokonanych za pomocą Kart Paliwowych w danym miesiącu. W fakturach tych Spółka jako podatnik wykaże podatek należny VAT i wpłaci go do właściwego urzędu.

Wartość faktur za transakcje dokonane Kartą Paliwową, wystawianych przez Spółkę na Korzystających lub Klientów, może różnić się od wartości faktur otrzymywanych od Koncernu. W szczególności, Spółka może udzielać Korzystającym lub Klientom rabatów na takie transakcje zakupione przy pomocy Kart Paliw, jak również otrzymywać rabaty od Koncernu.

Głównym zamierzeniem Spółki jest jeszcze silniejsze związanie Korzystających lub Klientów ze Spółką poprzez zaoferowanie im kompletnego produktu, który przede wszystkim uprości rozliczenia finansowe Korzystających lub Klientów. Spółka zawierając umowę z Koncernem umożliwi Korzystającym i Klientom ciągłą nieustanną możliwość korzystania z gamy produktów oferowanych w ramach Karty Paliwowej przez Koncern.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego w fakturach otrzymanych od Koncernu dokumentujących transakcje dokonane przez Korzystających oraz Klientów w imieniu Spółki, za pomocą Kart Paliwowych w danym miesiącu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w obu przypadkach, ma on prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego VAT w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę od Koncernu.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W myśl zaś art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku VAT określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie, stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy VAT, prawo do obniżania kwoty podatku należnego powstaje, co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, dla celów podatku VAT Spółka będzie nabywać usługi lub towary od Koncernu, a następnie odsprzedawać je Korzystającym lub Klientom, jako ostatecznym konsumentom tych towarów lub usług. Towary i usługi nabywane będą przez Spółkę w swoim imieniu (co potwierdzi faktura otrzymana od Koncernu oraz treść Umowy), ale na rachunek Korzystającego lub Klienta (jako konsumenta nabywanej usługi lub towaru).

Jak wynika z art. 7 ust. 8 ustawy VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, ze dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Spółka zatem nabywa, a następnie dokonuje odpłatnej dostawy towarów będących przedmiotem transakcji przy użyciu Kart Paliwowych. Powyższe stwierdzenie, dotyczące nabycia i sprzedaży produktów przez Spółkę w opisanym zdarzeniu przyszłym, jest prawidłowe również w odniesieniu do transakcji dokonywanych za pomocą Kart Paliwowych stanowiących usługi w rozumieniu ustawy VAT. Zgodnie bowiem z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej Dyrektywa), w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi (tzw. refaktura usług). Do powyższego przepisu Dyrektywy odnosi się również art. 30 ust. 3 ustawy VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W rezultacie należy przyjąć, iż podatek VAT wykazany na fakturze od Koncernu, dokumentującej transakcje dokonane za pomocą Karty Paliwowych na Stacjach Paliw, otrzymanej przez Spółkę od Koncernu, stanowi dla Spółki podatek VAT naliczony. Dokumentuje ona bowiem usługi lub towary zakupione przez Spółkę we własnym imieniu i następnie refakturowane/odsprzedane Korzystającym lub Klientom. Z powyższego wynika również, iż nabywane przez Spółkę produkty (towary lub usługi będące przedmiotem transakcji dokonywanej przy użyciu Kart Paliwowych) są wykorzystywane przez Spółkę dla celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT, czyli opodatkowanej sprzedaży tych produktów na rzecz Korzystających lub Klientów. Dlatego też spełniona zostanie ogólna zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

Warto przy tym podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie nie powinny znaleźć zastosowania jakiekolwiek przesłanki negatywne w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, a w szczególności art. 4 (a od 2013 r. odpowiednio art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, dalej ustawa zmieniająca)), dotyczący ograniczeń w odliczeniu podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw.

Powyższy przepis, jak wynika z jego treści, dotyczy bowiem tylko paliw nabywanych do samochodów objętych dyspozycją art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy zmieniającej, dyspozycja art. 3 ust. 1 nie obejmuje sytuacji, w której przedmiotem działalności podatnika jest "oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy". Jak wynika natomiast z przedstawionego zdarzenia przyszłego, przedmiotem działalności Spółki jest oddawanie osobom trzecim środków transportu na podstawie umów leasingu, zaś paliwo nabywane przez Korzystających przy pomocy Kart może być tankowane tylko i wyłącznie do samochodów oddanych przez Spółkę Korzystającemu w leasing operacyjny lub finansowy. Co więcej, Spółka będzie w posiadaniu wydanej na nią koncesji dotyczącej obrotu paliwami ciekłymi. Z kolei, w przypadku umów z Klientami, Spółka nabywać będzie paliwo wyłącznie dla celów jego odsprzedaży Klientom zgodnie z uzyskaną koncesją, którzy pozostaną konsumentem w takiej transakcji.

Ponadto, zastosowanie art. 4 ustawy zmieniającej, w odniesieniu do Spółki nie byłoby zgodne z celem tego przepisu, którym jest ograniczanie odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do towarów, które mogą być łatwo wykorzystywane dla celów prywatnych nabywcy, będącego ich konsumentem. Stanowisko takie zostało potwierdzone przykładowo przez Dyrektora IS w Katowicach w interpretacji z dnia 27 listopada 2007 r. (sygn. IBPP2/443 82/07/EJ), który w oparciu o bardzo podobny stan faktyczny i prawny stwierdził, iż "w przedmiotowej sprawie paliwo nie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów, o których mowa w art. 86 ust. 3, lecz jako towar handlowy stanowi przedmiot dalszego obrotu (...)". Podobny cel miał zostać osiągnięty, zdaniem Spółki, w ramach wyłączenia firm leasingowych, takich jak Spółka, z ograniczenia w odliczeniu podatku VAT przy nabyciu samochodów będących przedmiotem umów leasingu. Spółka nie pozostaje bowiem konsumentem usług lub towarów nabytych za pomocą Kart Paliwowych na Stacjach Paliw od Koncernu, lecz pozostaje nim Korzystający, który wykorzystuje je w ramach zawartej ze Spółką umowy leasingu lub Klient wykorzystujący je dla własnych potrzeb.

Należy również zaznaczyć, że gdyby art. 4 ustawy zmieniającej, mógł być zastosowany w odniesieniu do paliwa nabywanego przez Spółkę za pomocą Kart Paliwowych, dochodziłoby do podwójnego opodatkowania podatkiem VAT - żaden bowiem przepis ustawy VAT nie zwalniałby w takiej sytuacji Spółki z obowiązku naliczenia VAT należnego przy sprzedaży paliwa Korzystającym lub Klientom zgodnie z uzyskaną koncesją. Zdaniem Spółki, brak takiego przepisu byłby jednocześnie sprzeczny z art. 136 ust. 1 lit. b) Dyrektywy, zgodnie z którym zwalnia się sprzedaż towarów jeśli podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy ich nabyciu.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, ma ona prawo dokonać pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego w fakturach otrzymanych od Koncernu, dokumentujących transakcje dokonane przy użyciu Kart Paliwowych na Stacjach Paliw. Stanowisko Spółki jest zgodne z podejściem organów podatkowych, przykładowo Dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji z dnia 13 lipca 2010 r. (nr ILPP1/443-450/10-2/AI) potwierdził, iż w analogicznym stanie faktycznym: "Spółka otrzymując fakturę od koncernu paliwowego będzie posiadać prawo do odliczenia całego VAT naliczonego wykazanego na takiej fakturze. Jako że Spółka nie będzie ostatecznym beneficjentem zakupionych produktów i usług to dokona dalszej odsprzedaży". Podejście to znajduje odzwierciedlenie również przykładowo w interpretacji Dyrektora IS w Katowicach - pismo z dnia 27 listopada 2007 r. (nr IBPP2/443-82/07/EJ); Dyrektora IS w Warszawie - pismo z dnia 26 października 2006 r. (nr 1472/RPP1/443 454/06/SZU), czy Dyrektora IS w Gdańsku - pismo z dnia 28 grudnia 2004 r. (nr PI/005 2480/04/CIP/06).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.