ILPP4/443-208/14-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.) o podpis drugiej osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym rodzajem działalności jest sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń biurowych 4666Z. W ramach prowadzonej działalności, Spółka dokonuje dystrybucji sprzętu prezentacyjnego na rzecz podmiotów gospodarczych stanowiących sieć partnerów handlowych. Zasady współpracy określone są w umowach o współpracy handlowej. Z części dotyczącej dostawy wynika:

Partner handlowy zamawiając towar decyduje o sposobie jego odbioru: robi to albo osobiście, albo za pośrednictwem firmy kurierskiej. Zlecenie transportu składane jest przez Spółkę we własnym imieniu. Kosztem usługi transportowej jest obciążany nabywca. Wartość usługi przewoźnika jest doliczana jako odrębna pozycja na fakturze VAT. Faktury sprzedaży są wystawiane w dniu wydania towaru z magazynu. Faktury nie zawierają informacji o warunkach Incoterms. Na przełomie miesiąca często występuje sytuacja, kiedy towar zostaje wydany z magazynu spedytorowi w ostatnim dniu miesiąca, faktura wystawiona jest w tym samym dniu, natomiast towar dociera do odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W którym miesiącu powstaje obowiązek podatkowy u sprzedawcy w przypadku realizacji dostawy za pośrednictwem firmy spedycyjnej na przełomie miesiąca.

2. Czy w miesiącu wydania towaru z magazynu spedytorowi i wystawienia faktury sprzedaży, czy w miesiącu następnym, w którym nastąpiło dostarczenie towaru do nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towarów z magazynu i przekazania ich spedytorowi, albowiem z tą chwilą następuje dostawa na rzecz nabywcy zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W momencie wydania towarów z magazynu Spółka przestaje odpowiadać za zniszczenie lub utratę towarów, traci więc ekonomiczne władztwo nad rzeczą, które przechodzi na nabywcę. W przypadku dostaw realizowanych na przełomie miesiąca, kiedy towar przekazywany jest z magazynu spedytorowi w jednym miesiącu, natomiast dostarczony jest odbiorcy w pierwszym dniu następnego miesiąca, obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania towarów z magazynu i przekazania go firmie transportowej.

Zgodnie z art. 535 kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Świadczenie sprzedającego polegające na wydaniu rzeczy powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedziby sprzedawcy.

Jeżeli strony umówiły się, że przedmiot sprzedaży zostanie przesłany do innego miejsca niż miejsce spełnienia świadczenia, zastosowanie ma przepis art. 544 kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 544 kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Jednocześnie zgodnie z art. 548 kodeksu cywilnego, w momencie wydania towaru przechodzą na nabywcę korzyści, ciężary i ryzyka związane ze sprzedaną rzeczą, a zatem z chwilą wydania towaru przewoźnikowi, odpowiedzialność za przypadkową utratę lub zniszczenie przechodzi na nabywcę, z zastrzeżeniem odpowiedzialności firmy spedycyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że dokonuje on dystrybucji sprzętu prezentacyjnego na rzecz podmiotów gospodarczych #61485; stanowiących sieć partnerów handlowych. Z zasad współpracy określonych w umowach o współpracy handlowej wnika, że transport przesyłek jest realizowany zewnętrznymi firmami spedycyjnymi. Spółka nie ponosi odpowiedzialności za terminowość i stan dostarczanych przesyłek oraz nie ponosi ryzyka utraty towarów. Zlecenie transportu składane jest przez Spółkę. Faktury sprzedaży są wystawiane w dniu wydania towaru z magazynu. Na przełomie miesiąca często występuje sytuacja, kiedy towar zostaje wydany z magazynu spedytorowi w ostatnim dniu miesiąca, faktura wystawiona jest w tym samym dniu, natomiast towar dociera do odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do realizowanych przez Zainteresowanego dostaw towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy - fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Wynikająca z powołanego art. 19a ust. 1 ustawy generalna zasada wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek staje się wymagalny w okresie dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady winien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy. Oznacza to rezygnację z powiązania momentu powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury.

Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) zwanej dalej kodeksem cywilnym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższego przepisu wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Jednak podkreślić należy, że dla celów powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dokonanie czynności (dostawy towarów lub wykonania usługi) następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Wskazać należy, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" TSUE określił w wyroku w sprawie C-320/88 stwierdzając, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

W tym miejscu zauważyć należy także, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest co do zasady wydanie towaru.

Jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju (art. 544 § 1 kodeksu cywilnego).

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 kodeksu cywilnego - z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z powołanych przepisów wynika więc, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy odpowiada momentowi wydania towarów, o którym mowa w art. 544 kodeksu cywilnego.

W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, ponieważ z tym momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji gdy sprzedany przez Zainteresowanego towar dostarczany jest do nabywcy z wykorzystaniem firmy spedycyjnej, jego dostawa następuje w momencie wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy spedytorowi. W tym momencie Spółka przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel i od tego momentu na odbiorcę przechodzą także korzyści i ciężary związane z towarem oraz ryzyko jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia.

Podsumowując, w przypadku realizacji dostawy towaru za pośrednictwem firmy spedycyjnej na przełomie miesiąca, obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy powstaje w miesiącu wydania towaru z jego magazynu spedytorowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ zwraca uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.